มันอายๆ ดูขัดเขิน เลยเมินหน้า
กับคำว่า รักสักคำ ทำไม่ได้
เพราะปากแข็ง ไม่คิดริ เลยมิวาย
ไปทำร้าย ความรู้สึก ลึกของเธอ
อาจเหมือนคน ที่เสแสร้ง แข็งกระด้าง
แต่เปราะบาง อยู่ข้างใน ใจเสมอ
รักเต็มอก แต่ข้างนอก ไม่บอกเธอ
เป็นคนเซ่อ ที่ปิดรัง ขังหัวใจ
ถึงไม่หวาน แต่ก็รัก ไม่พักผ่อน
แม้ยามนอน เก็บเธอไว้ ไม่ไปไหน
คงแค่เก็บ ไม่เคยบอก ตอกความนัย
ลืมนึกใช้ คำสือสาร ผ่านวาจา
ฉันรู้แล้ว ใจผู้หญิง แม้นิ่งลึก
ความรู้สึก ที่เก็บงำ ช้ำหนักหนา
คำว่ารัก ที่อยากฟัง บ้างครั้งครา
แต่กลับหา ไม่เจอเลย คนเผยใจ
อย่าเพิ่งเหนื่อย หน่ายกับฉัน ในวันนี้
เธอคนดี โปรดหันหน้า มาได้ไหม
คำว่ารัก ที่อยากฟัง ยังเก็บไว้
ไม่สายไป ใช่ไหมเอ่ย ที่เผยมัน
