ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[panthong.kh]

แม้วันใด ขาดชาย ไม่ตายหรอก
ฉันเป็นหญิง ขอบอก ทุกซอกส่วน
ยังทนไหว ใจนั้น ไม่รัญจวน
อาจคร่ำครวญ นิดหน่อย ปล่อยมันไป

คำว่ารัก ปักจิต ผิดแต่แรก
เป็นเรื่องแปลก แต่จริง ทุกสิ่งใช่
เมื่อรักขาด สะบั้น จักหวั่นใด
เติมเชื้อไฟ คงยาก ลำบากพลัน

อ้างภักดี ที่เห็น ดันเป็นอื่น
ปล่อยขมขื่น ขาดเขิน ยับเยินฉัน
อย่ามาโทษ โกรธเกลียด เคียดแค้นกัน
อย่ารำพัน ฟูมฟาย คนหลายรัก

เมื่อสิ้นสุด สายป่าน ผสานยาก
เมื่อหมดซาก ฝากซึ้ง ตึงจนหัก
เมื่อมาถึง ทางแยก จำแนกนัก
เมื่อสายรัก สายสวาท พินาศลง

แม้วันใด ขาดชาย ไม่ตายแน่
มีวันแพ้ ชนะ ละโลภหลง
ใดใด ในโลกล้วน สมควรปลง
ขืนลุ่มหลง คงแย่ แดเดียวดาย
พันทอง
๒๙/๑๒/๕๖

[รัตนาวดี]

 

...ชายรูปหล่อ มีเห็น ก็เป็นตุ๊ด
กลายรักคุด หมองหม่น ใจหล่นหาย
ชายตามจีบ รีบลอง ครองใจกาย
ผลสุดท้าย เจ้าของ เพียงลองเรา...

...ถ้าโลกนี้ ขาดชาย มิตายเกลี้ยง
แม่เล้าจะ เจ้งเพียง เพราะเตียงเหงา 
โลกก็เพียง ประสบ จบเบาเบา
สูญพันธุ์เปล่า สิ้นสุด มนุษย์พันธุ์...

รัตนาวดี ❤
 

[--ณัชชา--]

แม้ขาดชายคงตรมระทมหมอง
คงร่ำร้องเป็นทุกข์ไม่สุขสันต์
ชีวิตคงอยู่ได้ไปวันวัน
คงจาบัลย์ซบเซาเงียบเหงาใจ

โลกทั้งโลกดูไปเหมือนไร้ค่า
ทั้งชีวาคงครองความหมองไหม้
ไม่มีเขาแล้วเราจะใช้ใคร
มาต้มไข่หาข้าวให้เรากิน

--ณัชชา--

 

[panthong.kh]

 

...ชายรูปหล่อ มีเห็น ก็เป็นตุ๊ด
กลายรักคุด หมองหม่น ใจหล่นหาย
ชายตามจีบ รีบลอง ครองใจกาย
ผลสุดท้าย เจ้าของ เพียงลองเรา...

...ถ้าโลกนี้ ขาดชาย มิตายเกลี้ยง
แม่เล้าจะ เจ้งเพียง เพราะเตียงเหงา 
โลกก็เพียง ประสบ จบเบาเบา
สูญพันธุ์เปล่า สิ้นสุด มนุษย์พันธุ์...

รัตนาวดี ❤
 

ชายรูปหล่อ พอเห็น เป็นอย่างว่า
อยากจะฆ่า ให้ตาย หมายคิดสั้น
หุ่นล่ำแท้ แลเล็ง เซ็งเลยพัน
ตาเป็นมัน จ้องจับ กลับหนาวทรวง

โลกเปลี่ยนไป ใครบ้าง จะสางต่อ
โอละพ่อ แน่นัก ชักเป็นห่วง
ชายคู่ชาย หญิงคู่หญิง สิ่งทั้งปวง
ต้องตามทวง สิทธิ์นั้น ฉันไม่ยอม
พันทอง

[panthong.kh]

แม้ขาดชายคงตรมระทมหมอง
คงร่ำร้องเป็นทุกข์ไม่สุขสันต์
ชีวิตคงอยู่ได้ไปวันวัน
คงจาบัลย์ซบเซาเงียบเหงาใจ

โลกทั้งโลกดูไปเหมือนไร้ค่า
ทั้งชีวาคงครองความหมองไหม้
ไม่มีเขาแล้วเราจะใช้ใคร
มาต้มไข่หาข้าวให้เรากิน

--ณัชชา--
 

เข้าท่าดี ที่พูด โซกู๊ดนัก
อ่านแล้วชัก เห็นด้วย ช่วยถวิล
ร้อยเปอร์เซ็นต์ เด่นชัด จัดชีวิน
ชายหุงข้าว ให้กิน ยินมานาน

