ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ตรีประภัสร์ โสม]

ในชีวิตที่ผ่านมา ไม่ค่อยได้เป็นผู้รับนัก..เป็นแต่ผู้ให้ตลอดมา

ไม่ค่อยมีชีวิตที่ราบเรียบ เพราะต้องแบกรับภาระหลายเรื่อง

หลายอย่างไม่เคยมีเวลาคิดค้นหาฝันของตัวเองว่าคืออะไร

เพราะมีแต่สิ่งที่ตัวเองเท่านั้นเป็นผู้กระทำ..ดังนั้นจึงไม่มีโอกาส

ได้เลือกเลยว่าจะเดินไปในทางไหน เพราะจะมีสถานการณ์ที่บีบคั้น

เป็นตัวกำหนด ทางเดินให้ตลอดมา คงจะไม่แปลกที่ตัวเราเองจะสับสน

เหมือนตัวเองกำลังเรียนรู้ ในเรื่องที่สำควรจะได้รู้เหมือนกำลังค้นหา

ตัวเองและเส้นทางที่มี แต่ตัวเราเองเท่านั้นที่จะก้าวเดินต่อไป..

จากส่วนลึกของหัวใจดวงน้อย

หนึ่งโสม
๒๒.๑๐.๕๖

[ไพร พนาวัลย์]

บนเส้นทางชีวิตที่คิดสู้
แม้จะรู้ว่าด้อยยิ่งน้อยค่า
แต่มนุษย์สุดประเสริฐที่เกิดมา
จากบิดรมารดาฟ้าประทาน

สถานการณ์บังคับต้องรับแน่
รู้จักแก้รู้จักก้าวอย่างห้าวหาญ
เกิดมาต้องต่อสู้กับหมู่มาร
ประสบการณ์ผ่าน,ลด,คือบทเรียน

ตั้งความหวังเอาไว้ต้องได้แน่
อาจพ่ายแพ้,เอนโอน,ดั่งโดนเฆี่ยน
อดทนสู้ทุกยามด้วยความเพียร
ปักดวงเทียนข้างหน้าอย่างท้าทาย

เมื่อคิดดี ทำดีพูดดีด้วย
กุศลช่วยแน่นอนแม้ตอนพ่าย
ใช้สติปัญญาตั้งหน้าพาย
แม้เดียวดายก็ยังเด่นดั่งเพ็ญจันทร์

โสมส่องแสงสีนวลอย่าครวญคร่ำ
เมฆสีดำกล้ำกรายทำลาย,คั่น
ท้องนภาสีครามยังตามทัน
คงสักวัน “หนึ่งโสม”คือ โคมทอง

“ไพร พนาวัลย์”

add complete
by Klonthaiclub fb

[ศรีเปรื่อง]

คงไม่มีมนุษย์คนใดบนโลกใบนี้....ที่จะได้ทุกอย่างดังใจปรารถนา
ชีวิต...มักมี "ทางแยก" ให้เราต้องเลือกเดินอยู่เสมอ
และไม่ว่าเราจะเลือกเส้นทางไหน...ก็ล้วนแต่มีข้อตำหนิทั้งสิ้น...

Q: เส้นทางที่เราเลือกคือตัวปัญหาใช่ไหม ???
A: อืมม...ก็บางส่วนนะ...แต่มันก็แค่กระพี้ ไม่ใช่แก่น...
ผมว่า...ปัญหาที่แท้จริง...มันอยู่ที่วิธีคิดของเราต่างหาก
ถ้าคิดว่าเส้นทางนั้นมีตำหนิ...มันก็มีตำหนิ....หากคิดว่ามันไม่มี...มันก็ไม่มี

เมื่อเราเลือกเส้นทางใดเส้นทางหนึ่งไปแล้ว...ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น...ก็ต้องเคารพมันครับ
แม้บางครั้ง...อาจจะเจ็บปวดบ้าง...แต่มันก็เป็นครูที่ดีสำหรับเรา (ไม่ใช่เหรอ ???)

อดีตแก้ไขไม่ได้ อนาคตเป็นสิ่งที่ไม่แน่นอน พึงมีสติ
และอยู่กับปัจจุบันขณะกับผม...กระทาชายนาย "ศรีเปรื่อง" ดีกว่า (อิ อิ)

ศรีเปรื่อง
๒๒ ต.ค. ๒๕๕๖

[panthong.kh]

มนุษย์ เป็นสัตว์ประเสริฐ ที่เข้าใจยากที่สุด..แม้แต่ใจตัวเองในบางครั้ง

และก็มีอีกตั้งมากมายหลายครั้ง ที่ไม่เข้าใจคนอื่น..ทั้งๆที่ได้ใช้ความพยายามแล้ว (พยายามจะเข้าใจ)

