ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Shumbala]

กลีบกุหลาบไกวแกว่งรับแสงสาง
เหือดน้ำค้างระเหยหายกลางสายสูรย์
กลีบเริ่มโรยราท่ามความอาดูร
ที่พอกพูนถมทับกับกมล

หรือความรักจักเลือนเหมือนกุหลาบ
เหลือรอยคราบน้ำตาครั้งลาหล่น
เพียงทิวาราตรีกาลได้ผ่านพ้น
ไม่กี่หนกิ่งรักก็หักกลาง

ชะรอยเราผู้เดียวยังเกี่ยวเก็บ
กอดความเจ็บเคยกรายมิหายห่าง
ยิ่งพร่ำเรียกเพรียกหายิ่งราร้าง
ยิ่งคร่ำครางครวญคอยยิ่งลอยไกล

กุหลาบรานบานใหม่พอให้หวัง
รักกลายชังเกินจะสานให้บานใหม่
ก้มหน้านับอัสสุชลบนลานใจ
จะหมายใดในเมื่อไม่เหลือรอย

กลีบกุหลาบฉาบฉายสายอุษา
อรุณทอแสงทาหรือกล้าสอย
เมื่อมิใช่นฤมลของคนคอย
ก็จะปล่อยเจ้าไปตามใจปอง

 

[สุวรรณ]

กลีบกุหลาบกำซาบกลิ่น จนสิ้นแล้ว
เห็นในแววตาใคร ไห้ หม่นหมอง
ยามทิวาฟ้าสางพร่างแสงทอง
โปรดเถิดหนาหันมอง โน่น..ผู้คน

อีกรอยยิ้มเปื้อนแก้มยามแต้มสี
ของใครที่เคยมีเมื่อกี่หน
หากนึกถึงเขาได้ให้อดทน
เก็บน้ำตาอัสสุชลเถิดเพื่อนเอย

[panthong.kh]

กุหลาบงาม ยามแซม แต้มแต่งสี
ขาวพราวดี ดาษดื่น ชื่นอกเอ๋ย
หอมกลิ่นกรุ่น ละมุนมาน กาลล่วงเลย
ยังเก็บเชย ชิดใกล้ ในเรือนกาย

จะกี่ปี มิทิ้ง ไว้อิงแอบ
แม้เคยแปลบ กมล ยังทนหมาย
ชื่นชีวัน นั้นหนอ รอเพียงชาย
ดอกร่วงราย กลายเกลื่อน ยังเตือนใจ

ว่าครั้งหนึ่ง เคยรัก สลักมั่น
ความผูกพัน หันเห ร้อยเล่ห์ไหม
แต่อย่าห่วง แม้นห่าง ร้างแรมไกล
ดวงฤทัย ดวงนี้ มีเพียงเธอ
พันทอง
๒๗/๑๐/๕๖
 

[D]

กลีบกุหลาบไกวแกว่งรับแสงสาง เหือดน้ำค้างระเหยหายกลางสายสูรย์ กลีบเริ่มโรยราท่ามความอาดูร ที่พอกพูนถมทับกับกมล หรือความรักจักเลือนเหมือนกุหลาบ เหลือรอยคราบน้ำตาครั้งลาหล่น เพียงทิวาราตรีกาลได้ผ่านพ้น ไม่กี่หนกิ่งรักก็หักกลาง ชะรอยเราผู้เดียวยังเกี่ยวเก็บ กอดความเจ็บเคยกรายมิหายห่าง ยิ่งพร่ำเรียกเพรียกหายิ่งราร้าง ยิ่งคร่ำครางครวญคอยยิ่งลอยไกล กุหลาบรานบานใหม่พอให้หวัง รักกลายชังเกินจะสานให้บานใหม่ ก้มหน้านับอัสสุชลบนลานใจ จะหมายใดในเมื่อไม่เหลือรอย กลีบกุหลาบฉาบฉายสายอุษา อรุณทอแสงทาหรือกล้าสอย เมื่อมิใช่นฤมลของคนคอย ก็จะปล่อยเจ้าไปตามใจปอง Shumbala