โลกทั้งโลก ตกใจ ไร้ค่าแน่
หาทางแก้ อย่างไร ไร้ขับขาน
อีกปัดกวาด เช็ดถู สู้ล้างจาน
นวดเฟ้นงาน สำรอง ต้องขาดแคลน
พันทอง

[muneenoi]

แม้ขาดหญิง จริงใจ ไม่ตายหรอก
พี่ขอบอก หยอกเธอ ละเมอฝัน
ขาดรักแท้ แดเดียว เปลี่ยวสัมพันธ์
คงสักวัน ที่ใจ ไม่อ่อนแอ

ไม่ติติง หิงสา พยาบาท
ไม่อาฆาต มาดหวัง รั้งดวงแข
ไม่ทวงสิทธิ์ คิดห่วง ดั่งดวงแด
ไม่ทวงแม้ สัญญา เคยสาบาน

ปล่อยความหลัง ฝังลง ตรงอดีต
พร้อมกับขีด เส้นใต้ คล้ายหลักฐาน
เจ็บแล้วจำ ย้ำเตือน เหมือนพยาน
ทรมาน เกินพอ ขอลาที

 

"มุนีน้อย"

[yaguza]

แม้ขาดชายคงตรมระทมหมอง
คงร่ำร้องเป็นทุกข์ไม่สุขสันต์
ชีวิตคงอยู่ได้ไปวันวัน
คงจาบัลย์ซบเซาเงียบเหงาใจ

โลกทั้งโลกดูไปเหมือนไร้ค่า
ทั้งชีวาคงครองความหมองไหม้
ไม่มีเขาแล้วเราจะใช้ใคร
มาต้มไข่หาข้าวให้เรากิน

--ณัชชา--

 

แม้นมีพี่ อยู่ด้วย ช้วยต้มไข่
ให้เธอใช้ ไหว้วาน งานทั้งสิ้น
หนักแค่ไหน ไม่กลัว ตัวเป็นนิล
เพียงยุพิน สั่งมา อย่าเกรงใจ

แม้นมีชาย อย่างพี่ ไม่มีโศก
โลกทั้งโลก สีชมพู ดูสดใส
จะประคอง น้องหนู ถูขี้ไคล
คอยป้อนไข่ ให้นวล จนอ้วนพี


.....ยากูซ่า...


 

[panthong.kh]

แม้ขาดหญิง จริงใจ ไม่ตายหรอก
พี่ขอบอก หยอกเธอ ละเมอฝัน
ขาดรักแท้ แดเดียว เปลี่ยวสัมพันธ์
คงสักวัน ที่ใจ ไม่อ่อนแอ

ไม่ติติง หิงสา พยาบาท
ไม่อาฆาต มาดหวัง รั้งดวงแข
ไม่ทวงสิทธิ์ คิดห่วง ดั่งดวงแด
ไม่ทวงแม้ สัญญา เคยสาบาน

ปล่อยความหลัง ฝังลง ตรงอดีต
พร้อมกับขีด เส้นใต้ คล้ายหลักฐาน
เจ็บแล้วจำ ย้ำเตือน เหมือนพยาน
ทรมาน เกินพอ ขอลาที

 
"มุนีน้อย"

ถ้าขาดหญิง จริงใจ ในไม่ช้า
คงชรา แก่ไป ไวด่วนจี๋
ต้องตรอมตรม ขมขื่น ฝืนฤดี
จนชีวี เหน็บหนาว ร้าวทรวงใน

จะหันหา ใครกัน ยามท่านแก่
ขาดคนแล แดเปลี่ยว ต้องเสียวไส้
ความว้าเหว่ เข้าครอบ ใครปลอบใจ
ช้ำฤทัย เข็ดขยาด ขาดนารี
พันทอง
 

[เนิน จำราย]

[size=18pt]

ประการหนึ่งพึงรู้ยากูซ่า
หมอณัชชากล่อมเกลี้ยงเขาเลี้ยงหมี
เล็บเหมือนเหยี่ยวเขี้ยวยาวขาวขจี
ขยุ้มทีหนังหายให้ระวัง

แผลแสบนักประจักษ์เห็นเป็นจริงใหม   
หัวคอไหล่ลายพร้อยรอยถึงหลัง
บอกเพื่อนกันหลายหนแล้วกระมัง
สีเหมือนดังเปลวไฟแต่ใจน้อย(ใจณัชชา)
เนิน จำราย

[/size][/b]

[ไพร พนาวัลย์]

ถูกทอดทิ้ง

อย่าทะนงตัวไปยามชายนิ่ง
ถูกทอดทิ้งจนดำหยุดรำร่าย
ดั่งปลาทอดน้ำมันควันกระจาย
ไม่มีชายกรายมาหานวลนาง

