ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[panthong.kh]

สุรีย์แดง แยงฟ้า มาตอนเช้า
ไล่พระจันทร์ นั้นเฉา ลงเขาเขิน
ไก่กระชั้น ขันถ้อย ร้อยจำเริญ
ดังแว่วเพลิน พนา ป่าพงไพร

ปลุกชาวนา ให้ตื่น คืนท้องทุ่ง
แสงทองฟุ่ง รุ่งราง กระจ่างใส
เขียวใบข้าว เช้าตรู่ ลู่ลมไกว
แม่ก่อไฟ เตรียมหุงหา อาหารพลัน

เพื่อใส่บาตร ถาดวาง พลางเรียกขาน
เยาวมาลย์ ตื่นเถิด จักเฉิดฉัน
รีบล้างหน้า ปะแป้ง อย่าแกล้งกัน
เดี๋ยวไม่ทัน พระมา จะช้าทาง

เป็นวิถี ชีวิต จิตผ่องแผ้ว
จำเป็นแนว ใส่จินต์ ไม่สิ้นสร่าง
ปฏิบัติ ขัดเกลา เงาใจจาง
กิเลสค้าง ล้างลบ พบพระธรรม

อรุณรุ่ง แย้มพราย บนปลายฟ้า
บอกเวลา ย้ำเตือน เดือนคล้อยต่ำ
ความสันโดษ ร่มรื่น ยื่นประจำ
ความสุขล้ำ เรียบง่าย ปลายทุ่งทอง
๓/๑๑/๕๖
คิดถึงตอนที่อยู่บ้านต่างจังหวัด...

[สุวรรณ]

<a href="http://www.youtube.com/v/Q0T1xLMUAlw&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/Q0T1xLMUAlw&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

ขอบพระคุณเพลงประกอบจาก youtube ค่ะ "เที่ยวละไม"

อรุณสวัสดิ์ยามเช้า
ทุกวันตะวันยังส่องแสงให้เราเสมอ
หมอกเลือนรางจางหาย ภาพที่เห็นกลับชัดเจนยามเราค้นหา เจอ
สิ่งสวยงามย่อมซ่อนอยู่เสมอ เช่นนั้นทุกวัน

นึกไม่ออก เขียนได้เท่านี้นะคะ อรุณสวิสดิ์ค่ะ (^_^)

[--ณัชชา--]

อยู่ท้องทุ่งบ้านนาหลังคาจาก
แม้ลำบากเหมือนทุกข์แต่สุขสันต์
กิจวัตรที่ทำประจำวัน
คือต้องหมั่นตั้งหน้าออกหากิน

พวกหนุ่มสาวหนีหายไปจากทุ่ง
ไปอยู่กรุงหลงปลื้มจนลืมถิ่น
เหลือคนแก่คนเฒ่าเฝ้าผืนดิน
จบชีวินฝากร่างกลางผืนนา

--ณัชชา--

[panthong.kh]

http://www.youtube.com/watch?v=Q0T1xLMUAlw
ขอบพระคุณเพลงประกอบจาก youtube ค่ะ "เที่ยวละไม"

อรุณสวัสดิ์ยามเช้า
ทุกวันตะวันยังส่องแสงให้เราเสมอ
หมอกเลือนรางจางหาย ภาพที่เห็นกลับชัดเจนยามเราค้นหา เจอ
สิ่งสวยงามย่อมซ่อนอยู่เสมอ เช่นนั้นทุกวัน

นึกไม่ออก เขียนได้เท่านี้นะคะ อรุณสวิสดิ์ค่ะ (^_^)

ตื่นเช้าในวันหยุด...
แต่งเริ่มผุด ไอเดีย เพลียเลยฉัน
เสาร์อาทิตย์ ติดบ้าน สำราญพลัน
แต่งกลอนปัน ขันแข่ง ยามแรงมี

ไม่เคยคิดเบื่อหน่าย..
แม้ร้อนกาย บางครั้ง ยังสุขี
ขอเพียงเพื่อ เยื่อใย รับไมตรี
อย่าได้ตี หน้าเซ่อ เย่อหยิ่งนัก

รวมพลคนรักกานท์...
มาประสาน ถักถ้อย ค่อยสลัก
โศกซึมเซา เหงาบ้าง พลางหยุดพัก
ต่อเติมฝัน หมั่นปัก จักสมจินต์...
พันทอง
๓/๑๑/๕๖

[panthong.kh]