น้ำค้างพราง พร่างพรม ประโลมแผ่ว เพียงเก็จแก้ว แพรวพราว สกาวต้อง ใสสะอาด ผาดผุด ค่าดุจทอง ไอละออง ผ่องแผ้ว แวววาววาม กลีบกุหลาบ ฉาบฉาย สายน้ำค้าง พรมเบาบาง พรางพราย ประกายหวาม หยดเมตตา พาพ้น ยลทุกยาม แค่ในนาม งามจริง ไร้สิ่งแทน ฟื้นชีวิต จิตชื่น คืนสดใส ยลโลกใหม่ ไอฝุ่น ที่ขุ่นแสน หยาดน้ำค้าง กางกั้น คั่นหนึ่งแดน คล้ายอ้อมแขน แหนห่วง คราทรวงตรอม พาเพริศแพร้ว แล้วทิ้ง ใช่สิ่งนี้ ทางวิถี มีเรา เฝ้าถนอม หากวันหนึ่ง ปึ่งเกิน เชิญเถิดน้อม กลีบพะยอม พร้อมพลี ให้บีฑา กลีบกุหลาบ ทาบทาง วางลงแล้ว บนลานแก้ว แพรวพริ้ง ยิ่งล้ำค่า ศิโรราบ ทราบไว้ เพราะใจพา ในสายตา หรือไม่ หรือไกลเกิน "ดิน"

[Shumbala]

กลีบกุหลาบกำซาบกลิ่น จนสิ้นแล้ว
เห็นในแววตาใคร ไห้ หม่นหมอง
ยามทิวาฟ้าสางพร่างแสงทอง
โปรดเถิดหนาหันมอง โน่น..ผู้คน

อีกรอยยิ้มเปื้อนแก้มยามแต้มสี
ของใครที่เคยมีเมื่อกี่หน
หากนึกถึงเขาได้ให้อดทน
เก็บน้ำตาอัสสุชลเถิดเพื่อนเอย

ริ้วกุหลาบทาบแซมแต้มกระดาษ
ราวหมึกวาดไร้สิ้นกลิ่นระเหย
ภาพคำนึงซึ้งซ่านครั้นผ่านเลย
โศกอันเคยคุ้นกันก็บรรเทา

จึงแลเห็นผู้คนบนโลกหล้า
อีกผืนฟ้าสายน้ำยามแอบเหงา
ธารแสงจันทร์พันธ์พะยอมล้วนกล่อมเกลา
ใจดวงเศร้าลับหายละลายเลือน

 

[Shumbala]

กุหลาบงาม ยามแซม แต้มแต่งสี
ขาวพราวดี ดาษดื่น ชื่นอกเอ๋ย
หอมกลิ่นกรุ่น ละมุนมาน กาลล่วงเลย
ยังเก็บเชย ชิดใกล้ ในเรือนกาย

จะกี่ปี มิทิ้ง ไว้อิงแอบ
แม้เคยแปลบ กมล ยังทนหมาย
ชื่นชีวัน นั้นหนอ รอเพียงชาย
ดอกร่วงราย กลายเกลื่อน ยังเตือนใจ

ว่าครั้งหนึ่ง เคยรัก สลักมั่น
ความผูกพัน หันเห ร้อยเล่ห์ไหม
แต่อย่าห่วง แม้นห่าง ร้างแรมไกล
ดวงฤทัย ดวงนี้ มีเพียงเธอ
พันทอง
๒๗/๑๐/๕๖
 

เก็บกุหลาบดอกหนึ่งซึ้งสนอง
เกรงจะต้องเรียวหนามยามเสนอ
ลิ้มรสกลอนอ่อนหวานปานละเมอ
เกรงจะเก้อเพียงกานท์แค่ผ่านเยือน

ยังถนอมพะยอมไว้แม้ในฝัน
อาบแสงจันทร์แห่งใจให้เสมือน
แม้นทิวาราตรีที่รานเลือน
เจ้ายังเกลื่อนกลิ่นกรุ่นละมุนละไม

จะเนิ่นกาลนานนักจักสงวน
ดุจค่าควรคู่ดาวคราวไสว
กอดเจ้าไว้ในอ้อมอันกล่อมไกว
จนตราบใจเจ้าสิ้นมิยินดี

