09 ตุลาคม 2013, 07:18:PM |
~ขลุ่ยกันแสง~
|
|
« เมื่อ: 09 ตุลาคม 2013, 07:18:PM » |
ชุมชน
|
สนธยาเยื้องย่างอย่างเชื่องช้า แสงเริ่มล้าลางเลือนเลื่อนลับหาย เย็นลมล่องละลิ่วพลิ้วต้องกาย ราตรีกาลกรีดกรายย้ายมาเยือน.. ..แสงสุรีย์ร้างลานภาหน ในบัดดลดวงดาวพราวแสงเกลื่อน ระยิบยับวับวาวสกาวเดือน ต่างคล้อยเคลื่อนเลื่อนเล่นเด่นนภา.. ..สีอำพันพลันจรัสพิพัฒน์แสง สาดส่องทั่วทุกแหล่งแห่งหนหล้า ให้งดงามยามพิศเพราะฤทธา แห่งจันทราสวยใส..ในราตรี
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : panthong.kh, ไพร พนาวัลย์, รพีกาญจน์, ชลนา ทิชากร, รัตนาวดี, อริญชย์, พี.พูนสุข, เพรางาย, กังวาน, เนิน จำราย, D
ข้อความนี้ มี 11 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
|
|
11 ตุลาคม 2013, 05:31:AM |
เพรางาย
ผู้ดูแลบอร์ด
คะแนนกลอนของผู้นี้ 553
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 1,312
ทุกคำถามจะนำมาซึ่งคำตอบ
|
|
« ตอบ #4 เมื่อ: 11 ตุลาคม 2013, 05:31:AM » |
ชุมชน
|
ม่านสีนิลครอบหล้าฟ้าลดแสง ตะวันแปลงใจเปลี่ยนเวียนหนีหน้า ทวีความสงสัยในอุรา เธอลับลาครั้งนี้อีกกี่วัน
ทุกคราคำ “หน้าที่” ตีรั้วแยก หวั่นต้องแลกใจล่มจมสูญฝัน ทะเลเมฆแขแขวนแดนดาวพัน ช่วยแบ่งปันแสงปลุกใจทุกข์ร้อน
ต้องฤทธาราตรีรี่มนต์ร่าย หวั่นหวังวายวาดหวานพานถอดถอน เพลงพฤกษาราธารออกสัญจร ใครจะนอนหลับลงพะวงนัก
|
คนที่กำลังไล่ตามความฝัน ท่ามกลางความผกผันของเวลา
|
|
|
11 ตุลาคม 2013, 05:49:AM |
กังวาน
|
|
« ตอบ #5 เมื่อ: 11 ตุลาคม 2013, 05:49:AM » |
ชุมชน
|
อานุภาพความมืดช่างยืดเยื้อ เพราะฉันเชื่อจึงทนจนประจักษ์ อนิจจาว่าตกหล่มจมความรัก สุดจะหักห้ามใจกระไรเลย
ราตรีกาลผ่านพ้นยังค้นหา ปรารถนาสิ่งใดให้เอื้อนเอ่ย เพื่อความรักภักดีที่คุ้นเคย ขอเธอเปรยเท่านั้นฉันทดแทน
---กังวาน---
|
ถ้ารู้สึกพอ ก็เป็นสุขทันที
|
|
|
|
|
|
|
|
|