ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[อริญชย์]

          ใหญ่กว่าโลง

แม้นมนุษย์ทำบาปชั่วหยาบช้า
ชักศึกฆ่าคนอื่นเป็นหมื่นแสน
ชื่อเสียงโหดทมิฬก้องดินแดน
ถูกชาวแคว้นสาปแช่งทุกแห่งไป

เขาก็ยังเก่งกล้าทำหน้าด้าน
เที่ยวประหารช่วงชิงความยิ่งใหญ่
เผด็จการกังฉินตราบสิ้นใจ
นอนอยู่ในโลงงามอร่ามตา

สุดท้ายต่างเข้าเมรุไหม้เป็นผง
หรือฝังลงในหลุมอย่างคุ้มค่า
ไม่เหลือแววอหังการที่ผ่านมา
หลุมใหญ่กว่าโลงไม้เขาได้ครอง!ฯ

                       อริญชย์
                  ๑๓/๑๑/๒๕๕๖




 

<a href="http://www.youtube.com/v/lUqsnRaQnwI&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/lUqsnRaQnwI&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[D]

จิตมนุษย์นี้ไซร้ไร้ขีดกั้น
ชอบเพ้อฝันสรรหามาสนอง
มีอยู่แล้วมิพอขอได้ครอง
มากผยองจ้องย่ำ อื่นต่ำทราม

เอาตัวดี บีฑาตราหน้าเขา
หัวเต็มเหามิหากล้าไปหยาม
หมิ่นคนอื่นยืนกร่างช่างประณาม
ใครจะหามยามหมดลม สมหน้า(กัน)บาน

"ดิน"

[Shumbala]

ฟ้าทอแสงแห่งหวังหลังพายุ-
-วาทกรรมกร่อนผุใกล้ลุผ่าน
ริ้วแดดไล้ไล่ละอองผองชนพาล
พลิกผืนฟ้ากลับตระการมินานเกิน

เผด็จการจะรานลับลงกับโลก
ลบรอยโศกนับกาลแสนนานเนิ่น
ฟื้นแผ่นดินถิ่นงามความเจริญ
ให้ผลิเพลินผลพันธุ์อันจรุง

 

[panthong.kh]

อยู่สงบ ร่มเย็น เห็นจะยาก
หลายเรื่องหลาก ลากถู ดูเรืองรุ่ง
แก่งแย่งชิง ดีเด่น เช่นเมืองกรุง
ทำให้ยุ่ง เข้าไว้ ใส่ความกัน

แสนเบื่อหน่าย เหลือเกิน คนเดินถนน
จำสู้ทน หม่นไหม้ ไร้สุขสันต์
ตีหัวหมา ด่าแม่ ตีแผ่มัน
เอาให้บรร- ลัยลง ประสงค์ใด

ยุคนนั้น ปั่นคนนี้ ที่หน้าด้าน
ไล่ประจาน ดังเห็น ลำเค็ญไหม
จักกรีดเนื้อ เถือหนัง กันทำไม
นี่หรือไทย เมืองพุทธ สุดเวทนา

ขอร้องเถิด ท่านเอ๋ย อย่าเปรยหยาม
ก้องกู่ถาม ใครเก่ง นักเลงกล้า
จิตสำนึก ไม่มี ที่ระอา
หยุดเข่นฆ่า บ้าน้ำลาย ขายหน้าจัง
พันทอง
๑๓/๑๑/๕๖
 

[ปู่ริน]

เพราะความคิดเป็นใหญ่พูดไม่คิด
ไม่ยอมรับความผิดดูเบื้องหลัง
เพราะความอยากใหญ่ค้ำฟ้าหน้าด้านจัง
เอาสตังด์มาหว่านซื้อถือพวกตน

เอา..ความดีใส่ตัว...ชั่วให้เขา
มอง..คนอื่นว่าโง่เง่าสร้างสับสน
มอง..สุดแสนเวทนาด่าผู้คน
เหมือน..น้ำล้นไหลท่วมทั่วเมืองไทย

เห็นคนอื่นนั้นไร้ค่า..มาข่มขู่
ใช้เล่ห์กลคนเริ่มรู้กันบ้างไหม
อย่านิ่งเฉยมัวมองข้ามความจริงใจ
หรือว่าใหญ่...กว่าโลง...โกงตลอดปี.

                          ริน ดอนบูรพา
                              ๑๓ พ.ย.๕๖

[รพีกาญจน์]

ทำอย่างไรได้ถึงซึ่งอำนาจ
คอยพิฆาตต่อหน้าฆ่าลับหลัง
ยุผู้คนก่นก้องร้องชิงชัง
เปิดโอ่งถังอัฐมอบให้ตอบแทน

กุประดอยร้อยคำนำเอ่ยอ้าง
ก่อหักล้างเชิญชวนขบวนแสน
จังหวะดีรี่รุดเร่งสุดแดน
ซ้ายขวาแล่นกลางโหมจู่โจมตี

ปิดสองหูดูแค่ตาแลจ้อง
เหินลำพองชูหน้าควบม้าขี่
หลงระเริงเชิงชุดยุทธ์วิธี
ทฤษฎีความจริงทิ้งลงคลอง

หวังเต็มเปี่ยมเยี่ยมยอดถอดคราบโขน
ทุบกระโถนรองนั่งทรัพย์ทั้งผอง
จับนกเป่าเร้าฤดีตามปี่กลอง
ยื่นคอรองต้องอาชญ์รับศาสต์คม

เหล่าหญ้าแพรกแหลกรานคาดานกว้าง
เลือดเป็นทางร่างนอนซ้อนทับถม
ที่เท่าไรไต่ย่ามข้ามบนพรม
สู่บรมบัลลังก์อลังการ

ทำอย่างไรได้ถึงซึ่งอำนาจ
ใช้สิทธิ์ขาดคดงอบริหาร
เทพฉาบนอกลอกจางข้างในมาร
กี่ยุควารซ้ำซากล้วนกากเดน!

รพีกาญจน์