ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ตรีประภัสร์ โสม]

       
◇..หลงมนต์อักษร..◇

.............◇............
มนต์อักษรซ่อนนัยให้ครวญคิด
ว่าดวงจิตชิดใกล้แค่ในฝัน
เพียงสร้างกลบนลานตระการบรรณ
ฝากจำนรรจ์กลั่นกรองจากห้องจินต์
.............◇.............
มนต์อักษรกลอนสานถักผ่านถ้อย
ร่วมเรียงร้อยพร้อยพรายหมายถวิล
แสดงความห่วงใยที่ไหลริน
มิสุดสิ้นความนัยยามไกลกัน 
.............◇.............
จึงหลงมนต์กลอักษรสุนทรหวาน
ที่กล่อมขานจารฤทัยให้สุขสันต์
เป็นสร้อยสายร่ายคำพรอดรำพัน
พจีกลั่นบทกานท์ผ่านหัวใจ..
.............◇.............

หนึ่งโสม
๑๒.๑.๒๕๕๗

[สุวรรณ]

เพราะหัวใจซึมซาบกาพย์กานท์ฉันท์
จึ่งร้อยสานงานบรรณอย่างสดใส
คล้ายเป็นเช่นของรักจากหทัย
กลั่นออกมาด้วยหัวใจที่มีรัก

ทั้งสุขเศร้า เหงา ทะเล้น ขี้เล่นบ้าง
มวลอักษรซีดจาง บางตัวหนัก
ในลายเส้น- หมึก ดินสอ ที่ลงลักษณ์
ก็ตระหนักในหัวใจรักร้อยกรอง

(^_^)

[ตรีประภัสร์ โสม]

เพราะหัวใจซึมซาบกาพย์กานท์ฉันท์
จึ่งร้อยสานงานบรรณอย่างสดใส
คล้ายเป็นเช่นของรักจากหทัย
กลั่นออกมาด้วยหัวใจที่มีรัก

ทั้งสุขเศร้า เหงา ทะเล้น ขี้เล่นบ้าง
มวลอักษรซีดจาง บางตัวหนัก
ในลายเส้น- หมึก ดินสอ ที่ลงลักษณ์
ก็ตระหนักในหัวใจรักร้อยกรอง

(^_^)

              
.............◇.............
หวานสุนทร วอนรัก สลักภาษา
สร้อยวาจา วจีบท มิหมดหมอง
รสกวิน ยินถ้อย ถักร้อยกรอง
ลำนำคล้อง จรดกานท์ ขับขานไป
.............◇.............
ด้วยศรัทธา กล้าแกร่ง แห่งอักษร
เสน่ห์กลอน จารลง ด้วยหลงใหล
ร่ายตามจินต์ รินวาทะ จังหวะใจ
ตามฤทัย ถวิลรุ่ง พวยพุ่งนำ
.............◇.............

หนึ่งโสม
๑๒.๑.๒๕๕๗

[เพรางาย]

พาชีวิตโลดเล่นออกเต้นเร่า
ตีบทเศร้าบทซ่าบ้าระห่ำ
พาใจรู้ลึกเลศเหตุกระทำ
วนวงกรรมย้ำย้อนสะท้อนใจ

เพียงเรียงเส้นเล่นเรื่องเฟื่องความคิด
พลิกบทถูกผูกผิดสะกิดไข
โอ้อักษรซ่อนมนต์ปล้นฤทัย
กักขังไว้นานเนิ่น....เพลินเพริดรัก


 

[ตรีประภัสร์ โสม]

พาชีวิตโลดเล่นออกเต้นเร่า
ตีบทเศร้าบทซ่าบ้าระห่ำ
พาใจรู้ลึกเลศเหตุกระทำ
วนวงกรรมย้ำย้อนสะท้อนใจ

เพียงเรียงเส้นเล่นเรื่องเฟื่องความคิด
พลิกบทถูกผูกผิดสะกิดไข
โอ้อักษรซ่อนมนต์ปล้นฤทัย
กักขังไว้นานเนิ่น....เพลินเพริดรัก


