ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[D]

ท่ามความเหงาเฝ้าสอดกอดหมอนอุ่น
กลิ่นละมุ่นคุ้นผ่านมานพลางเผลอ
ในภวังค์พลั้งจิตคิดเพลิดเพ้อ
ว่าชิดเธอเบลอภาพมาฉาบจินต์

สุขคล้องสองครองเคล้าเฝ้าพลอดพร่ำ
ระรื่นคำฉ่ำใจใฝ่ถวิล
หวานหลากพจน์หยดหยาดมาราดริน
ดุจสายสินธุ์เย็นชื่นระรื่นใจ

โอบชิดกายชายแนบแอบอิงอ้อน
ตาชายช้อนอ่อนหวานพานซบไหล่
หยอกยวนเย้าหยิกย้ำร่ำพิไล
กรุ่นอกไอไหวหวามวาบหวิววน

ลำแขนสองมองกล้ามช่างหวามจิต
ยามจุมพิตชิดปรางพลางสับสน
ทั้งร้อนผ่าวหนาวปะคละระคน
คล้ายล่องหนทนต้านมานระรัว

ผมสลวยด้วยมือเธอครือไล้
แก้มแดงใสชายชมดมดอมทั่ว
สองเราเรียงเคียงชิดสนิทตัว
ก่อนมิกลัวสิ่งใดแยกใจเรา

เธอเปลี่ยนไปคล้ายผ้าคราสีตก
จิตสะทกอกหวั่นฉันแสนเหงา
สิ่งชื่นก่อนย้อนเรียงเหลือเพียงเงา
มานซมเศร้าเผาผลาญเพราะหวานชาย

"ดิน"

[ศรีเปรื่อง]

บุรุษหวานผ่านมาคราใกล้ค่ำ
เห็นลำนำโฉมพิไล...แล้วใจหาย
นี่พี่ทำยุพเยาว์...เจ้าฟูมฟาย
อกสลาย...กอดหมอน...นอนร้าวราน

ยื่นหัตถา...กล้ามโต...ไปโอ๋แม่
ไล้นงแข...สรรพางค์...อย่างสงสาร
อันเรียมนี่...มิเคยปด...คดดวงมาน
โอ้นงคราญ...อย่าประหวั่นพรั่นหทัย

หยุดโศกเศร้า...โดยด่วน...นะนวลเนื้อ
ประเดี๋ยวเสื้อพี่เขรอะเปรอะไปใหญ่
เนี่ยสีตกเป็นวง...เพราะนงไพร
น้ำลายไหล...ย้อยหยด...มารดกัน

ศรีเปรื่อง
๕ ธ.ค. ๒๕๕๖

[--ณัชชา--]

เห็นท่านศรีเฝ้าปลอบไม่ชอบนัก
มองคนรักเขาโอ๋พิโธ่ฉัน
นึกอิจฉาทั้งคู่อยู่ครามครัน
สุดจะหมั่นไส้นักจำหักใจ

แต่วันนี้มีงานรอบานเบอะ
ฝากไว้เถอะไปก่อนค่อยย้อนใหม่
แค่วันนี้ฉันจะให้อภัย
เห็นร้องไห้ชอกช้ำทำไม่ลง

--ณัชชา--

 

[D]

บุรุษหวานผ่านมาคราใกล้ค่ำ
เห็นลำนำโฉมพิไล...แล้วใจหาย
นี่พี่ทำยุพเยาว์...เจ้าฟูมฟาย
อกสลาย...กอดหมอน...นอนร้าวราน

ยื่นหัตถา...กล้ามโต...ไปโอ๋แม่
ไล้นงแข...สรรพางค์...อย่างสงสาร
อันเรียมนี่...มิเคยปด...คดดวงมาน
โอ้นงคราญ...อย่าประหวั่นพรั่นหทัย

หยุดโศกเศร้า...โดยด่วน...นะนวลเนื้อ
ประเดี๋ยวเสื้อพี่เขรอะเปรอะไปใหญ่
เนี่ยสีตกเป็นวง...เพราะนงไพร
น้ำลายไหล...ย้อยหยด...มารดกัน

