ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[panthong.kh]

โอ้ดวงดาว วาววับ ระยับแสง
พร่างพราวแยง ท้องฟ้า อุราไหว
ล้อเล่นลม ชมนภา อ่าอำไพ
สุกสดใส สายส่อง ดั่งทองทา

ราตรีกาล ผ่านเยือน เหมือนทุกครั้ง
เรายังนั่ง ที่เก่า เฝ้าฝันหา
เงียบเชียบเฉย เชยเฉื่อย ลมเอื่อยมา
เย็นกายา หนาวหน่วง ถึงดวงจินต์

ล้อมรอบกาย กลั่นกรอง ไตร่ตรองคิด
ทางมืดมิด เมียงมอง หมองใจสิ้น
เกินก้าวย่าง พลางพล่า น้ำตาริน
มองเมฆินทร์ ถวิลหวัง คลั่งในทรวง

ไร้แม้แสง ส่องสว่าง ทางเดินใหม่
ภายในใจ หวั่นนัก จักติดบ่วง
คำนึงนึก แน่แน่ว แววด่างดวง
จนดาวร่วง ลุเข้า เศร้าฤดี

เกิดคำถาม ตามหลัง ประดังสุม
เกิดร้อนรุ่ม กลุ้มฤทัย เหมือนไฟจี้
เผาผลาญผุย- ผงฝัง ประดังซี
ไหม้กายี ทีละนิด อาจปลิดปลง

โอ้ดวงดาว วาววับ ระยับแสง
กาลเปลี่ยนแปรง หมุนไป ใดประสงค์
ชวาลา ดับแล้ว แววซื่อตรง
ใจฉันคง ดับเช่นกัน ในวันนี้
พันทอง
๑๒/๑๑/๕๖

[ศรีเปรื่อง]

แสงประทีปมาแล้ว...น้องแก้วจ๋า
เห็นขวัญตา...ดูสลด...มิสดศรี
มาเถอะหนา...ซบบ่าชายชาตรี
ทรัพย์บ่มี...กล้ามมิใหญ่...แต่ใจงาม

เหล่าผกาย...วับแวม...แจ่มเวหน
กล่อมผู้คน...จิตตก...อกไหวหวาม
บนทางมืด...ก็มีแหล่ง...แสงวะวาม
โฉมพิราม...เชิญเปลื้อง...เรื่องระคาย

อยากร้องไห้...ก็ร้อง...มิต้องกลั้น
เรียมจะหมั่น...ปลอบนาง..มิห่างหาย
หากชีวินยังมิลับ...ดับวางวาย
แม้น้ำลาย...ยุวดี...พี่ก็ซับ

ละสมองตรองตรึกนึกเรื่องเศร้า
ชวนน้องเจ้า...เม้าธ์มอย...ฝอยสลับ-
พิศนภาเพ่งดาว...พราวระยับ
นอนหนุนทับบนตัก...คนรักจริง

ใช้ดวงใจค้นคว้า...หาคำตอบ
วางระบอบ...เหตุผลไว้บนหิ้ง
หากหวั่นไหวในอุราอย่าประวิง
แม่พักตร์พริ้ง...โปรดเถิดเปิดทรวงใน

วางอักษรอ้อนรัก...สมัครสมาน
รจิตกานท์จำเรียงสำเนียงใส
ถึงโลกจริงฟ้ากั้นคั่นเราไกล
แต่โลกใจ...เราชิดสนิทเคียง

ศรีเปรื่อง
๑๑ พ.ย. ๒๕๕๖

[~ขลุ่ยกันแสง~]

พินิจดู ดี-ดี นะ.."ศรีเปรื่อง"
อาจนองเนือง น้ำตา อย่า..เพิ่งเถียง
จะถักทอ ท่วงถ้อย ร้อยสำเนียง
พร่างพจน์เรียง ร่ายแผ่ แฉความจริง..
 
..โอ้น้อง"พันฯ" นั้นหรือ ถือว่า..ร้าย
เล่ห์มากมาย หลายใจ ไม่หยุดนิ่ง
ชอบลวงชาย ให้รัก หลงพักพิง
ครั้น..สาใจ ในหญิง แล้วทิ้งเรา ..
 
..เพราะ"พันฯ"มี มารยา ห้าร้อยเล่ม
ความร้ายเข้ม เต็มที่ มิมีเฉา
สามร้อยกว่า ชาตรี ที่..นงเยาว์
ลวงให้เศร้า จนจินต์ แทบภินท์พัง..
 