 




 

.............◇.............
กลอนเปรียบรักมีค่ามากกว่ามาก
ทุกคำจากห้วงจินต์รินตามหลัก
ก่องกำจายหมายอาบภาพซึ้งนัก
ภิรมย์ภักดิ์ชมชื่นระรื่นไกล
.............◇.............
กลอนเมตตาเอื้ออารีไม่มีสิ้น
วรรณศิลป์จินต์วาทะชำระใส
เป็นดั่งรักแท้จริงจากหัวใจ
กานท์สดใสซาบซ่าเริงร่าพลัน.
.............◇.............

           หนึ่งโสม
        ๑๒.๑.๒๕๕๗
            

[~ขลุ่ยกันแสง~]

เป็นพลัง ดั่งยา รักษาไข้
เป็นน้ำใส ไหลริน ประทินขวัญ
เป็นไออุ่น โอบเอื้อ เกื้อกูลกัน
เป็นสัมพันธ์ ผูกจิต มิตรไมตรี..
 
..ด้วยกลิ่นกานท์ ซ่านแทรก ชำแรกอก
ยากย้ายยก เยื้องย่าง ร้างศิลป์ศรี
รักษ์อักษร สืบสาน งานกวี
เพียงแต่ว่า ข้าฯนี้..ด้อยฝีมือ
 

[ตรีประภัสร์ โสม]

เป็นพลัง ดั่งยา รักษาไข้
เป็นน้ำใส ไหลริน ประทินขวัญ
เป็นไออุ่น โอบเอื้อ เกื้อกูลกัน
เป็นสัมพันธ์ ผูกจิต มิตรไมตรี..
 
..ด้วยกลิ่นกานท์ ซ่านแทรก ชำแรกอก
ยากย้ายยก เยื้องย่าง ร้างศิลป์ศรี
รักษ์อักษร สืบสาน งานกวี
เพียงแต่ว่า ข้าฯนี้..ด้อยฝีมือ
 

        

.............◇.............
อักษรไทยถักถ้อยร้อยงามยิ่ง
ร้อยรวมสิ่งคิดใดได้ศิลป์สื่อ
ร้อยความรักจักงามตามร่ำลือ
ร้อยรินคือสอดสร้างทุกอย่างเคียง
.............◇.............
สำนึกรักหนักหนาภาษาสยาม
ข้อบ่งความเป็นไทยในสร้อยเสียง
รสแห่งคำตระการไกลในสำเนียง
จึงร่ายเรียงกลั่นรสเป็นบทกลอน 
.............◇.............
หนึ่งโสม
๑๓.๑.๒๕๕๗

 

[เทโพ]

..บทโศก..

เคยประพันธ์ ฉันทรส เป็นบทโศก
เคยโลมโลก วิโยคเศร้า เคยร้าวหลอน
ศิโรราบ กราบไหว้ พิไรวอน
"ขอบทกลอน ช่วยโหม ประโลมใจ"
ฤทธิ์อักษร กลอนกานต์ ตำนานเก่า
เรื่องเคยเล่า ร้าวราน เกินทานไหว
กลอนนะกลอน เจ้าจะเศร้านานเท่าใด
ไกลนะไกล คอยเจ้า ทุเลาลง

..เทโพ..

[ตรีประภัสร์ โสม]

..บทโศก..

เคยประพันธ์ ฉันทรส เป็นบทโศก
เคยโลมโลก วิโยคเศร้า เคยร้าวหลอน
ศิโรราบ กราบไหว้ พิไรวอน
"ขอบทกลอน ช่วยโหม ประโลมใจ"
ฤทธิ์อักษร กลอนกานต์ ตำนานเก่า
เรื่องเคยเล่า ร้าวราน เกินทานไหว
กลอนนะกลอน เจ้าจะเศร้านานเท่าใด
ไกลนะไกล คอยเจ้า ทุเลาลง

..เทโพ..