ศรีเปรื่อง
๕ ธ.ค. ๒๕๕๖

ชายเคยหวานผ่านมายังกล้าทัก
เคยได้นอนหมอนตักปักหลักฝัน
ห่างเหินไปมิแลแต่บัดนั้น
โกหกฉันผันผก อกแทบพัง

เมื่อรังเกียจเฉียดมาทำไมเล่า
ที่ฉันเศร้าก็เพราะเธอ ทำเพ้อหวัง
มอบให้ไปใจเอ๋ยมิเคยยั้ง
คิดถึงจัง ตังค์ยืมไปเมื่อไหร่คืน

"ดิน"

[D]

เห็นท่านศรีเฝ้าปลอบไม่ชอบนัก
มองคนรักเขาโอ๋พิโธ่ฉัน
นึกอิจฉาทั้งคู่อยู่ครามครัน
สุดจะหมั่นไส้นักจำหักใจ

แต่วันนี้มีงานรอบานเบอะ
ฝากไว้เถอะไปก่อนค่อยย้อนใหม่
แค่วันนี้ฉันจะให้อภัย
เห็นร้องไห้ชอกช้ำทำไม่ลง

--ณัชชา--

 

ท่าน"ศรีเปรื่อง"เรืองเดชพระเวทย์ขลัง
ชอบมานั่งร่ายมนต์ให้คนหลง
ฉันนั้นเผลอพลั้งไปให้มึนงง
ควักตังค์ลงหุ้นเข้ากระเป๋ากลวง

ยี่สิบบาทพลาดไปใจกระอัก
ฉันเสียหลักเซหลุนหุ้นมาร่วง
ยืมแล้วเฉย มิใช้ถ้าไม่ทวง
ฉันน่ะห่วงถึงเตือน"ณัช" รีบซัดเลย

"ดิน"

[ชลนา ทิชากร]

ท่ามความเหงาเฝ้าสอดกอดหมอนอุ่น
กลิ่นละมุ่นคุ้นผ่านมานพลางเผลอ
ในภวังค์พลั้งจิตคิดเพลิดเพ้อ
ว่าชิดเธอเบลอภาพมาฉาบจินต์

สุขคล้องสองครองเคล้าเฝ้าพลอดพร่ำ
ระรื่นคำฉ่ำใจใฝ่ถวิล
หวานหลากพจน์หยดหยาดมาราดริน
ดุจสายสินธุ์เย็นชื่นระรื่นใจ

โอบชิดกายชายแนบแอบอิงอ้อน
ตาชายช้อนอ่อนหวานพานซบไหล่
หยอกยวนเย้าหยิกย้ำร่ำพิไล
กรุ่นอกไอไหวหวามวาบหวิววน

ลำแขนสองมองกล้ามช่างหวามจิต
ยามจุมพิตชิดปรางพลางสับสน
ทั้งร้อนผ่าวหนาวปะคละระคน
คล้ายล่องหนทนต้านมานระรัว

ผมสลวยด้วยมือเธอครือไล้
แก้มแดงใสชายชมดมดอมทั่ว
สองเราเรียงเคียงชิดสนิทตัว
ก่อนมิกลัวสิ่งใดแยกใจเรา

เธอเปลี่ยนไปคล้ายผ้าคราสีตก
จิตสะทกอกหวั่นฉันแสนเหงา
สิ่งชื่นก่อนย้อนเรียงเหลือเพียงเงา
มานซมเศร้าเผาผลาญเพราะหวานชาย

"ดิน"

ท่ามแสงดาว พราวตา ฟ้าสดใส
ดาวไสว ใจฉัน หวั่นไม่หาย
หยาดน้ำค้าง พร่างพราว หนาวเหน็บกาย
เย็นพระพาย สายลม พรมพัดมา

คิดถึงเธอ เหม่อหา น้ำตาไหล
โอ้ดวงใจ ไกลกัน ฉันห่วงหา
คิดถึงเธอ เหม่อมอง จ้องดารา
วอนนภา ฟ้าพราว ถามข่าวเธอ

เธอยู่ดี มีสุข ทุกข์ไฉน
ยังรักใคร ในทรวง ห่วงเสมอ
ถึงตัวไกล ใจใกล้ ไม่เผลอเลอ
นอนละเมอ เพ้อหา ทุกราตรี

