ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[luckymelody]

       

เพิ่งแรกเริ่ม เดินทาง บนสายนี้
วอนทุกท่าน โปรดปรานี เอ็นดูบ้าง
ผิดถูกไป รับแก้ไข เป็นแนวทาง
ความคิดต่าง แจ้งให้รู้ บ้างเป็นไร
ขอน้อมนำ ความเห็นท่าน ไปปรับแก้
วานดูแล ติชม อย่าผลักไส
กลอนนิทาน เรื่องนี้ ข้าตั้งใจ
หวังคงได้ คำติชม ให้สมปอง

 

แก้วกันหา ตอนที่ 1

       จะกล่าวถึงรัตนาเหนือสิงขร         
เมืองกินนรลอยละล่องกลางเวหา
ประดับแก้วแวววับระยับตา         
สะท้อนแสงสุริยางามอำพัน
       มีกษัตริย์ปกครองเรืองฤทธิ์เดช                
นามวิเศษธรรศิลป์ช่างเสกสรร
ส่วนน้องนางแก้วมณีนามลาวันย์                 
บุเรศนั้นกว้างไกลหลายโกฏิวา

       มีธิดาหนึ่งองค์ว่าทรงลักษณ์         
ประไพพักตร์ผุดผ่องวิสาขา
เผ่าโบยบินกินนรีนามกัลยา                      
แก้วกันหาพาทีว่าดีครัน
       เพิ่งแรกรุ่นชันษาได้สิบปี                           
พระชนนีสุดสวาทไม่เดียดฉันท์
ท้าวธรรศิลป์ปิตุเรชเฉกเดียวกัน                 
ว่ารักยิ่งมิ่งขวัญแก้วกัลยา

       กุมารีแช่มช้อยลอยตามลม              
ชี้ชวนชมเหล่าปักษีกลางเวหา
นางบินนำเหล่ากำนัลติดตามมา                 
ไกลออกไปคือธาราเมืองพลีไนย์
       ทิศาบอกว่าประจิมเป็นแน่แท้                   
ไม่ผันแลเพราะหลงเพลินเกินแก้ไข
หนึ่งกำนัลเพิ่งบอกกล่าวสุดอาไลย            
ธิดาน้อยหลงเข้าไปในวังวน

       อนิจจาแก้วกันหากุมารี                   
ยังมิทันคิดหลบหนีสลัดขน
เกิดเมฆหมอกหอบร่างสร้างกล            
สุริยนเลือนหายไปลับตา
       นางตกใจใคร่ประหวั่นสะพรั่งพรึก         
เสียงกึกก้องดังสนั่นทั้งเวหา
เหล่าข้าบาทเมืองกินนรที่ตามมา            
เที่ยวกู่ร้องพลางมองหาไม่เจอกัน

       ครั้นพอดีกลางนภาว่าแดดออก         
ธาราฉอกซัดกระเซ็นทบเขตขันธ์
แก้วกันหากุมารีลืมตาพลัน            
ชลาสินธุ์เบื้องหน้านั้นคือแห่งใด
       นางถอดปีกออกจรตามริมฝั่ง         
เห็นใครกันนอนอยู่ยังหลับใหล
เพ่งพิศดูก็ให้รู้กระจ่างใจ               
ว่าความจริงใช่หลับใหลดังว่ามา

[benuser]

แวะมาชื่นชม....จะรออ่านต่อนะ จะมีภาคต่อใช่ไหม?

[luckymelody]

แก้วกันหา ตอนที่ 2

         บัดนั้น                  
นฤเทพเอกองค์ทรงยศฐา
บรรดาศักดิ์ว่าคือหน่อเทวา            
มีบิดาครองบาดาลใต้ผืนทราย
       ครั้นพอโตจำเริญวัยสิบห้าปี            
สัณฐานศรีเปล่งปลั่งทั้งเฉิดฉาย
เหลืองอำพันดั่งทองทั่วร่างกาย         
พักตร์คมเข้มเช่นชายตามเผ่าพันธุ์

         ครั้นเห็นดีจึงขึ้นมาบนโลกกว้าง         
ตามรูปร่างนาคาไม่เปลี่ยนผัน
ปะพอดีกับครุฑาเข่นฆ่ากัน            
ฝ่ายนาคนั้นเหลือทรงธรรม์แค่หนึ่งองค์
       อันครุฑาคิดว่าสิ้นเป็นแน่แท้            
ไม่ผันแลจิกทะยานตามประสงค์
หัวเราะร่าฆ่านาคาตามจำนง            
แล้วทิ้งองค์ทรงธรรม์ตกลงมา

