ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ตรีประภัสร์ โสม]

♥เพื่อใคร♥

โอ้รักกลายสลายลับกับกาลล่วง
 เป็นลมลวงรื่นริ้วที่พลิ้วเหมือน
 เพียงภาพฝันบรรเจิดที่เพริศเลือน
กับเสียงเคลื่อนคำครวญล้วนบอกรัก

 อาจลับเลยร้างหมดสิ้นรสหวาน
 แม้อ้อยตาลพาลขมระทมหนัก
 คงหมองหม่นก่นเศร้าเหงายิ่งนัก
 จะห้ามหักอย่างไรยามไม่เจอ

 หรือหมายเพียงยั่วหยอกที่บอกฝาก
 รักนั้นจากดวงขวัญมั่นเสมอ
 จริงใจหรือแค่เพียงเสียงละเมอ
 แท้อาจเผลอด้วยเหงารุมเร้าชาย

 ถ้อยสรรนั้นหวั่นนักมิภักดิ์แท้
 หากเปลี่ยนแปรเป็นทุกข์เผลอสุขหาย
 พอตื่นตาลาร้างออกห่างคลาย
 แล้วใจกายที่เหลือจะเพื่อใคร

หนึ่งโสม
๗.๑.๒๕๕๗

[~ขลุ่ยกันแสง~]

เห็นโศกเศร้า เข้าตรึง ทรวง"หนึ่งโสม"
ทุกข์ถาโถม โรมรัน เกินกลั้นไหว
รวดร้าวริน รานรอน ซอกซอนใจ
โถ..ละมุน อุ่นไอ ไม่เคยเจอ..
 
..ชาตรีใด ใจดำ ทำร้ายเจ้า
นำความเหงา โศกา มาเสนอ
จนโฉมฉิน จินต์ช้ำ พร่ำละเมอ
แว่วยินเธอ เพ้อมา..ว่าอยากตาย..
 
..นวลน้องนอง น้ำตา น่าสงสาร
ทรมาน รานเร้า เจ้าโฉมฉาย
อยากช่วยซับ โศกี ให้คลี่คลาย
เปลี่ยนเรื่องร้าย กลายขื่น..เป็นชื่นแทน
 

[ไผ่เดียวดาย]

หยดน้ำตา เพื่อเขา เศร้าไปเถิด
แต่อย่าเปิด ความท้อ คลอความฝัน
เลิกกันไป จบแย่ ก็แค่นั้น
ไม่มีวัน ทำร้าย กายจนพัง

ความเข้มแข็ง เพื่อเธอ อย่าเผลอเบื่อ
จงทำเพื่อ พรุ่งนี้ ยังมีหวัง
ล้มลุกบ้าง ให้ใจ ไว้ประทัง
มีที่นั่ง เสมอ ถ้าเธอรอ

วันเวลา เลวร้าย คล้ายเกลียวคลื่น
ซัดคนอื่น ให้เขา เศร้าจริงหนอ
แต่คงมี สักครั้ง ถ้านั่งรอ
รักที่ขอ จากฟ้า จะมาเกย

เป็นคนดี เพื่อใคร ก็ไม่เท่า
เพื่อตัวเรา ยิ่งใหญ่ ไม่ต้องเผย
จงฉีกยิ้ม ให้เดือน เหมือนอย่างเคย
แม้เขาเฉย ช่างเขา เราสุขพอ

[ดุลย์ ละมุน]

♥เพื่อใคร♥

โอ้รักกลายสลายลับกับกาลล่วง
 เป็นลมลวงรื่นริ้วที่พลิ้วเหมือน
 เพียงภาพฝันบรรเจิดที่เพริศเลือน
กับเสียงเคลื่อนคำครวญล้วนบอกรัก

 อาจลับเลยร้างหมดสิ้นรสหวาน
 แม้อ้อยตาลพาลขมระทมหนัก
 คงหมองหม่นก่นเศร้าเหงายิ่งนัก
 จะห้ามหักอย่างไรยามไม่เจอ

 หรือหมายเพียงยั่วหยอกที่บอกฝาก
 รักนั้นจากดวงขวัญมั่นเสมอ
 จริงใจหรือแค่เพียงเสียงละเมอ
 แท้อาจเผลอด้วยเหงารุมเร้าชาย

