ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[D]

<a href="http://www.youtube.com/v/x5td2D_XQ-s&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/x5td2D_XQ-s&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

พสุธาหน้าแล้งน้ำแห้งผาก
แสนตรำตรากยากไร้ในวิถี
สักหยาดหยดรดใส่ให้ปัฐพี
ก็ไม่มี..พิภพสบลำเค็ญ

คล้ายวัฎฎะคละเคล้าเศร้าปนสุข
ถึงคราวทุกข์จุกในไร้ใครเห็น
ธรณีพลีพร่องต้องกระเด็น
ขาดน้ำเป็นแรงใจมาใฝ่จุน

ภาณุมาศสาดส่องต้องกระทบ
ยากลี้หลบพบปะชะตาหมุน
แตกระแหงแห้งโหยโรยเซซุน
กลายเป็นฝุ่นขุ่นล่องท่องตามลม

อยากหาที่อิงซบคราพบแพ้
เกินสุดแก้แผลใจได้แต่ข่ม
ฝากสุนทรอ้อนถ้อยปล่อยปลดปม
มิงามสม...ขมแท้...แค่"ละอองดิน"

"ดิน"

[--ณัชชา--]

เป็นละอองปลิวมาในอากาศ
จามแทบขาดหายใจเกือบตายดิ้น
คันจมูกคันตาเป็นอาจิน
เพราะยุพินแสนกลุ้มเป็นภูมิแพ้

แม้มิใช่ละอองดาวที่พราวฟ้า
หากแต่ว่าโชติช่วงปานดวงแข
เมื่อไม่มีใครอยู่คอยดูแล
เรามาแก่ด้วยกันบนคานทอง

--ณัชชา--

 

[panthong.kh]

จะเป็นดิน เป็นดาว ไยร้าวรวด
จะเป็นกรวด เป็นทราย อย่าหน่ายหมอง
จะเป็นเพชร เม็ดเขื่อง ดูเรืองรอง
จะเป็นทอง พันชั่ง อย่านั่งตรม

ขอให้เรา สุขใจ ในวันนี้
ขอชีวี ร่มเย็น อย่าเข่นขม
ขอมีกิน มีใช้ ไม่ระทม
ขอมีลม หายใจ ไยต้องกลัว
พันทอง
 

[ดาว อาชาไนย]

แม้ชื่อดาวก็ราวดาวกระดาษ
ถูกเขาวาดโรยแรงแสงสลัว
คนเมินมองหมองมนจนมืดมัว
ต้องเจียมตัวจนตนทนเจียนตาย

ดังดอกเทียนหาสว่างพร่างพรายแสง
รังจะแห้งสิ้นงามเมื่อยามสาย
แม้เขาปลูกเป็นแถวแนวเรียงราย
ก็แค่ขายริมถนนคนเดินดู

อาจจะมีดาวกระจายวางขายบ้าง
ไม้ริมทางคงไม่ได้สวยหรู
ดาวกระดาษจึงไร้ใครชื่นชู
ถูกทิ้งอยู่กลางดินสิ้นคนแล

ดาว อาชาไนย

[ไพร พนาวัลย์]

ถือกำเนิดจากดินถิ่นนาไร่
จึ่งมิใช่คนเมืองที่เรืองรุ่ง
นอนกับดินกินกับทรายไร้แต่งปรุง
เพื่อหมายมุ่งมีกินไปวันวัน

ตามอาชีพที่ทำประจำถิ่น
หลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดินมิเคยหวั่น
แม้น้ำท่วม,ฝนแล้ง,ดั่งแกล้งกัน
ยังมีจันทร์วันเพ็ญลอยเด่นดวง

สุริยันจันทราเมตตาด้วย
โปรดจงช่วยส่งข่าวสาวเมืองหลวง
ว่าคิดถึงเหลือเกินอยากเดินควง
แต่ยังห่วงหน้ามนเกลียดคนดำ

“ไพร พนาวัลย์”
 

[panthong.kh]

ถ้าดำดี ดำดูด พูดรู้เรื่อง
จะดำเขื่อง แค่ไหน ใจอย่าช้ำ
อาบน้ำแร่ แช่โคลน โดนน้ำคลำ
เป็นประจำ ไม่หน่าย รักชายเดียว