มนุษย์บางคน ชอบเรียกร้องความสนใจ ซึ่งควานหาจุดเด่นในตัวเอง

แต่ควานหาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอแฮะ.(เพราะมันไม่มีไง)..จึงต้องดึงเอาจุดด้อยของตัวเองขึ้นมาเป็นจุดเด่น

เมื่อดึงจุดด้อยของตัวเองมาใช้เป็นจุดเด่นบ่อยๆ เข้า กลายเป็นความเคยชิน ทำซ้ำๆ อยู่อย่างนั้น

จากวัน.เป็นเดือน  เป็นปี ..เป็นหลายๆ ปี..จนในที่สุดติดเป็นนิสัย..ซึ่งแก้ไขไม่ได้..ทำให้ผู้คนรอบข้าง

เอือมระอา..หนีหายไปทีละคน..ทีละคน..โอ้เขาช่างเป็นคนที่น่าสงสารอะไรเช่นี้
พันทอง

 

[D]

<a href="http://www.youtube.com/v/_IBSipmxEic&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/_IBSipmxEic&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

อีกหนึ่งกำลังใจจร้าาาา

"ดิน"

 

[รพีกาญจน์]

บุญประเสริฐเกิดมาบนหล้าโลก
สุขกับโศกคละคู่อยู่ทั้งสอง
เช้าสดใสไร้ทุกข์สุขสมปอง
บ่ายวิตกอกหมองครองระทม

แล้วแต่กรรมนำติดแต่ชาติก่อน
คอยตัดรอนสรรพางค์สร้างขื่นขม
อย่าท้อแท้แพ้พานมานจ่อมจม
จนซูบซมหันเหซัดเซวัง

ยิ่งจิตหลอนอ่อนแอแลโรคเร้า
ปัญหาเข้าคุกคามสิ้นความหวัง
แรงบีบคั้นดั้นแดมีแต่พัง
อาจคลุ้มคลั่งคืบคลานรานอุรา

ลองสลัดตัดขึ้งยืนผึ่งผาย
สูดลมหายใจเผยเงยเชิดหน้า
สบสุรีย์ทวีผ่องท้องนภา
ก้าวเท้าขวาตามซ้ายยืดกายเดิน

รวมพลังตั้งจิตสถิตมั่น
สมาธิอภิวันท์พร่ำสรรเสริญ
นบธัมมะชะกรรมนำเผชิญ
ความเจริญพรั่งพรูรู้ตัวตน

จะโชติช่วงดวงเด่นเช่นหนึ่งโสม
ฉายประโลมประดับกับเวหน
แสงเรืองรองส่องสาธราดล
ทั่วสกลจดจ้องน้องคนงาม

" หนึ่งกำลังใจครับ "

 

รพีกาญจน์

[ตรีประภัสร์ โสม]

บนเส้นทางชีวิตที่คิดสู้
แม้จะรู้ว่าด้อยยิ่งน้อยค่า
แต่มนุษย์สุดประเสริฐที่เกิดมา
จากบิดรมารดาฟ้าประทาน

สถานการณ์บังคับต้องรับแน่
รู้จักแก้รู้จักก้าวอย่างห้าวหาญ
เกิดมาต้องต่อสู้กับหมู่มาร
ประสบการณ์ผ่าน,ลด,คือบทเรียน

ตั้งความหวังเอาไว้ต้องได้แน่
อาจพ่ายแพ้,เอนโอน,ดั่งโดนเฆี่ยน
อดทนสู้ทุกยามด้วยความเพียร
ปักดวงเทียนข้างหน้าอย่างท้าทาย

เมื่อคิดดี ทำดีพูดดีด้วย
กุศลช่วยแน่นอนแม้ตอนพ่าย
ใช้สติปัญญาตั้งหน้าพาย
แม้เดียวดายก็ยังเด่นดั่งเพ็ญจันทร์

โสมส่องแสงสีนวลอย่าครวญคร่ำ
เมฆสีดำกล้ำกรายทำลาย,คั่น
ท้องนภาสีครามยังตามทัน
คงสักวัน “หนึ่งโสม”คือ โคมทอง

“ไพร พนาวัลย์”

 


เหนื่อยและท้อพอไหวนะใจเอ๋ย
ฝึกให้เคยเอาไว้อย่าได้หมอง
เพราะวิถีที่เห็นเป็นครรลอง
ที่เราต้องก้าวผ่านสร้างงานกัน

ที่ลุงเคี่ยวเที่ยวเน้นจนเห็นผล
ฝึกคิดค้นจนผ่านสู้หาญฝัน
ทั้งตบแต่งเติมต่อก่อทุกวัน
ผลงานนั้นเริ่มงามไปตามกาล

ลุงเพิ่มปุ๋ยลุยสร้างบนทางท้อ
แรงเสริมล่อต่อใจให้สืบสาน
เริ่มผลิดอกออกผลยลตระการ
เริ่มเบ่งบานหอมฟุ้งจรุงใจ...

