ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ตรีประภัสร์ โสม]

     

เพียงสายลม พรมผ่าน สะท้านร่าง
คล้ายเยื่อบาง ในจิต คิดหวั่นไหว
เหตุเพราะรัก หมุนเวียน เปลี่ยนแปรไป
โอ้ดวงใจ บอบช้ำ น้ำตาริน 

ทุกคืนค่ำ ขมขื่น สะอื้นไห้
ดวงฤทัย ราญแหลก แตกไปสิ้น
สัญญาลวง รักนั้น มันพังภิณท์ 
ดับด่าวดิ้น จินต์ปลง คงเลือนลา     

                   หนึ่งโสม..                 
    

 

 



                             

[~ขลุ่ยกันแสง~]

หยุดเถิดหนา น้องนวล อย่าครวญคร่ำ
เลิกเพ้อพร่ำ ร่ำร้อง เถอะ..น้องจ๋า
เลิกสะอื้น ขื่นขม จมน้ำตา
ขอ..เถอะหนา นารี เชื่อพี่ชาย..
 
..คราโศกเศร้า เข้าตรึง ทรวง"หนึ่งโสม"
อยากประโลม โฉมนาง มิห่างหาย
อยากบรรเทา ทุกข์ใจ ให้คลี่คลาย
โศกทั้งหลาย เลือนลับ..มอดดับไป
 

[D]

ชะ.!ท่าน"ขลุ่ย" ดุ่ยดุ่ม สุ้มมานี่
เจอสาวศรี "หนึ่งโสม" โลมแก้มใส
นี่หลานสาว ฉันเอง ควรเกรงใจ
มิออกไป เห็นที เจอดีกัน

จำไว้นะ หลาน"โสม"ฟังโน้มน้าว
ของผู้บ่าว ชาวใต้ อย่าไหวหวั่น
คนสุราษฎร์ฯ กวาดหมด สาวสดพลัน
เขาหมายฟัน แล้วทิ้ง จริงเชื่อ..น้า

"ดิน"

[panthong.kh]

โสมส่องแสง แรงกล้า คราได้เห็น
ดุจเดือนเพ็ญ ส่องสกาว พราวพร่างฟ้า
เจิดจรัส แจ่มแจ้ง แยงลงมา
ดั่งเพชรจ้า ท้าแรง แสงสุรีย์

โสมเฉิดฉิน ยินยล กมลหมาย
หลอกให้ชาย อย่างขลุ่ย จะดุ่ยหนี
หวานละมุน ไม่ออก บอกลาที
คงขมปี๋ ในจิต หมดสิทธิ์ปอง
พันทอง
 

[เพรางาย]

เลือนทุกข์ใจใครจากยากห้ามหวง
ห้ามแต่ดวงใจตนก่นโศกคร่า
พิรุณปลายวสันต์ล้างสัญญา
ให้ทุกข์ลาร้างเร้นเช่นพิรุณ

อย่าพิรี้พิไรให้ยืดเยื้อ
ไฟสิ้นเชื้ออย่าใส่ฟืนใหม่หนุน
ประสบการณ์หมองช้ำสำรองทุน
เปิดงบดุลครั้งหน้ารู้ระวัง

..............................................

** กลับบ้านกินข้าวกินปลา  โผล่มาอีกทีโดนคุณพันทองปาดหน้าไปแล้ว 

[ตรีประภัสร์ โสม]

หยุดเถิดหนา น้องนวล อย่าครวญคร่ำ
เลิกเพ้อพร่ำ ร่ำร้อง เถอะ..น้องจ๋า
เลิกสะอื้น ขื่นขม จมน้ำตา
ขอ..เถอะหนา นารี เชื่อพี่ชาย..
 
..คราโศกเศร้า เข้าตรึง ทรวง"หนึ่งโสม"
อยากประโลม โฉมนาง มิห่างหาย
อยากบรรเทา ทุกข์ใจ ให้คลี่คลาย
โศกทั้งหลาย เลือนลับ..มอดดับไป
 

     

 "ขลุ่ยฯ" เจ้าชู้ โสมรู้ทัน สรรมาหลอก
หญิงช้ำชอก ชายนอกใจ ให้ขมขื่น
กล่าวคำหวาน หว่านทั่วหล้า หาจุดยืน
คำว่ารัก นองเต็มพื้น ยื่นทั่วไป

เจอใครทัก คำว่ารัก มักจีบก่อน
เหมือนน้ำกลิ้ง บนใบบอน อ้อนหน้าใส
พอลับหลัง ก็..จุ๊กกรู หาคู่ใจ
ชายอะไร ใจคด หมดศรัทธา...