แม้ตาเหล่ สองข้าง ไม่ร้างรัก
แต่ขาหัก ไม่เอา เหงาใจเปลี่ยว
ต้องเช็ดล้าง ถูไถ ไม่ไหวเชียว
ปล่อยให้เหี่ยว แห้งหด จนอดตาย
พันทอง
 

[D]

เป็นละอองปลิวมาในอากาศ
จามแทบขาดหายใจเกือบตายดิ้น
คันจมูกคันตาเป็นอาจิน
เพราะยุพินแสนกลุ้มเป็นภูมิแพ้

แม้มิใช่ละอองดาวที่พราวฟ้า
หากแต่ว่าโชติช่วงปานดวงแข
เมื่อไม่มีใครอยู่คอยดูแล
เรามาแก่ด้วยกันบนคานทอง

--ณัชชา--

 

ขอบคุณที่ปลอบใจในปัญหา
ยามปวดปร่าล้าจิตคิดไขข้อง
เธอใส่ใจใฝ่เตือนเยือนเพื่อนพ้อง
หมั่นประคองคราช้ำ น้ำตาปรอย

ฉันถลำช้ำชัดเลย"ณัช"จ๋า
เธอเยียวยาเพียงแค่ แพ้ให้ถอย
งั้นไม่ต้องก็ได้ใช่สำออย
มีแสงสีเป็นร้อย  หนอยชวนอยู่คาน

"ดิน"

[D]

จะเป็นดิน เป็นดาว ไยร้าวรวด
จะเป็นกรวด เป็นทราย อย่าหน่ายหมอง
จะเป็นเพชร เม็ดเขื่อง ดูเรืองรอง
จะเป็นทอง พันชั่ง อย่านั่งตรม

ขอให้เรา สุขใจ ในวันนี้
ขอชีวี ร่มเย็น อย่าเข่นขม
ขอมีกิน มีใช้ ไม่ระทม
ขอมีลม หายใจ ไยต้องกลัว
พันทอง
 

มิเดือนร้อนทรัพย์สินมีกินใช้
แต่คิดไปให้อนาถขาดแค่-ัว
มิเรืองรองผ่องใสใจขุ่นมัว
ตายไปกลัวยมบาลท่านว่าเอา

อุตส่าห์ส่งมาเกิดประเสริฐนัก
ยังขาดรัก ทักเยือนเป็นเพื่อน เฉา
แอบด้อมด้อมมองมองหมองอกเรา
มองเห็นเขามีคู่อดสูจัง

"ดิน"

[กังวาน]

ณัชชาชวนมวลสาวที่หนาวตัก
คนไร้รักไร้สุขเหมือนทุกขัง
ตั้งชมรมขมขื่นฝืนใจจัง
ทำพี่กังวานเศร้ามิเท่าทัน

ถึงคานทองคานเพชรคานเกล็ดแก้ว
เมื่ออยู่แล้วว้าเหว่สุดเหหัน
อยู่มากมากคานจะหักเข้าสักวัน
เคยคิดฝันแต่งงานไหมมีใครคอย

ก็ยังโสดใสซื่อชื่อขอปิด
ขอมอบสิทธิละอองดินถวิลบ่อย
แสตมป์เซเว่นไม่ต้องใช้อย่าใจลอย
คอยเนื้อกลอยหลังไมค์ด้วยใจจริง

---กังวาน---
 

[ชลนา ทิชากร]

<a href="http://www.youtube.com/v/x5td2D_XQ-s&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/x5td2D_XQ-s&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

พสุธาหน้าแล้งน้ำแห้งผาก
แสนตรำตรากยากไร้ในวิถี
สักหยาดหยดรดใส่ให้ปัฐพี
ก็ไม่มี..พิภพสบลำเค็ญ

คล้ายวัฎฎะคละเคล้าเศร้าปนสุข
ถึงคราวทุกข์จุกในไร้ใครเห็น
ธรณีพลีพร่องต้องกระเด็น
ขาดน้ำเป็นแรงใจมาใฝ่จุน