..กลัวท่านพี่ "ศรีเปรื่อง" เจอเรื่องโศก
ให้วิโยค เยือนอุรา น้ำตาหลั่ง
"ขลุ่ยฯ"ขอเตือน ตามตรง โปรดจงฟัง
พึงระวัง ไว้หนา..อย่าละเลย
 

[panthong.kh]

แสงประทีปมาแล้ว...น้องแก้วจ๋า
เห็นขวัญตา...ดูสลด...มิสดศรี
มาเถอะหนา...ซบบ่าชายชาตรี
ทรัพย์บ่มี...กล้ามมิใหญ่...แต่ใจงาม

เหล่าผกาย...วับแวม...แจ่มเวหน
กล่อมผู้คน...จิตตก...อกไหวหวาม
บนทางมืด...ก็มีแหล่ง...แสงวะวาม
โฉมพิราม...เชิญเปลื้อง...เรื่องระคาย

อยากร้องไห้...ก็ร้อง...มิต้องกลั่น
เรียมจะหมั่น...ปลอบนาง..มิห่างหาย
หากชีวินยังมิลับ...ดับวางวาย
แม้น้ำลาย...ยุวดี...พี่ก็ซับ

ละสมองตรองตรึกนึกเรื่องเศร้า
ชวนน้องเจ้า...เม้าธ์มอย...ฝอยสลับ-
พิศนภาเพ่งดาว...พราวระยับ
นอนหนุนทับบนตัก...คนรักจริง

ใช้ดวงใจค้นคว้า...หาคำตอบ
วางระบอบ...เหตุผลไว้บนหิ้ง
หากหวั่นไหวในอุราอย่าประวิง
แม่พักตร์พริ้ง...โปรดเถิดเปิดทรวงใน

วางอักษรอ้อนรัก...สมัครสมาน
รจิตกานท์จำเรียงสำเนียงใส
ถึงโลกจริงฟ้ากั้นขั้นเราไกล
แต่โลกใจ...เราชิดสนิทเคียง

ศรีเปรื่อง
๑๑ พ.ย. ๒๕๕๖

อยากซบไหล่ คนหล่อ อ้อล้อเหลือ
อยากคบเพื่อ ลองใจ ไม่เคยเกี่ยง
เงินไม่มี คิดหนัก จักร่วมเรียง
กลัวเธอเลี้ยง ไม่ไหว ทำไงดี

ด้วยว่าชาย ราตรี นี้หายาก
หาลำบาก มากมาย นะชายนี่
ยังสับสน ตนเอง เกรงเต็มที
เป็นสามี มิทันไร กลายเป็นเมีย

หากรักจริง หญิงนี้ ขอพลีมอบ
เพียงแค่หอบ ทองมา อย่าระเหี่ย
ใช้แทนเงิน ก่อนได้ ไม่ต้องเพลีย
รีบมาเคลีย เร็วด่วน จวนสิ้นใจ
พันทอง
๑๒/๑๑/๕๖
 

[panthong.kh]

พินิจดู ดี-ดี นะ.."ศรีเปรื่อง"
อาจนองเนือง น้ำตา อย่า..เพิ่งเถียง
จะถักทอ ท่วงถ้อย ร้อยสำเนียง
พร่างพจน์เรียง ร่ายแผ่ แฉความจริง..
 
..โอ้น้อง"พันฯ" นั้นหรือ ถือว่า..ร้าย
เล่ห์มากมาย หลายใจ ไม่หยุดนิ่ง
ชอบลวงชาย ให้รัก หลงพักพิง
ครั้น..สาใจ ในหญิง แล้วทิ้งเรา ..
 
..เพราะ"พันฯ"มี มารยา ห้าร้อยเล่ม
ความร้ายเข้ม เต็มที่ มิมีเฉา
สามร้อยกว่า ชาตรี ที่..นงเยาว์
ลวงให้เศร้า จนจินต์ แทบภินท์พัง..
 
..กลัวท่านพี่ "ศรีเปรื่อง" เจอเรื่องโศก
ให้วิโยค เยือนอุรา น้ำตาหลั่ง
"ขลุ่ยฯ"ขอเตือน ตามตรง โปรดจงฟัง
พึงระวัง ไว้หนา..อย่าละเลย
 

พินิจดู ผิวผ่อง เป็นทองแท้
จับดวงแด ใครเห็น เด่นนักเอ่ย
เป็นแม่หญิง งามงด มิปดเอย
ไฉนเลย มาใส่ไฟ ให้ตรอมตรม

ยามเยื่องย่าง นวยนาด ดั่งมาดหงส์
นวลอนงค์ สงสัย ไยมาข่ม
ให้ศรีเปรื่อง เคืองแค้น เป็นแก่นปม
หากนิยม ชมชอบ จักมอบกาย

อย่าไปเชื่อ ขลุ่ยเขา จักเน่าแย่
หน่ายดวงแด แชเชือน เลือนลับหาย
มาเติมเชื้อ ไฟใส่ ให้วอดวาย
บ้าน้ำลาย ขืนฟังไป ให้ช้ำจินต์
พันทอง

[ไพร พนาวัลย์]

ดาริกาทอแสงดั่งแข่งขัน
สู่ฝั่งฝันดวงแขกระแสสินธุ์
มองคราใดใจล้าจนชาชิน
ดั่งยุพินสิ้นรักหักใจลา

