ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[อริญชย์]

    สองจ้าวพายุ…ทะลุฟ้า

หวู่ติ๊บคงสงสัยเจ้าไห่เยี่ยน
ไยจึงเปลี่ยนนิสัยเป็นไห่คลั่ง
รุกโถมคลื่นลมฟ้าเข้าประดัง
ทลายพังฟิลิปปินส์จมดินโคลน

ประชาชนรันทดตายอดสู
ไม่มีผู้แจ้งหมายทำนายโหร
ปล้นสะดมซ้ำเติมฮึกเหิมโจร
อยู่ในโซนว้าเหว่ทะเลจริง

ไห่เยี่ยนก็คงสงสัยอยากไต่ถาม
คราวเวียดนามคนตายมากมายยิ่ง
หวู่ติ๊บโหมลมฟ้าฝนมาชิง
คนควายวิ่งแตกตื่นหลายคืนวัน

ประชาชนโศกศัลย์ตายรันทด
นั่งนอนอดข้าวปลาแทบอาสัญ
สรุปความพายุก่อทุกข์พอกัน
ภัยมหันต์ธรรมชาติใครอาจทาน!ฯ

                       อริญชย์
                  ๑๙/๑๑/๒๕๕๖

 

[เนิน จำราย]

ธรรมชาติคาดโทษโกรธมนุษย์ 
แค้นที่สุดเผาป่าดังบ้าผลาญ
ทุกทะเลขุดลึกถึงบาดาล       
บรรณาการโดยชอบคือตอบแทน

ส่งไห่เยี่ยนเปลี่ยนกลับดับโลกร้อน
แล้วพักผ่อนที่ตั้งนั่งวางแผน
เตรียมการตามลามรุกไปทุกแดน     
สงสารแต่ลุงแม้นกับป้ามี

เนิน จำราย     

[--ณัชชา--]

คุณลุงแม้นกะป้ามีอยู่ที่ไหน
เกี่ยวอะไรกะเขาเล่าคุณพี่
ฟิลิปปินส์รับกรรมช้ำฤดี
ประชาชีล้มตายตั้งหลายคน

พายุไม่เข้าไทยดีใจนัก
อย่ามาพักเมืองไทยไม่ชอบฝน
ให้เลยออกทะเลเห่ลมบน
ไปให้พ้น ให้ไกลอย่าได้เจอ

--ณัชชา--

 

[เนิน จำราย]

ลุงแม้นทำก่อสร้างอยู่กลางเกาะ   
แกพ้นเคราะห์คราวนี้เพราะทีเผลอ
ป้ามีหาเงาหัวผัวไม่เจอ       
สองคนเกลอฟิลิปปินส์กินเหล้ากัน

ร้านค้าที่ว่าไว้พ้นปลายคลื่น 
เขาชื่นมื่นสรวลเสเฮสุขสันต์
พอคลื่นลมเงียบสงบจบลงพลัน 
จึงชวนกันกลับมาหาป้ามี

 

ตอนนี้ยังไม่ได้กลับเมืองไทย..คับ

[yaguza]

ฝ่ายป้ามี เฝ้ารอ พ่อทูนหัว
คิดว่าผัว คงตาย กลายเป็นผี
ตัดใจลา อาลัย ไปบวชชี
ไม่ไยดี สิ่งใด ใฝ่ทางธรรม

ฝ่ายตาแม้น จากบ้าน ไปนานมาก
ทนลำบาก ไร้สุข ทุกเช้าค่ำ
กินแต่เหล้า เช้าเย็น เป็นประจำ
แกจมน้ำ หายไป ในทะเล




....ยากูซ่า....

[--ณัชชา--]

ถูกพายุพัดโหมซัดจมหาย
แกเกือบตายเพราะกรรมทำหันเห
ขึ้นจากน้ำร้องโฮเดินโซเซ
ขาแกเป๋โวยวายเรียกยายมี

ฝ่ายยายมีขี้งอนแอบค้อนควัก
แกเคืองนักเคืองหนาหันหน้าหนี
บ่นตาแม้นเสียงขรมลมไม่ดี
แล้วไล่ตีตาแม้นวิ่งแจ้นไป

--ณัชชา--

 

[yaguza]

พวกชาวบ้าน เห็นชี ตีตาแม้น
คงโกรธแค้น จริงจริง ถึงวิ่งไล่
พอตามทัน ทุ่มด้วยครก ตกบรรได
หัวไถล ฟุุตบาท อนาถตา

เข้าไปฟ้อง หลวงพ่อ ขอให้ช่วย
อาจจะม้วย ด้วยฤทธิ์ พิษโทสา
หลวงพ่อบอก เย็นหน่อย ค่อยเจรจา
อาตมา จะจำวัด ผลัดไว้โยม




....ยากูซ่า...

[กังวาน]

ตาแม้นเศร้าเจ้าวัดมิขัดขวาง
หมดหนทางวิ่งต่อห้อด้วยโสม
เข้าป่ามาหาที่หลบพบกระโจม
เอาตัวโถมเข้าไปตาไม่แล

เป็นยายมีนี่เองกางเกงหลุด
เลยสะดุดตรงนั้นมิหวั่นแข
จะเล่าต่อก็ไม่ได้อายจังแก
ขอจบแค่นี้เล่า...เดาเอาเอง

---กังวาน---
 

[ไพร พนาวัลย์]

 

ฝ่ายยายมีต๊กกะใจ...เอ๊ะใครว่ะ!!
ทำเงอะงะประโคมคิดข่มเหง
ยกฝ่าเท้ายันโครมปะโทงเทง
ไอ้นักเลงจัญไรทำไม่ดี