 

[Shumbala]

กลีบกุหลาบไกวแกว่งรับแสงสาง เหือดน้ำค้างระเหยหายกลางสายสูรย์ กลีบเริ่มโรยราท่ามความอาดูร ที่พอกพูนถมทับกับกมล หรือความรักจักเลือนเหมือนกุหลาบ เหลือรอยคราบน้ำตาครั้งลาหล่น เพียงทิวาราตรีกาลได้ผ่านพ้น ไม่กี่หนกิ่งรักก็หักกลาง ชะรอยเราผู้เดียวยังเกี่ยวเก็บ กอดความเจ็บเคยกรายมิหายห่าง ยิ่งพร่ำเรียกเพรียกหายิ่งราร้าง ยิ่งคร่ำครางครวญคอยยิ่งลอยไกล กุหลาบรานบานใหม่พอให้หวัง รักกลายชังเกินจะสานให้บานใหม่ ก้มหน้านับอัสสุชลบนลานใจ จะหมายใดในเมื่อไม่เหลือรอย กลีบกุหลาบฉาบฉายสายอุษา อรุณทอแสงทาหรือกล้าสอย เมื่อมิใช่นฤมลของคนคอย ก็จะปล่อยเจ้าไปตามใจปอง Shumbala

น้ำค้างพราง พร่างพรม ประโลมแผ่ว เพียงเก็จแก้ว แพรวพราว สกาวต้อง ใสสะอาด ผาดผุด ค่าดุจทอง ไอละออง ผ่องแผ้ว แวววาววาม กลีบกุหลาบ ฉาบฉาย สายน้ำค้าง พรมเบาบาง พรางพราย ประกายหวาม หยดเมตตา พาพ้น ยลทุกยาม แค่ในนาม งามจริง ไร้สิ่งแทน ฟื้นชีวิต จิตชื่น คืนสดใส ยลโลกใหม่ ไอฝุ่น ที่ขุ่นแสน หยาดน้ำค้าง กางกั้น คั่นหนึ่งแดน คล้ายอ้อมแขน แหนห่วง คราทรวงตรอม พาเพริศแพร้ว แล้วทิ้ง ใช่สิ่งนี้ ทางวิถี มีเรา เฝ้าถนอม หากวันหนึ่ง ปึ่งเกิน เชิญเถิดน้อม กลีบพะยอม พร้อมพลี ให้บีฑา กลีบกุหลาบ ทาบทาง วางลงแล้ว บนลานแก้ว แพรวพริ้ง ยิ่งล้ำค่า ศิโรราบ ทราบไว้ เพราะใจพา ในสายตา หรือไม่ หรือไกลเกิน "ดิน"

กลิ่นกุหลาบอาบกานท์สานอักษร
ยังขจรกับมานแม้นานเนิ่น
จะปักก้านผ่านใจให้เจริญ
ใช่เพลิดเพลินเพียงพอก็ลาไกล

เจ้าเลอค่าคู่ควรชวนถวิล
ประดับจินต์อย่างประจงด้วยหลงใหล
รอระบัดดอกงามตามช่อใบ
สถิตไว้ในทรวงมิร่วงราน

และจะเป็นเช่นนี้มิมีเปลี่ยน
ถึงจำเนียรกว่านับที่ขับขาน
แม้กลีบเจ้าเฉาโรยโดยสายกาล
แต่จะบาน ณ.ลานใจไม่ผันแปร

 

[ไพร พนาวัลย์]

กุหลาบเอ๋ยเคยสวยร่ำรวยรัก
พอถูกหักกิ่งโค่นกลีบโดนแล่
เหล่าภมรหนีหน้าไม่มาแล
จึงเฝ้าแต่เจ็บช้ำระกำทรวง

น่าสงสารกุหลาบถูกสาปให้
ด้วยดวงใจใสซื่อจึ่งโรยร่วง
หลงเชื่อคำอ่อนหวานถูกมารลวง
ไร้คู่ควงทรวงสลาย,พ่าย,ภินท์พัง