ภาณุมาศสาดส่องต้องกระทบ
ยากลี้หลบพบปะชะตาหมุน
แตกระแหงแห้งโหยโรยเซซุน
กลายเป็นฝุ่นขุ่นล่องท่องตามลม

อยากหาที่อิงซบคราพบแพ้
เกินสุดแก้แผลใจได้แต่ข่ม
ฝากสุนทรอ้อนถ้อยปล่อยปลดปม
มิงามสม...ขมแท้...แค่"ละอองดิน"

"ดิน"

ละอองใจ ไอรัก ถักทอรุ้ง
ละอองฟุ้ง พัดไป ไม่จบสิ้น
ละอองใจ ปลิวไป ใกล้ยุพิน
ละอองดิน ไม่มอง ละอองใจ

ละอองไอ มองไป ก็ไม่เห็น
ละอองเป็น ฝุ่นผง ไม่หลงใหล
ละอองรัก ฝันเก้อ ละเมอไป
ละอองไอ ใครเล่า เขาจะมอง

ละอองรัก ทักฝัน ฉันต้องเก้อ
ละอองเพ้อ หมองเศร้า เขาไม่จ้อง
ละอองไอ ใจช้ำ น้ำตานอง
ละอองร้อง คร่ำครวญ ป่วนใจตน

ละอองไอ ชักใจ ไปหาเขา
ละอองเศร้า เหงาใจ เขาไม่สน
ละอองดิน ไม่มอง หมองกมล
ละอองชล ระทม ตรมทรวงใน

ชลนา  ทิชากร

<a href="http://www.youtube.com/v/Zuf1t48haQI&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/Zuf1t48haQI&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[รพีกาญจน์]

มี
แสงสีเป็นร้อย  หนอยชวนอยู่คาน

จุดธูปหอมเก้าดอกบอกเจ้าที่
จบวจีแบ่งห้าปักหน้าศาล
เหลืออีกสี่พนมก้มปักลาน
อธิษฐานประสงค์จงสมใจ

ลูกวิงวอนกรยอขอนมัส
เทพจัตุสัพพัญญูผู้เป็นใหญ่
ทั่วสกลยลยินดินน้ำลมไฟ
เมตตาให้สรรพสิ่งยิ่งนิยม

ขาดเพียงหนึ่งปลงปลิดชีวิตไร้
สาดแสงส่องอุทัยไฟสุขสม
ลมอณูสู่ปอดรอดภิรมย์
น้ำจืดจางพร่างพรมชโลมเรือน

ดินยืนยงทรงสถิตติดตรึงมั่น
พื้นสุธัญหนักแน่นไร้แล่นเลื่อน
ผ่านทิวาราตรีที่เยี่ยมเยือน
มิเขยื้อนพาพรากรักจากทรวง

รพีกาญจน์

[D]

แม้ชื่อดาวก็ราวดาวกระดาษ ถูกเขาวาดโรยแรงแสงสลัว คนเมินมองหมองมนจนมืดมัว ต้องเจียมตัวจนตนทนเจียนตาย ดังดอกเทียนหาสว่างพร่างพรายแสง รังจะแห้งสิ้นงามเมื่อยามสาย แม้เขาปลูกเป็นแถวแนวเรียงราย ก็แค่ขายริมถนนคนเดินดู อาจจะมีดาวกระจายวางขายบ้าง ไม้ริมทางคงไม่ได้สวยหรู ดาวกระดาษจึงไร้ใครชื่นชู ถูกทิ้งอยู่กลางดินสิ้นคนแล ดาว อาชาไนย

เคยเห็นดาวพราวฟ้าสายตาจ้อง งามเรืองรองปองเรียงเคียงข้างแข สุกสกาวพราวโพยมคือโคมแท้ สร้างกระแสสร่างโศกให้โลกชม ดาวกระดาษวาดพับนับพันหมื่น แลดาษดื่นชื่นนักฟูมฟักบ่ม ประดิษฐ์ประดอยพลอยผลิคนนิยม ภักดิ์ภิรมย์สมใฝ่ตรึงในจินต์ ละอองขุ่นฝุ่นฝอยลอยคละคลุ้ง มิจรุงใจจิตไร้สิทธิ์สิ้น คงมิงามยามข้อง หมองราคิน "ละอองดิน"สิ้นราคาค่ามิมี "ดิน"

