ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Shumbala]

เมื่อความรักทักทายจากปลายฟ้า
คุ้งเมฆาราวพิมานสะพานสวรรค์
โค้งเคียวรุ้งปรุงสีสัตอัศจรรย์
แต้มตะวันวาดแสง..แต่งเติม

ขณะ..ของความงามสงัด
ไร้พิกัดมิติที่ริเริ่ม
สิ้นขอบเขตความคิดสู่จิตเดิม
มิอาจลดมิอาจเพิ่มเสริมสิ่งใด

เปรมปรีดิ์..ฤดีโดยลมโชยแผ่ว
วิบวิบแว่วเสียงน้ำค้างคราววางไหว
ทีละหยาดทีละหยดลงรดใบ
ได้ยินไหม?เสียงความรักที่ทักมา

ลำธาร..ซ่านเซาะเกาะแก่งหิน
หอมน้ำรินไหลเลาะเกินเสาะหา
ข้างห้วยหุบบุปผชาติดาษดา
จำแลงหล้าดังหนึ่งรุจอุทยาน

ข้อจำกัดของจิตอุทิศแล้ว
วิมานแก้วกลางใจไร้สังสาร
ดุลยภาพ..อาบล้นพ้นประมาณ
คือต้นธารกายใจโยงใยกัน

เมื่อชีวิตเต็มเปี่ยมเทียมที่สุด
จิตมนุษย์ลุขณะหฤหรรษ์
เปลื้องปลิด-อวิชชาสารพัน
ย่อมรังสรรค์โลกสวยด้วยดีงาม

 

[panthong.kh]

คนปลายฟ้า ได้ยิน จินต์ฉ่ำชื่น
ยามดึกดื่น คืนฝัน จันทร์อร่าม
หอมกลิ่นแก้ว ลอยลม พร่างพรมตาม
ใจนงราม ยามซึ้ง คะนึงปอง

ม่านหน้าต่าง พริ้วไหว ได้มองเห็น
สีเทาเด่น เล่นลาย สยายช่อง
เย็นน้ำค้าง ช่างเปลี่ยว ยามเหลียวมอง
ดาวกระพริบ วิบส่อง ลอดช่องมา

รัตติกาล ยาวไกล ใจไห้หวน
นอนรัญจวน ทวนทบ กลบเกลื่อนหน้า
ขาดยอดชู้ คู่เคียง เรียงนิทรา
คล้ายอุรา จะขาด อนาถใจ

ฝากกลอนหวาน ซ่านซบ พร้อมพบห่ม
ฝากสายลม พรมจิต เฝ้าชิดใกล้
ฝากไออุ่น หนุนกอด สอดทรวงใน
ฝากฤทัย ดวงน้อย คอยคู่เคียง
พันทอง
๑/๑๑/๕๖

[D]

เมื่อความรักทักทายจากปลายฟ้า คุ้งเมฆาราวพิมานสะพานสวรรค์ โค้งเคียวรุ้งปรุงสีสัตอัศจรรย์ แต้มตะวันวาดแสง..แต่งเติม ขณะ..ของความงามสงัด ไร้พิกัดมิติที่ริเริ่ม สิ้นขอบเขตความคิดสู่จิตเดิม มิอาจลดมิอาจเพิ่มเสริมสิ่งใด เปรมปรีดิ์..ฤดีโดยลมโชยแผ่ว วิบวิบแว่วเสียงน้ำค้างคราววางไหว ทีละหยาดทีละหยดลงรดใบ ได้ยินไหม?เสียงความรักที่ทักมา ลำธาร..ซ่านเซาะเกาะแก่งหิน หอมน้ำรินไหลเลาะเกินเสาะหา ข้างห้วยหุบบุปผชาติดาษดา จำแลงหล้าดังหนึ่งรุจอุทยาน ข้อจำกัดของจิตอุทิศแล้ว วิมานแก้วกลางใจไร้สังสาร ดุลยภาพ..อาบล้นพ้นประมาณ คือต้นธารกายใจโยงใยกัน เมื่อชีวิตเต็มเปี่ยมเทียมที่สุด จิตมนุษย์ลุขณะหฤหรรษ์ เปลื้องปลิด-อวิชชาสารพัน ย่อมรังสรรค์โลกสวยด้วยดีงาม  Shumbala