อยู่ท้องทุ่งบ้านนาหลังคาจาก
แม้ลำบากเหมือนทุกข์แต่สุขสันต์
กิจวัตรที่ทำประจำวัน
คือต้องหมั่นตั้งหน้าออกหากิน

พวกหนุ่มสาวหนีหายไปจากทุ่ง
ไปอยู่กรุงหลงปลื้มจนลืมถิ่น
เหลือคนแก่คนเฒ่าเฝ้าผืนดิน
จบชีวินฝากร่างกลางผืนนา

--ณัชชา--

หลังคาจาก ยังซื้อ ถือเป็นตับ
ใบหญ้าพับ สลับเกลียว เกี่ยวแน่นหนา
สองสามชั้น กันฝน บนปลายนา
แซมหญ้าคา ฟางบ้าง สร้างทำกิน

ส่งลูกเรียน เพียรผลัด มัดละบาท
เลี้ยงชีวาตม์ ครอบครัว ไปทั่วถิ่น
แสนภูมิใจ ไทยเรา เท่าชีวิน
ผืนแผ่นดิน ปู่ย่า มาช้านาน

ลูกเร่งเรียน จนจบ พบเรืองรุ่ง
ไม่กลับทุ่ง รวงทอง ต้องไถหว่าน
ปล่อยหญ้าขึ้น รกร้าง ข้างลำธาร
จากก็พาล เหี่ยวเฉา เล่าสู่ฟัง
พันทอง
๓/๑๑/๕๖

[ไพร พนาวัลย์]

เสียงหมูหมากาไก่วิ่งไล่กัด
มันฮึดฮัดฮ่องแฮ่งกระแด้งดิ้น
รีบตื่นมาล้างหน้านกกาบิน
นี่คือถิ่นท้องนาป่าพงไพร

อาหารเช้าหาง่ายไต่ริมรั้ว
ผักสวนครัวปลูกเองเก็บกินได้
มะเขือพวง,ดอกแค,และหน่อไม้
แสนสุขใจใหม่สดไม่อดเลย

แสงแดดอ่อนตอนเช้าแสนสดชื่น
ดั่งหยิบยื่นพลังดิบอย่างเปิดเผย
ช่วยรักษาโรคภัยให้คุ้นเคย
ได้ชมเชยธรรมชาติไม่ขาดแคลน

“ไพร พนาวัลย์”
 

[panthong.kh]

เสียงหมูหมากาไก่วิ่งไล่กัด
มันฮึดฮัดฮ่องแฮ่งกระแด้งดิ้น
รีบตื่นมาล้างหน้านกกาบิน
นี่คือถิ่นท้องนาป่าพงไพร

อาหารเช้าหาง่ายไต่ริมรั้ว
ผักสวนครัวปลูกเองเก็บกินได้
มะเขือพวง,ดอกแค,และหน่อไม้
แสนสุขใจใหม่สดไม่อดเลย

แสงแดดอ่อนตอนเช้าแสนสดชื่น
ดั่งหยิบยื่นพลังดิบอย่างเปิดเผย
ช่วยรักษาโรคภัยให้คุ้นเคย
ได้ชมเชยธรรมชาติไม่ขาดแคลน

“ไพร พนาวัลย์”
 

อยากไปอยู่ ทุ่งทอง ท้องนาไร่
เป็นเพื่อนกับ ลุงไพร สุขใจแสน
ลพบุรี มีไหม คนไร้แฟน
อยากมีแหวน สวมก้อย คอยร่วมเรียง

มองหมูหมา กาไก่ ไล่จิกกัด
ฟังเสัยงลม โชยพัด สะบัดเสียง
ยินเสียงน้ำ ไหลริน ริมระเบียง
คนข้างเคียง ไม่มี ฤดีตรม

อยากจะกิน ผักต้ม แม้ขมเฝื่อน
จะไม่เชือน เลือนล่อ ต่อความขม
สะเดาหวาน ปานอ้อย คอยต่อปม
มะระต้ม กลมกล่อม พร้อมรับทาน
พันทอง

[รัตนาวดี]

ไม่รับสัมผัสอีกแล้วค่ะ...

...อรุณรุ่ง แล้วไย ไก่มิขัน
เมฆกลบจันทร์ จวนมิด ติดฟ้าแผ่น
หยิบหมอนหนุน สลับ กลับด้านแทน
คิดถึงแฟน นอนนึก ระลึกจัง...