ร้องเรียกให้คนช่วย ช่วยด๊วย!!ช่วยด้วย!!
มันต้องม้วยแน่นอนในตอนนี้
คนมาเห็นเป็นตาแม้น กะยายมี
ร้องบอกขอโทษที...เรื่องผัวเมีย 

“ไพร พนาวัลย์”

 

[รพีกาญจน์]

ประชาชนโศกศัลย์ตายรันทด
นั่งนอนอดข้าวปลาแทบอาสัญ
สรุปความพายุก่อทุกข์พอกัน
ภัยมหันต์ธรรมชาติใครอาจทาน!ฯ

                       อริญชย์
                  ๑๙/๑๑/๒๕๕๖

หากว่าเทียบหวู่ติ๊บก็จิ๊บจ๊อย
เสียหายน้อยเพียงจุดพอหยุดต้าน
หากว่าเทียบไห่เยี่ยนเยียนแหลกราน
พอพัดผ่านชีพดิ้นทรัพย์สินพัง

บูรณะชะล้างซ่อมสร้างใหม่
มีกินใช้บรรเทาลืมเก่าหลัง
แต่งบำบัดจัดเติมเสริมชีวัง
สู่ความหวังวิวัฒน์พัฒนา

แต่กลุ่มคนคลุ้มคลั่งพลั้งเบือนบิด
ถูกเกาะกุมคุมจิตด้วยอิจฉา
วางโทษทัณฑ์กลั่นแกล้งแสร้งนานา
ริษยาอาฆาตสบฟาดฟัน

ตาต้องจับนับถือเงินคือเจ้า
ชี้เสกเป่าลดเลี้ยวเดี๋ยวกลับหัน
เอามนุษย์ฉุดหัวตัวประกัน
มีเดิมพันตำแหน่งแย่งยึดครอง

อ้างบงการงานจากข้ามฟากสรวง
จึงก้าวล่วงเข้าเขตเหตุทั้งผอง
เอาชนะคะคานพาลคะนอง
ล้างสมองเชือดเฉือนมิเหมือนคน

บอกหวู่ติ๊บไห่เยี่ยนเวียนชิดซ้าย
นี่เลวร้ายกว่าใดใกล้แตกป่น
เชื้อเดียวกันกำลังตั้งหน้าชน
คงไม่พ้นถึงล่มจมอีกนาน!

รพีกาญจน์

[มังตรา]

ฝ่ายยายมีต๊กกะใจ...เอ๊ะใครว่ะ!!
ทำเงอะงะประโคมคิดข่มเหง
ยกฝ่าเท้ายันโครมปะโทงเทง
ไอ้นักเลงจัญไรทำไม่ดี 

ร้องเรียกให้คนช่วย ช่วยด๊วย!!ช่วยด้วย!!
มันต้องม้วยแน่นอนในตอนนี้
คนมาเห็นเป็นตาแม้น กะยายมี
ร้องบอกขอโทษที...เรื่องผัวเมีย   

            “ไพร พนาวัลย์”

เสียงร้องม้วย  ช่วยฉัน  นั่นตาแม้น                       
กระโดดแจ้น   จ้วงหนี   กลัวผีเสีย
เหตุที่ยุ่ง  มุ้งติดกัน    คนมันเพลีย                       
ให้ละเหี่ย   ย้ายศาลา   นอนหน้าเมรุ ……. ( ดีกว่า )
ตื่นตอนเช้า   เม้าท์กัน  สนั่นทุ่ง                             
เรื่องเริ่มรุ่ง (ริ่ง)    ด้วยตาสอน   เล่าตอนเหม็น
ต่อแต่งแต้ม   นิยาม     ความ (จริง) กระเด็น           
ว่ากูเห็น    สองผู้เฒ่า    ….    ….    ….   

รบกวนลุงปรางค์   กรุณาช่วยเติมคำในช่องว่างให้บ้างครับ   ผม… มังตราไม่กล้าเติมน่ะ  ………..

                                                     

[เนิน จำราย]

ฝ่ายยายมีต๊กกะใจ...เอ๊ะใครว่ะ!!
ทำเงอะงะประโคมคิดข่มเหง
ยกฝ่าเท้ายันโครมปะโทงเทง
ไอ้นักเลงจัญไรทำไม่ดี 

ร้องเรียกให้คนช่วย ช่วยด๊วย!!ช่วยด้วย!!
มันต้องม้วยแน่นอนในตอนนี้
คนมาเห็นเป็นตาแม้น กะยายมี
ร้องบอกขอโทษที...เรื่องผัวเมีย   

            “ไพร พนาวัลย์”

เสียงร้องม้วย  ช่วยฉัน  นั่นตาแม้น                       
กระโดดแจ้น   จ้วงหนี   กลัวผีเสีย
เหตุที่ยุ่ง  มุ้งติดกัน    คนมันเพลีย                       
ให้ละเหี่ย   ย้ายศาลา   นอนหน้าเมรุ ……. ( ดีกว่า )
ตื่นตอนเช้า   เม้าท์กัน  สนั่นทุ่ง                             
เรื่องเริ่มรุ่ง (ริ่ง)    ด้วยตาสอน   เล่าตอนเหม็น
ต่อแต่งแต้ม   นิยาม     ความ (จริง) กระเด็น           
ว่ากูเห็น    สองผู้เฒ่า   เข้า พระ - นาง

มุ้งยวบยาบ เสียงฮายโอย ดังโฉยฉาว
น้ำค้างพราว คละคลุ้ง จนรุ่งสาง
ขอแซงซ้าย บ่ายหน้า ลาพี่ปรางค์ฯ
ไปรับนาง กับพระ กลับกระโจม   

               เนินฯ

รบกวนลุงปรางค์   กรุณาช่วยเติมคำในช่องว่างให้บ้างครับ   ผม… มังตราไม่กล้าเติมน่ะ  ………..