ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พ.พิมพา]

มาจากดิน

@เราเพียงดินใช่ดาวแวววาวแสง
กลางเมืองแล้งโหดทมิฬแห่งหินผา
หรือใช่เพชรอัญมณีมีราคา
มีคุณค่าให้ใครมาใส่ใจ

@ใช่ร่ำรวยล้นฟ้าสถานะ
มีภาระเพียงงานการยิ่งใหญ่
ด้วยความหวังเปี่ยมพลังความตั้งใจ
หนักแค่ไหนก็จะสู้ให้รู้ความ

@เรียนจบมัธยมปลายกายเร่ร่อน
พ้นจากคอนนกป่ามาบินข้าม
เทือกเขาหนาวยาวเหยีดเบียดฟ้าคราม
เพื่อก้าวตามหัวใจใฝ่ดิ้นรน

@ทำงานอยู่เมืองกรุงมุ่งงานหนัก
ไม่เคยพักบ้างมีท้อทอใจหม่น
มีความสุขทุกข์เคล้าเศร้ากมล
ใจดั้นด้นสร้างความฝันวันเป็นจริง

@มาวันนี้มีงานการเหมือนฝัน
หน้าที่นั้นสำนึกตรึกตรองสิ้น
ใจดวงน้อยคอยถามตอบตามจินต์
ข้าเพียงดินของบ้านป่าคราจากมา

*************
พงศ์ภัณฑ์
๑/๑๑/๕๖

[D]

อรุณแจ้งเจิดจรัสประภัสสร
ทินกรต้อนรับจับผืนหล้า
ลมโบยโบกโยกไกวไพรพนา
สายธาราระรินธรณินดง

เกิดแต่ตม...บ่มปักฟูมฟักเฝ้า
ทั้งรากเหง้าใช่ยูงมิสูงส่ง
จับปูนากาไก่กินไผ่ตง
มิลุ่มหลงแสงใสไฟนีออน

ภาษาถิ่นดินแท้...เอ็ง,แก,ข้า
เติบโตมาฝ่าฝันวันล้าอ่อน
ทั้งสุขทุกข์คลุกเคล้าสาวดงดอน
แทบรานรอนร้อน,หนาวทางก้าวมา

บัวบางเบา...เฉาชัดหากตัดก้าน
มิอาจทานบานได้ในวันหน้า
อยู่กับเหง้าเฝ้ากอรอชะตา
กาลเวลาผันพรากไปจากบึง

"ดิน"

[ชลนา ทิชากร]

รุ่งทิวา เรื่อเรือง สีเหลืองอ่อน
หมู่ภร ถลา มาหึ่งหึ่ง
เฝ้าดมดอม ตอมบัว ทั่วทั้งบึง
บุญไม่ถึง จึงเศร้า เฝ้ามองบัว

มองบัวงาม ยามเช้า เอามาคิด
ทุกชีวิต คนเรา เคล้าดีชั่ว
ก่อกำเนิด เกิดมา อย่าเมามัว
จงทำตัว ให้ชุ่มฉ่ำ ด้วยกรรมดี

ดังดอกบัว ชำแรก แทรกโคลนตรม
ไม่โสมม จมปลัก ผลักวิถี
เป็นบัวงาม ผุดผาด ปราศราคี
รุ่งสุรีย์ คลีกลีบบาน ทานตะวัน

ดอกบัวงาม ด้วยน้ำหล่อ ไม่หอเฉา
หากคนเรา มีน้ำใจ ใสเฉิดฉัน
แจกเจือจาน ทานใจ ไหลแบ่งปัน
เหมือนบัวผัน ไม่เหี่ยวแห้ง แล้งน้ำตาย

จะเกิดมา จากดิน ถิ่นย่านไหน
ความจริงใจ กายวาจา อย่าแหนงหน่าย
สุจริต ยุติธรรม ประจำกาย
ฉันก็ชาย คนหนึ่ง ซึ้งใจเธอ

ชลนา  ทิชากร

<a href="http://www.youtube.com/v/E1Swd7BA4Gs&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/E1Swd7BA4Gs&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[พ.พิมพา]