         พระองค์คิดชีวิตคงสิ้นซาก      
เกรงว่าหากใครมาพบคงถือสา
จึงร่ายเวทย์กำบังตนร่วงลงมา         
เปลี่ยนนาคาเป็นมาณพในเร็วพลัน
       ครั้นพอองค์ตกกระแทกทรายแยกออก         
ระรอกคลื่นซัดกระหน่ำให้แสบสัน
โลหิตหลั่งท่วมองค์พระทรงธรรม์            
ตั้งจิตมั่นต่อองค์พระสี่กร

         อนิจจาว่าลูกนี้ก็มีศักดิ์            
ประจักษ์แล้วต้องสิ้นไม่อาจถอน
แต่เผ่าพันธุ์ทั้งมารดาและบิดร            
ยังอาวรณ์รอลูกยากลับคืนไป
       มิทันไรกลับมาสิ้นตรงริมฝั่ง            
ศัตรูนั้นยังเยาะเย้ยให้ร่ำไห้
ลูกเจ็บนักคับแค้นแน่นในใจ         
วอนองค์ไตรโลกนาถโปรดลูกที

         ให้สายฟ้าฟาดกระหน่ำครุฑาวงศ์         
ให้องค์ครองฉิมพลีต้องบัดสี
ผิดข้อข้ามกาเมไร้ความดี               
ให้สมที่ทำไว้กับลูกยา
       แล้วพอองค์หน่อกษัตริย์ตั้งจิตเสร็จ      
บวงสรวงครบเจ็ดหนต่อองค์ฟ้า
บังเกิดเป็นเมฆหมอกบังนภา         
มีสายฟ้าฟาดกระหน่ำมาทันควัน

         เหล่าครุฑาต่างตกใจรีบบินหนี   
เกรงสายฟ้าอัศนีย์น่าขบขัน
มาณพน้อยคอยดูอย่างตื้นตัน            
ครุฑามันร่วงหล่นตกลงมา
       ครั้นพอครบตามจำนวนฆ่านาคได้         
ก็สมใจหน่อไผทเป็นหนักหนา
ให้สายฟ้าฟาดสิ้นดับชีวา            
องค์ราชาครุฑาไม่ต่างกัน

         เจ้าครองเมืองฉิมพลีมีฤทธิ์มาก         
ยากเกินนักหากเข่นฆ่าให้อาสัญ
ทั้งคำสัตย์ตั้งจิตบังเกิดพลัน            
ว่าท่านนั้นยังไม่ผิดกาเมใคร
       ให้รอดตายกลับคืนในครั้งนี้         
แต่พอมีบอบช้ำย้ำเตือนไว้
องค์ราชันเผ่ามีปีกก็คลาไคล         
ร่ายเวทย์ลบกลบผิดไปในทันที

         ให้ครุฑาหายไปจากผืนทราย      
ให้สายน้ำม้วนนาคไปกันบัดสี
เหลือไว้แต่มาณพเจ้าตัวดี            
เจ้าจงรอสิ้นชีวีบนนี้ไป
       แล้วหัวเราะเยาะเย้ยก่อนบินจาก         
ทิ้งองค์นาคนอนรวยรินพอดิ้นได้
ประจวบเหมาะเข้าพอดีไม่ทันไร         
ธิดาน้อยจากไกรลาสตกลงมา

[luckymelody]

แก้วกันหา ตอนที่ 3

       อันงามองค์เอวอ่อนอรชร      
วงศ์กินนรชวนพิศเสน่า
นางหวาดหวั่นต่อโลหิตริมธารา         
มาดแม้นว่ายังไม่สิ้นคงใกล้ตาย
พระน้องนางก็ลีลาเข้าไปดู         
ชำเลืองอยู่เห็นลืมตาน่าใจหาย
ว่าเชษฐาใยมานอนเลือดท่วมกาย      
อยู่เดียวดายให้คลื่นซัดริมนที

       ฝั่งพี่ยาเมื่อสดับรับฟังน้อง      
ประคององค์ขึ้นประทับรับขวัญศรี
แต่เรี่ยวแรงทั้งกำลังก็ปราศมี         
องค์ภูมีทรุดลงตรงตักนาง
แก้วกันหากุมารีเข้ารองรับ         
พลางจับองค์ให้ประทับลงเคียงข้าง
ปลดย่ามน้อยติดองค์ออกมาวาง         
แล้วกางออกเลือกยารักษาพลัน

         บอกเชษฐายานี้จากเมืองแก้ว   
ดื่มกินแล้วหายขาดไม่อาสัญ
ข้างพี่ยาอ้าโอษฐ์รับทันควัน         
ไม่หวาดหวั่นเกรงกลัวแต่อย่างใด
แก้วกันหากรอกยาตรงริมปาก         
มาณพนาคกลืนลงไม่ผลักไส
ครั้นหายดีก็ประทับขึ้นทันใด         
แถลงไขถึงเรื่องราวที่ผ่านมา