โสมขอกราบขอบพระ
คุณลุงไพรฯที่คอย
สอนสั่งเจ้าค่ะ 

หนึ่งโสม...

 

 

[ตรีประภัสร์ โสม]

คงไม่มีมนุษย์คนใดบนโลกใบนี้....ที่จะได้ทุกอย่างดังใจปรารถนา
ชีวิต...มักมี "ทางแยก" ให้เราต้องเลือกเดินอยู่เสมอ
และไม่ว่าเราจะเลือกเส้นทางไหน...ก็ล้วนแต่มีข้อตำหนิทั้งสิ้น...

Q: เส้นทางที่เราเลือกคือตัวปัญหาใช่ไหม ???
A: อืมม...ก็บางส่วนนะ...แต่มันก็แค่กระพี้ ไม่ใช่แก่น...
ผมว่า...ปัญหาที่แท้จริง...มันอยู่ที่วิธีคิดของเราต่างหาก
ถ้าคิดว่าเส้นทางนั้นมีตำหนิ...มันก็มีตำหนิ....หากคิดว่ามันไม่มี...มันก็ไม่มี

เมื่อเราเลือกเส้นทางใดเส้นทางหนึ่งไปแล้ว...ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น...ก็ต้องเคารพมันครับ
แม้บางครั้ง...อาจจะเจ็บปวดบ้าง...แต่มันก็เป็นครูที่ดีสำหรับเรา (ไม่ใช่เหรอ ???)

อดีตแก้ไขไม่ได้ อนาคตเป็นสิ่งที่ไม่แน่นอน พึงมีสติ
และอยู่กับปัจจุบันขณะกับผม...กระทาชายนาย "ศรีเปรื่อง" ดีกว่า (อิ อิ)

ศรีเปรื่อง
๒๒ ต.ค. ๒๕๕๖

 

หนึ่งโสมขอกราบขอบพระคุณ คุณศรีเปรื่องค่ะ
โสมขอบคุณในกำลังใจและข้อคิดดีๆเหล่านี้มากๆเลยค่ะ โสมเข้าใจแล้วล่ะค่ะว่าบางจังหวะเวลาในชีวิต อาจมีเรื่องให้คิดให้เสียใจมากๆเกิดขึ้นได้เสมอ
ก็ให้เสียใจอย่างที่ใจรู้สึก แล้วโยนความเสียใจทิ้งไปกับสายน้ำสายลม ปลดปล่อยละวางได้เร็วก็หมดทุกข์เร็วใช่มั้ยคะ แล้วเก็บมาเป็นบทเรียน มาเป็นครู
ในการดำรงชีวิตต่อไปใช่มั้ยคะ เพราะสิ่งที่ผ่านมาแล้วเรากลับไปแก้ไขไม่ได้ แต่เอามาเป็นบทเรียนของเราได้ และก็ต้องมีสติในการใช้ชีวิตด้วย
โสมเข้าใจแล้วค่ะ และจะจดจำคำชี้แนะที่มีค่าเหล่านี้ไว้ค่ะ และโสมเป็นแค่นักกลอนน้องใหม่ ยังไม่ประสีประสากำลังหัดเดินค่ะ ขอคุณศรีเปรื่อง
เมตตาช่วยแนะนำสอนสั่งด้วยนะคะโสมขอฝากตัวด้วยค่ะ
หนึ่งโสมขอกราบขอบพระคุณค่ะ

หนึ่งโสม...

 

[ตรีประภัสร์ โสม]

มนุษย์ เป็นสัตว์ประเสริฐ ที่เข้าใจยากที่สุด..แม้แต่ใจตัวเองในบางครั้ง

และก็มีอีกตั้งมากมายหลายครั้ง ที่ไม่เข้าใจคนอื่น..ทั้งๆที่ได้ใช้ความพยายามแล้ว (พยายามจะเข้าใจ)

มนุษย์บางคน ชอบเรียกร้องความสนใจ ซึ่งควานหาจุดเด่นในตัวเอง

แต่ควานหาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอแฮะ.(เพราะมันไม่มีไง)..จึงต้องดึงเอาจุดด้อยของตัวเองขึ้นมาเป็นจุดเด่น

เมื่อดึงจุดด้อยของตัวเองมาใช้เป็นจุดเด่นบ่อยๆ เข้า กลายเป็นความเคยชิน ทำซ้ำๆ อยู่อย่างนั้น

จากวัน.เป็นเดือน  เป็นปี ..เป็นหลายๆ ปี..จนในที่สุดติดเป็นนิสัย..ซึ่งแก้ไขไม่ได้..ทำให้ผู้คนรอบข้าง

