ดังคำกล่าว คำโบราณ ที่ท่านว่า
มีกายา แต่ไร้ทรัพย์ ช่างอับหนอ
กินไม่ได้ หรอกความรัก ที่ถักทอ
ถึงจะหล่อ สักปานไหน ก็ไม่จริง
ต้องใช้เงิน ดำรงชีพ มันบีบคั้น
คงเฉกฉัน มีแค่ใจ ไร้ทุกสิ่ง
ชาตินี้คง เป็นได้ยาก ลำบากชิง
พ่อแม่หญิง เขาไม่แล แม้หางตา
เธอมีใจ ฉันรู้ซึ้ง และตรึงจิต
แต่มาคิด ถึงหนทาง วันข้างหน้า
คงลำบาก กลัวเธอทุกข์ จุกอุรา
รักหนักหนา แต่ต้องถอย ยอมปล่อยเธอ
ทำเธอเจ็บ ขอโทษที คนดีจ๋า
หยดน้ำตา ฉันขอรับ กลับมาเพ้อ
รู้ไหมว่า ฉันก็แย่ ไม่แพ้เธอ
น้ำตาเอ่อ ตกข้างใน ไหลท่วมทรวง
ฉันคงรัก ใครไม่ได้ จนวายชีพ
คงเหมือนกลีบ ดอกไม้แห้ง สิ้นแรงร่วง
ไม่อาจฟื้น คืนกลิ่นหอม ให้ดอมดวง
ยอดพุ่มพวง รักจริงแท้ มีแค่เธอ
เรารักกัน ไม่ได้ไซร้ ในชาตินี้
ชาติหน้ามี ขอเราสอง อย่าหมองเหม่อ
ได้เคียงคู่ และอยู่กิน ตราบสิ้นเจอ
คงเป็นเบอร์ ที่ฟ้าลง ส่งคู่กัน
