ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พ.พิมพา]

เขาคือใคร

@ใบหน้าอิ่มฉายภาพอาบรอยยิ้ม
ดูกรุ้มกริ่มทักทายคล้ายสหาย
เพื่อนสนิทพบกันยามบั้นปลาย
ยามวาระสุดท้ายของชีวิต

@เขาถามถึงความสุขและความทุกข์
แววตาสุกเหมือนดาววาวไพสิฐ
เหนือฟากฟ้ากว้างใหญ่กว่าใครคิด
ความเป็นมิตรจริงจังคำพรั่งพรู

@ผมสั้นเกรียนเป็นระเบียบดูเรียบร้อย
นั่งรอคอยเฝ้าชะแง้แต่เช้าตรู่
นุ่งโสร่งสีหมากรุกคลุกชมพู
สองมือชูยีนหยัดสวัสดี

@ยิ่งมองลึกเข้าไปในดวงตา
ช่างเจิดจ้าท้าทายไม่หน่ายหนี
หลากถ้อยคำเจรจายามพาที
ไม่เคยมีความมารยามาให้พบ

@เขานั่งอยู่ประจำเราจำได้
โลกไร้ความวุ่นวายและสงบ
จากเช้าตรู่พลบค่ำอีกคำรบ
จะประสบพบได้ป้ายรถเมล์

@ชีวิตเราค่อนครึ่งกึ่งสุกดิบ
ยังไกลลิบตามหาความว้าเหว่
ฝ่าทะเลเวลามานานเน
คลื่นพัดเพค้นคว้าหาตัวตน

***************
ครั้งหนึ่งจากการพูดคุยกับคนสติไม่ดีที่ป้ายรถเมล์
พงศ์ภัณฑ์
๔/๑/๕๗

[panthong.kh]

เขาเป็นคน ไร้บ้าน ในย่านนี้
เขาไม่มี เพื่อนพ้อง ดูหมองหม่น
เขาไม่รู้ ร้อนหนาว ร้าวสู้ทน
เขาไม่บ่น นั่งเหม่อ เพ้อเลื่อนลอย

เห็นเดินไป เดินมา นุ่งผ้าขาด
เห็นแล้วอาจ หวาดกลัว ตัวดำปล่อย
เห็นคุ้ยเขี่ย เมื่อหิว ชิวหาคอย
เห็นกินบ่อย บางครั้ง ต้องนั่งปลง

ขาดญาติมิตร ชิดใกล้ ใจว้าเหว่
ขาดทุ่มเท สังคม จมไล่ส่ง
ขาดทุกสิ่ง มุ่งหวัง จึงพังลง
ขาดมั่นคง ชีวิต จึงผิดเพี้ยน
พันทอง
๔/๑/๕๗
 

[D]

เขาเป็นคนพูดจาขวานผ่าซาก
เขามิอยากพูดหวานเพราะมันเลี่ยน
เขาดวงอับทรัพย์ไร้ไม่ได้เรียน
เขาเฝ้าเพียรร้องเพลงบรรเลงไป

หลากผู้คนยลผ่านแวะขานทัก
เสียงกิ๊กกักประจำที่ทำได้
อยากจะบอกนักเล่าเขาคือใคร
คือฉันไงขอทานโสดป้ายรถเมล์

"ดิน"

[panthong.kh]

คงจะใช่ ที่เจอ เธอหรือนั่น
เห็นทุกวัน เช้าค่ำ พึมพำเก๋
ขับกล่อมเสียง ชวนหลง เพลงลงเล
สาวบ้านเพ ฟังทีไร ใจระทม

เห็นจ้องมอง แต่ชาย คล้ายก่ากั่น
ไม่หวาดหวั่น เลยเจ้า เอาให้สม
ยิ้มยวนยั่ว หยิกหยอก บอกเป็นปม
ที่แท้คม ในฝัก ไม่ยักรู้
พันทอง
 

[D]

เห็นเธออยู่ประจำทำยักย้าย
เดินก้นส่ายลอยหน้าเล่นตาหู
แถวสถานย่านดัง..บางลำพู
แหมแม่หนูถามป้านี่ จะชี้แจง