เคยประคอง สองปราง อย่างถนอม
เฝ้าดมดอม หอมนวล ยวนใจพี่
ความรักรุม สุมทรวง ดวงฤดี
ใจเต้นถี่ สีหน้า พาเอียงอาย

มือเสยผม ชมพักตร์ รักเธอยิ่ง
แม่ยอดหญิง พริ้งเพริศ เลิศเหลือหลาย
สวยบาดตา หน้านวล ยวนใจชาย
แล้วโน้มกาย ก่ายกอด ยอดพธู

ท่ามความเหงา เฝ้าคิดถึง คะนึงหา
มองดารา ฟ้าไกล ใจอดสู
ยังรักยิ่ง จริงใจ ในยอดชู้
วอนโฉมตรู รู้ซึ้ง ถึงใจชาย

ชลนา  ทิชากร

<a href="http://www.youtube.com/v/3CxulgHSIa4&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/3CxulgHSIa4&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[~ขลุ่ยกันแสง~]

..เธอเปลี่ยนไปคล้ายผ้าคราสีตก
จิตสะทกอกหวั่นฉันแสนเหงา
สิ่งชื่นก่อนย้อนเรียงเหลือเพียงเงา
มานซมเศร้าเผาผลาญเพราะหวานชาย
"ดิน"

ดูสิ!..ทำ สำออย แสร้งสร้อยเศร้า
มุขมันเก่า เกินไป ไร้ความหมาย
ทั้งที่มาก หลากเล่ห์ เพทุบาย
มารยาร้าย ร้อยเล่ม เต็มอัตรา..
 
..โปรดจงเลือก เล่มที่ มันดีหน่อย
มุข..สำออย โอ๊ย!..เก่า มิเอาหนา
แบบที่เธอ เผลอแกล้ง แสดงมา
มันไม่ค่อย เข้าท่า อย่าทำเลย..
 
..นี่คือเสียง ซัดสาด ตวาดเจ้า
ให้นงเยาว์ ยึดความ ตามคำเอ่ย
อย่าก่อเรื่อง เคืองพี่ อย่างที่เคย
วอนทรามเชย เชื่อซะ..จะปลอดภัย
 

[D]

ท่ามแสงดาว พราวตา ฟ้าสดใส
ดาวไสว ใจฉัน หวั่นไม่หาย
หยาดน้ำค้าง พร่างพราว หนาวเหน็บกาย
เย็นพระพาย สายลม พรมพัดมา

คิดถึงเธอ เหม่อหา น้ำตาไหล
โอ้ดวงใจ ไกลกัน ฉันห่วงหา
คิดถึงเธอ เหม่อมอง จ้องดารา
วอนนภา ฟ้าพราว ถามข่าวเธอ

เธอยู่ดี มีสุข ทุกข์ไฉน
ยังรักใคร ในทรวง ห่วงเสมอ
ถึงตัวไกล ใจใกล้ ไม่เผลอเลอ
นอนละเมอ เพ้อหา ทุกราตรี

เคยประคอง สองปราง อย่างถนอม
เฝ้าดมดอม หอมนวล ยวนใจพี่
ความรักรุม สุมทรวง ดวงฤดี
ใจเต้นถี่ สีหน้า พาเอียงอาย

มือเสยผม ชมพักตร์ รักเธอยิ่ง
แม่ยอดหญิง พริ้งเพริศ เลิศเหลือหลาย
สวยบาดตา หน้านวล ยวนใจชาย
แล้วโน้มกาย ก่ายกอด ยอดพธู

ท่ามความเหงา เฝ้าคิดถึง คะนึงหา
มองดารา ฟ้าไกล ใจอดสู
ยังรักยิ่ง จริงใจ ในยอดชู้
วอนโฉมตรู รู้ซึ้ง ถึงใจชาย

ชลนา  ทิชากร

http://www.youtube.com/watch?v=3CxulgHSIa4

ยามเย็นเยือนเดือนนี้ฤดีหนาว
ทรวงผาดผ่าวร้าวหนักรักสลาย
ฤทัยทอดกอดหมอนนอนเดียวดาย
เคยหมั้นหมายกลายกลับลาลับจร

ภาพอดีตกรีดฝังยังจารึก
เฝ้าตรองตรึกนึกไปหทัยถอน
โอ้!.พี่เอยพี่จ๋า เคยอาทร
บัดนี้รอน แรมไกลแห่งใดกัน