       

.............◇.............
ถักถ้อยบทรสกวินรินพจน์หอม
ประดุจห้อมล้อมภักดิ์สุดรักหลง
ขอพี่คลายสลายทุกข์ให้สุขคง
ร่วมดำรงหยดหยาดฟ้ามาโลมใจ
.............◇.............
อักษราคราลออบริสุทธิ์
งามผ่องผุดพิศผาดสะอาดใส
สวยสดจรดกรุ่นอุ่นละไม
ชื่นกลิ่นไอกลอนซึ้งตรึงติดทรวง
.............◇.............

หนึ่งโสม
๑๓.๑.๒๕๕๗

[ดาว อาชาไนย]

ประหนึ่งโสมส่องแสงแห่งชื่นฉ่ำ
ระรื่นล้ำฤทัยให้ห่วงหวง
อักขระประหนึ่งน้ำผึ้งรวง
แสนหนักหน่วงในฤดีสุขปรีดา

เสกเป่ามนต์มอบบ้างทางอักษร
ใครอ่านกลอนจงชื่นรื่นหรรษา
ดุจดังพรกลอนฝันพรรณนา
เป็นมนตราตรึงใจให้สุขมาน

ดาว อาชาไนย

[ไร้นวล^^]

๐พี่มิเพียงเพลินพจน์บทระหง
หากจำนงพัทธ์น้องสองประสาน
สยิวหยาดภาษณ์พรั่งประดังกานท์
ยิ่งยวนมานมาสมัครรักสุดา

๐หลงลวดลายสายศิลป์ประทินถ้อย
ยิ่งหลงร้อยรติพิศขนิษฐา
กลอักษรบวรแว่วในแววตา
อ้อนอุราอร่ามร่ายประกายรงค์

๐จึงมีเจตน์จำรัสกวัดกาพย์
ด้วยซึ้งซาบทรวงสองต้องประสงค์
ห่างพจีวลีหวานดวงมานคง-
ห่างอนงค์อกอ้ายมลายเอยฯ

 

[ตรีประภัสร์ โสม]

ประหนึ่งโสมส่องแสงแห่งชื่นฉ่ำ
ระรื่นล้ำฤทัยให้ห่วงหวง
อักขระประหนึ่งน้ำผึ้งรวง
แสนหนักหน่วงในฤดีสุขปรีดา

เสกเป่ามนต์มอบบ้างทางอักษร
ใครอ่านกลอนจงชื่นรื่นหรรษา
ดุจดังพรกลอนฝันพรรณนา
เป็นมนตราตรึงใจให้สุขมาน

ดาว อาชาไนย

.............◇.............
พริ้วพริ้วพร่างที่กลางใจไหวเอนอ่อน
ใจสั่นคลอนวอนรำเพยเอ่ยไขขาน
ดาวไสวไกลสุดตาราตรีกาล
รอเนิ่นนานข้ามเดือนเลื่อนเป็นปี
.............◇.............
ดั่งเทวามาเสกถ้อยร้อยเมฆสรรค์
สร้อยสวรรค์คำแจ่มแอร่มศรี
อลังการจารสรวงดวงฤดี
จารพจีท่ามใจสุขไม่ทุกข์เยือน
.............◇.............

โสมกราบขอบพระคุณค่ะ ที่เมตตา
มาต่อกลอนด้วยค่ะ ไพเราะมากๆค่ะ
หนึ่งโสม
๑๔.๑.๒๕๕๗

[ตรีประภัสร์ โสม]

๐พี่มิเพียงเพลินพจน์บทระหง
หากจำนงพัทธ์น้องสองประสาน
สยิวหยาดภาษณ์พรั่งประดังกานท์
ยิ่งยวนมานมาสมัครรักสุดา

๐หลงลวดลายสายศิลป์ประทินถ้อย
ยิ่งหลงร้อยรติพิศขนิษฐา
กลอักษรบวรแว่วในแววตา
อ้อนอุราอร่ามร่ายประกายรงค์

๐จึงมีเจตน์จำรัสกวัดกาพย์
ด้วยซึ้งซาบทรวงสองต้องประสงค์
ห่างพจีวลีหวานดวงมานคง-
ห่างอนงค์อกอ้ายมลายเอยฯ

