สัจธรรม ความเป็นไป สิ่งในโลก
สุข์ทุกข์โศก เคล้ากันไป ไม่อาจเปลี่ยน
มีวันพบ ยอมมีจาก พรากมาเวียน
เป็นบทเรียน ที่ต้องพบ ยากหลบมัน
รักแค่ไหน ก็ไม่ซึ้ง จนถึงฟ้า
ยามน้ำตา เข้ามาแทน บนแท่นฝัน
เมื่ออีกใจ ไม่อยากอยู่ เคียงคู่กัน
ดั่งเธอฉัน ในวันนี้ ที่ต้องลา
ทำใจยาก แต่ต้องปล่อย มือน้อยๆ
เหลือแค่รอย ความทรงจำ สิ่งล้ำค่า
ยังดีกว่า ทำให้เธอ เผลอระอา
พูดต่อว่า ทะเลาะกัน ทุกวันไป
ความเจ็บปวด เปิดประตู่ สู่อ้อมอก
ตกนรก เพิ่งได้เห็น เป็นแบบไหน
อยู่ในมุม คนไร้ค่า กว่าสิ่งใด
ความเสียใจ เข้าบีบรัด เกินทัดทาน
ไม่สมหวัง ก็อกหัก ความรักเอ๋ย
เป็นเชลย เพราะพ่ายแพ้ แค่ทางผ่าน
ความเปลี่ยนแปลง สอนให้รับ กับวันวาน
ใจตายด้าน ถึงจุดดับ ไม่รับใคร
