ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[รพีกาญจน์]

กะจองงอง กะจองงอง เจ้าข้าเอ๊ย
หาคู่เชย แห่แหน ถึงแดนสรวง
ดินคนสวย ผวยผ้า สุดาดวง
ตระเตรียมพวง มาลัย ไว้คล้องชาย

ร่างสูงต่ำ ดำขาว สาวให้สิทธิ์
วิกลจิต บ้าบอ ยอถวาย
ยากหรือมี ดีแด เหลือแต่กาย
เป็นพ่อม่าย แก่เก่า ดูเงางาม

ขายเต้าหู้ หมูแดง ห่อแกงโฮะ
ทำตั่งโต๊ะ ตัดเมี่ยง เขียงมะขาม
จบนักธรรม ดำดิน ปริญญาราม
จบมอสาม ปอสี่ มีครามครัน

จะชื่อแก้ว ก๋องคำ อินนำหน้า
จะชื่อหล้า มาลุน ปุ๊ดบุญปั๋น
จะขี่ม้า ห้าศอก บอกกำนัน
ผู้ใหญ่วัน อ้ายทำ แพทย์ตำบล

อยู่ตำแหน่ง แห่งใด ไม่บ่ายเบี่ยง
เขตคุ้มเวียง พงไพร ไกลถนน
ต้องมีตัว หัวใจ และใช่คน
หากผ่านพ้น อาทิตย์ ปิดทันที

กะจองงอง กะจองงอง เจ้าข้าเอ๊ย
มัวนิ่งเฉย ไม่เสียบ ยังเงียบฉี่
จะสรุป งุบงิบ ริบกายี
อุ้มดินหนี ขึ้นรถไฟ ไปลำพูน ปู๊นๆ ปู๊นๆ

 

รพีกาญจน์

คลายเครียดครับ มีใครคิดเล่นกับเราไหมหนอ...

[ไพร พนาวัลย์]

ได้ยินเสียงป่าวร้องยืนป้องหน้า
เอาละวาหาเมียตอนเสียศูนย์
คงจะเป็นคู่กรรมเคยค้ำจุน
จะขอลุ้นดูบ้างเผื่อนางมอง

อันความรู้เยอะแยะตาแป๊ะสอน
กินแล้วนอนตามวัดมิขัดข้อง
เรื่องอาชีพการงานทำร้านทอง
นั่งยอง ยองเก็บกวาดสะอาดตา

เป็นคนดีเด่นดังทั่วจังหวัด
เล่นลำตัดร้องเพลงนักเลงกล้า
ตีหัวหมาด่าแม่เจ๊กเขยกมา
ยืนรอท่ามาลัยจากใจดิน

จะพาน้องเนื้อเย็นไปเล่นงิ้ว
แล้วไปหิ้วแตงกวา,ขายผ้าซิ่น
แต่งตัวโก้ร้องรำเร่งทำกิน
ให้ยุพินเก็บตังไว้ตั้งตัว

จะซื้อทองให้เจ้ายามเข้าห้อง
นั่งยิ้มย่องมองใครอย่าไปยั่ว
เดี๋ยวจะมาชอบกันเข้าพันพัว
เพราะพี่กลัวคู่แข่งมาแย่ง”ดิน”

เสี่ยงมาลัยให้พี่เถิดดีแน่
รักคนแก่แต่เก่งร้องเพลง,ดิ้น
จะให้คนอิจฉาทั่วธานินทร์
เพราะยุพินมีแฟนคนฟั่นเฟือน

“ไพร พนาวัลย์”
 

[~ขลุ่ยกันแสง~]

นี่มันเป็น ไปได้ ยังไงหว่า
แน่แล้วหนา ประกาศ คงคลาดเคลื่อน
หรือท่านพี่ พิมพ์ผิด จึงบิดเบือน
ความหมายเลื่อน เลือนไป ไกลเรื่องจริง..
 
..ชายที่จะ อยู่กิน กับ"ดิน"ได้
ทั่วแดนไทย หายาก ลำบากยิ่ง
จะมีใคร ให้รัก ร่วมพักพิง
มอบอกอิง เอื้ออุ่น หนุนนรี..
 
..เพราะนงนาฎ กราดเกรี้ยว ฉุนเฉียวใส่
เอาแต่ใจ ไร้เหตุผล บ่นจู้จี้
พาลด่าทอ ก่อกวน แกล้งยวนยี
แล้วชาตรี ที่ไหน ใคร่รัก"ดิน"..
 