         หนี่งโสม...

      

 

 

[ตรีประภัสร์ โสม]

ชะ.!ท่าน"ขลุ่ย" ดุ่ยดุ่ม สุ้มมานี่
เจอสาวศรี "หนึ่งโสม" โลมแก้มใส
นี่หลานสาว ฉันเอง ควรเกรงใจ
มิออกไป เห็นที เจอดีกัน

จำไว้นะ หลาน"โสม"ฟังโน้มน้าว
ของผู้บ่าว ชาวใต้ อย่าไหวหวั่น
คนสุราษฎร์ฯ กวาดหมด สาวสดพลัน
เขาหมายฟัน แล้วทิ้ง จริงเชื่อ..น้า

"ดิน"

       

 หนึ่งโสมฟัง นักกลอน ผู้อ่อนหวาน
เรียงผสาน ถ้อยคำ นำสั่งสอน
ทั้งปรัชญา หลักธรรม นำว่าวอน
อ่านแล้วย้อน ครวญใคร่ คิดไตร่ตรอง

ความหวังดี มีมอบ นอบน้อมรับ
ถ้วนทุกศัพท์ อักษรย้ำ จำคิดคล่อง
ปฏิบัติ ยึดมั่น ตามครรลอง
น้า..สอนน้อง อย่างไร จำไม่ลืม..

หนึ่งโสม..

      

 

[~ขลุ่ยกันแสง~]

..พอลับหลัง ก็..จุ๊กกรู หาคู่ใจ
ชายอะไร ใจคด หมดศรัทธา
"หนึ่งโสม"
 
แสนอาภัพ อับโชค สุดโศกเศร้า
คนอย่างเรา เขามอง ไม่มีค่า
หันหาใคร ไร้ซึ่ง หวังพึ่งพา
วาสนา น้อยนิด ผิดหรือไร..
 
..ทั้ง"พันทอง" น้อง"ดิน" ต่างสิ้นรัก
พากันถอด ถอนภักดิ์ พลันผลักไส
ซ้ำ"หนึ่งโสม" สิ้นสาย คลายเยื่อใย
พาลขับไล่ ให้จินต์ "ขลุ่ยฯ"ภินท์พัง
 

[ตรีประภัสร์ โสม]

.

 
..ทั้ง"พันทอง" น้อง"ดิน" ต่างสิ้นรัก
พากันถอด ถอนภักดิ์ พลันผลักไส
ซ้ำ"หนึ่งโสม" สิ้นสาย คลายเยื่อใย
พาลขับไล่ ให้จินต์ "ขลุ่ยฯ"ภินท์พัง
 

 

   

"ขลุ่ย"พอใจ เมื่อได้เป็น "คนถูกรัก"
ได้ประจักษ์ เมื่อหัวใจ ได้ทุกสิ่ง
แต่พี่ลืม มองเห็น ความเป็นจริง
พี่อาจเป็น "คนถูกทิ้ง" เข้าสักวัน

ความเข้าใจ ในรัก ต้องหักห้าม
ทุกโมงยาม ที่แน่วแน่ คือแปรผัน
หากจะรัก เลือกได้ ให้ผูกพัน
รัก" คนที่พี่รักมั่น " เท่านั้นพอ..
   
         หนึ่งโสม.

        

 

[รพีกาญจน์]

                 
...เพียงสายลม พรมผ่าน สะท้านร่าง
...คล้ายเยื่อบาง ในจิต คิดหวั่นไหว
...เหตุเพราะรัก หมุนเวียน เปลี่ยนแปรไป
...โอ้ดวงใจ บอบช้ำ น้ำตาริน 

...ทุกคืนค่ำ ขมขื่น สะอื้นไห้
...ดวงฤทัย ราญแหลก แตกไปสิ้น
...สัญญาลวง รักนั้น มันพังภิณท์  
...ดับด่าวดิ้น จินต์ปลง คงเลือนลา     

                   หนึ่งโสม..                 