 

.............◇.............
มากพันศัพท์รับส่งประสงค์หมาย
ซ้อนเรียงรายจินต์คำฉ่ำเฉลย
เล่นสัมผัสสะบัดพลิ้วละลิ่วเลย
ดั่งรำเพยกระหวัดพัดตามฤดี
.............◇.............
แสนหยาดเยิ้มมธุรสพจน์ภาษา
ดุจธาราไหลรินกวินศรี
สำนวนสร้อยถ้อยชายดั่งสายวารี
ร่ายพจีสุนทรหวานซาบซ่านใจ
.............◇.............
มนต์อักษรกลอนกวีที่ขานขับ
บทเพลงรับจับแก่นจากแดนไหน
ร้อยรสย้ำฉ่ำหวานกล่อมมานใคร
เพียงหวังให้..พี่นั้น..ร่วมฝันเคียง
.............◇.............

โสมกราบขอบพระคุณค่ะ ที่เมตตา
มาต่อกลอนด้วยค่ะไพเราะมากๆค่ะ
หนึ่งโสม
๑๔.๑.๒๕๕๗

[ไร้นวล^^]

๐คำขจรอ้อนอ้ายช่างคล้ายชิด
ทรวงสนิทซึ้งสระสุรเสียง
กลอนกุสุมภ์นุ่มนวลชวนร้อยเรียง
ยากบ่ายเบี่ยงบทบุหงาเข้ามาคลอ

๐พาพธูท่องห้วงสรวงสวรรค์
ประพิณพรรณเพริศพริ้งเพลินพิงศอ
ชมสินั่นวลัญช์ช้อยรอยพะนอ
ชมสิช่อบุปผชาติสวาทชู

๐ล่องวารินสินธุ์แซมแฉล้มรัก
คลื่นสลักแดสลุตสมุทรหรู
เป็นประจักษ์พยานย้ำพจน์ดำรู
อันพรั่งพรูพิสมัยฤทัยเรา

๐ดารารวงเด่นเรืองเฟื่องเวหน
คล้ายกล่อมมนต์กลอนหมายคลายความเหงา
ก่อวลีวิรุฬห์ร้อยพลอยทุเลา
จึงหยอกเย้ายุพดีมิมีพอฯ

(อิอิอิ สนุกจัง ท่านหนึ่งโสมลุยต่อเน่อ กระผมกำลังมันส์เลย )

[ตรีประภัสร์ โสม]

๐คำขจรอ้อนอ้ายช่างคล้ายชิด
ทรวงสนิทซึ้งสระสุรเสียง
กลอนกุสุมภ์นุ่มนวลชวนร้อยเรียง
ยากบ่ายเบี่ยงบทบุหงาเข้ามาคลอ

๐พาพธูท่องห้วงสรวงสวรรค์
ประพิณพรรณเพริศพริ้งเพลินพิงศอ
ชมสินั่นวลัญช์ช้อยรอยพะนอ
ชมสิช่อบุปผชาติสวาทชู

๐ล่องวารินสินธุ์แซมแฉล้มรัก
คลื่นสลักแดสลุตสมุทรหรู
เป็นประจักษ์พยานย้ำพจน์ดำรู
อันพรั่งพรูพิสมัยฤทัยเรา

๐ดารารวงเด่นเรืองเฟื่องเวหน
คล้ายกล่อมมนต์กลอนหมายคลายความเหงา
ก่อวลีวิรุฬห์ร้อยพลอยทุเลา
จึงหยอกเย้ายุพดีมิมีพอฯ

(อิอิอิ สนุกจัง ท่านหนึ่งโสมลุยต่อเน่อ กระผมกำลังมันส์เลย )