เอือมระอา..หนีหายไปทีละคน..ทีละคน..โอ้เขาช่างเป็นคนที่น่าสงสารอะไรเช่นี้
พันทอง

 

 

หนึ่งโสมขอกราบสวัสดีพี่พันทองค่ะ

โสมขอบคุณในกำลังใจในทุกๆเรื่อง และข้อคิดปรัชญาหลายๆอย่างค่ะ ขอบคุณพี่ที่เมตตาต้อนรับนักกลอนน้องใหม่คนนี้ด้วยค่ะ
โสมเข้ามาในบ้านกลอนยังไม่ประสีประสาหลายๆเรื่อง แต่ก็รู้สึกอบอุ่นมากเลยค่ะโสมยังมือใหม่หัดแต่งขอพี่พันทองช่วยสอนสั่ง
แนะนำด้วยนะคะโสมอยากแต่งกลอนเก่งได้สักเสี้ยวของพี่ๆก็ยังดีค่ะคิดว่าโสมเป็นน้องสาวคนหนึ่งก็แล้วกันนะคะ
โสมขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ 
หนึ่งโสมขอกราบขอบพระคุณค่ะ

หนึ่งโสม..

 

[ตรีประภัสร์ โสม]

http://www.youtube.com/watch?v=_IBSipmxEic

อีกหนึ่งกำลังใจจร้าาาา

"ดิน"

 

 

พี่ดินจ๋า..โสมกราบขอบพระคุณค่ะ 

เพลงเพราะมากๆๆๆๆๆ ซิ้งมากเลยค่ะ พี่ดินน่ารักที่สุดตลอดๆเลยค่ะและที่อบอุ่นมากคือกำลังใจที่แสนอบอุ่นค่ะ พี่ดินและพี่ๆในบ้านกลอนทุกคนด้วยค่ะ
โสมจะจดจำทุกๆคำสอนสั่งและสิ่งดีๆไว้ค่ะ อีกต่อไปวันข้างหน้าถ้าโสมพอจะเก่งขึ้นบ้าง โสมจะเอาประสบการณ์และความอบอุ่นความเมตตา เอื้อเอ็นดู
ไปสอนน้องๆรุ่นต่อๆไปนะคะ โสมรับปากค่ะพีดิน

โสมกราบขอบพระคุณค่ะ

หนึ่งโสมน้อย..

 

[ตรีประภัสร์ โสม]

บุญประเสริฐเกิดมาบนหล้าโลก
สุขกับโศกคละคู่อยู่ทั้งสอง
เช้าสดใสไร้ทุกข์สุขสมปอง
บ่ายวิตกอกหมองครองระทม

แล้วแต่กรรมนำติดแต่ชาติก่อน
คอยตัดรอนสรรพางค์สร้างขื่นขม
อย่าท้อแท้แพ้พานมานจ่อมจม
จนซูบซมหันเหซัดเซวัง

ยิ่งจิตหลอนอ่อนแอแลโรคเร้า
ปัญหาเข้าคุกคามสิ้นความหวัง
แรงบีบคั้นดั้นแดมีแต่พัง
อาจคลุ้มคลั่งคืบคลานรานอุรา

ลองสลัดตัดขึ้งยืนผึ่งผาย
สูดลมหายใจเผยเงยเชิดหน้า
สบสุรีย์ทวีผ่องท้องนภา
ก้าวเท้าขวาตามซ้ายยืดกายเดิน

รวมพลังตั้งจิตสถิตมั่น
สมาธิอภิวันท์พร่ำสรรเสริญ
นบธัมมะชะกรรมนำเผชิญ
ความเจริญพรั่งพรูรู้ตัวตน

จะโชติช่วงดวงเด่นเช่นหนึ่งโสม
ฉายประโลมประดับกับเวหน
แสงเรืองรองส่องสาธราดล
ทั่วสกลจดจ้องน้องคนงาม

" หนึ่งกำลังใจครับ "

 

รพีกาญจน์

 

โสมขอบคุณ พี่เตือนใจ ให้ไออุ่น
สัมผัสคุ้น ละมุนไม ส่งให้นี้
เป็นเหมือนแรง แห่งพลัง ยั้งชีวี
ส่องทางที่ เคว้งคว้าง สว่างไป

จะมองดาว พราวฟ้า ในคราค่ำ
เพื่อเตือนย้ำ กำลังใจ ที่มีให้
แม้ทดท้อ หดหู่ จะสู้ไป
เพราะแรงใจ จากพี่ ที่ส่งมา

โสมกราบขอบพระคุณพี่รพีค่ะ

หนึ่งโสม....