                    

                
                                                                                                 

                         

                             

ยินวจี ที่น้อง ครองสะอื้น
ทุกค่ำคืน ขื่นใน ไร้หรรษา
ถูกคนรัก หักมั่น ลืมสัญญา
อยากจะมา เยือนแพร่ แค่ปลอบใจ

หยุดพะวัก รักห่วง คนลวงโลก
วนวิโยค จ่อมจม ตรมไฉน
ฉาบกายเปื้อน เลื่อนลอย ปล่อยเขาไป
พี่สูงวัย ไม่งั้น ตะบันเอง หึ่ม!

แบบ ทักทายช่วยคลายเศร้าอ่ะ 

รพีกาญจน์

[ดารกะ]

ทีกับก้อยปล่อยปละตามยถา
มิห่วงหาตาแลแดพิศเพ่ง
ว่าใครหนึ่งซึ้งซะนะตะเอง
ปล่อยนั่งเซ็งเล็งลางอย่างเดียวดาย

อยู่เหงาเหงาอย่างเงียบเงียบเปรียบหมาวัด
ซึ่งจรจัดขัดแท้แม้สหาย
ไร้ที่พักหลักหวังซังกะตาย
ช่างเลือนลาชราชายยังหลายใจ

ก้อย...ขอฝากตัวมั่งดิ คุณอารพีฯ

 

ก้อย

[ตรีประภัสร์ โสม]

 

ยินวจี ที่น้อง ครองสะอื้น
ทุกค่ำคืน ขื่นใน ไร้หรรษา
ถูกคนรัก หักมั่น ลืมสัญญา
อยากจะมา เยือนแพร่ แค่ปลอบใจ

หยุดพะวัก รักห่วง คนลวงโลก
วนวิโยค จ่อมจม ตรมไฉน
ฉาบกายเปื้อน เลื่อนลอย ปล่อยเขาไป
พี่สูงวัย ไม่งั้น ตะบันเอง หึ่ม!

แบบ ทักทายช่วยคลายเศร้าอ่ะ 

รพีกาญจน์

 

 

     

ด้วยน้ำทิพย์ จิบหนึ่ง พึ่งรินเอื้อ
   พี่รพีฯเจือ อาทร และอ่อนหวาน
ชุบชีพคน หม่นหมอง ของเมื่อวาน
    จนเบิกบาน ยิ้มละไม ในบัดนี้

 น้ำใจรัก รักล้อม พร้อมอ้อมกอด
    ทุกคำพรอด พอให้ ใจเต้นถี่
  จนช่องว่าง ระหว่างกัน ที่เคยมี
  ถูกแทนที่ ด้วยรัก ประจักษ์เอย..

 ขอบคุณค่ะพี่รพีฯหายเศร้าแล้วค่ะ
       
 หนึ่งโสม.
 
    

 

   

[รพีกาญจน์]

ทีกับก้อยปล่อยปละตามยถา
มิห่วงหาตาลาแดพิศเพ่ง
ว่าใครหนึ่งซึ้งซะนะตะเอง
ปล่อยนั่งเซ็งเล็งลางอย่างเดียวดาย

อยู่เหงาเหงาอย่างเงียบเงียบเปรียบหมาวัด
ซึ่งจรจัดขัดแท้แม้สหาย
ไร้ที่พักหลักหวังซังกะตาย
ช่างเลือนลาชราชายยังหลายใจ

ก้อย...ขอฝากตัวมั่งดิ คุณอารพีฯ

 

ก้อย

มาแล้วเหรอ เผลอที หนีจากบ้า่น
เริงสำราญ กับเพื่อน แชเชือนไหน
กับชายหนุ่ม ยุ่มย่าม นามอะไร
หรือสูงไว เทคแคร์ แลเมตตา

ปล่อยอานอน หนาวเหน็บ เจ็บที่ท้อง
รีบนวดน่อง จับเส้น เอ็นแข้งขา
หากหนีอีก ฉีกเนื้อ เอาเกลือทา
แล้วจะหา หลานใหม่ ให้ทำแทน

 

รพีกาญจน์

[ดารกะ]

รู้หรอกอากล้าที่ไหนไม่ทำดอก
หยิกแกมหยอกก้อยภักดิ์รักอาแสน
ชายไหนเยี่ยมเทียมทานมิปานแม้น
ก้อยทั้งแหนหึงหวงห้ามลวงใจ

หอมแก้มซ้ายย้ายขวาอย่างอนนะ
มานอนซะจะนวดปวดตรงไหน
ตลอดตัวนัวเนียเคลียคลอใกล้
บ๊ะ..มาถึง  ก็ใช้ไหนล่ะเงิน

ก้อย