ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไพร พนาวัลย์]

เสี่ยงมาลัยให้พี่เถิดดีแน่
รักคนแก่แต่เก่งร้องเพลง,ดิ้น
จะให้คนอิจฉาทั่วธานินทร์
เพราะยุพินมีแฟนคนฟั่นเฟือน

“ไพร พนาวัลย์”
 

เดินหน้าสามถอยสองกระย่อง-กระแย่ง
คู่ขาแข้งข้อลากแถมกลากเกลื้อน
เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งชิงมาเยือน
ท่าฟั่นเฟือนเพ้อพร่ำบอกทำทอง

ผมหล๋อมแหล๋มแซมดำสามสี่เส้น
ทำหน้าเป็น ยิ้มหราน่าสยอง
ฟันเว้นวรรคปากจู๋ดูตาพอง
เต้นหยองหยองรอท่าหน้าประตู

"ดิน"

ยืนรอไปรอมาไยหน้ามืด
ท้องร้องครืดคราโครมเสียงลมอู้
หน้าซีดเซียวเซซังเหงื่อพรั่งพรู
ตรูหนอตรูตายแน่ยักแย่ยักยัน

แล้วเป็นลมล้มฟาดอนาถแท้
ก็เพียงแค่หลงรักสมัครมั่น
ขอ “น้องดิน”คนดีให้ชีวัน
ช่วยแบ่งปันมาลัยคล้องใจชาย

“ไพร พนาวัลย์”
 

[D]

ชื่อกังวานขานรับผมครับพี่
เป็นคนดีกว่าทุกคนสนบ้างไหม
เหล้าบ่สูบบุหรี่มิดื่มน่าปลื้มใจ
เรื่องทำไร่ทำนาอย่ากังวล

หนี้สินก็พอประมาณล้านนิดนิด
แต่ความคิดมากหลายหายสับสน
โสดสนิทชิดใครทำไมจน
เมีย(เก่า)ทุกคนหมดตัวปวดหัวจริง

จะมิทิ้งมิขว้างกางแขนโอบ
ใครเฉี่ยวโฉบไม่มีพี่ขอสิง
งานไม่ทำย้ำตลอดขอกอดอิง
ขอพึ่งพิงดินทุกบาททุกชาติเอย

---กังวาน---
 

ชายรูปงามนามดัง"กังวาน"แว่ว
ตาใสแจ๋วแสนสง่าน่าเขนย
แสนเฉลาเคราคมคารมเปรย
งามจังเหวยหล่อจริ๊ง ปิ๊งตากัน

เหตุไฉนไยหลากมากยอดหญิง
กลัวเสียจริงเชียวหนาขาชักสั่น
เขาบทรักช่ำชองคล่องทุกวัน
ใจก็หวั่นพลันนึก...สึกแล้วม้าง.งง..?

"ดิน"

[D]

อ่านกลอนกานท์ ผ่านมา อุราหล่น
ให้สับสน ในจิต มิตรสหาย
จริงหรือหลอก บอกแจ้ง ขอแบ่งชาย
พูดไม่อาย รับรอง สองราตรี

จะพาล่อง ท่องสวรรค์ ชั้นดุสิต
จะลิขิต คำไข ไวด่วนจี๋
จะพาไป กอดกก ซักหกปี
ต่อจากนี้ แล้วนั้น พันทิ้งเลย

เพราะเป็นคน เบื่อง่าย ชายรอเยอะ
แต่เอาเถอะ หากใคร ที่ใช่เอ่ย
ต่อเวลา ให้หนึ่ง เรื่องพึงเชย
สุดท้ายเผย หลอกเล่น เห็นประจำ
พันทอง
๑๑/๑/๕๗
 

คราวนี้ไม่หลอกแน่เตรียมแช่แป้ง
รีบจัดแจงแต่งกายให้สวยฉ่ำ
อย่ามัวงงอยู่ซีดั่งผีอำ
ยืนงึมงำทำไมไปแต่งตัว

เพื่อนเจ้าสาวคือเธออย่าเด๋อด๋า
ทำหน้าตาผมเผ้าเท้ายันหัว
เรื่องอาหารเสร็จสรรพกับข้าวครัว
ดูแลทั่วทุกแห่ง..แบ่งแฟนให้คน

"ดิน"

[D]

รอผมด้วยครับ

ฯลฯ

แต่..ถ้าสาว เขาเมินมิเพลินพิศ
ดวงชีวิตไม่หนุนอุ่นเขนย
วอนเถ้าแก่ ยกหนี้ ที่มีเอย
ผมยอมเป็น ลูกเขย เถ้าแก่แล้ว..