 

[ศรีเปรื่อง]

ยินถ้อยคำหนึ่งโสมโฉมสวรรค์
สุดจะกลั้นปรีดาอุราไหว
น้ำตาเล็ด...ขวยเขินสะเทิ้นใจ
เพราะนงไพร...เข้าถึงซึ่งคำชาย

ทุกชีวิต...แต่กำเนิด...ก็เกิดทุกข์
ประสบสุข...วนเวียน..ผลัดเปลี่ยนสาย
เป็นฉะนี้...ตราบสิ้น...ชีวินวาย
เกิดเพื่อตาย...คืออุบัติ "สัจนิรันดร์"

โอ้มนุษย์...เกิดมา...น่าอดสู
ทุกคนรู้...สุดท้าย..ปลายทางนั่น
จึ่งเสาะหา...ว่าอะไร...นัยสำคัญ
ต่อชีวัน...ก่อนม้าง...มล้างชนม์

ต่างมุ่งหมายให้คลาศปลาตทุกข์
พบแต่สุข...กระทั่งจิต...คิดสับสน
บ้างขวนขวย...วัตถุเปรอ..บำเรอตน
พลั้งหลุดเข้าสู่ถนน...ทางคนเลว

แค่หนึ่งท้องสองมือ...ใยถือเยอะ
ความคิดเลอะ...เปรอะตม...จมสู่เหว
กิเลสหนา...เกาะวน...จนรอบเอว
ดั่งมันเปลว...หมูอ้วน...ท้วนสามานย์

ศรีเปรื่อง
๒๒ ต.ค. ๒๕๕๖

กลอนพาไปครับ (จริง ๆ ในโลกไซเบอร์...ผมน่ะ หาสาระไม่ได้หรอก อิอิ)

[ตรีประภัสร์ โสม]

ยินถ้อยคำหนึ่งโสมโฉมสวรรค์
สุดจะกลั้นปรีดาอุราไหว
น้ำตาเล็ด...ขวยเขินสะเทิ้นใจ
เพราะนงไพร...เข้าถึงซึ่งคำชาย

ทุกชีวิต...แต่กำเนิด...ก็เกิดทุกข์
ประสบสุข...วนเวียน..ผลัดเปลี่ยนสาย
เป็นฉะนี้...ตราบสิ้น...ชีวินวาย
เกิดเพื่อตาย...คืออุบัติ "สัจนิรันดร์"

โอ้มนุษย์...เกิดมา...น่าอดสู
ทุกคนรู้...สุดท้าย..ปลายทางนั่น
จึ่งเสาะหา...ว่าอะไร...นัยสำคัญ
ต่อชีวัน...ก่อนม้าง...มล้างชนม์

ต่างมุ่งหมายให้คลาศปลาตทุกข์
พบแต่สุข...กระทั่งจิต...คิดสับสน
บ้างขวนขวย...วัตถุเปรอ..บำเรอตน
พลั้งหลุดเข้าสู่ถนน...ทางคนเลว

แค่หนึ่งท้องสองมือ...ใยถือเยอะ
ความคิดเลอะ...เปรอะตม...จมสู่เหว
กิเลสหนา...เกาะวน...จนรอบเอว
ดั่งมันเปลว...หมูอ้วน...ท้วนสามานย์

ศรีเปรื่อง
๒๒ ต.ค. ๒๕๕๖

กลอนพาไปครับ (จริง ๆ ในโลกไซเบอร์...ผมน่ะ หาสาระไม่ได้หรอก อิอิ)

ธรรมดาเกิด และดับ คู่กับโลก
สุขและโศก ที่ใจ ใฝ่แตกฉาน
มักยึดมั่นถือเมินจะเกินการ
คงต้องอ่าน สายกลาง นั่นทางดี

งูลอกคราบ ทิ้งไว้ งูไม่หวง
ส่วนคนห่วง ในรัก หนักหนานี่
ในโลกหา ยืนยง คงไม่มี
ควรหรือที่ ยึดมั่น กันเกินกาล

ถ้าปลอบใจ ได้ว่า ธรรมดาโลก
ตัดความโศก สิ้นอาลัย ในสงสาร
มันก็เป็น อย่างนี้ มีมานาน
พบแล้วผ่าน พลัดพราก ยังมากเอย..

หนึ่งโสม..