.............◇.............
พจีหวานฟากฟ้านภาสรวง
ประดับห้วงหัวใจที่ใฝ่หนอ
ดั่งผูกพันฝั้นเกลียวมิเลี้ยวรอ
เข้าเคลียคลออุ่นแท้มอบแก่กัน
.............◇.............
จะอยู่ผืนแดนใดในพิภพ
มิรู้จบงดงามดุจความฝัน
เปรียบชะตาฟ้าสร้างแต่ปางบรรพ์
ท่ามหมอกควันรุ้งราวที่พราวพราย
.............◇.............
ดั่งทิพย์เทพเสพย์สถานวิมานเมฆ
รุจิเรขวังโสมส่องผ่องแสงฉาย
งามดั่งแก้วแพรวขวัญพรรณราย
ในท่ามสายรุ้งรางดุจกลางวัน
.............◇.............
ร้อยจำเรียงเคียงกานท์สราญสอง
พี่และน้องคล้องคำคู่สู่สวรรค์
ถักถ้อยศิลป์ระรินสรวงถึงดวงจันทร์
คือความฝันสื่ออักษรกลอนกวี.
............◇.............

หนึ่งโสม
๑๔.๑.๒๕๕๗
 

สำนวนไหนที่ไม่ถูกต้องชี้แนะโสมด้วยนะคะ^^"..ขอบพระคุณค่ะ

[ไพร พนาวัลย์]

หากทิวาราตรีไม่มีสร้อย
จากน้องน้อยหนึ่งโสมประโลมขวัญ
ดั่งทิวามืดมิดสถิตทัณฑ์
อุระพลันหมองหม่นท่วมชลนา

ศศิเอ๋ยเคยส่องผุดผ่องสาย
สิ้นประกายแห่งโสมประโลมหล้า
ดั่งจันทร์แรมแซมหม่นสุคนธา
ชายชราหน้าแห้งหมดแรงรอ

อักขราพาชื่นระรื่นจิต
ดั่งจุมพิตจากสรวงสู่ทรวงฝ่อ
สายพิรุณโปรยปรายประกายทอ
ละมุนช่อบุปผชาติที่หยาดริน

อักษราสาวน้อยจากดอยฝัน
เฝ้าจำนรรจ์ชวนพิศนิจสิน
ดั่งจะห่มท้องนภาเป็นอาจิณ
ธรณินทร์สินธรขจรไกล

“ไพร พนาวัลย์”
 

[ไร้นวล^^]

๐พี่เพียรเพ่งเร่งคว้าวิชาขลัง
บุรีดังแดนเดชวิเศษใส
อันอุดมกวินทร์เสียงเลื่องลือไกล
เขตขัณฑ์ใดดุษฎีกวีกานท์?

๐กลับมิพบจบเจนเช่นสยาม
ศิลป์งดงามลักขณะพิสฐาน
อักขระพรรณรายประกายกาญจน์
เพียงพบพานพจน์วิไลที่ไทยแลนด์

๐ยิ่งยลหญิงยอดยศจรดภาษณ์
พิศวาสวรวรรครักสุดแสน
โอ้โลกหล้าฤๅมีรุจีแคว้น
ดุจดั่งแดนดาวดิลกปิฎกเดือนฯ

(อิอิอิ ลุงไพรลงท้ายสระไอ ต่อก่อนจะมีใครมาแทรก อิอิ )

 

[muneenoi]

เห็นโสมน้อยลอยล่องท่องขับขาน
พร้อมกับหว่านมนต์กลอนภมรศิลป์
ใครเผลอมองต้องมนต์กลกวินทร์
โสมยุพินรินกลั่นจนหวั่นทรวง

ทั้งลุงไพร ไร้นวม ร่วมประสาน
กลั่นมนต์กานท์หวานซึ้งถึงแดนสรวง
ขลุ่ย เทโพ สุวรรณ ท่านดาวดวง
อีกพุ่มพวง เพรางาย ต่างหมายแจม

มุนีน้อย หงอยเหงียม เจียมนิวาต
มิบังอาจต่อถ้อยร้อยคำแถม
ขออยู่ห่างทางปืนยืนสอดแนม
เพียงกระแอมเบาเบามาเคล้าคลอ

 

"มุนีน้อย"

[ตรีประภัสร์ โสม]