..ที่กล่าวมา มิใช่ จะใส่ร้าย
ใช่คิดหมาย วายวุ่น จุ้นโฉมฉิน
แค่อยากบอก ออกไป ให้ยลยิน
ว่าน้อง"ดิน" สิ้นแล้ว..แวววิวาห์
 

[รพีกาญจน์]

มาแล้ว...เบอร์ 1 สีไพร ใจเพอะพะ

หนุ่มพันปี สีไพร ช่างใจกล้า
เต้นสามช่า มาซีลอน ถึงก่อนเพื่อน
ขบเคี้ยวหมาก ปากเปรอะ รำเลอะเลือน
ก็สองเดือน ฮอพ ฮอพ ม็อบราชดำเนิน

ตรงสเปค บ้าบอ ยอถวาย
แกว่งก้นส่าย ถนัด ไม่ขัดเขิน
สี่กระเป๋า เสื้อแก มีแต่เงิน
พี่ขอเชิญ ดินเสี่ยง เหวี่ยงมาลัย

 

รพีกาญจน์

[กังวาน]

ชื่อกังวานขานรับผมครับพี่
เป็นคนดีกว่าทุกคนสนบ้างไหม
เหล้าบ่สูบบุหรี่มิดื่มน่าปลื้มใจ
เรื่องทำไร่ทำนาอย่ากังวล

หนี้สินก็พอประมาณล้านนิดนิด
แต่ความคิดมากหลายหายสับสน
โสดสนิทชิดใครทำไมจน
เมีย(เก่า)ทุกคนหมดตัวปวดหัวจริง

จะมิทิ้งมิขว้างกางแขนโอบ
ใครเฉี่ยวโฉบไม่มีพี่ขอสิง
งานไม่ทำย้ำตลอดขอกอดอิง
ขอพึ่งพิงดินทุกบาททุกชาติเอย

---กังวาน---
 

[D]

นั่งเจิ่นเจ๋อเด๋อด๋าอ้าปากหวอ
โอ้ละหนอ.!.พี่ฉันดั๊นทำได้
นี่มิรักน้องแก้วแล้วหรือไร
เหตุไฉนไยเล่าน้องเศร้านะ

น้องชื่นชอบตอบตามข้อความพี่
ร้อยฤดีเคียงใกล้ไม่เคยผละ
แล้วไหงพี่นี้ต้องทำน้องซะ
ไยมาประกาศก้องห้องกลอนไทย

อายแสนอายอายจังนั่งเจ่าจุก
เลยรีบลุกเก็บมะลิที่ผลิใส
มาร้อยสรรบรรจงส่งความนัย
เสกมนต์ใส่ใคร่ถวิลจะยินยล

อิ่มเอมมานหวานย้อยเสร็จสร้อยสรวง
ระย้าย้อยห้อยพวงลุล่วงผล
นั่งกระหยิ่มพริ้มเยิ้มเคลิ้มใจตน
ลองสิฟวะ.!.ปั๊วสักคนก่อนแก่ตาย

"ดิน"

[panthong.kh]

อ่านกลอนกานท์ ผ่านมา อุราหล่น
ให้สับสน ในจิต มิตรสหาย
จริงหรือหลอก บอกแจ้ง ขอแบ่งชาย
พูดไม่อาย รับรอง สองราตรี

จะพาล่อง ท่องสวรรค์ ชั้นดุสิต
จะลิขิต คำไข ไวด่วนจี๋
จะพาไป กอดกก ซักหกปี
ต่อจากนี้ แล้วนั้น พันทิ้งเลย

เพราะเป็นคน เบื่อง่าย ชายรอเยอะ
แต่เอาเถอะ หากใคร ที่ใช่เอ่ย
ต่อเวลา ให้หนึ่ง เรื่องพึงเชย
สุดท้ายเผย หลอกเล่น เห็นประจำ
พันทอง
๑๑/๑/๕๗
 

[รพีกาญจน์]

เบอร์ 2 ติดตามด้วย...ขลุ่ยยาว เลาเล็ก

ม้าคึกคัก ปักษ์ใต้ ไวมาลุ้น
ดินเนื้อนุ่น หุ่นช้าง ร่างแน่นหนา
ลดหนึ่งขีด ครึ่งโล โอวานวา
เก้าสิบห้า ยืนยัน กันลมเอียง