สักนิดหนึ่งครึ่งนาทีพี่มีไหม
คิดถึงใครคนนี้ ที่คอยนั่น
หากได้ยินตอบรับกลับเร็วพลัน
จ่ายให้ทัน ค่าบ้านเช่า เขาทวงคืน

"ดิน"

[panthong.kh]

เจอรักเศร้า เข้าซุก สุขจึงหมอง
น้ำตานอง ต้องเช็ด ทั้งเม็ดฝื่น
ไหลรินหยด หมดแล้ว แววหยัดยืน
ตกกลางคืน กลืนกล้ำ พร่ำเพ้อครวญ

สุดที่รัก ชักเมิน ทำเขินใส่
สุดหัวใจ ที่รัก หนักทุกส่วน
สุดจะทน คนหน่าย คล้ายรัญจวน
สุดทบทวน จวนแล้ว แววขาดใจ

ท่ามแสงจันทร์ วันนี้ ฤดีช้ำ
รักถลำ ลงลึก รู้สึกได้
เหนื่อยเหลือเกิน เดินต่อ ท้อฤทัย
เหนื่อยมากไป ยามที่ ไม่มีเธอ
พันทอง
๗/๑๒/๕๖
 

[รพีกาญจน์]

สารภาพกับนางมีบางครั้ง
ไร้สติสตังค์พลาดพลั้งเผลอ
ยาระงับประสาทขาดบ้าเบลอ
ยืนอ๋อเอ๋อบันไดพ้นไปวัน

หรือร่วมวงก๊งเหล้าเขย่าขวด
คุยโอ้อวดม็อบมานสมานฉันท์
เฝ้าหน้าจอรอข่าวฉาวฟาดฟัน
ละครมันพรีเมียร์เชียร์ซีเกมส์

ตรงวันพระนะโมพุทโธไหว้
ละจิตใจร้อนรุมคงคุมเข้ม
สู่สงบจบทรวงตวงอิ่มเอม
มิมิดเม้มวอกแวกอาจแตกฌาน

เช้าเปิดบ้านร้านค้าท่าขายของ
รอรับรองแนะนำคำครับขาน
คอยส่งคืนยื่นต่อบริการ
ว่างเช็คบาญชีซื้อรื้อแต่งเติม

เช่นวันนี้มีประชุมกลุ่มเกษตร
กำหนดเขตนาไร่รายได้เสริม
พืชปลอดสารเคมีที่ประเดิม
แรกจะเริ่มมกราคมหน้าเยือน

สารภาพกับนางมีบางครั้ง
แม่ร้อยชั่งเมตตาอย่าเชือดเฉือน
ขอสัญญาจากใจไม่ลืมเลือน
ต่อหน้าเดือนคืนเพ็ญเป็นพยาน

 

รพีกาญจน์

[D]

ดูสิ!..ทำ สำออย แสร้งสร้อยเศร้า
มุขมันเก่า เกินไป ไร้ความหมาย
ทั้งที่มาก หลากเล่ห์ เพทุบาย
มารยาร้าย ร้อยเล่ม เต็มอัตรา..
 
..โปรดจงเลือก เล่มที่ มันดีหน่อย
มุข..สำออย โอ๊ย!..เก่า มิเอาหนา
แบบที่เธอ เผลอแกล้ง แสดงมา
มันไม่ค่อย เข้าท่า อย่าทำเลย..
 
..นี่คือเสียง ซัดสาด ตวาดเจ้า
ให้นงเยาว์ ยึดความ ตามคำเอ่ย
อย่าก่อเรื่อง เคืองพี่ อย่างที่เคย
วอนทรามเชย เชื่อซะ..จะปลอดภัย
 

แสนเบื่อนักรักนี้ฤดีหม่น
ฉันก็ทน มานานมานหมองไหม้
เมื่อตัวพี่มิเหลือแล้วเยื่อใย
อ่ะ!เป็นไง ช่างมันพอกันที

ลูกทั้งหกของเราเฝ้าสานก่อ
อยู่กับพ่อฉันยอมพร้อมทั้งหนี้-
-ธกส ธนาคารล้านพอดี
รวมค่าแชร์ให้พี่ ที่เปียมา

ส่วนของฉันทั้งหมดรถพร้อมบ้าน
ขอยืนกรานแน่ชัดตัดปัญหา
ไม่ต้องปองข้องเกี่ยวเหลียวมองตา
มิต้องช้า โน่นบันไดรีบไปเล้ย...?