จะขอรับทรามวัยเก็บในห้วง
แม้โรยร่วงสู่ดินจนสิ้นหวัง
จะรักษาแผลใจไร้รวงรัง
ให้คืนดังครั้งเก่าเจ้าเคยงาม

จะถนอมดวงใจมิให้เหงา
จะคอยเฝ้าคนดีดั่งมีหนาม
จะใกล้ชิดโฉมยงทุกโมงยาม
จะติดตามกานดาชั่วฟ้าดิน

“ไพร พนาวัลย์”
 

[panthong.kh]

ส่งกุหลาบ หัวใจ ไปให้ถึง
หวังเพียงพึ่ง ถนอม พร้อมถวิล
ช่วยรับหน่อย เถิดหนอ ต่อชีวิน
รักโบยบิน หากช้า อ่อนล้าใจ

สีแดงเรื่อ เรืองรอง ปองรักแท้
มิผันแปร เปลี่ยนถ่าย หน่ายเหลวไหล
มิลวงหลอก กลอกกลับ สลับใด
จงเชื่อใจ ในฉัน มั่นรักเดียว

แม้นเลี้ยงต้อย คอยได้ ไม่ไหวหวั่น
รักเท่าทัน เทียบเทียม เยี่ยมเด็ดเดี่ยว
จะรักกัน กลืนกลม ภิรมย์เชียว
จะแลเหลียว เพียงเธอ เพ้อคร่ำครวญ
พันทอง
 

[~ขลุ่ยกันแสง~]

รับกุหลาบ ปลาบปลื้ม ด่ำดื่มนัก
ยินคำรัก ภักดิ์มั่น ไม่ผันผวน
แนบผกา มาให้ จากใจนวล
แสนอบอวล อุ่นไอ ในกมล..
 
..กุหลาบแดง ดอกนี้ มีความหมาย
ดั่งเป็นสาย สานซึ้ง ตรึงทรวงหน
ดุจกลเกลียว เคลียวจินต์ ให้ยินยล
ชื่นฉ่ำจน ชีวิน..สิ้นลมปราณ
 

[พลังบุปผา]

  กุหลาบหนามมิห้ามรักหักใจไหว
ทิ่มแทงไปกรีดหัวใจไร้พิษสง
หลงในรักนางครวญนวลอนงค์
รักมั่นคงดำรงอยู่คู่นิรันด์
   กาลเวลาแปลผันวันเลือนหาย
เจ็บเจียนตายทรมานแม้ความฝัน
ดอกกุหลาบกลับกลายเป็นหมอกควัน
ทุกสิ่งพลันสลายไปไร้อาวรณ์
  กุหลาบแม้ไร้หนามตามที่เห็น
ก็อาจเป็นความทรงจำที่หลอกหลอน
เหลือเพียงความคิดถึงคอยบั่นทอน
ให้น้ำตาเปียกหมอนทุกค่ำคืน

[Shumbala]

กุหลาบเอ๋ยเคยสวยร่ำรวยรัก
พอถูกหักกิ่งโค่นกลีบโดนแล่
เหล่าภมรหนีหน้าไม่มาแล
จึงเฝ้าแต่เจ็บช้ำระกำทรวง

น่าสงสารกุหลาบถูกสาปให้
ด้วยดวงใจใสซื่อจึ่งโรยร่วง
หลงเชื่อคำอ่อนหวานถูกมารลวง
ไร้คู่ควงทรวงสลาย,พ่าย,ภินท์พัง

จะขอรับทรามวัยเก็บในห้วง
แม้โรยร่วงสู่ดินจนสิ้นหวัง
จะรักษาแผลใจไร้รวงรัง
ให้คืนดังครั้งเก่าเจ้าเคยงาม

จะถนอมดวงใจมิให้เหงา
จะคอยเฝ้าคนดีดั่งมีหนาม
จะใกล้ชิดโฉมยงทุกโมงยาม
จะติดตามกานดาชั่วฟ้าดิน

“ไพร พนาวัลย์”
 

ขอกุหลาบชื่นนามในความรัก
ที่ทอถักเส้นสายดังลายศิลป์
มิระคายกายผกาด้วยราคิน
ไร้มลทินโดยรักและภักดี