 ถ้อยสรรนั้นหวั่นนักมิภักดิ์แท้
 หากเปลี่ยนแปรเป็นทุกข์เผลอสุขหาย
 พอตื่นตาลาร้างออกห่างคลาย
 แล้วใจกายที่เหลือจะเพื่อใคร

หนึ่งโสม
๗.๑.๒๕๕๗

ฤา โฉมจันทร์ ทรงกลด ที่สดสวย
จำมอดม้วย โศกา น้ำตาไหล
โดนเมฆหมอก ลวงคำ จนช้ำใจ
จากแสงใส เจือปน ด้วยมลทิน

ฤา พิษรัก รัดลวง ในบ่วงรส
ฟ้ากำหนด บทโศก โลกติฉิน
จนใจเจ้า โอดโอย ร่วงโรยดิน
สาบราคิน เปื้อนฝัน ผ่านวันคืน

ฤา เขาร้อย มาลา อาบยาพิษ
เจ้าชมชิด ชื่นชู้ มิรู้ตื่น
ในอ้อมกอด ใดกัน เล่าขวัญยืน-
ที่เจ้าชื่น แนบกก แต่อกตรม

เพียงเป็นห่วง อกเจ้า ที่เขาหัก
เพียงแอบรัก เลียบเลาะ ไม่เหมาะสม
มิฝันสูง โสมฟ้า มาภิรมย์
เพียงแอบชม เฝ้าห่วง เท่าดวงแด
 

[ตรีประภัสร์ โสม]

เห็นโศกเศร้า เข้าตรึง ทรวง"หนึ่งโสม"
ทุกข์ถาโถม โรมรัน เกินกลั้นไหว
รวดร้าวริน รานรอน ซอกซอนใจ
โถ..ละมุน อุ่นไอ ไม่เคยเจอ..
 
..ชาตรีใด ใจดำ ทำร้ายเจ้า
นำความเหงา โศกา มาเสนอ
จนโฉมฉิน จินต์ช้ำ พร่ำละเมอ
แว่วยินเธอ เพ้อมา..ว่าอยากตาย..
 
..นวลน้องนอง น้ำตา น่าสงสาร
ทรมาน รานเร้า เจ้าโฉมฉาย
อยากช่วยซับ โศกี ให้คลี่คลาย
เปลี่ยนเรื่องร้าย กลายขื่น..เป็นชื่นแทน
 

     
.............◆.............
เป็นภู่ผึ้ง พึงเพียง เคียงดอมดื่ม
พอฉ่ำชื่น ช้ำสม ระทมแสน
ยามลุ่มหลง เวียนเชย ไม่เคยแคลน
มิหมายแม้น แหนงหน่าย ห่างหายไกล
.............◆.............
อ้อนออดย้ำ พร่ำวอน อ่อนหวานนัก
คำว่ารัก รินพจน์ รสหวั่นไหว
ที่เอ่ยออก เน้นยิ่ง จริงจากใจ
แต่เป็นไป ชั่วคราว ไม่ยาวนาน
.............◆.............
อย่าให้ตรม ระทมท้อ เพียงออพี่
โปรดปราณี น้องน้อย คอยเว้าหวาน
หากหลงลม ขมไหม้ จนใจราน
เจ็บดวงมาน ม้วยมรณ์ วอนชายเอย..
.............◆.............

หนึ่งโสม
๗.๑.๒๕๕๗
      

[muneenoi]

♥เพื่อใคร♥

โอ้รักกลายสลายลับกับกาลล่วง
 เป็นลมลวงรื่นริ้วที่พลิ้วเหมือน
 เพียงภาพฝันบรรเจิดที่เพริศเลือน
กับเสียงเคลื่อนคำครวญล้วนบอกรัก

 อาจลับเลยร้างหมดสิ้นรสหวาน
 แม้อ้อยตาลพาลขมระทมหนัก
 คงหมองหม่นก่นเศร้าเหงายิ่งนัก
 จะห้ามหักอย่างไรยามไม่เจอ

 หรือหมายเพียงยั่วหยอกที่บอกฝาก
 รักนั้นจากดวงขวัญมั่นเสมอ
 จริงใจหรือแค่เพียงเสียงละเมอ
 แท้อาจเผลอด้วยเหงารุมเร้าชาย

 ถ้อยสรรนั้นหวั่นนักมิภักดิ์แท้
 หากเปลี่ยนแปรเป็นทุกข์เผลอสุขหาย
 พอตื่นตาลาร้างออกห่างคลาย
 แล้วใจกายที่เหลือจะเพื่อใคร