หากรักชอบ มอบให้ ใจทั้งหมด
ใครคิดคด สลบ โดนตบเปรี้ยง
ถ้ารักน้อง ต้องเพิ่ม เหล็กเสริมเตียง
ออกให้เลี้ยง ลูกชาย หัวท้ายปี

 

รพีกาญจน์

ตอบช้า ไปงานวันเด็ก ดูเครื่องบิน 555

[รพีกาญจน์]

เบอร์ 3  หนุ่มพลัง...กังวาน

หนุ่มแซ่กัง ชื่อวาน ชอบควานขา
ฮาหุยฮา มาละวา มาละเหวย
อยากได้นวม สวมสอด กอดก่ายเกย
กล้าเปิดเผย หนี้มาก แต่หลากเมีย

ให้น้องได้ แบบนี้ เถอะซีวะ
ชะชิชะ อยากดอม ไม่ยอมเสีย
แต่เขาแข็ง แรงดี ไม่มีเพลีย
พี่ขอเชียร์ คนหลัง ชื่อกังวาน

 

รพีกาญจน์

เฒ่าอนุบาล ตื่นจากหลับลุกมาเขียน 555

[sitmai]

รอผมด้วยครับ


ยินเสียงเครื่องขยายให้ลั่นทุ่ง
ดั่งหมายมุ่งแข่งราชดำเนินเพลินขับขาน
ท่านรพีมีใบบอกออกจัดงาน
เชิญชายชาญทุกท่านมา ชม..ละอองฯ..

เหล่าชายผ่านสานคำนำประสงค์
ไม่เจาะจงมีจนคนทั้งผอง
จะขี้เหล่หล่อด้วยรวยเงินทอง
จึงหวังปองสนองจินต์ด้วยยินดี

ศิษย์ใหม่ฯยิ้มกริ่มผุดสุดชีวิต
หวังพิชิตมาลากนิษฐี
เผื่อบุญเกื้อเอื้อหนุนทุนทวี
ชีวิตนี้..สบายหายทุกข์แล

ได้ปลดหนี้ ธกส.รอก่อนนะ
อีกมากละนอกระบบจบสิ้นแน่
ขอยืดหนี้หน่อยหนาหาเชือนแช
ขอเถ้าแก่อย่าจี้ทวงหนี้กัน

จะจัดใช้จ่ายหนี้ที่พูนพอก
มิกลับกลอกหลอกเล่ห์ทำเหหัน
จากปากทางถึงท้ายซอยมิฝอยพลัน
รอถึงวันเสี่ยงมาลัยได้ชื่นเชย

แต่..ถ้าสาว เขาเมินมิเพลินพิศ
ดวงชีวิตไม่หนุนอุ่นเขนย
วอนเถ้าแก่ ยกหนี้ ที่มีเอย
ผมยอมเป็น ลูกเขย เถ้าแก่แล้ว..


ศิษย์ใหม่ไร้วิชา
๑๑ มกราคม ๒๕๕๗

[รพีกาญจน์]

จุ๊ จุ๊ กระซิบน้องละอองดิน...

เอาน้องน้อย อ่อยเหยื่อ เพื่อคลายเครียด
เลิกโกรธเกลียด อาเฮีย ไม่เสียหาย
ก็ของมี ดีฟิต ติดกับกาย
จะอับอาย ผีใผ อะไรมอง

หยุดว้าวุ่น ขุ่นเคือง เปลื้องเสื้อผ้า
มัวชักช้า อายุ ห้าสิบสอง
นั่งปะหงับ จับเข่า เฝ้าคานทอง
ถ่ายนู้ดลอง แถมแหลก แจกมาลัย

 

รพีกาญจน์

อยู่ลำพูนจะถ่ายได้ไงถึงนครปฐม

[D]

จุ๊ จุ๊ จุ๊ อ้ายรพีฯ ความลับค่ะ

อ้าย..ก้อ..พูด เกินเนี่ย...เสียหายหมด
เดี๋ยวก็อดมีปั๊วกันจนได้
ขาดสามวันห้าสิบสองน้องเว้นไว้
นึกทีไรยี่สิบห้าน่าจะพอ

ยุให้ถ่ายเสียจังเนื้อหนังเหี่ยว
ทีนกาเกรียวเชียวนั่นฟันหน้าหลอ
ร่างกายผุดจุดจ้ำดำเป็นตอ
อยากจะขออ้ายสักนิด .!ปิดความลับ!.

