ถูกเธอทำให้แจ็บแค้น..แสนสาหัส
ถูกสลัดปัดรักทิ้งยิ่งหม่นหมาง
ถูกเธอหลอกออกโรงเรียนเพราะหลงนาง
แล้วเธอขว้างพี่ออกไปไม่ไยดี
ชวนทะเลาะด่าทอ..จนท้อแท้
เจอคนหนุ่ม..ทิ้งคนแก่..แล้วหน่ายหนี
เคยรักกันนานมา...สิบห้าปี
เพราะเทคโนโลยีเธอเปลี่ยนไป
แอบออนไลน์ เฟสบุ๊ค สนุกสนาน
เที่ยวสปา ห้องอาหาร..คบแฟนใหม่
ตะลอนตะลอนนอนโรงแรมมิเกรงใจ
พี่เหมือนควาย..ใช่ไหมให้บอกมา
พี่เจ็บแค้น แอนตาซิลเขาไม่แจก
เหมือนแผลแตก..เย็บหลายเข็มปวดนักหนา
ลอยกระทงลงในคลองนองน้ำตา
มิเห็นหน้านวลไยดั่งนางลำยอง
ข่าวสำส่อนนอนที่ใดมิใครรู้
หรือน้องอยู่แห่งหนใดรึหม่นหมอง
รีบกลับมาหารังรัก..จักปรองดอง
ยอมนิรโทษ..หนึ่งโสมน้อง...นวลนงคราญ.
ริน ดอนบูรพา
๑๙ พย.๕๖