ตัวพี่ถูกทอดทิ้งไม่ทักท้วง
ถูกหญิงลวงดวงใจดั่งไร้ร่าง
อกเกรียมไหม้ไร้นวลนอนครวญคราง
รักจืดจางร้างราดั่งปลาเกรียม

“ไพร พนาวัลย์”
 

[panthong.kh]

แม้ขาดชายคงตรมระทมหมอง
คงร่ำร้องเป็นทุกข์ไม่สุขสันต์
ชีวิตคงอยู่ได้ไปวันวัน
คงจาบัลย์ซบเซาเงียบเหงาใจ

โลกทั้งโลกดูไปเหมือนไร้ค่า
ทั้งชีวาคงครองความหมองไหม้
ไม่มีเขาแล้วเราจะใช้ใคร
มาต้มไข่หาข้าวให้เรากิน

--ณัชชา--
 

แม้นมีพี่ อยู่ด้วย ช้วยต้มไข่
ให้เธอใช้ ไหว้วาน งานทั้งสิ้น
หนักแค่ไหน ไม่กลัว ตัวเป็นนิล
เพียงยุพิน สั่งมา อย่าเกรงใจ

แม้นมีชาย อย่างพี่ ไม่มีโศก
โลกทั้งโลก สีชมพู ดูสดใส
จะประคอง น้องหนู ถูขี้ไคล
คอยป้อนไข่ ให้นวล จนอ้วนพี

.....ยากูซ่า...
 

น่าอิจฉา น้ำตาไหล ใจเต้นตึก
ให้รู้สึก นึกหวั่น จึงหันหนี
มีคู่ชาย อย่างพี่ยาฯ เข้าท่าดี
ต้มไข่ดำ ปิ้ดปี๋ ที่ชอบใจ

โลกทั้งโลก มีหนึ่ง ซึ้งยิ่งนัก
อย่ามือหนัก ยามป้อน ขย่อนได้
เพราะไข่เน่า เข้าปาก จึงฝากไป
อาจอ๊วกใน ทันที ที่ป้อนกัน
พันทอง
 

[panthong.kh]

[size=18pt]

ประการหนึ่งพึงรู้ยากูซ่า
หมอณัชชากล่อมเกลี้ยงเขาเลี้ยงหมี
เล็บเหมือนเหยี่ยวเขี้ยวยาวขาวขจี
ขยุ้มทีหนังหายให้ระวัง

แผลแสบนักประจักษ์เห็นเป็นจริงใหม   
หัวคอไหล่ลายพร้อยรอยถึงหลัง
บอกเพื่อนกันหลายหนแล้วกระมัง
สีเหมือนดังเปลวไฟแต่ใจน้อย(ใจณัชชา)
เนิน จำราย

[/size][/b]

 
เขาเย้าหยอก กันเล่น เช่นวันก่อน
เขาออดอ้อน งอนเง้า เฝ้าไม่ปล่อย
เขาเตะตบ เช้าค่ำ ให้ช้ำรอย
เขาสะปอย เท่าที่ หนีไม่ทัน

แผลที่เห็น เป็นจ้ำ คลำดูเถอะ
เขียวจนเลอะ เทอะหมด แผลสดนั่น
พึ่งเจอมา เมื่อวาน พาลจาบัลย์
เดินชนกัน ไม่หลบ จบป่าวจ๊ะ
พันทอง
 

[panthong.kh]

ถูกทอดทิ้ง

อย่าทะนงตัวไปยามชายนิ่ง
ถูกทอดทิ้งจนดำหยุดรำร่าย
ดั่งปลาทอดน้ำมันควันกระจาย
ไม่มีชายกรายมาหานวลนาง

ตัวพี่ถูกทอดทิ้งไม่ทักท้วง
ถูกหญิงลวงดวงใจดั่งไร้ร่าง
อกเกรียมไหม้ไร้นวลนอนครวญคราง
รักจืดจางร้างราดั่งปลาเกรียม

“ไพร พนาวัลย์”
 

ใช่ทะนง น้องนาง ว่างที่ไหน
ซ้ายเป็นใคร คงรู้ ดูหน้าเหี้ยม
คล้ายนักรบ แดนด้าว ลาวเลยเรียม
หนังตาย้อย หยาดเยี่ยม เรี่ยมเรไร

ถูกทอดกรอบ เกรี้ยมเกรียม เปี่ยมคุณค่า
เสียงซู่ซ่า ควันลอย อร่อยไหม
หญิงยิ่งชอบ กรอบนอก แถมนุ่มใน
น้ำพริกไข่ ชะอม เหมะสมนัก
พันทอง