...อรุณรุ่ง บรรจบ พบเรื่องเศร้า
งานรอเรา เต็มโต๊ะ อยากโละผัง
เป็นประจำ นำพา น่าเบื่อจัง
ชงกาแฟ ดื่มนั่ง หวังทำใจ...

★ รัตนาวดี ★
 

[panthong.kh]

เหตุที่ไก่ ไม่ขัน กระชั้นถี่
เมื่อคืนนี้ ไก่เมา เหล้าเข้าให้
ดี่มไปหลาย ขนาน บานตะไท
จึงลืมไป ว่าต้องขัน มันเรื่องจริง

อรุณรุ่ง ไม่รู้ อยู่ดึกดื่น
หลับไม่ฟื้น หนักหัว กลัวเสียยิ่ง
ตะวันโด่ง โก่งคอ จะจ่อยิง
ดันแน่นิ่ง คอพับ หลับเป็นตาย
พันทอง
 

[ดารกะ]

 

ยินเสียงหมาเห่าหมาหอนนอนกระเด้ง
สุดแสนเซ็งเลยฉันฝันสลาย
กำลังพลอดคลอเคล้ากับเจ้าชาย
เกินบรรยายเลยนั่นนานฝันที

หมาเจ้ากรรมทำได้หน่ายชะมัด
เดี๋ยวต้องจัดการแน่แกอย่าหนี
มือควานคลำกำไม้จะไล่ตี
ออย..ปวดฉี่รอก่อนนะฉะให้อาน

ก้อย

[panthong.kh]

ไปหากิน ทางฝัน มันไม่เหมาะ
เกิดใครเคาะ ประดู เจาะรูผ่าน
ยินเสียงคราง ละเมอ เพ้อดวงมาน
เดี๋ยวข้างบ้าน ลือลั่น สนั่นซอย

คงเจ้าชาย ตกยาก ลากถูไถ
ควานหาไป เจอหมอน สะท้อนบ่อย
สงสารจัง โทษหมา ชะอองออย
โถเนื้อกลอย ชำรั่ว ทั่วห้องแล้ว
พันทอง
 

[อริญชย์]

แผ่นดินบ้านเกิดเพริศพริ้ง

อ้า…อรุณรุ่งแล้วไก่แก้วกู่
ก้องดอนภูพงไพรทั้งไกลใกล้
ผสานเสียงกล่อมเห่หรีดเรไร
หมอกนวลใยเรืองรองทาบทองทา

วาวระยับลำห้วยพราวพวยรุ้ง
งามจรุงสายธารแห่งบ้านป่า
เวิ้งทุ่งข้าวหนาวลมพร่างพรมพา
หยาดน้ำค้างจับหญ้าไหลระริน

ฉันน้อมนึกเพลินใจอยู่ในห้วง
ซาบซึ้งทรวงครรลองธรรมท้องถิ่น
เนิ่นนานมาหลายฝนเคยยลยิน
บนแผ่นดินบ้านเกิดแสนเพริศพริ้ง!ฯ

                          อริญชย์
                      ๔/๑๑/๒๕๕๖



 

[เนิน จำราย]

ยินเสียงหมาเห่าหมาหอนนอนกนะเด้ง
สุดแสนเซ็งเลยฉันฝันสลาย
กำลังพลอดคลอเคล้ากับเจ้าชาย
เกินบรรยายเลยนั่นนานฝันที

หมาเจ้ากรรมทำได้หน่ายชะมัด
เดี๋ยวต้องจัดการแน่แกอย่าหนี
มือควานคลำกำไม้จะไล่ตี
ออย..ปวดฉี่รอก่อนนะฉะให้อาน

ก้อย

ขณะนี้มีสามคนที่สนใจ
ทุกย่างก้าวแม้ไกลก็ต้องผ่าน
เนินฯพันทอง และพี่ รพีกาญจน์
จำต้องอ่านแม้จนจำนนคำ

[เนิน จำราย]

อยู่ท้องทุ่งบ้านนาหลังคาจาก
แม้ลำบากเหมือนทุกข์แต่สุขสันต์
กิจวัตรที่ทำประจำวัน
คือต้องหมั่นตั้งหน้าออกหากิน

พวกหนุ่มสาวหนีหายไปจากทุ่ง
ไปอยู่กรุงหลงปลื้มจนลืมถิ่น
เหลือคนแก่คนเฒ่าเฝ้าผืนดิน
จบชีวินฝากร่างกลางผืนนา