[D]

<a href="http://www.youtube.com/v/1wFRD3GY_Oo&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/1wFRD3GY_Oo&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

ถือกำเนิดจากดินถิ่นนาไร่ จึ่งมิใช่คนเมืองที่เรืองรุ่ง นอนกับดินกินกับทรายไร้แต่งปรุง เพื่อหมายมุ่งมีกินไปวันวัน ตามอาชีพที่ทำประจำถิ่น หลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดินมิเคยหวั่น แม้น้ำท่วม,ฝนแล้ง,ดั่งแกล้งกัน ยังมีจันทร์วันเพ็ญลอยเด่นดวง สุริยันจันทราเมตตาด้วย โปรดจงช่วยส่งข่าวสาวเมืองหลวง ว่าคิดถึงเหลือเกินอยากเดินควง แต่ยังห่วงหน้ามนเกลียดคนดำ “ไพร พนาวัลย์”

แสงตะวัน,จันทรา,ดาราฉาย เยือนยลกรายหมายใจได้ชื่นฉ่ำ ช่างต่างสิ้นดินผู้...ดูเขาทำ โดนกระหน่ำย่ำใส่ใต้บาทา   เหยียบเถอะเหยียบ เหยียบซ้ำให้ช้ำชัด มิข้องขัดปัดไกลรู้ไร้ค่า เกิดมาเพื่อรับโศกโชคชะตา ตรมอุราก็ยอมน้อมพร้อมพลี วาสนาค่าเคียง แค่เพียงเท้า ได้คลอเคล้าเย้ายินจินต์สุขขี ทำสิ่งของรอง(เท้า)ขัดปัฐพี กั้นกายีกับดินสิ้นทางเจอ "ดิน"

[ตรีประภัสร์ โสม]

http://www.youtube.com/watch?v=x5td2D_XQ-s

พสุธาหน้าแล้งน้ำแห้งผาก
แสนตรำตรากยากไร้ในวิถี
สักหยาดหยดรดใส่ให้ปัฐพี
ก็ไม่มี..พิภพสบลำเค็ญ

คล้ายวัฎฎะคละเคล้าเศร้าปนสุข
ถึงคราวทุกข์จุกในไร้ใครเห็น
ธรณีพลีพร่องต้องกระเด็น
ขาดน้ำเป็นแรงใจมาใฝ่จุน

ภาณุมาศสาดส่องต้องกระทบ
ยากลี้หลบพบปะชะตาหมุน
แตกระแหงแห้งโหยโรยเซซุน
กลายเป็นฝุ่นขุ่นล่องท่องตามลม

อยากหาที่อิงซบคราพบแพ้
เกินสุดแก้แผลใจได้แต่ข่ม
ฝากสุนทรอ้อนถ้อยปล่อยปลดปม
มิงามสม...ขมแท้...แค่"ละอองดิน"

"ดิน"

     

ภาณุมาศนิราศลาในคราค่ำ.....ศศิร่ำแสงนวลให้ชวนถวิล
นภาผ่องล่องลอยมาคอยจินต์.....สวรรค์รินคีตะศิลป์ให้ดินฟัง

ศศิส่องวับแวมแซมปุยเมฆ.....สวรรค์เสกสร้างกลดั่งมนต์ขลัง
แสงนวลเย็นเพ็ญงามสุดกำลัง.....หัวใจยังรักอยู่รู้ปล่อยวาง

ศศิฉายคล้ายส่องคอยจ้องหา.....คนไกลตาอย่าเหงาเศร้าหม่นหมาง
คิดถึงกันจันทร์ส่องคอยมองทาง.....อย่าให้จางร้างไร้ยามไกลกัน

ฝากพระพายพัดพรมคอยห่มหอม.....เพ็ญแขดอมออมรักมอบตักขวัญ
ฤทัยตอบมอบไว้ใจผูกพัน.....ตราบชีวันวางวายมิคลายรัก

หนึ่งโสม..