 

 

 

[ดารกะ]

 

คนจนคนรวย ต่างม้วยสิ้น
ชีวินตรองไตร่ ใฝ่เช้าค่ำ
นึกทวนถ้วนถี่ ที่กระทำ
อย่าย่ำหยามหยัน แบ่งชั้นชน

เกิดมาหล้าโลก ว่าโชคนัก
ควรจักประนอม ถนอมผล
หลายหลากมากเจอ มาเปรอปรน
เลือกยลค้นคิด เพ่งพิศความ

"หนึ่งโสม"โคมทอง ต้องผ่องแผ้ว
ดุจแก้วแวววาด มิอาจข้าม
คนไกลใฝ่ชิด คอยติดตาม
ฟ้าครามงามล้ำ นี่..กำลังใจ

เราคนใหม่ด้วยกันมาให้กำลังใจกันเองก็ได้เนอะ

 

ก้อย

[ตรีประภัสร์ โสม]

คนจนคนรวย ต่างม้วยสิ้น
ชีวินตรองไตร่ ใฝ่เช้าค่ำ
นึกทวนถ้วนถี่ ที่กระทำ
อย่าย่ำหยามหยัน แบ่งชั้นชน

เกิดมาหล้าโลก ว่าโชคนัก
ควรจักประนอม ถนอมผล
หลายหลากมากเจอ มาเปรอปรน
เลือกยลค้นคิด เพ่งพิศความ

"หนึ่งโสม"โคมทอง ต้องผ่องแผ้ว
ดุจแก้วแวววาด มิอาจข้าม
คนไกลใฝ่ชิด คอยติดตาม
ฟ้าครามงามล้ำ นี่..กำลังใจ

เราคนใหม่ด้วยกันมาให้กำลังใจกันเองก็ได้เนอะ

 

ก้อย

                                                                                                                             

คนปลายฟ้า ล้าแรงก็ แข็งขัน
อ่านกลอนพลัน ใจแกร่ง มีแรงใหม่
มีหลากหลาย มากล้ำ กำลังใจ
จากทรามวัย ห่วงหา อนาทร

    

โสมสุขใจ ได้คำ จากน้ำจิต
จากมิ่งมิตร ส่งรัก ผ่านอักษร
เพราะพุ่มพวง ห่วงหา และอาวรณ์
ถึงจะจร จากไกล ก็ไม่ลืม..

 

                     emo_46โสมขอบคุณในกำลังใจที่แสนน่ารักนี้นะคะ และขอมอบกำลังใจนี้ให้คุณก้อยเช่นกันค่ะ                        

หนึ่งโสม..

 


                                                                                                                    

[panthong.kh]

มนุษย์ เป็นสัตว์ประเสริฐ ที่เข้าใจยากที่สุด..แม้แต่ใจตัวเองในบางครั้ง

และก็มีอีกตั้งมากมายหลายครั้ง ที่ไม่เข้าใจคนอื่น..ทั้งๆที่ได้ใช้ความพยายามแล้ว (พยายามจะเข้าใจ)

มนุษย์บางคน ชอบเรียกร้องความสนใจ ซึ่งควานหาจุดเด่นในตัวเอง

แต่ควานหาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอแฮะ.(เพราะมันไม่มีไง)..จึงต้องดึงเอาจุดด้อยของตัวเองขึ้นมาเป็นจุดเด่น

เมื่อดึงจุดด้อยของตัวเองมาใช้เป็นจุดเด่นบ่อยๆ เข้า กลายเป็นความเคยชิน ทำซ้ำๆ อยู่อย่างนั้น

จากวัน.เป็นเดือน  เป็นปี ..เป็นหลายๆ ปี..จนในที่สุดติดเป็นนิสัย..ซึ่งแก้ไขไม่ได้..ทำให้ผู้คนรอบข้าง

เอือมระอา..หนีหายไปทีละคน..ทีละคน..โอ้เขาช่างเป็นคนที่น่าสงสารอะไรเช่นี้
พันทอง

 

หนึ่งโสมขอกราบสวัสดีพี่พันทองค่ะ

โสมขอบคุณในกำลังใจในทุกๆเรื่อง และข้อคิดปรัชญาหลายๆอย่างค่ะ ขอบคุณพี่ที่เมตตาต้อนรับนักกลอนน้องใหม่คนนี้ด้วยค่ะ
โสมเข้ามาในบ้านกลอนยังไม่ประสีประสาหลายๆเรื่อง แต่ก็รู้สึกอบอุ่นมากเลยค่ะโสมยังมือใหม่หัดแต่งขอพี่พันทองช่วยสอนสั่ง
แนะนำด้วยนะคะโสมอยากแต่งกลอนเก่งได้สักเสี้ยวของพี่ๆก็ยังดีค่ะคิดว่าโสมเป็นน้องสาวคนหนึ่งก็แล้วกันนะคะ
โสมขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ 
หนึ่งโสมขอกราบขอบพระคุณค่ะ
หนึ่งโสม..

