ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[แป้งน้ำ]

มันไม่ใช่เรื่องง่าย
ที่จะให้ทักทายกันเหมือนเก่า
แค่เริ่มต้น . . ก็ไม่มีคำใดจะกล่าว
ไม่มีเรื่องราว . . . ที่จะสนทนา

มันไม่ใช่เรื่องง่าย
ที่จะให้ฝืนมองหน้า
ฉันไม่ได้เกลียดเธอ . . และ . . ดีใจที่เห็นเธอมา
แต่กลัวเผลอพูดจาไม่เข้าหูกัน

อย่าถือสาเลยคนดี
ในเมื่อฉันไม่ใช่คนที่เธอใฝ่ฝัน
ก็ปล่อยให้หมดความหมายไปอย่างนั้น
ก่อนที่ฉัน . .
จะเป็นต้นเหตุที่ทำให้บรรยากาศดี ~ ดี ของเธอนั้น . .. หมดไป~*








เจ็บนะ! ที่รู้ว่าไม่ใช่
พยายามทำใจ . .. แต่มันไม่ง่ายอย่างนั้น
พยายามเข้าใจว่า "ความรักไม่อาจบังคับกัน"
แต่บางเรื่องก็เกินกำลังสมองของฉัน . .. จะเข้าใจ

ถ้าฉันไม่ใช่คนที่เธอต้องการ
ไยหยิบยื่นความอาทรอ่อนหวานมาให้
ถ้าฉันไม่ใช่คนที่เธอเฝ้ารอ . . แล้วมาให้ความหวังกันทำไม!
ก่อนที่จะให้ความหวังกับใคร . ..
อยากให้นึกถึงหัวอกของคนฟังว่าเขาก็ "มีหัวใจ . . เหมือน~เหมือนกับเธอ"









เข้าใจว่าความรักย่อมมีวันแปรผัน
แต่ไม่เข้าใจที่บอกว่า "คิดว่าเธอรักฉัน" . .. มันเป็นยังไงหรือ?
เดินด้วยกันมาตั้งไกล . . ทำไมมักง่ายเหมือนแค่ทิ้งขยะจากมือ
เหมือนว่า "ความผูกพัน" ไม่อาจยื้อ . .. หัวใจใคร


เข้าใจว่า ใคร ๆ ก็อยากเจอสิ่งที่ดีกว่า
ยอมรับได้ถ้าจะขอลา . .. กันด้วยเหตุผลง่าย ~ ง่าย
ไม่คิดจะยื้อ . . ถ้าหมดความหมายจากใจบางใจ
แต่ขอได้ไหม? อย่าบอกว่าสิ่งที่ฉันทำไม่เคยมีค่าอะไร . ..
. .. เพราะมันทำให้รู้สึกว่าฉันกลายเป็นขยะไปแล้วจริง ~ จริง~*

[panthong.kh]

ค่าของคน...
อยู่ที่ตน ทำให้มีค่า
แค่คำพูดห่วยห่วย..ป่วยการเสียเวลา
ไม่ผิดอะไรกับขี้หมา...เหม็นหน้าขยะแขยง

พูดไปก็ไร้บอย...
พูดบ่อยบ่อย คอยแสลง
พูดมากลากจิ้มคอยทิ้มแทง
ยิ่งพูดยิ่งหวาดระแวง แทงใจพรุน

หยุดเถอะต่อแต่นี้...
เลือกคนดีที่เธอ เพ้อหัวหมุน
อ้อนออดพรอดพร่ำจำไหมคุณ
รักต้องลุ้นอย่างฉันมันน่าเซ็ง

ค่าของคน...
ต้องสืบค้นกันนานถ้าพานเร่ง
อาจเจอลวงหลอกให้ไร้ยำเกรง
สุดท้ายเจ้งเมื่อจอดจนวอดวาย
พันทอง
๗/๑/๕๗

[หนามทุเรียน]

ในวันที่ ฉันไม่ใช่
ไม่ว่าจะทำอะไรให้...ก็ผิดทุกอย่าง
ชงกาแฟรสเดิม...กลับหาว่ารสชาติไม่เข้าที่เข้าทาง
รสชาติของกาแฟมันจืดจาง...หรือเป็นเพราะเธอเอาใจออกห่างฉันไป

ในวันที่เขาก้าวเข้ามา
สิ่งที่ฉันทำ...ก็ถูกมองว่าไร้ค่าเหลวไหล
ผิดที่ฉันทำสิ่งต่าง-ต่างบกพร่อง...หรือหมดเวลาเรียกร้องสิ่งใด
บอกตามตรง "ไม่รู้ว่าฉันควรยืนอยู่ตรงจุดไหน?"....ในวันที่เธอหมดเยื่อใย...ต่อกัน.

[martinfranck]

เธอเคยบอกว่า...ฉันใช่
แล้ววันนี้ทำไมเปลี่ยนไปขนาดนี้
ใช่ วันนั้น...แต่วันนี้ลืมกัน มันใช่หรอคนดี?
หรือว่าฉันใช่ ในเวลาที่....ผิดไป
ฉันคงต้องยอมรับ
เมื่อในวันนี้เธอพบกับ...คนใหม่
จากคนเคยใช่ สุดท้ายไม่เหลืออะไร
เมื่อเธอเจอคนที่ใช่คนใหม่ เข้ามาแทน
วันนี้...ฉันไม่ใช่
ไม่ว่าฉันจะทำอะไรก็ผิดแผน
เมื่อเธอเรียกสรรพนามแทนคนใหม่ว่า..."แฟน"
ฉันต้องทนเจ็บสุดแสน ที่เธอทำ
ลาก่อนคนเคยใช่
แล้วปล่อยทิ้งฉันไว้...ให้ช้ำ
บทเรียนครั้งนี้...เธอคนดีสอนไว้ให้จดจำ
ว่าประวัติศาสตร์จะต้องไม่ย่ำซ้ำรอยเดิม

By Martin Frnack

[pat-q]

เงียบ...ในขณะที่อยู่สองคนลำพัง
ไม่เหมือนทุกครั้ง ที่เธอมีแต่คำถาม
ไม่มีคำชม ในคืนจันทร์ที่งดงาม
ไม่มีสักโมงยาม ที่จะโทรถามเมื่อไกลกัน

จะให้ฉันรู้สีก อย่างไร
เมื่อความเป็นไปไม่เหมือนก่อนนั้น
สัมผัสได้ว่าฉัน ไม่ใช่คนสำคัญ
ยิ่งนานวัน ฉันที่รักเธอนั้น ยิ่งหวั่นใจ

ฉันทำตัวไม่ถูก
ความรักที่พันผูก คงเปลี่ยนแปร แล้วใช่ไหม?
พูดคำไหน ก็คงไม่ถูกใจ
ในวันที่..."ฉันไม่ใช่"..
-->>ทำอะไรคงไม่ถูกใจเธอ


     

[แป้งน้ำ]

ทำอะไรก็ผิดทุกอย่าง
แค่ยืนหายใจอยู่ห่าง ~ ห่าง . .. ยังโดนต่อว่า
คำว่ารักคงยังไม่พอจะรักษา
ความสัมพันธ์ที่ผ่านมา . .. ของเรา

เกะกะสายตามากใช่ไหม?
คนที่มีค่าแค่ถูกใจ . .. จึงต้องเหงา
ขอเถอะนะ . . . ขออยู่ข้าง ~ ข้างอย่างเดิมได้หรือเปล่า?
สัญญาว่าฉันจะหายใจให้เบา . .. กว่าเดิม~*