"ดิน"

[D]

เจอรักเศร้า เข้าซุก สุขจึงหมอง
น้ำตานอง ต้องเช็ด ทั้งเม็ดฝื่น
ไหลรินหยด หมดแล้ว แววหยัดยืน
ตกกลางคืน กลืนกล้ำ พร่ำเพ้อครวญ

สุดที่รัก ชักเมิน ทำเขินใส่
สุดหัวใจ ที่รัก หนักทุกส่วน
สุดจะทน คนหน่าย คล้ายรัญจวน
สุดทบทวน จวนแล้ว แววขาดใจ

ท่ามแสงจันทร์ วันนี้ ฤดีช้ำ
รักถลำ ลงลึก รู้สึกได้
เหนื่อยเหลือเกิน เดินต่อ ท้อฤทัย
เหนื่อยมากไป ยามที่ ไม่มีเธอ
พันทอง
๗/๑๒/๕๖
 

อดีตหวนทวนย้ำจำครั้งโศก
คงเป็นโชคชะตาพาใจเผลอ
ผ่านไปลับภาพหลังยังพร่าเบลอ
นึกเสมอเหม่อบ้างเพราะฝังจินต์

ตะวันดับลับหม่นขอพ้นพ่าย
ต่อนี้ชายเปิดช่องลองปล้อนปลิ้น
จับมือกัน"พัน"เราหลอกเขากิน
ให้ดับดิ้นสิ้นไปบ้างล้างแค้นชาย

"ดิน"

มัวไปหลอกเขาอยู่อ่ะเลยมาตอบช้าไปหน่อยจร้าาาา

[ปู่ริน]

พี่มิเคยหลอกผู้ใดให้ช้ำอก
น้ำตาตกผิดหวังหัวใจสลาย
มิเคยทำใครโกรธแค้นทั้งใจกาย
เพียงมอบหมาย "ความรักแท้" ให้แก่นาง

อุปถัมภ์ค้ำจุนหนุนส่งเสริม
ช่วยเพิ่มเติมความจริงใจไม่หม่นหมาง
คอยปลอบขวัญด้วยแรงรักมิจืดจาง
กอดนวลปรางมิยอมห่างร้างแรมไกล

สามสิบปี พี่ยืนยันมิผันเปลี่ยน
แม้วันคืนหมุนเวียนไปเพียงไหน
ยังยึดมั่นคำสัญญาที่ว่าไว้
เกิดชาติใดของเคียงคู่อยู่กับเธอ

ผู้หญิงคนนี้รักจริงไม่ทิ้งหรอก
มิหลแนหลอกนวลลักษณ์ยังรักเสมอ
น้องหนีไกลปล่อยพี่ชายต้องพร่ำเพ้อ
บางครั้งเผลอคร่ำครวญถึงนวลอนงค์

พบสำนวนกลอนกานท์..บ้านกลอนไทย
นวลเนื้อนิ่มมาเขียนไว้..ให้ไหลหลง
ตามหานาง..ถึงทางตัน..ยังมั่นคง
อาจจบลง..ไม่พบ..นุช..เมื่อสุดซอย.

                         ริน ดอนบูรพา
                             ๙ ธ.ค.๕๖

                     

[D]

สารภาพกับนางมีบางครั้ง
ไร้สติสตังค์พลาดพลั้งเผลอ
ยาระงับประสาทขาดบ้าเบลอ
ยืนอ๋อเอ๋อบันไดพ้นไปวัน

หรือร่วมวงก๊งเหล้าเขย่าขวด
คุยโอ้อวดม็อบมานสมานฉันท์
เฝ้าหน้าจอรอข่าวฉาวฟาดฟัน
ละครมันพรีเมียร์เชียร์ซีเกมส์

ตรงวันพระนะโมพุทโธไหว้
ละจิตใจร้อนรุมคงคุมเข้ม
สู่สงบจบทรวงตวงอิ่มเอม
มิมิดเม้มวอกแวกอาจแตกฌาน

