ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[muneenoi]

 

มองดวงเดือนเคลื่อนคล้อยลอยเวหาส
ใจแทบขาดบาดลึกนึกสับสน
ยามจันทร์ฟองผ่องศรีนิรมล
ยังมีคนหม่นหมองเฝ้ามองจันทร์

ถึงโสมคล้อยลอยเดี่ยวเปลี่ยวบนหาว
ยังมีดาวเคียงคู่อยู่สวรรค์
แต่คนเหงาร้าวลึกนึกรำพัน
แล้วใครกันเคียงข้างคนอย่างเรา

ปลอบตัวเองเกรงว่าอุราไหว
ยามเมื่อไร้ใครเคียงก็เพียงเหงา
สิ้นคนถามยามท้อพะนอเนา
ยังมีเงาเฝ้าเยือนเป็นเพื่อนกัน

ฟังเสียงหริ่งเรไรยิ่งใจแป้ว
เหมือนบาดแล้วทุกห้วงในดวงขวัญ
เสียงลมแผ่วแว่วมายิ่งจาบัล
คล้ายเสียงลั่นสั่งลาจากนารี

เย็นน้ำค้างพร่างพราวหนาวสะบั้น
อกแทบกลั้นหวั่นไหวในวิถี
ความเงียบเหงาเข้าแทรกแหวกอินทรีย์
เมื่อราตรีมีเพียงเสียงหัวใจ

 

"มุนีน้อย"

เอาใจคนชอบเหงา 

[D]

นภาดล ยลดาวพริ้งพราวเพริศ
งามบรรเจิดกระจ่าง สว่างใส
กวัดจิตติดตรึงถึงบางใคร
เคยพิไรใกล้ชิดสนิทคลอ

หนาวลมปัดพัดโบยโชยมาต้อง
คอยประคองหยอกหยิก ระริกร่อ
กอบเก็บกำฉ่ำจิตชิดพะนอ
นุ่มลออ คำขานที่หวานพรม

หมอนตักอุ่น หนุนนอนเอื้อนอ้อนออด
แขนสองสอดกอดปก อกห่อห่ม
ผ่าวในทรวงคราพบสบตาคม
พาภิรมย์ชมชื่นระรื่นครอง

ค่ำคืนนี้...ศศิแสงแฝงเวหาส
นภากาศ มืดมุดมิผุดผ่อง
พระพายแผ่วแว่วหวิวกรีดผิวน้อง
ไร้อกป้อง จากชายเพราะไกลกัน

วอนสักครา...ดารกะอย่าละหลง
ดลจิตตรงส่งสู่ ถึงคู่ขวัญ
ไปต้องคนของใจมาให้ทัน
รีบมาหมั้นให้ได้เชียว...ก่อนเหี่ยวไป

"ดิน"

[muneenoi]

อ้างจาก "ดิน"

นึกว่ามีเพียงเราที่เหงาหงอย
นั่งเหม่อลอยคอยจ้องมองเดือนหงาย
ยังมีดินผินหลบมาซบกาย
พอระบายคลายหมองเราสองคน

ถึงต่างถิ่นต่างที่มิขัดข้อง
ใจเราสองต้องกันนั่นเหตุผล
แม้นสุขทุกข์รุกเร้าเข้าตาจน
ระบายบ่นหม่นหมองต้องบรรเทา

ลมพัดโบยโชยต้องแม่น้องรัก
หลับตาพักตักชายพอคลายเหงา
เคยระริกซิกซี้มีหยอกเย้า
สมมุติเอาพี่แทนแม้นฝืนใจ

จะวอนดาวช่วยเธอเจอคู่ขวัญ
รีบมาทันเวลาอย่าเหลวไหล
ส่วนพี่หนอขอบอกมิหลอกใคร
กลัวเธอเหี่ยวมิไปขอไกลตา

 

"มุนีน้อย"

[martinfranck]

ดึกสงัดลัดลงที่ตรงฟ้า
แสงจันทราพร่ามัวสลัวหนอ
ดาวระยิบริบหรี่ไม่คลีคลอ
เหมือนคนท้อรอรักมาทักใจ

นั่งกอดเข่าเขาเมินแล้วเหินห่าง
เกิดช่องว่างทางที่เคยมีไว้
ว่าเธอนั้นพลันจากจำพรากไป
ที่แสนไกลไม่กลับลาลับกัน

เธออยู่ไหนใครทราบช่วยคาบข่าว
บอกเรื่องราวสาวได้มาให้ฉัน
เพียงอยากรู้คู่ใหม่คือใครกัน
ถึงลืมวันพลันลับไม่กลับมา

