ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ตรีประภัสร์ โสม]

☆ บุหลันน้อย..คล้อยดับ ☆

บุหลันน้อย คล้อยดวง ลับห้วงฟ้า.....ดั่งอุรา สิ้นโสม ประโลมฉาย
ฟากฟ้ามี แสงดาว วาบพราวพราย.....แต่ประกาย ในทรวง มิช่วงโชน..

แสนมืดมน หม่นไหม้ เมื่อใจหนึ่ง.....ที่ตอกตรึง ลิ่มรัก แล้วหักโค่น
ความอาวรณ์ อ่อนหวาน ที่ผ่านโอน.....ดั่งเหมือนโยน ทิ้งไป จนไกลกัน..

มองขอบฟ้า กว้างใหญ่ ไยเวิ้งว้าง.....โสมลอยห่าง เลือนเศร้า เจ้าบุหลัน
สถิตอยู่ โลกัย ที่ไหนกัน.....รอดวงจันทร์ ใฝ่ถึง คะนึงเคย..

เจ้าขวัญน้อย พลัดถิ่น เหมือนบินเดี่ยว.....ต้องอยู่เดียว เปลี่ยวนัก..โอ้รักเอ๋ย
ไม่ต่างนก ร้างคอน ดั่งก่อนเคย.....ได้กกเกย ใกล้ชิด สนิททรวง..

หนึ่งโสมเคย โชยกรุ่น ละมุนกลิ่น.....ร่วงหล่นสิ้น บุปผา มาจากสรวง
เหลือแต่เศร้า เข้าสุม รุมจันทร์ดวง.....คงต้องร่วง เลยลับ ดับนิรันดร์..

หนึ่งโสม
๒๗.๑๑.๕๖

[เวหน..]

             

เคยปลาบปลื้ม ดื่มด่ำ ชื่นฉ่ำหวาน
กลับร้าวราน แสนเศร้า ดั่งเคล้าฝัน
รักคลาเคลื่อน เลือนหาย..มลายพลัน
เจ้าดวงจันทร์ ผิวผ่าน จากมานไป

ประโยคนี้ ขอลั่น สนั่นฟ้า
อัปสรา...เทวินทร์ ได้ยินไหม
ถึงต้องช้ำ กำเนิด เกิดภพใด
สองดวงใจ แนบชิด นิจนิรันดร์

แม้นร้อยคืน หมื่นปี ไม่มีท้อ
จักเฝ้ารอ รักแท้ ไร้แปรผัน
จวบฟ้าสิ้น ดินสลาย วายโลกันต์
รักพี่นั้น คงอยู่ มิรู้เลือน..

เวหน