ฝัน..ดินกลบลบร่างกลางนาน้อย
เหลือใจห้อยหดหายหวังปลายฟ้า
ยังจำแนวแถวเนินเดินดูปลา
ยามน้องหิวพี่หาสาระพัน
มีแต่เยื่อเหลือใยส่งให้เจ้า
ยามพี่เย้ารับรู้ว่าสู่ขวัญ
ตรองให้หนัก  เนินฯ – ณัชฯ เคียงคู่อยู่กี่วัน 
คอยพระจันทร์คืนเพ็ญเช่นนั้นเอย

คิดถึง..ขะ



--ณัชชา--เนิน--

[/cente--

[panthong.kh]

แผ่นดินบ้านเกิดเพริศพริ้ง

อ้า…อรุณรุ่งแล้วไก่แก้วกู่
ก้องดอนภูพงไพรทั้งไกลใกล้
ผสานเสียงกล่อมเห่หรีดเรไร
หมอกนวลใยเรืองรองทาบทองทา

วาวระยับลำห้วยพราวพวยรุ้ง
งามจรุงสายธารแห่งบ้านป่า
เวิ้งทุ่งข้าวหนาวลมพร่างพรมพา
หยาดน้ำค้างจับหญ้าไหลระริน

ฉันน้อมนึกเพลินใจอยู่ในห้วง
ซาบซึ้งทรวงครรลองธรรมท้องถิ่น
เนิ่นนานมาหลายฝนเคยยลยิน
บนแผ่นดินบ้านเกิดแสนเพริศพริ้ง!ฯ

                          อริญชย์
                      ๔/๑๑/๒๕๕๖

 

อรุณเยือน เตือนว่า เวลาเช้า
ตามลำเนา เขาภู อดสูยิ่ง
ต้นไม่ใหญ่ ใครตัด อัศจรรย์จริง
ลำธารนิ่ง ไม่ไหล ในป่าดง

เงียบสงัด วังเวง เก้งกวางหวั่น
นกไม่ขัน ฝันเยือน คงเลือนหลง
อาหารหาย เหือดแห้ง แหล่งดำรง
ช้างพรายส่ง เสียงใหญ่ ไผ่ไม่มี

ป่าเคยชื้น ยืนยาว เมื่อคราวก่อน
จะหนาวร้อน ฝนยัง ไม่พลั้งหนี
โอบอุ้มน้ำ เอาไว้ ใช้ทั้งปี
ชุบชีวี ป่าไม้ ไปชั่วกัลป์
พันทอง
๔/๑๑/๕๖

[~ขลุ่ยกันแสง~]

อรุณรุ่ง เรืองรอง แสงส่องหล้า
ลมหนาวพัด พลิ้วมา พาไหวหวั่น
นั่งเหม่อมอง ท้องฟ้า แสนจาบัล
พร่ำรำพัน เพ้อหา แต่นารี..
 
..บรรยากาศ ก็แสน สุดสดใส
แต่..ห้องห้วง ทรวงใน ไร้สุขี
ยังเนืองนอง น้ำตา ทุกนาที
หทัยนี้ หนาวเหน็บ เจ็บทั้งดวง..
 
..ทุกข์เกาะกิน กลางใจ ไม่หยุดยั้ง
โศกประดัง หลั่งไหล ไห้..หนักหน่วง
เหงาทาบทาม ทิ่มแทง มิแล้งทรวง
ให้ห้องห้วง แห่งจินต์..จำยินยล
 

[panthong.kh]

ยินเพลงขลุ่ย พริ้วมา เวลาเช้า
ใจยิ่งเศร้า เข้าครอบ ตอบสับสน
หนาวลมโชย โปรยมา อุราตน
จำต้องทน ยืนเปลี่ยว ห่อเหี่ยวทรวง

บรรยากาศ ปกคลุม ด้วยกลุ่มเมฆ
ความวิเวก วังเวง เพลงถึงสรวง
ถ้าไม่รัก อย่าทำ คำคนลวง
หลอกติดบ่วง แล้วทิ้ง หญิงตรอมตรม

อรุณแจ้ง แสงทอง ยังหมองหม่น
ความกังวน ดลจิต ให้ติดขม
เย็นยะเยียบ เฉียบพลัน กลั้นระทม
วอนสายลม พัดผ่าน การรอคอย
พันทอง
๕/๑๑/๕๖