ศิษย์ใหม่ไร้วิชา
๑๑ มกราคม ๒๕๕๗

กระย่องกระแย่งย่างยาก ลากไม้เท้า
โถ..ผู้เฒ่าเมืองนนมายลแอ่ว
โสร่งตาผ้าฝ้ายลายพราวแพรว
เดินออกแนวแรฟโย่.โห..คุณตา.!

พูดกล้อมแกล้มคางเบี้ยวเคี้ยวยุ่มย้ำ
สำลักคำน้ำลายเกือบตาย.-า
กะหลับกะเหลือกหงายท้องต้องกรอกยา
อนิจจามาไมเล่า เอ๊า.!นั่งรอ

"ดิน"

ช่วงนี้เนทไม่ค่อยดีเลยอ่ะหลุดบ่อยๆตอบช้าอย่างอนนะคะ..แควนๆๆ

[D]

ช่วยลุงด้วย ช่วยด้วย จะม้วยแล้ว
ชักกระแด่ว...เจียนดับ...ใกล้ลับล่วง
ประนมหัตถ์ขัดขืน...ฝืนบำบวง
ขอใช้ "ดิน" เซ่นสรวง...หน่วงชีวา

ศรีเปรื่อง
๑๓ ม.ค. ๒๕๕๖

มีแต่ชายใกล้ตายมารายล้อม
เฒ่าชแรแก่หง่อมพร้อมเรียงหน้า
โน่นโทงเทงเตงโตงเหยาะโหย่งมา
เซถลาคว้าหมับ...เอ๊า!?รับไม่ทัน

ชักกระแด่วแววดับจับเขย่า
นวดเบาเบาตามขาขึ้นมานั่น
ตึงเส้นเอ็นเฟ้นไปใกล้ไข่ดัน
พอแล้วฉัน...หันเรียกอ้ายฯ(รพี)ทำไงดี...?

"ดิน"

[sitmai]

 
รับบัตรคิวท้ายท้ายเกินหมายมาด
คงจะพลาดมาลัยไปละนี่
หนุ่มน้อยใหญ่ได้มาหามากมี
ท้อชีวีแล้วเราเศร้าดวงจินต์

อุราฉันนั้นหนาพาหม่นหมอง
คิดลำพองต้องรำพันเกินฝันสิ้น
คิดจะรับมาลา..ละอองดิน..
คงต้องกินน้ำบัวบกดั่งตกตาล

ศิษย์ใหม่ไร้วิชา
๑๕ มกราคม ๒๕๕๗

[D]

มัวแต่หลบหายหน้าไปค้าขาย
เมื่อปีกลายนี้เราเศร้าหนักหนา
เลยไม่รู้เรื่องราวหนุ่มใหญ่เสภา
ปรารถนาจับคู่ครองน้องดินงาม

มัวไปเดินเพลินอยู่รู้หรอกนั่น
เมาแล้วดันดีดดิ้นกินพุงหลาม
เจอสาวรีบจีบมั่วทั่วเขตคาม
ลืมนงรามนามน้อง"ละอองดิน"

"ดิน"

[รพีกาญจน์]

ช่วยลุงด้วย ช่วยด้วย จะม้วยแล้ว
ชักกระแด่ว...เจียนดับ...ใกล้ลับล่วง
ประนมหัตถ์ขัดขืน...ฝืนบำบวง
ขอใช้ "ดิน" เซ่นสรวง...หน่วงชีวา

ศรีเปรื่อง
๑๓ ม.ค. ๒๕๕๖

ขุนกระเดื่องเรืองอาจอำมาตย์เอก
ราชเลกบพิตรจิตหรรษา
นามทิศาปาโมกข์กะโหลกฮา
ย่างเชื่องช้ามาหลังก็ยังดี

