"ใช่หึงหวง แต่ขัดแย้ง แสลงใจ"
:::::::::::::::::::::::::::::
ต่างต้องอมพะนำทำอ้ำอึ้ง
เพราะก้นบึ้งตรึงแน่แดต่างใฝ่
ประคองตนบนทางที่ห่างไกล
คบกันในครรลองที่ต้องเจียม
เธอกับฉันมั่นปองประคองเหมือน
จะมิเลือนสัญญาอุราเปี่ยม
แม้มีทุกข์แบ่งเศร้าที่เผาเกรียม
หมั่นยื่นเยี่ยมอักษราพาผ่อนคลาย
เหตุมาผันปันแบ่งทุกแห่งทิศ
ใดถูกผิดมิรู้ดูหลากหลาย
ธรรม,อธรรมตามตั้งดั่งก่อทราย
ที่ทลาย...คือใจให้แก่กัน
เหมือนฟ้าฟาดพาดพิงสิ่งที่เกิด
มานเตลิดเพลิดไปมิใช่ฝัน
เคยคิดว่าค่านี้มีอนันต์
แต่...ต้องพลันกลับกลายสลายลง
เพิ่งประสบมาเลยอ่ะ...กำลังปลอบใจตัวเองอยู่พอดีค่ะ 
"ดิน"