อนาถใจใยเราอับเฉานัก
เมื่อพบรักมักช้ำระกำหนา
นั่งมองจันทร์พันเกี่ยวเกี้ยวดารา
ช่างปวดปร่าตารื่นทุกคืนไป

มาร์ติน

[muneenoi]

พบยอดชายมาร์ตินยินเสียงร้อง
อกกลัดหนองมองจันทร์แล้วหวั่นไหว
เดินเซซัดปัดเป๋เท่ห์แต่ไกล
บ่นเพ้อใหญ่ไร้รักมาทักทาย

โฉมตรูดินยินดีปรี่เข้าช่วย
กลัวเขาม้วยด้วยรักที่สลาย
เช็ดหน้าตาบรรเทาความเมามาย
ศักดิ์ศรีชายสิ้นหรือจึงถือเมา

แค่โดนหญิงทิ้งไปอย่าได้กลุ้ม
มันไม่คุ้มรักแท้มอบแก่เขา
อันหญิงดีมีมากหากเลือกเอา
ศักดิ์ศรีเราถนอมอย่ายอมอาย

ขอแนะนำสาว "ดิน" ถิ่นชัยศรี
สวยโสภีมีหนุ่มรุมหลากหลาย
ยังวัยรุ่นเหลือนิดคิดเสี่ยงทาย
เฝ้ารอชายหมายพรากลงจากคาน

ทิ้งขวดเหล้าเสียเถิดเปิดทางใหม่
ต่อนี้ไปใจแกร่งด้วยแรงหาญ
ส่วนเหล้าเก่าที่เหลือเมื่อวันวาน
ส่งไปบ้านมุนีน้องไว้ดองยา(จริงๆ)

 

"มุนีน้อย"

[Moo Dum]

เงียบหงอยเหงา  เศร้าใจ  ให้อนาถ
ตัดสวาท  ขาดไป  สิ้นไร้ค่า
รักลวงหลอก  ตอกย้ำ  ช้ำอุรา
คราบน้ำตา  อาลัย  ใจคนคอย

นั่งโดดเดี่ยว  เดียวดาย  ปลายโลกร้าง
อยู่อ้างว้าง  คว้างเคว้ง  เองเหงาหงอย
หมดแรงใจ  ไขว่คว้า  ตาเหม่อลอย
จิตก็พลอย  น้อยเนื้อ  สุดเหลือทน

มิผ่อนคลาย  หายใจ  ให้ติดขัด
ดั่งบ่วงมัด  รัดแรง  ทุกแห่งหน
ร่ำสะอื้น  กลืนกล้ำ  น้ำตาตน
นฤมล  คนทำ  เราช้ำทรวง

น้ำตาคลอ  หนอชะตา  ช่างอาภัพ
คณานับ  กับช้ำ  ซ้ำใหญ่หลวง
โหยหารัก  สักครา  มาเคียงควง
สิ่งทั้งปวง  ลวงหลอก  ย้อนยอกคำ

ช้ำสุดช้ำ  ช้ำหนัก  ช้ำรักช้ำ
ย้ำตอกย้ำ  ย้ำนี้  ย้ำยีย่ำ
จำฝังจำ  จำหมด  จำจดจำ
ทำเธอทำ  ทำเรา  ทำเหงาตรม

Moo Dum

 

[ห่างแสนไกล]

คืนที่ดวงดาราแวววาววับ
ขอระงับความรักริษยา
คิดถึงหญิงคนรักที่จากลา
แล้วน้ำตาหลั่งลงตรงพื้นทราย

หากคืนมืดดับแสงแสลงจิต
ดังยาพิษส่งผลให้ใจหาย
ไร้คู่รักคู่ชังดังใจตาย
เหงาทลายหฤทัยให้ใจตรอม

[/i]

[panthong.kh]

มีความเหงา เป็นเพื่อน มาเดือนกว่า
มีดารา เฝ้าถาม ยามผ่ายผอม
มีเมฆา มาครอบ ปลอบประนอม
มีจันทร์หอม พร้อมแสง แอ่งใจนาง

มีสายลม พรมพร่าง เมื่อย่างก้าว
มีหมอกขาว คละคลุ้ง ในทุ่งกว้าง
มีอากาศ บริสุทธิ์ ดุจจับวาง
มีฟ้าสร้าง ทางแยก แทรกกลางใจ

หากคืนมืด จืดแสง แรงริบหรี่
ยังยืนหยัด อย่างนี้ มิมีใหม่
เหงาแสนเหงา เช้าค่ำ ฉ่ำฤทัย
เหงาเพียงไร มองเห็น เช่นเพื่อนกัน
พันทอง
๑๙/๑/๕๗