หนึ่งโสม
๗.๑.๒๕๕๗

แม่บุปผา ลอยลิ่ว พลิ้วไสว
มาร้องให้ ยามดึก หรือนึกหนาว
ราตรีมืด จืดแสง แห่งดวงดาว
อาจปวดร้าว เพราะเจ้า เฝ้าทุกข์ทน

หนึ่งน้ำตา หยดร่วง บนพวงแก้ม
อาจแต่งแต้ม มารยา เท่าห่าฝน
อยากปลอบขวัญ หวั่นทรวง เจอลวงกล
ยามต้องมนตร์ น้ำตา แห่งนารี

สงสารน้อย คอยดู อยู่ห่างห่าง
รู้แตกต่าง ทางใจ ไกลโฉมศรี
ห่วงนะห่วง พวงแก้ม แต้มราคี
รอวันดี ที่เจ้า บรรเทาตรม

หากน้ำตา ลาแก้ม แย้มบอกหน่อย
พี่จะคอย เคียงข้าง ช่วยสร่างขม
แม้นกายใจ ไม่เหลือ เผื่อใครชม
จะขอบ่ม ไมตรี ที่ใจนาง

 

"มุนีน้อย"

[ตรีประภัสร์ โสม]

หยดน้ำตา เพื่อเขา เศร้าไปเถิด
แต่อย่าเปิด ความท้อ คลอความฝัน
เลิกกันไป จบแย่ ก็แค่นั้น
ไม่มีวัน ทำร้าย กายจนพัง

ความเข้มแข็ง เพื่อเธอ อย่าเผลอเบื่อ
จงทำเพื่อ พรุ่งนี้ ยังมีหวัง
ล้มลุกบ้าง ให้ใจ ไว้ประทัง
มีที่นั่ง เสมอ ถ้าเธอรอ

วันเวลา เลวร้าย คล้ายเกลียวคลื่น
ซัดคนอื่น ให้เขา เศร้าจริงหนอ
แต่คงมี สักครั้ง ถ้านั่งรอ
รักที่ขอ จากฟ้า จะมาเกย

เป็นคนดี เพื่อใคร ก็ไม่เท่า
เพื่อตัวเรา ยิ่งใหญ่ ไม่ต้องเผย
จงฉีกยิ้ม ให้เดือน เหมือนอย่างเคย
แม้เขาเฉย ช่างเขา เราสุขพอ

   
.............◆.............
หยดน้ำตา ให้ซึ้ง ถึงความรัก
แม้สั้นนัก ยามชื่น ระรื่นหนอ
แสนหมองหม่น ทนเหงา เศร้าเคลียคลอ
พรากสุดท้อ ชื่นบาน จนผ่านคลาย
.............◆.............
แผ่วพลิ้วลม พรมรื่น ไล้ผืนน้ำ
ดั่งหวนซ้ำ สู่ขวัญ อันมิสาย
หัวใจหนึ่ง ปวดแปลบ แทบวางวาย
ต้องฝืนกาย ลุกล้ม จนซมซาน
.............◆.............
ยามทุกข์ทน หม่นเศร้า ใครเล่ารู้
ยังต่อสู้ เติมใจ ให้พ้นผ่าน
อาจเจ็บช้ำ จำฝืน คืนดวงมาน
แม้จักนาน จะค้น หมายด้นดึง
.............◆.............
จักตั้งมั่น สานฝัน แล้วฟันฝ่า
รอเวลา ก้าวไกล เพื่อไปถึง
ใช้เรี่ยวแรง แห่งหวัง ตั้งคำนึง
เพื่อสิ่งหนึ่ง ครอบครอง ปองรักจริง
.............◆.............