♡จากเจ้าโสมน้อย..ของพี่ดินค่ะ^^♡
♡มอบให้"พี่ศศิ"พระจันทร์แสงผ่องของหนู♡
♡มอบให้..พี่สาวแสนน่ารักของหนู♡
♡มอบให้..ไอดอล..^_^ของหนู♡

 

[D]

ณัชชาชวนมวลสาวที่หนาวตัก คนไร้รักไร้สุขเหมือนทุกขัง ตั้งชมรมขมขื่นฝืนใจจัง ทำพี่กังวานเศร้ามิเท่าทัน ถึงคานทองคานเพชรคานเกล็ดแก้ว เมื่ออยู่แล้วว้าเหว่สุดเหหัน อยู่มากมากคานจะหักเข้าสักวัน เคยคิดฝันแต่งงานไหมมีใครคอย ก็ยังโสดใสซื่อชื่อขอปิด ขอมอบสิทธิละอองดินถวิลบ่อย แสตมป์เซเว่นไม่ต้องใช้อย่าใจลอย คอยเนื้อกลอยหลังไมค์ด้วยใจจริง ---กังวาน---

ฝากอักษรอ้อนถ้อยลอยเคว้งคว้าง มีใครบ้างเห็นในฤทัยหญิง ดวงแดเดี่ยวเดียวดายหมายอ้อนอิง อย่าทนนิ่งเลยหนอขอพ้นคาน กามเทพแผลงศรตอนขี้เกียจ ยิงไปเบียดบังเข้าเอาแค่ผ่าน ลูกศรหลุดจากคันพลันเสร็จงาน ปล่อยสัญญาณรักไปไม่งดงาม สะดุดกึกตรึกมาน"กังวาน"พี่ หลังไมค์ถี่ปรี่มอบไร้ขอบห้าม สาวดาษดื่นส่งเป็นร้อย..คอยเป็นยาม มานสลดหมดคำถาม ข้อความเต็ม "ดิน"

[D]

ละอองใจ ไอรัก ถักทอรุ้ง ละอองฟุ้ง พัดไป ไม่จบสิ้น ละอองใจ ปลิวไป ใกล้ยุพิน ละอองดิน ไม่มอง ละอองใจ ละอองไอ มองไป ก็ไม่เห็น ละอองเป็น ฝุ่นผง ไม่หลงใหล ละอองรัก ฝันเก้อ ละเมอไป ละอองไอ ใครเล่า เขาจะมอง ละอองรัก ทักฝัน ฉันต้องเก้อ ละอองเพ้อ หมองเศร้า เขาไม่จ้อง ละอองไอ ใจช้ำ น้ำตานอง ละอองร้อง คร่ำครวญ ป่วนใจตน ละอองไอ ชักใจ ไปหาเขา ละอองเศร้า เหงาใจ เขาไม่สน ละอองดิน ไม่มอง หมองกมล ละอองชล ระทม ตรมทรวงใน ชลนา  ทิชากร

ลมโบกโบยโชยผ่านสะท้านสะทก นั่งวิตกอกตรมระทมไหว มานปร่าแปลบแสบหน่วงถึงทรวงใน ยินคนไกลใส่ความมิถามกัน เชื่อบ้างไหมใจสาวของชาวสวน มิเคยด่วนตัดสินจินต์หุนหัน รอพี่มาหลายคราวจนสาวตัน ปล่อยความฝันหลั่นลดจนหมดแด โอ้รักเอยเคยหมายกลายเป็นกรด ราดรินรดหยดไหม้ใจเกิดแผล สลายสิ้นดิ้นดับลับตาแล เคยแยแสบ้างไหมใครตรอมตรม ปลิวละล่องอองขุ่นเป็นฝุ่นฝอย คนต่างคอยรังเกียจเหยียดเข่นข่ม "ละอองดิน"จินต์นั้นหวั่นระทม เชื่อคารมคมลวงของละอองชล "ดิน"

[D]