ประดับความงามงดเคียงรสรื่น
สุขสดชื่นกลางดงพงไพรศรี
ต่างถนอมพร้อมพรั่งดังวจี
เนิ่นนานปีคงมั่นมิผันแปร

 

[Shumbala]

ส่งกุหลาบ หัวใจ ไปให้ถึง
หวังเพียงพึ่ง ถนอม พร้อมถวิล
ช่วยรับหน่อย เถิดหนอ ต่อชีวิน
รักโบยบิน หากช้า อ่อนล้าใจ

สีแดงเรื่อ เรืองรอง ปองรักแท้
มิผันแปร เปลี่ยนถ่าย หน่ายเหลวไหล
มิลวงหลอก กลอกกลับ สลับใด
จงเชื่อใจ ในฉัน มั่นรักเดียว

แม้นเลี้ยงต้อย คอยได้ ไม่ไหวหวั่น
รักเท่าทัน เทียบเทียม เยี่ยมเด็ดเดี่ยว
จะรักกัน กลืนกลม ภิรมย์เชียว
จะแลเหลียว เพียงเธอ เพ้อคร่ำครวญ
พันทอง
 

กุหลาบแดงดอกน้อยในรอยฝัน
ขจรกลิ่นผ่านคืนวันแม้ผันผวน
ยังงามงดสดสีสันแสนรัญจวน
กลางหมู่มวลผกานานาพันธ์

จะตระกองเจ้าไว้ในใจนี้
จงเบ่งบานนานปีเป็นมิ่งขวัญ
เฉกบุปผามาลีแห่งชีวัน
ใต้แสงจันทร์ของใจไปชั่วกาล

 

[Shumbala]

รับกุหลาบ ปลาบปลื้ม ด่ำดื่มนัก
ยินคำรัก ภักดิ์มั่น ไม่ผันผวน
แนบผกา มาให้ จากใจนวล
แสนอบอวล อุ่นไอ ในกมล..
 
..กุหลาบแดง ดอกนี้ มีความหมาย
ดั่งเป็นสาย สานซึ้ง ตรึงทรวงหน
ดุจกลเกลียว เคลียวจินต์ ให้ยินยล
ชื่นฉ่ำจน ชีวิน..สิ้นลมปราณ
 

เสียงขลุ่ยผิวปลิวล้อกอกุหลาบ
ให้ซึ้งซาบสำเนียงแว่วที่แผ่วหวาน
ประหนึ่งมนตร์ดนตรีคีตการ
กุสุมาลย์หรือมิไหวในทำนอง

กิ่งกุหลาบทาบโน้มชโลมหล้า
ละลานตายามแสงแห่งจันทร์ต้อง
ครั้นความรักเฉิดฉันท์ตามครรลอง
ก็จงสองดวงใจได้ชิดเชย

 

[Shumbala]

  กุหลาบหนามมิห้ามรักหักใจไหว
ทิ่มแทงไปกรีดหัวใจไร้พิษสง
หลงในรักนางครวญนวลอนงค์
รักมั่นคงดำรงอยู่คู่นิรันด์
   กาลเวลาแปลผันวันเลือนหาย
เจ็บเจียนตายทรมานแม้ความฝัน
ดอกกุหลาบกลับกลายเป็นหมอกควัน
ทุกสิ่งพลันสลายไปไร้อาวรณ์
  กุหลาบแม้ไร้หนามตามที่เห็น
ก็อาจเป็นความทรงจำที่หลอกหลอน
เหลือเพียงความคิดถึงคอยบั่นทอน
ให้น้ำตาเปียกหมอนทุกค่ำคืน

กุหลาบงามหนามเรียวจึงเกี่ยวแผล
บาดดวงแดด้วยคมระทมขื่น
เจ็บเพียงไรใจยอมพร้อมกล้ำกลืน
เพราะกลิ่นชื่นหอมชวนหวนคะนึง

จะตัดใจให้ขาดมิอาจต้าน
ไหวสะท้านดวงจิตด้วยคิดถึง
กี่ดอกไม้ในหล้าอันตราตรึง
มิหวานซึ้งเทียมทาบกุหลาบงาม