เฝ้ามองบัวดอกน้อยพลอยซึ้งค่า
อยากได้มาประดับกลับคิดถึง
บัวชูช่อลอองามยามคะนึง
สายลมคลึงรึงเร้าเคล้าลมลอย

วาสนามีแค่ชมข่มใจห้าม
บัวเจ้างามเกินใฝ่ในสระสร้อย
อยากเด็ดดอมล้อมรักภักดิ์ใจคอย
กลัวจะพลอยขื่นขมตรมน้ำตา

เจ้าเหมือนบัวบานไสวอยู่ในใจ
ของใครอีกหลายคนบนโลกกล้า
เมื่อนานเนิ่นเกินชื่นชมสมอุรา
รอเวลาให้น้ำตามารดริน

เพียงเฝ้ามองปองจิตพิสมัย
หวังหวั่นไหวขวัญจะหายมลายสิ้น
บัวหลวงงามยามเช้าเย้าชาวดิน
ชมแค่กลิ่นหรือจะกล้าคว้ามาชม

/////////////////
พงศ์ภัณฑ์
๔/๑๑/๕๖

[ไพร พนาวัลย์]

หยิบเอาดินมาปั้นกระทั้นกระแทก
ทุบให้แยกแตกยุ่ยตะลุยล่ม
ทั้งเหยียบย่ำ,ตำ,เข่นให้เป็นตม
จนเกลียวกลมข่มค้ำด้วยน้ำ,มือ

ทั้งนวดเฟ้นเย็นค่ำกระหน่ำหนัก
เอาใส่หลักปักลงให้ตรงสื่อ
ขึ้นรูปตามใจนึกเฝ้าฝึกปรือ
ให้เลื่องลือปั้นดินด้วยศิลป์งาม

ตามกระบวนการผลิตให้ติดตลาด
สร้างวิกฤติเป็นโอกาสผงาดท่าม
ลงลวดลายสายสีรุจีวาม
ผลิตถ้วยชามเบญจรงค์อย่างคงทน

คิดอยากทำอะไรทำได้หมด
ดวงจิตจดจ่ออยู่มิรู้บ่น
จากดินหนึ่งก้อนน้อยประดอยดล
ให้ยินยลทั่วหล้า...มาจากดิน

“ไพร พนาวัลย์”
 

[panthong.kh]

ถ้าปั้นดิน เป็นดาว สาวไม่เก่ง
ดินหลายเข่ง เร่งเร้า เน่าหมดสิ้น
ทั้งเปื้อนเปรอะ เลอะหมด สลดจินต์
แหว่งเว้าวิ่น ไม่สม อารมณ์ปอง

จินตนา ไม่มี ฤดีฉัน
แม้จะปั้น เท่าใด ไม่สมสอง
เละตุ้มเปะ ไปหมด งดไม่ลอง
ถ้วยชามต้อง ซื้อเท่านั้น จึงมั่นใจ

ถ้าปั้นน้ำ เป็นตัว ชัวร์เกินร้อย
เพราะทำบ่อย จนชิน สิ้นสงสัย
ถ้าไม่เชื่อ ไม่จ้าง ช่างประไร
ถามลุงไพร แล้วกัน ท่านชาชิน
พันทอง
๕/๑๑/๕๖
 

[dinner]

ถึงเป็นดินมิใช่ดาวสกาวแสง
ในโลกแล้ง...อ่อนเพลีย...ไปเสียสิ้น
ความปวดเจ็บเหน็บใจให้ชาชิน
แม้ด่าวดิ้น...ยังเชิดหน้า...ว่าไม่แคร์

เรื่องปั้นน้ำเป็นตัวยังกลัวอยู่
อย่างที่รู้ใจฉันมันมีแผล
แม้ถูกความชอกช้ำกระหน่ำแด
เป็นผู้แพ้แต่ชนะกมลตน

จินตนาฤดีไม่มีแล้ว
เปรียบดังแก้วขุ่นมัวสลัวหม่น
มาจากดินย่อมเป็นดินสิ้นกังวล
เราก็คนธรรมดาแค่นั้นเอง

dinner