ขอบคุ้งโค้งโยงวาดพาดพบขึง อีกฟากหนึ่งถึงกันเกินกั้นห้าม บริสุทธิ์ผุดใสใต้ฟ้าคราม ทาบทาท่ามข้ามขิณจิตนา เหมือน..อากาศวาดวนบนโลกกว้าง แปรเปลี่ยนพร่างพรมพื้นจรดผืนหญ้า รำบายมอบชอบชัดโดยศรัทธา ต่างสรรหาพาชื่นทุกคืนวัน คู่สายธารคือปลามิลาร้าง พนากว้างต่างสัตว์มาจัดสรร ขุนภูผาหญ้าคลุมอุ้มชูกัน ต่างแบ่งปันสมดุลย์จุนเจือจาน ยอดหญ้าย้วยยุ่มย่างน้ำค้างเหยาะ หยาดหยดเผาะเกาะกิ่งนิ่งผสาน หมายสัมพันธ์ปันสมภิรมย์นาน ผลิดอกก้านหวานฉ่ำดื่มด่ำพอ ทิวากาลผ่านผลัดคือวัฎฎะ คลุกเคล้าคละผละจากพบพรากก่อ ทุกชีวะละสิ้นดับดิ้นรอ เถิดเติบต่อขอฟ้าอย่าตัดตอน กลางโพยมโคมเดียวอยู่เดี่ยวเด่ ลอยร่อนเร่เวหาบ้างล้าอ่อน อาทิตย์,ดาวกล่าวทักใช่หักรอน ศศิธรยังขาดคู่...ดูนั่นซี...? "ดิน"

[สะเลเต]

[Shumbala]

คนปลายฟ้า ได้ยิน จินต์ฉ่ำชื่น
ยามดึกดื่น คืนฝัน จันทร์อร่าม
หอมกลิ่นแก้ว ลอยลม พร่างพรมตาม
ใจนงราม ยามซึ้ง คะนึงปอง

ม่านหน้าต่าง พริ้วไหว ได้มองเห็น
สีเทาเด่น เล่นลาย สยายช่อง
เย็นน้ำค้าง ช่างเปลี่ยว ยามเหลียวมอง
ดาวกระพริบ วิบส่อง ลอดช่องมา

รัตติกาล ยาวไกล ใจไห้หวน
นอนรัญจวน ทวนทบ กลบเกลื่อนหน้า
ขาดยอดชู้ คู่เคียง เรียงนิทรา
คล้ายอุรา จะขาด อนาถใจ

ฝากกลอนหวาน ซ่านซบ พร้อมพบห่ม
ฝากสายลม พรมจิต เฝ้าชิดใกล้
ฝากไออุ่น หนุนกอด สอดทรวงใน
ฝากฤทัย ดวงน้อย คอยคู่เคียง
พันทอง
๑/๑๑/๕๖

ฝากกระซิบจากใจไม่รู้จบ
มิเลือนลบลมแผ่วที่แว่วเสียง
ร่วมจำนรรจ์กลั่นถ้อยร้อยจำเรียง
มิใช่เพียงภาพฝันอันเลือนราง

ขอดาวจันทร์ประชันแสงแห่งจุดหมาย
ส่องประกายสู่ใจคนไกลห่าง
ถึงขอบฟ้าสองฝั่งยังกั้นกลาง
หากหนทางของใจหาไกลกัน

ขอสัมพันธ์มั่นคงจงเสมือน
ประดุจเดือนประดับดาวพราวสวรรค์
อาจบางคราวดาวร้างกลางใจจันทร์
เพียงข้ามวันจะหวนเยือนเหมือนเช่นเคย

 

[Shumbala]

เมื่อความรักทักทายจากปลายฟ้า คุ้งเมฆาราวพิมานสะพานสวรรค์ โค้งเคียวรุ้งปรุงสีสัตอัศจรรย์ แต้มตะวันวาดแสง..แต่งเติม ขณะ..ของความงามสงัด ไร้พิกัดมิติที่ริเริ่ม สิ้นขอบเขตความคิดสู่จิตเดิม มิอาจลดมิอาจเพิ่มเสริมสิ่งใด เปรมปรีดิ์..ฤดีโดยลมโชยแผ่ว วิบวิบแว่วเสียงน้ำค้างคราววางไหว ทีละหยาดทีละหยดลงรดใบ ได้ยินไหม?เสียงความรักที่ทักมา ลำธาร..ซ่านเซาะเกาะแก่งหิน หอมน้ำรินไหลเลาะเกินเสาะหา ข้างห้วยหุบบุปผชาติดาษดา จำแลงหล้าดังหนึ่งรุจอุทยาน ข้อจำกัดของจิตอุทิศแล้ว วิมานแก้วกลางใจไร้สังสาร ดุลยภาพ..อาบล้นพ้นประมาณ คือต้นธารกายใจโยงใยกัน เมื่อชีวิตเต็มเปี่ยมเทียมที่สุด จิตมนุษย์ลุขณะหฤหรรษ์ เปลื้องปลิด-อวิชชาสารพัน ย่อมรังสรรค์โลกสวยด้วยดีงาม  Shumbala