หนึ่งโสม
๑๐.๑.๒๕๕๗

 

[ตรีประภัสร์ โสม]

♥เพื่อใคร♥
....................◇....................
โอ้รักกลายสลายลับกับกาลล่วง
 เป็นลมลวงรื่นริ้วที่พลิ้วเหมือน
 เพียงภาพฝันบรรเจิดที่เพริศเลือน
กับเสียงเคลื่อนคำครวญล้วนบอกรัก

 อาจลับเลยร้างหมดสิ้นรสหวาน
 แม้อ้อยตาลพาลขมระทมหนัก
 คงหมองหม่นก่นเศร้าเหงายิ่งนัก
 จะห้ามหักอย่างไรยามไม่เจอ

 หรือหมายเพียงยั่วหยอกที่บอกฝาก
 รักนั้นจากดวงขวัญมั่นเสมอ
 จริงใจหรือแค่เพียงเสียงละเมอ
 แท้อาจเผลอด้วยเหงารุมเร้าชาย

 ถ้อยสรรนั้นหวั่นนักมิภักดิ์แท้
 หากเปลี่ยนแปรเป็นทุกข์เผลอสุขหาย
 พอตื่นตาลาร้างออกห่างคลาย
 แล้วใจกายที่เหลือจะเพื่อใคร
....................◇....................

หนึ่งโสม
๗.๑.๒๕๕๗

ฤา โฉมจันทร์ ทรงกลด ที่สดสวย
จำมอดม้วย โศกา น้ำตาไหล
โดนเมฆหมอก ลวงคำ จนช้ำใจ
จากแสงใส เจือปน ด้วยมลทิน

ฤา พิษรัก รัดลวง ในบ่วงรส
ฟ้ากำหนด บทโศก โลกติฉิน
จนใจเจ้า โอดโอย ร่วงโรยดิน
สาบราคิน เปื้อนฝัน ผ่านวันคืน

ฤา เขาร้อย มาลา อาบยาพิษ
เจ้าชมชิด ชื่นชู้ มิรู้ตื่น
ในอ้อมกอด ใดกัน เล่าขวัญยืน-
ที่เจ้าชื่น แนบกก แต่อกตรม

เพียงเป็นห่วง อกเจ้า ที่เขาหัก
เพียงแอบรัก เลียบเลาะ ไม่เหมาะสม
มิฝันสูง โสมฟ้า มาภิรมย์
เพียงแอบชม เฝ้าห่วง เท่าดวงแด
 

....................◇....................
โอ้ใจเอ๋ยเคว้งคว้างอ้างว้างนัก
ไร้สิ้นหลักมามลายคลายห่วงแข
น้ำตาหยดรดรินสิ้นดวงแด
คำรักแท้ที่เคยลั่นมั่นใจปอง
............◇............
รัก..ร้างลาบุหลันพลันพรากดับ
แหลกราญยับทับถมจมทุกข์หมอง
ยังจดจำฉากฝันวันเคียงครอง
จันทราล่องลับตาพามืดมัว
............◇............
ฟ้า..ยังมีดาวเดือนเป็นเพื่อนเหงา
แต่ใจเศร้าเย็นชืดและมืดหลัว
ต้องทนทุกข์หม่นช้ำซ้ำหวาดกลัว
คอยเกลือกกลั้วบีบเค้นเร้นจำจอง
............◇............
แม้เดือนพรากจากฟ้าคราสูรย์ฉาย
ย่อมเยือนกรายเยี่ยมฟ้านภาผ่อง
น้ำใจพี่โสมน้อยคล้อยเหลียวมอง
ด้วยทรวงหมองสุดหมายผกายนวล 
....................◇....................

หนึ่งโสม
๑๐.๑.๒๕๕๗
 

[ตรีประภัสร์ โสม]

♥เพื่อใคร♥

โอ้รักกลายสลายลับกับกาลล่วง
 เป็นลมลวงรื่นริ้วที่พลิ้วเหมือน
 เพียงภาพฝันบรรเจิดที่เพริศเลือน
กับเสียงเคลื่อนคำครวญล้วนบอกรัก

 อาจลับเลยร้างหมดสิ้นรสหวาน
 แม้อ้อยตาลพาลขมระทมหนัก
 คงหมองหม่นก่นเศร้าเหงายิ่งนัก
 จะห้ามหักอย่างไรยามไม่เจอ

 หรือหมายเพียงยั่วหยอกที่บอกฝาก
 รักนั้นจากดวงขวัญมั่นเสมอ
 จริงใจหรือแค่เพียงเสียงละเมอ
 แท้อาจเผลอด้วยเหงารุมเร้าชาย

 ถ้อยสรรนั้นหวั่นนักมิภักดิ์แท้
 หากเปลี่ยนแปรเป็นทุกข์เผลอสุขหาย
 พอตื่นตาลาร้างออกห่างคลาย
 แล้วใจกายที่เหลือจะเพื่อใคร

