เป็นเรื่องยาก ที่จะลืม คนปลื้มมาก
ได้แต่ฝาก ความคิดถึง คนึงหา
แค่ได้เห็น เพียงรอยยิ้ม ก็อิ่มตา
กับใบหน้า ที่ยิ้มแย้ม และแก้มแดง
เจอหน้ากัน ตาที่ดู ไม่รู้หรอก
เพียงภายนอก อาจเคยชิน ไม่กินแหนง
แต่ในใจ มันคิดลึก นึกระแวง
เพราะคู่แข่ง มีอยู่มาก จากสายตา
ก็เธอสวย มีรอยยิ้ม อิ่มเสน่ห์
ไม่มีเล่ห์ หรือกลใด ให้กังขา
ใครได้ห็น ต้องสะท้าน เมื่อผ่านมา
เธอมีค่า ให้ค้นหา น่าลงทุน
อยากจีบเธอ ติดที่เรา เป็นเงาเพื่อน
คำย้ำเตือน จากหัวใจ ให้เคืองขุ่น
กลัวเธอโกรธ ตัดสัมพันธ์ มันทารุณ
ไม่กล้าลุ้น ได้แต่คิด และปิดบัง
เพราะเราโต มาด้วยกัน อย่างฉันท์เพื่อน
หากแชเชือน เปลี่ยนฐานะ ยากจะหวัง
คำว่าแฟน เว้นช่องว่าง ห่างเสียจัง
รักจึงดัง แค่ในใจ ไม่อาจเปรย