หากทิวาราตรีไม่มีสร้อย
จากน้องน้อยหนึ่งโสมประโลมขวัญ
ดั่งทิวามืดมิดสถิตทัณฑ์
อุระพลันหมองหม่นท่วมชลนา

ศศิเอ๋ยเคยส่องผุดผ่องสาย
สิ้นประกายแห่งโสมประโลมหล้า
ดั่งจันทร์แรมแซมหม่นสุคนธา
ชายชราหน้าแห้งหมดแรงรอ

อักขราพาชื่นระรื่นจิต
ดั่งจุมพิตจากสรวงสู่ทรวงฝ่อ
สายพิรุณโปรยปรายประกายทอ
ละมุนช่อบุปผชาติที่หยาดริน

อักษราสาวน้อยจากดอยฝัน
เฝ้าจำนรรจ์ชวนพิศนิจสิน
ดั่งจะห่มท้องนภาเป็นอาจิณ
ธรณินทร์สินธรขจรไกล

“ไพร พนาวัลย์”
 

           

.............◇.............
ดั่งวสันต์โปรยปลิวพริ้วพรมพร่าง
จับใจนางตระการมานหวั่นไหว
กลอนฉ่ำหวานซ่านซึ้งตรึงฤทัย
ห่มดอยไกลสุขห้อมน้อมกวี.
.............◇.............
โสมสาดส่องล่องลอดพรอดก้อนเมฆ
เหมือนดั่งเสกอักษรคู่ดูสวยศรี
งามกว่าใดในหล้าประดามี
ถ้อยพจีหวังสื่อคือสองคน
.............◇.............
พุ่งทะยานเหนือฟ้าสู่อากาศ
เรียงร้อยวาดขับขานจารเวหน
หอบวารีหมึกเชี่ยวเป็นเกลียววน
หมุนขึ้นบนฟากฟ้าสุราลัย
.............◇.............
ถ้อยอักษรกลอนสรวงจากดวงจิต
ค่อยค้นคิดคำสอนพรไสว
สาวป่าดอยด้อยอ่อนวอนจากใจ
บูชาไซร้อาจารย์กานท์อักษรา.
.............◇.............

หนึ่งโสม
๑๔.๑.๒๕๕๗
 

 

[ตรีประภัสร์ โสม]

๐พี่เพียรเพ่งเร่งคว้าวิชาขลัง
บุรีดังแดนเดชวิเศษใส
อันอุดมกวินทร์เสียงเลื่องลือไกล
เขตขัณฑ์ใดดุษฎีกวีกานท์?

๐กลับมิพบจบเจนเช่นสยาม
ศิลป์งดงามลักขณะพิสฐาน
อักขระพรรณรายประกายกาญจน์
เพียงพบพานพจน์วิไลที่ไทยแลนด์

๐ยิ่งยลหญิงยอดยศจรดภาษณ์
พิศวาสวรวรรครักสุดแสน
โอ้โลกหล้าฤๅมีรุจีแคว้น
ดุจดั่งแดนดาวดิลกปิฎกเดือนฯ

(อิอิอิ ลุงไพรลงท้ายสระไอ ต่อก่อนจะมีใครมาแทรก อิอิ )

 

.............♡.............
พี่เรียงคำคงค่าภาษาศิลป์
เป็นกวินหลากถ้อยค่อยแต่งเหมือน
เป็นลายสร้อยร้อยถักประจักษ์เยือน
เป็นคำเอื้อนของใจเมื่อไกลกัน
.............♡.............
เขียนกรองบทครบครันจำนรรจ์จิต
ลีลาคิดค้นอักษรามนตราฝัน
ร่ายลำนำย้ำกาลขานชีวัน
พจน์รำพันลวดลายประกายกลอน
.............♡.............
ถ้อยพรั่งพรูต้องไฟดุจใยเพชร
งามราวเกล็ดจากสวรรค์ผันอักษร
งามวรรณศิลป์จินต์ไว้ในนาคร
งามสินธรขจรแดนแคว้นถิ่นไทย
.............♡.............

หนึ่งโสม
๑๕.๑.๒๕๕๗