 

อยากจะแต่ง อะไร แต่งไปเถิด
หากแต่เกิด จากจิต ลิลิตไข
ตามใจตน คนแต่ง หากแรงไป
มิตั้งใจ หรอกเจ้า อย่าเฝ้าเคือง

พูดกลับกลอก กลิ้งเกลือก ไม่เลือกที่
มิใช่พี่ แน่นอน อย่าค้อนเขื่อง
เป็นเหมือนน้อง ญาติมิตร จิตรุ่งเรือง
หากมีเรื่อง ฉันไม่สู้ ด้วยรู้ตน

อยากจะแต่ง อะไร ตามใจคิด
รักเศร้าสร้อย หงอยจิต ไม่คิดบ่น
อย่าสือสา หาความ ถามกมล
เร่งฝึกฝน ทนสู้ สู่เส้นชัย
พันทอง
๒๓/๑๐/๕ต
 

[...สียะตรา..]

......อ่านความว่า...โสม...สาวเป็นชาวสวน

...ใคร่รบกวนวิธีผดุงปรุงพฤกษา

...ปลูก" ชมนาด "หลายปีไซร้..แต่....ไร้ผกา

...โปรดอรรถา....ก่อนใจร้อน....ถอนทิ้งไป

[ตรีประภัสร์ โสม]

......อ่านความว่า...โสม...สาวเป็นชาวสวน

...ใคร่รบกวนวิธีผดุงปรุงพฤกษา

...ปลูก" ชมนาด "หลายปีไซร้..แต่....ไร้ผกา

...โปรดอรรถา....ก่อนใจร้อน....ถอนทิ้งไป

 

เจ้าโสมน้อย พร้อยพริบ ละลิบลิ่ว
มาเฉียดฉิว ปลิวลง จากดงใหญ่
จะบอกกล่าว ราวเป็นให้เย็นใจ
ชมนาดไซร้ ผลิดอก ออกให้ยล

สียะตรามาลีหวานน้องขานกล่าว
เจ้าชมขาว พราวออก ช่อดอกผล
น้ำรินรด หยดใบ ในบัดดล
มิร้อนรน  ยลโฉม โพยมไว
 
ชมนาดขาวผกาหอมหนอจอมเจ้า
โชยกลิ่นเย้ากมลชวนหลงใหล
พานพาเพลินเดินดอมเย็นย้อมใจ
ยามชิดใกล้ ใคร่คลอ เจ้าลออเอย...

โฉมกราบขอบพระคุณค่ะ♡
ฝากตัวกับคุณสียะตราด้วยนะคะ
ขอโทษที่ตอบช้าค่ะ^^"♡
เน็ตล่มเจ้าค่ะ^_^"

หนึ่งโสม..

 

[เทโพ]

....ในพระคัมภีร์ คนตาบอดมองเห็นได้ เพราะพระเยซูเจ้ารักษา ....แต่ชีวิตจริง ลุงโชนตาบอดเพราะพระเยซูเจ้า....