หนึ่งโสม
๗.๑.๒๕๕๗

แม่บุปผา ลอยลิ่ว พลิ้วไสว
มาร้องให้ ยามดึก หรือนึกหนาว
ราตรีมืด จืดแสง แห่งดวงดาว
อาจปวดร้าว เพราะเจ้า เฝ้าทุกข์ทน

หนึ่งน้ำตา หยดร่วง บนพวงแก้ม
อาจแต่งแต้ม มารยา เท่าห่าฝน
อยากปลอบขวัญ หวั่นทรวง เจอลวงกล
ยามต้องมนตร์ น้ำตา แห่งนารี

สงสารน้อย คอยดู อยู่ห่างห่าง
รู้แตกต่าง ทางใจ ไกลโฉมศรี
ห่วงนะห่วง พวงแก้ม แต้มราคี
รอวันดี ที่เจ้า บรรเทาตรม

หากน้ำตา ลาแก้ม แย้มบอกหน่อย
พี่จะคอย เคียงข้าง ช่วยสร่างขม
แม้นกายใจ ไม่เหลือ เผื่อใครชม
จะขอบ่ม ไมตรี ที่ใจนาง

 

"มุนีน้อย"

............◇............
ยืนท่ามกลางลมหนาวดาวเต็มฟ้า
เจ็บอุรารวดร้าวคราวรุ่งสาง
เคยแอบอิงพิงพักปักปลอบนาง
แต่กลับห่างหักหายมลายทรวง
............◇............
มองจันทราคราพิศให้คิดถึง
เพ้อรำพึงฝากใจไกลสุดสรวง
ส่งหาเขาเฝ้าภักดิ์รักทั้งดวง
น้ำรินร่วงอาบปรางพรางละเมอ
............◇............
แม้นคราใดได้ยินถวิลห่วง
ดั่งติดบ่วงเสน่หาพาใจเผลอ
คำรักแท้แต่หลอกหยอกให้เบลอ
เฝ้าพร่ำเพ้อครวญหาด้วยอาวรณ์
............◇............
ค่ำคืนเหงาเฝ้ามองแนวท้องฟ้า
ดาริกาคณานับดุจอัปสร
เริงร่ายรำโผผินพร้อมกินนร
ให้ร้าวรอนมองหาความปราณี.
............◇............

หนึ่งโสม
๑๐.๑.๒๕๕๗
 

[ไผ่เดียวดาย]

เธอขาดฉัน ที่แน่ๆ ก็แค่เหงา
แต่ขาดเขา คงเสียใจ ไม่อาจเอ่ย
เปรียบเทียบกัน สิ่งที่ทำ ช้ำจังเลย
ไปสังเวย รักข้างเดียว ช่างเปลี่ยวใจ

อยู่ที่เดิม ไม่อาจหนี หลบลี้ได้
รอวันตาย ตามืดบอด รักมอดไหม้
แม้บางครั้ง เธอคนดี เหมือนมีใจ
แต่ก็ใช่ จะจริงแท้ มันแค่ลวง

ความเหงาหนัก เลยพาเธอ มาเผลอคบ
เธอแค่หลบ ใจเหงาๆ ให้เราห่วง
รอให้เขา ที่ไปลับ กลับมาทวง
เป็นหมาหวง ก้างคนอื่น ใช่ชื่นบาน

เพื่อใครกัน วันนี้ฟัง แล้วนั่งคิด
ปล่อยชีวิต ทิ้งขว้างลง น่าสงสาร
จบคงดี กว่าจมปลัก โง่ดักดาน
เป็นขอทาน ขอเศษใจ ไปวันๆ

[ตรีประภัสร์ โสม]

เธอขาดฉัน ที่แน่ๆ ก็แค่เหงา
แต่ขาดเขา คงเสียใจ ไม่อาจเอ่ย
เปรียบเทียบกัน สิ่งที่ทำ ช้ำจังเลย
ไปสังเวย รักข้างเดียว ช่างเปลี่ยวใจ

อยู่ที่เดิม ไม่อาจหนี หลบลี้ได้
รอวันตาย ตามืดบอด รักมอดไหม้
แม้บางครั้ง เธอคนดี เหมือนมีใจ
แต่ก็ใช่ จะจริงแท้ มันแค่ลวง

ความเหงาหนัก เลยพาเธอ มาเผลอคบ
เธอแค่หลบ ใจเหงาๆ ให้เราห่วง
รอให้เขา ที่ไปลับ กลับมาทวง
เป็นหมาหวง ก้างคนอื่น ใช่ชื่นบาน

