ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กวีบ่าว ลุ่มน้ำยม]

เริ่มย่างก้าว เข้าสู่ ฤดูเหงา  ฤดูหนาว
เศร้าใจ ไร้คนอิง  ออกพรรษา
เราก็เริ่ม ก่อไฟผิง  หยดน้ำค้าง
เกาะไฟกิ่ง แถวเสาไฟ  ขาดคนรัก
คอยดูแล แค่เสี้ยววัน  ระแวงกัน ฉัน
จึง ต้องผลักใส  แต่วันนี้ นอนหนาว ปล่าวเปลี่ยวใจ  เศษน้ำตา ที่รินไหล
ทอแสงจันทร์

..... กวีบ่าว

[กวีบ่าว ลุ่มน้ำยม]

ออกพรรษา หมอกเริ่มตก
ปกดาวเดือน -- ยามค่ำคืน
กอดร่างเรือน ด้วยความหนาว -- ก้าว
เข้า เหมันต์ อันแพรวพราว --
ขาดแสงดาว ดับแสงเดือน เพื่อนไม่มี


กวีบ่าว

[D]

ค่ำคืน ดื่นดึกหนาว
น้ำค้างพราว ราวยอดหญ้า
เย็นลม พรมพร่างมา
หนาวกายา พาคะนึง

คนไกล ให้ห่วงหา
รู้ไหมว่า ข้าคิดถึง
กลางเล เห่ลมตึง
เฝ้ารำพึง จึงขอวอน

เดือนดาว พราวระย้า
ฝากใจข้า พาไปอ้อน
ยามเขา เศร้าหนาวร้อน
ขอคลายผ่อน หย่อนบรรเทา

ศศิ สิจงจ้อง
หากแลมอง น้องเองเล่า
คนไกล ใจคงเบา
รู้.รอ.เฝ้า เขาไม่แคร์

"ดิน"

[กวีบ่าว ลุ่มน้ำยม]

เสียงดุเหว่า เร่าร้อง ก้องกลางไพร , ยิ่งหนาวกาย น่ากลัว ในคืนหนาว , นั่งตากหมอก แหงนมองฟ้า ดูดวงดาว , ราตรีที่ แสนเศร้า ขาดเจ้ากลอย , น้ำตาหยด เริ่มรด ลงบนตัก , โถความรัก มาพลัดพราก แล้วจากถอย , คุกเข่าแล้ว เธอก็ ยังเลื่อนลอย , โถเจ้ากลอย ขอแค่ เธอเห็นใจ

--กวีบ่าว--