ปิดทันมั้ยน้อ

"ดิน"

[รพีกาญจน์]

เบอร์ 4 คารวะ...ครูเก่าเจ้าวิชา

เห็นศิษย์ใหม่ ใจดี เป่าปีโป้
ทำผุดโผล่ ใช้วิชา ตาบ้องแบ๊ว
นึกรวยตังค์ ถังรั่ว หัวมีแวว
จะหยิบแก้ว วาววับ กลับเมืองนนท์

กริยา มารยาม มาดอ่อนหวาน
ดังสมภาร เคร่งครัด วัดไผ่ขน
จากเชียงราย หมายมา หาหน้ามน
ดินเกิดสน ร่วมข้อง น้องเอ้าเชิญ

มิกล้าเล่นแรงกับผู้อาวุโสครับ

 

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

...ตอบน้องพันทอง ที่ย่องเข้ามา...

ลามะลิลา ขึ้นต้นเป็นมะลิซ้อน พอแตกใบอ่อน เป็นมะลิลา

-ขอตอบแม่น้องพันทอง นั่งลงยองยอง บนกองกะลา

-พันทองน้องขอแบ่งชาย จับง่ายคว้าง่าย แค่ชายชรา

-พันทองขอท่องสวรรค์ แม้ยักษ์ปักหลั่น มิหวั่นอุรา

-พันทองรักง่ายเบื่อง่าย ผลสุดท้าย กายชื้นขึ้นรา

ลามะลิลา ขึ้นต้นเป็นมะลิหลวง ถูกควักถูกล้วง พวงหย่อนโรยรา

                   

รพีกาญจน์ ควันหลงจากงาน ร่างองค์ทรงเจ้า เมื่อวานวา

[D]

เสี่ยงมาลัยให้พี่เถิดดีแน่
รักคนแก่แต่เก่งร้องเพลง,ดิ้น
จะให้คนอิจฉาทั่วธานินทร์
เพราะยุพินมีแฟนคนฟั่นเฟือน

“ไพร พนาวัลย์”
 

เดินหน้าสามถอยสองกระย่อง-กระแย่ง
คู่ขาแข้งข้อลากแถมกลากเกลื้อน
เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งชิงมาเยือน
ท่าฟั่นเฟือนเพ้อพร่ำบอกทำทอง

ผมหร็อมแหร็มแซมดำสามสี่เส้น
ทำหน้าเป็น ยิ้มหราน่าสยอง
ฟันเว้นวรรคปากจู๋ดูตาพอง
เต้นหยองหยองรอท่าหน้าประตู

"ดิน"

แก้..แล้วค่ะค่าจ้างแก้มาเติมคะแนนให้ด้วยน้าาาา

[D]

นี่มันเป็น ไปได้ ยังไงหว่า
แน่แล้วหนา ประกาศ คงคลาดเคลื่อน
หรือท่านพี่ พิมพ์ผิด จึงบิดเบือน
ความหมายเลื่อน เลือนไป ไกลเรื่องจริง..
 
..ชายที่จะ อยู่กิน กับ"ดิน"ได้
ทั่วแดนไทย หายาก ลำบากยิ่ง
จะมีใคร ให้รัก ร่วมพักพิง
มอบอกอิง เอื้ออุ่น หนุนนรี..
 
..เพราะนงนาฎ กราดเกรี้ยว ฉุนเฉียวใส่
เอาแต่ใจ ไร้เหตุผล บ่นจู้จี้
พาลด่าทอ ก่อกวน แกล้งยวนยี
แล้วชาตรี ที่ไหน ใคร่รัก"ดิน"..
 
..ที่กล่าวมา มิใช่ จะใส่ร้าย
ใช่คิดหมาย วายวุ่น จุ้นโฉมฉิน
แค่อยากบอก ออกไป ให้ยลยิน
ว่าน้อง"ดิน" สิ้นแล้ว..แวววิวาห์
 

ต่างแห่แหนแล่นลิ่วเป็นทิวแถว
แน่นขนัดอัดแนวแววแสนห้า
ชายฉกรรจ์มันแกวแผ่วชรา
ปรารถนามาเคียงร่วมเตียงนอน

ชักสงสัยใน"ขลุ่ย"ที่คุยเขื่อง
เธอประเทืองหรือไม่ ให้สังหรณ์
ไยถึงเกลียดสตรีที่ออนซอน
"ดิน"แสนอ่อน(ปัญญา)หวานใส...ว่าได้ลง

"ดิน"