มันก็มีสูตรเด็ดเคล็ดอยู่บ้าง
คงต้องจ้างสักหน่อยค่อยแถลง
ขอสีม่วงสีเทามิเอาแดง
สักร้อยแบ้งค์ จะมิหลอกบอกหมดพุง

"ดิน"

[รพีกาญจน์]

ขออนุญาตต่อคุณสุเทพ 98 นะครับ

เขาสูงร้อยหกสิบเซ็นติเมตร
หกสิบเศษพ้นบ่าวราวต้นต้น
ร่างผอมซูบรูปหล่อ(ดัง)ตอไฟลน
มักเดินวนพึมพำรอบลำไย

สองมือจับจอบง้างลงถางหญ้า
ตะวันจ้าชุ่มเสื้อเช็ดเหงื่อไหล
เสียงเพลงลอดออดอ้อนของศรชัย
จูบพี่ไม่หวานมันน้องพลันลา

ท้องฟ้าอืดมืดมนฝนตั้งเค้า
ยืนกอดเสาเฝ้าเถียงฟังเสียงผ่า
ไหว้ปลกยกมือถือวันทา
พ่อแม่จ๋าด่วนด้วยช่วยหนูซี

ขวานจามถากรากไม้สุมไฟผิง
นั่งเอนอิงพิงลังสังกะสี
สะดุ้งเฮือกเยือกเย็นย่ำฤดี
ปั้นข้าวจี่แบ่งบิจิพริกแดง

วันเว้นวันผันร่างเป็นช่างฟ้อน
โยกเอวอ่อนตุตะหน้าประแป้ง
เตี่ยวขาก๊วยย้วยซ้ายเสื้อลายแซง
สะพายแล่งพาดพุงถุงย่ามทอ

หยิบกระจกส่องหน้า ผีตาโขน
ตาปูดโปนยิงฟันใครกันหนอ
ที่อกด้ายป้ายสีมีตัว ร.
อักษรย่ออะไรบอกให้ที

 

รพีกาญจน์

[D]

เขามาหายไปไหนไม่แลเห็น
เคยยามเย็นนั่งหยอกบอกรักนี่
ร่ายระบำรำฟ้อนอ้อนวจี
ค้อนควับมี ตีเอิ้นยามเขินอาย

ทั้งคิดถึง ทั้งห่วงเลยล่วงผ่าน
ใครพบพานวานแถลงแจ้งคนหาย
หลุดไปจากศรีธัญญากระทาชาย
ปักสีแดงอกซ้าย ใช้ตัว ร.

"ดิน"

[panthong.kh]

เห็นเดินเป๋ เซซัง ดังนกเจ็บ
เห็นแต่เล็บ ดำปี๋ พี่หนูหล่อ
เห็นอยู่แถว ลำปาง ท่าทางรอ
เห็นเหมือนหมอ โรคจิต คอยติดตาม

บางวันยืน หน้าแบงค์ แดงทั้งชุด
บางวันหยุด อยู่นาน สะพานข้าม
บางวันเหม่อ เพ้อครวญ ถึงนวนนาง
บางวันสร้าง รอยยิ้ม เกินทิ้มแทง
พันทอง.
 

[ไพร พนาวัลย์]

เขามาเดินวนเวียนเพียรหลายเที่ยว
ขับรถเลี้ยวไปมาทำหน้าแห้ง
บอกว่าทำเร็วไวคิดไม่แพง
ขอเพียงแบ่งตังใช้จะไม่มา 

แต่งตัวสีกากีแถมมีหนวด
แต่มิใช่ตำรวจมาตรวจป่า
กะลิ้มกะเหลี่ยเรี่ยราดสะอาดตา
แล้วถามว่า “ดูดส้วม” ไหมครับคุณ? 

 “ไพร พนาวัลย์”
 

[panthong.kh]

ขอตอบว่า บ้านพัน ในวันนี้
เขาไม่ขี้ กันเอย เลยหัวหมุน
อยากจะใช้ บริการ งานของคุณ
แต่ว่าอุน- จินั้น มันไม่มี

ไปข้างหน้า ก่อนเถิด หากเกิดได้
แบ่งตังค์ใช้ บ้างนะ จ๊ะคุณพี่
อวยพรให้ โชคช่วย รวยทันที
ทำหน้าที่ ดูดส้วม ร่วมแรงใจ
พันทอง