ดาริกาเจ้าเอ๋ย...ที่เคยเห็น
ลอยดวงเด่นโดดเดี่ยวเกี่ยวเวหา
สูงสุดสอยน้อยใจยามไกลตา
จงรู้ว่าป่าไพรตั้งใจคอย

อยู่เถิดหนาดวงดาวคู่ชาวฟ้า
คู่จันทราอ่าองค์ดำรงสร้อย
ดินจะขอเจียมตนอยู่บนดอย
ขุดหัวกลอยหัวมันแบ่งกันกิน

ไพร พนาวัลย์

 

[panthong.kh]

อยากไปกิน หัวมัน นะท่านเอ๋ย
ลิ้มรสเอ่ย อร่อย ไม่กร่อยลิ้น
เป็นมันเผา หรือเผือก ต้องเลือกกิน
ชื่นชีวิน หอมหวาน ซ่านซึ้งทรวง

ยิ่งเป็นมัน ต่อเผือก เลือกดุ้นใหญ่
ข้างนอกไหม้ ในเนื้อ มะเขือม่วง
ดื่มด่ำจัง นั่งลิ้ม อิ่มแดดวง
คงหายห่วง อยู่ได้ ในพงพี
พันทอง
 

[ศรีเปรื่อง]

พินิจดู ดี-ดี นะ.."ศรีเปรื่อง"
อาจนองเนือง น้ำตา อย่า..เพิ่งเถียง
จะถักทอ ท่วงถ้อย ร้อยสำเนียง
พร่างพจน์เรียง ร่ายแผ่ แฉความจริง..
 
..โอ้น้อง"พันฯ" นั้นหรือ ถือว่า..ร้าย
เล่ห์มากมาย หลายใจ ไม่หยุดนิ่ง
ชอบลวงชาย ให้รัก หลงพักพิง
ครั้น..สาใจ ในหญิง แล้วทิ้งเรา ..
 
..เพราะ"พันฯ"มี มารยา ห้าร้อยเล่ม
ความร้ายเข้ม เต็มที่ มิมีเฉา
สามร้อยกว่า ชาตรี ที่..นงเยาว์
ลวงให้เศร้า จนจินต์ แทบภินท์พัง..
 
..กลัวท่านพี่ "ศรีเปรื่อง" เจอเรื่องโศก
ให้วิโยค เยือนอุรา น้ำตาหลั่ง
"ขลุ่ยฯ"ขอเตือน ตามตรง โปรดจงฟัง
พึงระวัง ไว้หนา..อย่าละเลย
 

ขอบน้ำใจ "ขลุ่ย ฯ" นัก ที่ทักพี่
กล่าววจี...บอกพิษภัย...ไม่นิ่งเฉย
แหม! เกือบหลงลมปากวากย์ทรามเชย
เสแสร้งเอ่ย...ว่าว้าเหว่..น่ะเล่ห์ลวง

เป็นชายซื่อถือรัก...แม้ตักษัย
เรื่องจะแปรเปลี่ยนหทัย...อย่าได้ห่วง
รักใครแล้วก็มิยั้ง...ทุ่มทั้งทรวง
โอ้พุ่มพวง...โปรดเชื่อ...ลูกเสือไทย

ปฏิญาณต่อหน้า...อาเคล่า
เปล่งวาจา...ด้วยเสียงสำเนียงใส
ชูสามนิ้ว...เท้าประชิดติดทันใด
ตราบชีพไร้...ก็จะมั่นต่อสัญญา

แต่เสียดาย...ปานฉนี้...ไม่มีหญิง
ที่รักจริง...ดั่งที่จินต์ถวิลหา
วังเวงว้างโดดเดี่ยวเปลี่ยวเอกา
จึ่งต้องมาร่ายพจน์...เพื่อลดเซ็ง

ศรีเปรื่อง
๑๒ พ.ย. ๒๕๕๖

[panthong.kh]

วาทะกลอน ล้ำเลิศ ประเสริฐนัก
เกือบหลงรัก ซะแล้ว แววคนเก่ง
หากรักไป ใจเรา เฉาซะเอง
เป็นมะโรง มะเร็ง เซ็งแน่นอน

เกียรติลูกเสือ เชื่อได้ ไม่ถึงร้อย
เพราะยังด้อย ศึกษา พาทอดถอน
เป็นพ่อเสือ เมื่อไหร่ จักใคร่วอน
ค่อยมาอ้อน รำพัน ฉันอาจปอง

อยู่บนโลก ใบนี้ หลายปีนัก
ยังขาดรัก พักพิง อิงสนอง
ยังขาดคู่ รู้ใจ ไว้เคียงครอง
ยังหมายมอง มิตรแท้ แก่ลายคราม
พันทอง
๑๓/๑๑/๕๖