เพื่อใครกัน วันนี้ฟัง แล้วนั่งคิด
ปล่อยชีวิต ทิ้งขว้างลง น่าสงสาร
จบคงดี กว่าจมปลัก โง่ดักดาน
เป็นขอทาน ขอเศษใจ ไปวันๆ

       
◇...........................................◇
.............◇.............
เพราะต้องห้าม ห้ามใจ ไม่อาจห้าม
ต้องคอยปราม เตือนใจ ไม่แปรผัน
ยิ่งจะห้าม เท่าใด ไม่พัวพัน
เหมือนมีอันรากหยั่งไม่รั้งรอ
.............◇.............
ดั่งเม็ดสี หยดเลือน เปื้อนผ้าขาว
กระจายราว แข่งวิ่ง เร็วจริงหนอ
มันซึมซาบ อาบสู่ ไม่รู้พอ
หยุดซึมต่อ สีหมด สิ้นหยดไป
.............◇.............
รักเดิมเดิม ไม่อาจหนี หลบลี้หาย
รอวันตาย ดั่งมืดบอด เหมือนมอดไหม้ 
แม้บางครั้ง พี่คนดี นี้เข้าใจ
ก็หาใช่ จะจริงแท้ อาจแค่ลวง
.............◇.............
แม้เส้นทาง ข้างหน้า แสนว้าเหว่
สุดถ่ายเท อาวรณ์ ทอดถอนห่วง
ขอน้องรั้ง ฝังกลบ ลบความลวง
ให้หมดห้วง หัวใจ..พี่ไผ่เอย..
.............◇.............

หนึ่งโสม
๑๒.๑.๒๕๕๗
 

◇............................................◇

[martinfranck]

คงอยู่ไป ได้ยาก ลำบากนัก
เมื่อขาดรัก พักพิง อุ่นอิงให้
เคยเคียงคู่ อยู่ข้าง ไม่ห่างไกล
วันนี้ใย ไปลับ ไม่กลับมา

มีชีวิต ติดพัน แต่วันเก่า
ไม่อาจลืม เรื่องเขา สองเราหนา
ยังตามเรียง เคียงอยู่ คู่เวลา
ด้วยติดตรา ตรึงไว้ ให้จดจำ

ไม่อาจคืน ฟื้นหวน คร่ำครวญไห้
จะมีใคร ไหนเล่า ที่เราพร่ำ
ละเมอออก บอกไป แต่ไม่จำ
กลับตอกย้ำ ซ้ำเผื่อ อยู่เพื่อใคร

มาร์ติน

[ตรีประภัสร์ โสม]

คงอยู่ไป ได้ยาก ลำบากนัก
เมื่อขาดรัก พักพิง อุ่นอิงให้
เคยเคียงคู่ อยู่ข้าง ไม่ห่างไกล
วันนี้ใย ไปลับ ไม่กลับมา

มีชีวิต ติดพัน แต่วันเก่า
ไม่อาจลืม เรื่องเขา สองเราหนา
ยังตามเรียง เคียงอยู่ คู่เวลา
ด้วยติดตรา ตรึงไว้ ให้จดจำ

ไม่อาจคืน ฟื้นหวน คร่ำครวญไห้
จะมีใคร ไหนเล่า ที่เราพร่ำ
ละเมอออก บอกไป แต่ไม่จำ
กลับตอกย้ำ ซ้ำเผื่อ อยู่เพื่อใคร

มาร์ติน

♡•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••♡

ร้อยข้อความ ถามถึง คะนึงหา
ปนน้ำตา อาบปราง พรางรินไหล
ฝากอักษร กลอนร่าย แทนสายใย
ส่งมอบให้ พี่เจ้า เหงาฤดี

ขออภัย ให้หวล ทวนมาคิด
ลืมไม่มิด เป็นรอย สุดคล้อยหนี
กับก้นบึ้ง ตรึงลึก บันทึกมี
ฝังใจนี้ จารพจน์ ยังจดจำ

ขออภัย ที่ลืมช้า อย่าว่าเถิด
รักก่อเกิด สุดทาง วางขนำ
มาลบล้าง ทางเลิก ใช้เบิกนำ
กี่ถ้อยคำ ยังฝังเก็บ เจ็บไม่ลืม

หนึ่งโสม
๑๘.๑.๒๕๕๗