เมื่อปลายเดือนธันวาปีห้าหก
ฝนก็ตกพรำพรำซ้ำหนักบ้าง
ไม่ตอนเช้าก็เย็นมิเว้นวาง
มีหลงค้างคืนค่ำทำเปียกปอน
เกิดภูมิแพ้ทันใดเป็นไข้หวัด
เริ่มอึดอัดไอจามตามมาก่อน
ตกยามดึกไอหนักมิพักนอน
ทั้งฟูกหมอนทับกายหายงงงุน
วันรุ่งเช้าหาหมอจ้อไม่หยุด
ท่านรีบรุดจัดยามาเกื้อหนุน
จ่ายค่ายาอำลาว่าขอบคุณ
กลับมาลุ้นคงหายไม่นานวัน
คืนสามสิบเอ็ดธันวาเปิดหน้าต่าง
ดูด้านล่างไล่เรียงส่งเสียงลั่น
เค้าท์ดาวน์ใกล้แล้วหนาเฮฮากัน
บ้างก็หันสวดมนต์รอต่อสองปี
สำเร็จไปแล้วนั้นหลายวันผ่าน
เก็บถ้วยจานกวาดล้างสถานที่
ส่วนตัวฉันยังไอไม่หายดี
ก็ภูมิใจนะนี่ที่ป่วยมา
ป่วยข้ามปีข้าม พ.ศ.รอสงกรานต์
อีกไม่นานต่อนั้นถึงกันหนา
ไอถี่ถี่ไม่เน้นเป็นเวลา
กระเดือกชาพูดแหบจนแสบคอ.
นพ
6ม.ค.57