- ในฐานะบาทหลวงคาทอลิก ผมว่าผมก็ทำหน้าที่เจ้าวัดได้ดี ที่วัดเล็กๆของผมมีกางเขนเก่าแก่อยู่อันหนึ่ง สัตบุรุษจะมาขอพรจากกางเขนนี้ทุกวัน กางเขนอายุร่วมสองร้อยปี ไม้เก่าผุ แต่ก็แสดงให้เห็นถึงศรัทธายาวนานของชาวบ้าน มีเรื่องเล่ามากมายเกี่ยวกับกางเขนนี้ ทั้งอัศจรรย์พระเยซูหลั่งน้ำตาออกมาจากรูปปั้น บ้างก็ว่ามีคราบเลือดอยู่ที่รอยตะปูที่พระหัตถ์ นี่ยิ่งทำให้กางเขนวัดผมมีคุณค่า จนมีสัตบุรุษต่างถิ่นมาเยี่ยมไม่ขาดสาย.... ศรัทธาจะไม่หมดไปจากวัดผมแน่ๆ..ผมมั่นใจเลย....
- ลุงโชนก็มาไหว้พระทุกวัน แกเป็นพุทธ แต่ก็ศรัทธาไม่แพ้ใครในหมู่บ้าน อาจเป็นเพราะบ้านลุงโชนอยู่ใกล้วัดที่สุด หรืออาจเป็นเพราะอายุที่ย่างเข้าเลขแปดของแกทำให้แกหาที่พึ่งทางใจ....
- ด้วยกิติศัพท์ของกางเขน ทำให้เมื่ออาทิตย์ก่อน มีโจรใจบาปลอบเข้ามาในวัด กลุ่มวัยรุ่นสวมหมวกไอ้โม่งสีดำคลุมหน้า ลอบเข้ามาในวัดตอนผมหลับ เล่าว่าลุงโชนเป็นคนเห็นกับตา ไอ้โม่งพวกนั้นจะขโมยรูปกางเขนเก่าๆนี้ไป .... นี่คงเป็นภาพไอ้โม่งภาพสุดท้ายที่แกมีโอกาสเห็น ....กลุ่มวัยรุ่นทุบตีลุงโชนวัยเจ็ดสิบแปดจนร่อแร่ปางตาย ....ผมพาลุงโชนไปส่งโรงพยาบาลใกล้วัดได้ทันเวลา แต่มาไม่ทันจับพวกไอ้โม่ง ....ไม่ว่าด้วยกิเลสหรือด้วยศรัทธาก็ตาม ตอนนี้พวกมันได้ไม้กางเขนไปแล้ว ....วัดเล็กๆของผมไม่มีไม้กางเขนอีก ไม่มีรูปพระเยซูเจ้าเก่าแก่ขรึมขลังอีกต่อไป ....นี่ก็อาทิตย์นึงมาแล้ว....
- อาทิตย์นึงมาแล้ว..คนมาวัดน้อยลง ..ผมคงต้องหาซื้อกางเขนมาแทนของเดิม....
- เมื่อคืนหมอให้ลุงโชนกลับบ้านได้แล้ว ลุงโชนรอดตาย แต่ตาทั้งสองข้างกลับบอดสนิท นับว่าถึกมากสำหรับคนอายุปูนนี้....ผมไม่ได้บอกแก ว่ากางเขนหายไปแล้ว ..กลัวลุงแกจะเสียใจ....
- ....ในพระคัมภีร์ คนตาบอดมองเห็นได้ เพราะพระเยซูเจ้ารักษาเขา ....แต่ชีวิตจริง ลุงโชนตาบอดเพราะพระเยซูเจ้า.... "มันคุ้มแล้วหรือ?"ผมถามตัวเอง....ในฐานะบาทหลวงเจ้าวัด ผมไม่มั่นใจอีกต่อไปว่า ศรัทธาจะคงอยู่หรือไม่....
- ....เช้าวันใหม่ ผมทึ่งเลย..ทั้งที่ตาบอดลุงโชนยังคงพยายามเดินมาโบสถ์เหมือนเดิม ..ดูเหมือนข่าวลือว่าแกจำทางมาวัดได้แม้จะหลับตา ดูจะเป็นความจริง....ผมได้ยินแกนับ "สิบเจ็ดก้าว แล้วเลี้ยวขวาสามก้าว ซ้ายอีกสิบเจ็ดก้าว ขึ้นบันไดหกขั้น เดินตรงอีกสิบก้าว ....อา ถึงหน้ากางเขนแล้ว" ....ลุงโชนยังไม่รู้ว่ากางเขนวัดได้หายไปแล้ว วันนั้นแกหมดสติไปก่อน....แกเริ่มก้มลงเหมือนทุกครั้ง เพื่อจะกราบสามคำรบอย่างชาวพุทธ....กราบต่อหน้ากางเขนศักดิ์สิทธิ์....แกเริ่มกราบคำรบที่หนึ่ง ..คำรบที่สอง....
...."กางเขนหายไปแล้วครับ " ..ผมน้ำตาคลอ ทนเห็นลุงโชนกราบกำแพงเปล่าๆไม่ได้.... "ที่ลุงกราบนั่นแค่กำแพงเปล่าๆ กางเขนหายไปแล้ว ..เราตามจับไม่ทัน...."
..ลุงโชนชะงัก ดูเหนื่อยล้า....แกหันหน้ามาทางเสียงของผมแล้วเริ่มพูดกับผม
"ฉันไม่ได้มาไหว้กางเขนนะ ..ฉันมาไหว้พระต่างหาก...." ..แล้วลุงโชนก็ก้มลงกราบคำรบสาม....
....
....
....ในฐานะบาทหลวงคาทอลิก ผมว่าศรัทธาไม่หมดไปจากวัดผมแน่ๆ ผมมั่นใจเลย....

........เทโพ:ประพันธ์........

(....ในพระคัมภีร์ คนตาบอดมองเห็นได้ เพราะพระเยซูเจ้ารักษา .... ในชีวิตจริง ลุงโชนมองเห็นพระเยซูเจ้าตั้งนานแล้ว....)

[ตรีประภัสร์ โสม]

 

อ่านแล้วประทับใจมากค่ะ..ทำให้รู้ว่า ความศรัทธาความนับถือ
ไม่จำเป็นต้องมองเห็นด้วยตานอกเสมอไป หากแต่ใช้ตาในซึ่งนั่นก็คือจิต
ของเรานั่นเองสัมผัส โสมคิดว่าคุณลุงท่านต้องเป็นอย่างนั้นแน่ๆค่ะ
มิได้ยึดติดกับวัตถุสิ่งของ เพราะสิ่งเหล่านั้นแค่เป็นตัวแทนให้ระลึกถึง
เท่านั้นเอง..เหมือนพระพุทธรูป ที่มนุษย์เราสร้างขึ้นมาและกราบไหว้
สร้างขึ้นมาเพื่อให้ระลึกถึง คำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั่นเองค่ะ

หนึ่งโสม