เช้าเปิดบ้านร้านค้าท่าขายของ
รอรับรองแนะนำคำครับขาน
คอยส่งคืนยื่นต่อบริการ
ว่างเช็คบาญชีซื้อรื้อแต่งเติม

เช่นวันนี้มีประชุมกลุ่มเกษตร
กำหนดเขตนาไร่รายได้เสริม
พืชปลอดสารเคมีที่ประเดิม
แรกจะเริ่มมกราคมหน้าเยือน

สารภาพกับนางมีบางครั้ง
แม่ร้อยชั่งเมตตาอย่าเชือดเฉือน
ขอสัญญาจากใจไม่ลืมเลือน
ต่อหน้าเดือนคืนเพ็ญเป็นพยาน

 

รพีกาญจน์

ห่วงน้องไหม.?.ไกลกันแสนหวั่นจิต
เคยลิขิตคำกลอนอักษรสาส์น
เฝ้าเรียงถ้อยร้อยบทจัดจดจาร
หว่านคำกานท์ขานขับรับส่งกัน

บัดนี้มาห่างเหินเกินเพรียกกู่
จะนึกรู้บ้างไหมใครห่วงนั่น
นับเพลาพาหงอยคอยคืนวัน
กว่าจะสรรปันถ้อยให้คอยซะ..?

เหงารู้ไหม.?.ว่าเหงา เหงาเหงาเหงา
ปล่อยให้เฝ้าหน้าจอท้อแล้วอ่ะ
หรืออ้อนสาวบ้านไกลคนไหนนะ
อย่าให้รู้เชียวล่ะจะตามตี

อ้ายหันมาสารภาพ แสนซาบซึ้ง
เพราะก้นบึ้งใจน้อยคอยแต่พี่
จะเปลี่ยนวันผันเดือนเตือนฤดี
ครบสองปี.?.มีแต่อ้ายชายคนเดิม

"ดิน"

[D]

พี่มิเคยหลอกผู้ใดให้ช้ำอก
น้ำตาตกผิดหวังหัวใจสลาย
มิเคยทำใครโกรธแค้นทั้งใจกาย
เพียงมอบหมาย "ความรักแท้" ให้แก่นาง

อุปถัมภ์ค้ำจุนหนุนส่งเสริม
ช่วยเพิ่มเติมความจริงใจไม่หม่นหมาง
คอยปลอบขวัญด้วยแรงรักมิจืดจาง
กอดนวลปรางมิยอมห่างร้างแรมไกล

สามสิบปี พี่ยืนยันมิผันเปลี่ยน
แม้วันคืนหมุนเวียนไปเพียงไหน
ยังยึดมั่นคำสัญญาที่ว่าไว้
เกิดชาติใดของเคียงคู่อยู่กับเธอ

ผู้หญิงคนนี้รักจริงไม่ทิ้งหรอก
มิหลแนหลอกนวลลักษณ์ยังรักเสมอ
น้องหนีไกลปล่อยพี่ชายต้องพร่ำเพ้อ
บางครั้งเผลอคร่ำครวญถึงนวลอนงค์

พบสำนวนกลอนกานท์..บ้านกลอนไทย
นวลเนื้อนิ่มมาเขียนไว้..ให้ไหลหลง
ตามหานาง..ถึงทางตัน..ยังมั่นคง
อาจจบลง..ไม่พบ..นุช..เมื่อสุดซอย.

                         ริน ดอนบูรพา
                             ๙ ธ.ค.๕๖

                     

สำนวนกลอนอ่อนหัดมิจัดจ้าน
สำนวนกานท์ฝ่านฝาดอาจมีฝอย
สำนวนบทจดจารมิหวานย้อย
สำนวนถ้อยด้อยคำธรรมดา

คือสาวสวนครวญครางบนทางเหงา
แดเปลี่ยวเปล่าเช้าเย็นมิเห็นหน้า
หนุ่มชุมพรทอนรักหักใจลา
มิหันมาหาน้องคอยคล้องคลอ

หรือกลอนน้องมิหวานที่ขานขับ
มานกระสับนับวันจนขวัญฝ่อ
ไยห่างเหินเมินกร่อยปล่อยให้รอ
บอกจะขอ ว่าไง ไหงลืมกัน

"ดิน"