จุดธูปหอมเก้าดอกบอกเจ้าที่ จบวจีแบ่งห้าปักหน้าศาล เหลืออีกสี่พนมก้มปักลาน อธิษฐานประสงค์จงสมใจ ลูกวิงวอนกรยอขอนมัส เทพจัตุสัพพัญญูผู้เป็นใหญ่ ทั่วสกลยลยินดินน้ำลมไฟ เมตตาให้สรรพสิ่งยิ่งนิยม ขาดเพียงหนึ่งปลงปลิดชีวิตไร้ สาดแสงส่องอุทัยไฟสุขสม ลมอณูสู่ปอดรอดภิรมย์ น้ำจืดจางพร่างพรมชโลมเรือน ดินยืนยงทรงสถิตติดตรึงมั่น พื้นสุธัญหนักแน่นไร้แล่นเลื่อน ผ่านทิวาราตรีที่เยี่ยมเยือน มิเขยื้อนพาพรากรักจากทรวง รพีกาญจน์

ขอบโค้งคุ้งรุ้งหลากมากสีสรร วิลาวัณย์จันทร์ดาวเด่นพราวสรวง ปุยเมฆขาวราวนุ่นละมุนทรวง แสนโชติช่วงดวงอาทิตย์วิจิตรา  หมอกหยอกเย้ายวนจิตพิศเพลินพักตร์ ชวนชื่นนักพระพายแห่งสายหล้า กระแสสินธุ์รินไหลไพรพนา หมู่นกกา แมลงใช่แกล้งชม น่าชวนชิดพิสมัยหาดทรายขาว ก่องเก็จพราววาวคลื่นครืนผสม น้ำตกพรูซู่ซ่าพาภิรมย์ ช่างงามสมดมผกานานามี ผ่านโลกหล้ากว่าครึ่งมาพึงพบ จะสยบชูชิด ขนิษฐี มีค่าน้อยด้อยแท้แค่ธุลี ไฉนพี่ปักจินต์"ดินละออง" "ดิน"

[~ขลุ่ยกันแสง~]

พจมาน หวานหู มิรู้สิ้น
ยามยลยิน จินต์คล้อย จนลอยล่อง
ทุกบท-บาท วาทล้ำ เลิศทำนอง
ช่างสอดคล้อง คล้ายคลึง ซึ่งคีตา..
 
..สร้อยกวี คีตศิลป์ ส่งกลิ่นกรุ่น
อวลละมุน อุ่นไอ ใน..กถา
อัตลักษณ์ ถักถ้อย ประดอยมา
ล้วนล้ำค่า อักษร บวรกานท์..
 
.. โอ้..นวลน้อง "ละอองดิน" ยุพินศรี
ช่างมากมี ฝีมือ เลื่องลือสาส์น
วิจิตรศิลป์ ถกล บนวิธาน
จนตราตรึง ซึ้งซ่าน ทั่วบ้านกลอน..
 
..ขอฝากตัว หัวใจ ไว้ที่เจ้า
ขอแนบเนา เคล้าทรวง ดวงสมร
ขอคนสวย ช่วยเหลือ เอื้ออาทร
ขอเว้าวอน สอนหน่อย นะ..กลอยใจ
 
emo_46แหะ แหะ..วันนี้ลองเปลี่ยนจากแนวชวนทะเลาะมาเป็นแนวหวานดูจ้า..
พยายามอ่านให้หวานนะจ๊ะ..

[D]

     

ภาณุมาศนิราศลาในคราค่ำ.....ศศิร่ำแสงนวลให้ชวนถวิล
นภาผ่องล่องลอยมาคอยจินต์.....สวรรค์รินคีตะศิลป์ให้ดินฟัง

ศศิส่องวับแวมแซมปุยเมฆ.....สวรรค์เสกสร้างกลดั่งมนต์ขลัง
แสงนวลเย็นเพ็ญงามสุดกำลัง.....หัวใจยังรักอยู่รู้ปล่อยวาง

ศศิฉายคล้ายส่องคอยจ้องหา.....คนไกลตาอย่าเหงาเศร้าหม่นหมาง
คิดถึงกันจันทร์ส่องคอยมองทาง.....อย่าให้จางร้างไร้ยามไกลกัน

ฝากพระพายพัดพรมคอยห่มหอม.....เพ็ญแขดอมออมรักมอบตักขวัญ
ฤทัยตอบมอบไว้ใจผูกพัน.....ตราบชีวันวางวายมิคลายรัก

หนึ่งโสม..