         อันตัวพี่นี้นาคาใต้บาดาล      
มีมารดาเรียกนามวิจิตสา
มเหสีเอกองค์เมืองธารา         
ผู้บิดาภุชเรชครองนาคินทร์
มีโอรสหนึ่งองค์สืบวงศ์วาน         
สัณฐานงามปานเทวาวิจิตรศิลป์
อันนามนั้นตั้งไว้ภุช-คีรินทร์         
องค์ปิ่นแก้วขวัญศรีเมืองบาดาล

         ว่าฤกษ์ดีขึ้นมาดูบนโลกกว้าง   
ระหว่างทางปะครุฑากำลังศาล
เข้าโรมรันต่อตีประจัญบาน         
ครั้นพอกาลผ่านไปพ่ายแพ้พลัน
ตามธรรมเนียมแต่เดิมที่มีมา      
ว่านาคาต้องเป็นเหยื่อน่าโศกศัลย์
แต่เคราะห์ดีน้องนางพักตร์แจ่มจันทร์      
เข้าแก้ทันท่วงทีชีวาปราณ

         บัดนั้น               
แก้วกันหากุมารีฟังบรรหาร
จึงรู้แจ้งว่าเอกองค์พระกุมาร      
เป็นโอรสเผ่าเลื้อยคลานน่าตกใจ
อันตัวเรานี้ก็เผ่าคนมีปีก         
จะหลบหลีกแยบคายอย่างไรได้
ชิงติดปีกติดหางจรห่างไกล         
แล้วบินหนีขึ้นไปในทันที


         ครั้นเหลียวมองเห็นองค์พระเชษฐา
ประทับยืนครรไลมาตามติดถี่
แต่จนเกล้าด้วยเผ่าพันธุ์ว่ายนที      
มองกินรีบินจากด้วยโศกา
เหลือไว้เพียงขวดยารักษาแก้         
ชำเลืองแลเก็บแนบองค์เสน่หา
แม้นโฉมตรูจะเป็นกินรา         
ตัวพี่ยามิรังเกียจเดียดฉันท์เลย

         ทะเลลึกเลื่อนลั่นสะหนั่นคลื่น   
ผวาตื่นจากอาวรณ์อกตรมเอ๋ย
แต่นี้ไปไม่มีเจ้าเฝ้าแหงนเงย      
ความคุ้นเคยยามแนบชิดคิดอาลัย
กลิ่นเจ้าหวานยามป้อนยาเบาราวนุ่น   
ยังหอมกรุ่นนาสิกพี่มิสงสัย
ตั้งจิตมั่นอธิษฐานต่อองค์ตรัย      
ข้าปราศรัยอยากได้นางมาแนบองค์

         ขอคุณพระบันดาลให้แจ้งจิต      
อิทธิฤทธิ์จงบังเกิดตามประสงค์
หากตัวพี่คู่น้องยาตามจำนง         
ให้ฟ้าฝนตกลงมาในทันควัน
ครั้นแหงนมองเมฆาบนแผ่นฟ้า      
สดใสจริงยิ่งกว่าน่าหวาดหวั่น
ท่านพระพายไปอยู่แห่งไหนกัน      
โปรดแบ่งบันพายุข้าให้เกิดมี

         แต่รอคอยจนเวลาใกล้พลบค่ำ   
สุริยาย่ำนภาจรเร็วรี่
ไม่เห็นแววธารจากฟ้าบังเกิดมี         
นาคีเศร้ากำสรดวังเวงใจ
หรือเชษฐาไม่มีบุญเกื้อหนุนน้อง      
โอบประคองแนบชิดสนิทได้
พระโศกีนั่งพักหักอาไลย         
แล้วลีลาคืนไปเป็นนาคินทร์

         เผ่นทะยานลงทะเลดังกึกก้อง      
ให้สาครกลบเสียงร้องพี่ปราศสิ้น
แม้นมิอาจเป็นคู่เรียงเคียงกินริน      
แต่พี่นั้นกลับถวิลมิวางวาย
ไว้เชษฐารักษาแผลหายดีก่อน         
ไปรับโฉมบังอรงามเฉิดฉาย
ที่ไกรลาสเมืองแก้วแพรวพรรณราย   
ด้วยตัวตนของพี่ชายในเร็ววัน

         ครั้นพอจมลงทะเลวังบาดาล      
สุธาธารเรียบสนิทซัดเขตขันธ์
บนแผ่นฟ้าบังเกิดมีเรื่องอัศจรรย์      
ฝนเทวาตกกระหน่ำมาทันที
ว่าความจริงฝนฟ้าตกนานแล้ว      
แต่จอมแก้วเมืองครุฑาทำบัดสี
ทรงกางปีกออกกว้างบังนาภี      
รับธารีจากเมฆาเข้าปีกตน