[รพีกาญจน์]

เต้นหยองหยองรอท่าหน้าประตู
"ดิน"

บริกรรมคาถาห้ายามแล้ว
ไร้วี่แววเพื่อนเพิ่มเติมมาสู่
เพียงสี่ชายหมายมั่นขวัญพธู
ละมีผู้ต้องใจบ้างไหมเออ

เห็นทีเจ้าเฝ้าบ้านนั่งคานแน่น
คงไร้แฟนควงคู่อยู่เสนอ
ลิ้มรสรักถักฝันอันเลิศเลอ
คนบ้าเบลอเช่นพี่นี้สิ้นมนต์

 

รพีกาญจน์

ขอกลับไปฝึกวิชาก่อนเน่อ

[ศรีเปรื่อง]

หนุ่มเบอร์ห้า...ชอบครวญ...กลอนป่วนจิต
ว่างก็แวะเวียนลิขิต...ผลิตผล
ฟังข่าวลือ...แพร่กระจาย...หลายตำบล
ผ่องสกนธ์ "ดิน"เสาะหา...ฝาละมี

พลันยินฆ้อง ม้อง! ม้อง! ก้องตลาด
หนุ่มสะอาด...หล่อละมุน...เจ้าคุณ"ศรี ฯ"
ก็กระจ่าง...สว่างใส...ในฤดี
โอ้ข่าวนี้...แน่ชัด...ว่าสัตย์จริง

กระบัดนั้น...กระโดดกุม...ขยุ้มเสา
แล้วเขย่า...สุดแรง...สำแดงหญิง
อวดสเต็ป...แคล่วคล่อง...ว่องดั่งลิง
หวังเธอปิ๊ง...คลั่งไคล้...หลงใหลชาย

แล้วก็เปล่งเสียงเจรียง...สำเนียงแหบ
เพลงท่อนแรฟ...ยุคเก่า...เอามาขาย
บ๊ะ! วันนี้...หนุ่มใหญ่...ต้องไว้ลาย
ผิว์ต้องกลาย...เป็นผี...ห่อนมีกลัว

เริ่มหายใจ...อึดอัด...ฟึดฟัดฟึด
แต่ก็ฮึด...สู้ตาย...ถวายหัว
"ดิน" ต้องเลือก...นาย "ศรี ฯ"...วันนี้ชัวร์
กลับตามัว...เจ็บแปล๊บ...แสบกลางทรวง

ช่วยลุงด้วย ช่วยด้วย จะม้วยแล้ว
ชักกระแด่ว...เจียนดับ...ใกล้ลับล่วง
ประนมหัตถ์ขัดขืน...ฝืนบำบวง
ขอใช้ "ดิน" เซ่นสรวง...หน่วงชีวา

ศรีเปรื่อง
๑๓ ม.ค. ๒๕๕๖

[saknun]

มัวแต่หลบหายหน้าไปค้าขาย
เมื่อปีกลายนี้เราเศร้าหนักหนา
เลยไม่รู้เรื่องราวหนุ่มใหญ่เสพา
ปรารถนาจับคู่ครองน้องดินงาม

[D]

เต้นหยองหยองรอท่าหน้าประตู
"ดิน"

บริกรรมคาถาห้ายามแล้ว
ไร้วี่แววเพื่อนเพิ่มเติมมาสู่
เพียงสี่ชายหมายมั่นขวัญพธู
ละมีผู้ต้องใจบ้างไหมเออ

เห็นทีเจ้าเฝ้าบ้านนั่งคานแน่น
คงไร้แฟนควงคู่อยู่เสนอ
ลิ้มรสรักถักฝันอันเลิศเลอ
คนบ้าเบลอเช่นพี่นี้สิ้นมนต์

 

รพีกาญจน์

ขอกลับไปฝึกวิชาก่อนเน่อ

หย้า.า.า..เพิ่งปิดสภาอ้ายจ๋าโปรด
งั้นน้องโกรธจริงด้วย..ช่วยอีกหน
วิวาห์หวามห้ามงดจงอดทน
อย่าขี้บ่น หน้างอขอสักที

อ้ายเต็มใจหรือไม่ไหงหงุดหงิด
ทำฟุดฟิตฟอไฟใหญ่โตนี่
งอดงอนเง้าจริงเชียวนะเดี๋ยวนี้
บอกหน่อยซีอ้ายจ๋าเป็นอาาาไร้...?ฮึ!

"ดิน"