ลงทะเบียนเบอร์ห้าทำบ้าเห่อ
จับกะเบ้องามขลับกลับกรุงศรี(ธัญญา)
ลิเกเก่าเมายาชอบนารี
ขอน้องพี่คนสวยช่วยยาเยียว

นวดไปเถอะเจอะเส้นพลิกเอ็นถอด
ลงมือขอดกล้ามเนื้อเถือหนังเหี่ยว
จับบนบ้างล่างดึงคลึงไข่เจียว
ประเดี๋ยวเดียวอี้หดตดละลาย

หยุดทุรนกรนลั่นสนั่นร่าง
ถุงสตางค์แบ๊งก์บาทคาดเอวสาย
สร้อยสวมศอข้อมือรื้อกระจาย
ตราเครื่องหมายตระกูลนูนทองคำ

มีเท่าไหร่ไส้กี่ขดปลดมิเหลือ
ปล่อยมะเขืออย่าปลิดติดเลาล่ำ
ขายร้านทองกองแปะโป้งโรงจำนำ
เราสองอำลาทีศรีเปรื่องเอย

 

[D]

ยืนรอไปรอมาไยหน้ามืด
ท้องร้องครืดคราโครมเสียงลมอู้
หน้าซีดเซียวเซซังเหงื่อพรั่งพรู
ตรูหนอตรูตายแน่ยักแย่ยักยัน

แล้วเป็นลมล้มฟาดอนาถแท้
ก็เพียงแค่หลงรักสมัครมั่น
ขอ “น้องดิน”คนดีให้ชีวัน
ช่วยแบ่งปันมาลัยคล้องใจชาย

“ไพร พนาวัลย์”
 

หามเอ้าหาม หามลุงพุงยานย้อย
นอนตาลอยคอยนานแต่วานบ่าย
เป็นลมจับ จุกลิ้นดิ้นทุราย
โถ.เจ้าชายเมืองลพพบทางตัน

นั่งพินิจพิศเพ่งเล็งแลบ่าว
คิ้วเคราขาวตาปรือมือไม้สั่น
ทั้งเรือนร่างหนังห้อยย้อยรวมกัน
แล้วจะขันไหวเร้อ..เห้อ..เวรกรรม..?

"ดิน"

[D]

รับบัตรคิวท้ายท้ายเกินหมายมาด
คงจะพลาดมาลัยไปละนี่
หนุ่มน้อยใหญ่ได้มาหามากมี
ท้อชีวีแล้วเราเศร้าดวงจินต์

อุราฉันนั้นหนาพาหม่นหมอง
คิดลำพองต้องรำพันเกินฝันสิ้น
คิดจะรับมาลา..ละอองดิน..
คงต้องกินน้ำบัวบกดั่งตกตาล

ศิษย์ใหม่ไร้วิชา
๑๕ มกราคม ๒๕๕๗

เย็นจ้ะเย็นพี่ชายจะไปไหน
รอก่อนรอท้อใจไปไยท่าน
ได้หากได้คลอเคล้ามิเหงามาน
วันทั้งวันจารกานท์งานไม่ทำ

หาวหวอดหวอดลอดฟัน ควันพวยพุ่ง
ถึงสะดุ้ง ผงะไยกระหน่ำ
คนนั่งข้างย้ายที่หนีไกลล้ำ
กลิ่นพี่ฉ่ำจริงหนอ..รอนิด.นะ.?

"ดิน"

[D]

มาลัยน้อย ร้อยมาห้าวันแล้ว
นั่งใจแป้วป้วนเปี้ยนเวียนศรีษะ
มีแต่ชายใกล้ตายมากมายซะ
แล้วฉันจะ เลือกใครคนไหนดี

บางคนหล่อพอเหลาเกลาแล้วนั้น
แต่ก็ดั๊นไม่พ้นท่วมท้นหนี้
มายมากหลากหนักหนาปัญหามี
คนเข้าทีหนีหน้ามิมามอง

กำมาลัยในมือ.ถือจนเหี่ยว
สักคนเดียวชายดีมิมีข้อง
เกรงจะแก่เหนียงยานหนีคานทอง
เลยเหวี่ยงคล้องอ้าย"รพีฯ"จับตีตรวน

"ดิน"

ขอทุกท่านได้รับ คำขอบคุณจาก..หญิงน้อง"ละอองดิน"