ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[อริญชย์]

             กลอนพามา

เพราะลานกลอนหลากล้วนด้วยมวลมิตร
ต่างร่วมคิดผลงานเกื้อกานท์ใหม่
เปล่งปลั่งพจน์ร้อยเรียงสำเนียงไทย
เปี่ยมล้นใจเมตตาเอื้ออาทร

จึงแวะลงปลงจิตลองคิดเขียน
ฝึกพากเพียรตระหนักค่าอักษร
ผ่านล้มลุกทุกข์หนาวเจ็บร้าวรอน
หลายวรรคตอนวกวนสับสนเกิน

แทบถอยห่างร้างลาเบือนหน้าหลบ
เมื่อประสพอุปสรรคขลุกขลักเขิน
ได้แต่เพียงชื่นพลอยตามต้อยเดิน
ด้วยเพลิดเพลินลีลาหลายกวี

แต่เพราะใจหลงรักมนตร์อักษร
หมายแต่งป้อนทอถักเป็นสักขี
จึงก่องานแต้มตามแนวความดี
ด้วยถ้อยที่สามัญคนกันเอง!

นับเป็นกลอนพามาไขว่คว้าเขียน
หมั่นพากเพียรมองมิตรลิขิตเพ่ง
เดินตามรอยร้อยพันบทบรรเลง
ความวังเวงพ้นไปเพียงไม่นาน!ฯ

                              อริญชย์
                         ๒๒/๑๐/๒๕๕๖

 

[สะเลเต]

มนต์กลกลอนอ่อนไหวไล่เพียงเสียง
คัดจัดเรียงร้อยรสพจมานหวาน
ฝากจากมิตรมอบกัน..เสร็จงานการ
เยือนเรือนชานอักษร"กลอนพามา"

เริ่มเติมหวานกานท์ฉ่ำนำถ้อยร้อย
แต้มแถมหน่อยตามถนัด..ศรัทธาหา
รักถักทอเธอฉันมั่นวาจา
ใจไม่ล้าลิขิต..คิดลำนำ

---สะเลเต---

 

[D]

เรียงคำร้อย ถ้อยชิด ลิขิตสาส์น
หวังสู่มาน มวลมิตร จิตชื่นฉ่ำ
พิลาสน้อย ด้อยพจน์ สะกดคำ
อาจเพลี่ยงพล้ำ ซ้ำบ้าง ในบางที

หลายกระทู้ ดูชอบ กด,ตอบ,ต่อ
ก็เพราะพอ พึงลักษณ์ อักษรศรี
ลงรำพัน สรรเอื้อน เกลื่อนวจี
ไม่รู้ซี..? ใครชอบไหม .รึ!. คิดไปเอง

"ดิน"

งั้นจ่ายมาเลยพี่"หมิง' มาชนท้ายเค้าอ่ะ ไม่ยอมนะ 

[Shumbala]

ดังม่านมนตร์ดลมานสะท้านไหว
ดังแสงไต้ตามทางกลางคืนค่ำ
ดังสีขาวสกาวใสในสีดำ
ดังสายน้ำเย็นชื่นรื่นสราญ

หากสิ้นแล้วแก้วกวีที่ขานไข
คงสิ้นไร้ซึ่งสุขทุกสถาน
หากมิได้รื่นรสของบทกานท์
เพียงกึ่งวันผันผ่านก็นานเกิน

 

*ขอสัมผัสคุณสะเลเตนะครับ  แบบโดนน้องดินปาดหน้าครับ *

[ไร้นวล^^]

 
๐เหมือนมองดาวพราวพร่างอยู่กลางฟ้า
ระยิบตาระยับยวนชวนใจเหิน
สุขสิ่งใดไร้รสเทียมบทเพลิน
เช่นดำเนินกลกลอนออดอ้อนกัน

๐คณาจารย์ผู้ชาญศัพท์ประดับถ้อย
เมตตาคอยเขียนคำให้ฉ่ำขวัญ
ดุจดาราสง่าแย้มแซมแสงจันทร์
ค่ำคืนอันลออนวลชวนชื่นใจ

๐อบอุ่นเอมเปรมปลื้มยากลืมมิตร
แม้นสนิทเพียงพจน์อันสดใส
กายจะห่างเขากั้นอยู่กันไกล
ข้อความนัยหน่วงทรวงเป็นดวงเดียวฯ

 

[ไพร พนาวัลย์]

 