♡จากเจ้าโสมน้อย..ของพี่ดินค่ะ^^♡
♡มอบให้"พี่ศศิ"พระจันทร์แสงผ่องของหนู♡
♡มอบให้..พี่สาวแสนน่ารักของหนู♡
♡มอบให้..ไอดอล..^_^ของหนู♡

 

กลางโพยมโคมดาววับวาวผ่อง
ตามครรลองครองใฝ่ได้ประจักษ์
ล้นหลากหลามงามตาพาเพลินพักตร์
ช่างเลอลักณษ์ล้ำรูปวูบหวามวาม

มีเพื่อนดาวพราวฟ้าพาอบอุ่น
อ้อมละมุนจุนแฝงแสงพาดข้าม
โอบใยเยื่อเผื่อแผ่แลงดงาม
ทั่วเขตคามยามยลที่หม่นคลาย

ยล"หนึ่งโสม"โคมทองท่องฟากฟ้า
สราญตาพาแจ้งแสงสาดสาย
รุจิเรขเสกศิลป์จินตพราย
พิลาศลายฟายฟ้อนชะอ้อนองค์

มองโน่นสิ.! สายสินธุ์ที่รินเอื่อย
ล่องละเรื่อยเฉื่อยชาล้าแรงส่ง
แสงสะท้อนย้อน"โสม"โคมฉายลง
"ศศิ"ตรงคงคา...ใช่ฟ้าคราม

"ดิน"

[D]

พจมาน หวานหู มิรู้สิ้น
ยามยลยิน จินต์คล้อย จนลอยล่อง
ทุกบท-บาท วาทล้ำ เลิศทำนอง
ช่างสอดคล้อง คล้ายคลึง ซึ่งคีตา..
 
..สร้อยกวี คีตศิลป์ ส่งกลิ่นกรุ่น
อวลละมุน อุ่นไอ ใน..กถา
อัตลักษณ์ ถักถ้อย ประดอยมา
ล้วนล้ำค่า อักษร บวรกานท์..
 
.. โอ้..นวลน้อง "ละอองดิน" ยุพินศรี
ช่างมากมี ฝีมือ เลื่องลือสาส์น
วิจิตรศิลป์ ถกล บนวิธาน
จนตราตรึง ซึ้งซ่าน ทั่วบ้านกลอน..
 
..ขอฝากตัว หัวใจ ไว้ที่เจ้า
ขอแนบเนา เคล้าทรวง ดวงสมร
ขอคนสวย ช่วยเหลือ เอื้ออาทร
ขอเว้าวอน สอนหน่อย นะ..กลอยใจ
 
emo_46แหะ แหะ..วันนี้ลองเปลี่ยนจากแนวชวนทะเลาะมาเป็นแนวหวานดูจ้า..
พยายามอ่านให้หวานนะจ๊ะ..

แค่หิ่งห้อยด้อยแสงแฝงมะพร้าว
ลมเกรียวกราวพราวมาอุราไหว
พลิ้วสะบัดพัดพาล้าแกว่งไกว
ต้องคว้าไขว่ใบบังประทังตน

มิได้เลิศเลอลักษณ์ประจักษ์สี
ภุมรีมีแฝงทุกแห่งหน
หิ่งห้อยน้อยลอยล่องท่องเวียนวน
ยังมิพ้นค้นคว้าถลาบิน

ไร้หลักแหล่งแห่งพักสลักฝัน
ปีเดือนวัน ระหกฯผกโผผิน
มิเคยครองคบคาเป็นอาจิณ
จวบจะสิ้นชีพตนยังด้นไป

โปรดเถิดปองมองอื่นนะชื่นขวัญ
สูงเทียมจันทร์สรรส่องผ่องไสว
ฉัน..หิ่งห้อยด้อยค่าเกินฝ่าไกล
คงจะได้แค่นี้...ธุลีดิน

"ดิน"