ขอบคุ้งโค้งโยงวาดพาดพบขึง อีกฟากหนึ่งถึงกันเกินกั้นห้าม บริสุทธิ์ผุดใสใต้ฟ้าคราม ทาบทาท่ามข้ามขิณจิตนา เหมือน..อากาศวาดวนบนโลกกว้าง แปรเปลี่ยนพร่างพรมพื้นจรดผืนหญ้า รำบายมอบชอบชัดโดยศรัทธา ต่างสรรหาพาชื่นทุกคืนวัน คู่สายธารคือปลามิลาร้าง พนากว้างต่างสัตว์มาจัดสรร ขุนภูผาหญ้าคลุมอุ้มชูกัน ต่างแบ่งปันสมดุลย์จุนเจือจาน ยอดหญ้าย้วยยุ่มย่างน้ำค้างเหยาะ หยาดหยดเผาะเกาะกิ่งนิ่งผสาน หมายสัมพันธ์ปันสมภิรมย์นาน ผลิดอกก้านหวานฉ่ำดื่มด่ำพอ ทิวากาลผ่านผลัดคือวัฎฎะ คลุกเคล้าคละผละจากพบพรากก่อ ทุกชีวะละสิ้นดับดิ้นรอ เถิดเติบต่อขอฟ้าอย่าตัดตอน กลางโพยมโคมเดียวอยู่เดี่ยวเด่ ลอยร่อนเร่เวหาบ้างล้าอ่อน อาทิตย์,ดาวกล่าวทักใช่หักรอน ศศิธรยังขาดคู่...ดูนั่นซี...? "ดิน"

ถ้าเธอเป็นเช่นจันทร์ฉันจะขอ
เป็นดาวทอแสงประดับกับวิถี
วงโคจรของจันทร์อันรุจี
แสนล้านปีมิไกลไปจากจันทร์

ถ้าเธอเป็นเช่นธารซ่านกระแส
ขอเป็นแพพำนักประจักษ์มั่น
ท่องกระสินธุ์ด้วยเปรมปรีดิ์ทุกวี่วัน
ตราบชีวันรานสลายมิคลายคลอน

ถ้าเธอเป็นเช่นบุหงันพันธุ์โกสุม
ขอเป็นภุมรินเทียวบินว่อน
เฝ้าเคลียคลอช่อผกามิลาจร
ชื่นเกสรบุษบันทุกวันคืน

 

[เนิน จำราย]

ละเว้นชั่วมัวเมา...ขัดเกลากิเลส

สร้างวิเศษ...มงคลงามสามสิบแปดขั้น

มองด้วยใจ...ไตรลักษณ์...ประจักษ์ทัน

สรวงสวรรค์แง้มฉิมพลี...อเวจี..เมิน

เนิน จำราย

[Shumbala]

เมื่อแสงธรรมนำใจใสสว่าง
ดำเนินไปในเส้นทางที่สร้างสรรค์
โลกจะสวยด้วยจิตคิดแบ่งปัน
ดังสวรรค์บนดินทั่วถิ่นแดน

 

[Shumbala]

ละเว้นชั่วมัวเมา...ขัดเกลากิเลส

สร้างวิเศษ...มงคลงามสามสิบแปดขั้น

มองด้วยใจ...ไตรลักษณ์...ประจักษ์ทัน

สรวงสวรรค์แง้มฉิมพลี...อเวจี..เมิน

เนิน จำราย

แม้แจ้งในไตรลักษณ์ประจักษ์แล้ว
ย่อมพบแก้วละอออันควรสรรเสริญ
นับแต่นี้สองเท้าที่ก้าวเดิน
ดังเหาะเหิรเหนือโลกสิ้นโศกตรม

 

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

หาก ค ว า ม รั ก เดินทางมาจากที่แสนไกล
อยากเก็บเกี่ยวเอาไว้ . . . ก่อนที่จะห่างหาย
ปลายโค้งรุ้งจรุงฟ้าแต่งแต้มสีสันมิคลาย
หัวใจไม่เคยหน่าย . . . ดูคล้ายภาพวาดแห่งนิรันดร์

ขณะหนึ่ง .. . ตรึงจิตในคืนสงัด
ฟากฟ้ากอดรัด  . . . มัดเราไว้เหมือนคืนก่อน
ดอกไม้ยังคงส่งกลิ่นหอมขจร
หลับตาแล้วเข้านอน . .. พักผ่อนอ้อนจันทร์ทั้งคืน

อัดดง

 

[Shumbala]

ในขณะเรือนใจ..ว่างเปล่า
เสียงของความเหงา-กระซิบผ่านคืนวันอันขมขื่น
เหมือนโลกไร้แหล่งหนให้หยัดยืน
เสียงของเธอก็ได้ปลุกฉันตื่น..ในความฝันที่สวยงาม

ประดุจดาวทอแสงในค่ำคืนมืดสนิท
เนรมิต-สะพานดาว..ให้ฉันก้าวข้าม
สู่ดินแดนของใจ...ที่ใฝ่ฝันถึงทุกโมงยาม
และในนามความคิดถึง-โลกก็ได้หยุดหมุนแล้ว..ยามนี้