เพราะกลอนเธอสวยงามจึงตามต่อ
พะเน้าพะนอตักตวงคล้ายหน่วงเหนี่ยว
กานท์กวินแสนฉลาดทั้งปราดเปรียว
พาท่องเที่ยวทั่วไทยทั้งไพรพง

เชิญวางกลอนเถิดหนาจะมาต่อ
เพื่อถักทอความฝันกำนัลส่ง
ด้วยอิ่มเอิบดวงจินต์ดั่งอินทร์องค์
ประทับทรงตรงศรี...กวีกานท์

“ไพร พนาวัลย์”
 

[~ขลุ่ยกันแสง~]

จะถักทอ ท่วงถ้อย ร้อยความคิด
พร่ำลิขิต ขีดเขียน เพียรคำขาน
แม้ไม่ล้ำ เลอเลิศ ประเสริฐกานท์
ไม่ฉ่ำหวาน แว่วซึ้ง ตรึงฤดี..
 
.. อาจไม่มี แม้..คน สนใจอ่าน
แต่..ดวงมาน ไม่ท้อ ก่อศิลป์ศรี
จะยังรัก อักษรา ทุกนาที
กลอนไม่ดี-โดดเด่น..มิเป็นไร
 

[panthong.kh]

แม้ขีดเขียน เวียนวก รกกระดาษ
ไม่เคยพลาด จะเขียน เพียรมาใส่
ถึงไม่หวาน ขอบอก ออกจากใจ
แบ่งบันให้ ได้อ่าน กานท์เลอะเทอะ

เขียนไปตาม อารมณ์ มีขมบ้าง
อาจแตกต่าง ข้างใน ที่ได้เจอะ
ไม่เลิศเลอ เพอร์เฟค สเปคเยอะ
ให้ตายเหอะ จนป่านนี้ มิมีใคร
พันทอง
 

[ศรีเปรื่อง]

เพียรกระบูร...จูนปรับ...ขยับพจน์
แกะสะกด...ถ้อยประพนธ์...ระคนสมัย
ทั้งแขก, ขอม, จีน, ฝรั่งฝั่งวิไล
อีกประดาศัพท์ใหม่วัยวุ่นมาน

ชอบภาษาสุหฤทมิตรสหาย
เมื่องานคลายมีเวลารีบมาอ่าน
รจิตถ้อยแหย่ใครใคร...ใช่ใจพาล
เพียงอยากเห็นมิตรกานท์...บานอุรา

หลุดจากกรอบบางทีก็มีบ้าง
อย่าระคางถือโทษโกรธกันหนา
ทนทนฟังสำนวนกวนบาทา
ถือซะว่า...ทำกุศล...ได้ผลบุญ

ศรีเปรื่อง
๒๓ ต.ค. ๒๕๕๖

ปล.

กระบูร = ประดับ, แต่ง
สุหฤท = เพื่อน, ผู้มีใจดี

[ดารกะ]

 

ยามว่างเวียนเพียรอ่านเฝ้าขานขับ
แต่อยากหลับจับด้นจนมานหมุน
ภาษาหลากยากนักชักชุลมุน
จิตวายวุ่นครุ่นตัวกลัวโดนตี

เจอครูกานท์หว่านซะเป็นกะตั้ก
รอครูพักลักจำคำท่าน"ศรีฯ"
เก็บไปนอนใคร่ครวญอวลกายี
ป่วนฤดียิ่งนักแอบรักครู

 

ก้อย

[yaguza]

จะรักครู ได้ไง มันไม่เหมาะ
โดยเฉพาะ ลิงค่าง อย่างแม่หนู
เดี๋ยวจะถูก ตีก้น ซนเหมือนปู
ดูซิดู การบ้าน คร้านจะทำ

แบบฝึกหัด ให้ไว้ ก็ไม่ส่ง
ท้ายชั่วโมง ถูกว่า ก็หน้าคว่ำ
แอบกินหนม ให้เห็น เป็นประจำ
ไม่ต้องย้ำ บ่อยนัก ว่ารักครู

 

....ยากูซ่า......

[ดารกะ]

 

ใจหักห้ามมิไหวไหงหล่อนัก
เฝ้าปองภักดิ์ดักเมียงเดินเคียงคู่
อ้างตำหรับตำราคว้ามาดู
ติวให้หนูคืนนี้สี่ทุ่มนะ

ครอบครัวจนข้นแค้นแสนสาหัส
ขายตามนัดจัดของเลี้ยงน้องอ่ะ
หลับประจำห้องเรียนเวียนหัวซะ
ขนมฉะต่างข้าวเพราะสาวจน

 

ก้อย