ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[อริญชย์]

ขอขอบคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต

  แย้ตัวน้อยด้อยค่าในป่าเขา

แย้ตัวน้อยด้อยค่าในป่าเขา
วิ่งแผ่วเบาหลบอยู่ในรูหลุม
ไม่หาญสู้เหยี่ยวกาหมายมารุม
ต้องหลบมุมซุ่มอยู่พอชูคอ

บนผืนดินเก่าครั้งแย้ยังอยู่
บอกให้รู้พงไพรวิไลหนอ
มีสัตว์น้อยเดินเรียงมากเพียงพอ
คนหัวร่อกันเล่นทุกเย็นเช้า

มาบัดนี้เลือนรางป่าบางหาย
คงไม่วายแย้น้อยวิ่งหงอยเหงา
รอฟังเพียงเสียงแว่วเพื่อนแผ่วเบา
ก็คงเศร้าเดียวดายกลางสายลม

ใครจะเห็นคุณค่าเมตตาแย้
รักษ์ดูแลป่าให้เงาไม้ร่ม
มองเห็นแล้วยิ้มรื่นสุขชื่นชม
เลิกทับถมหยามแย้ให้แย่เอย!ฯ

                          อริญชย์
                      ๙/๑๐/๒๕๕๖

ปล.ขอขอบคุณข้อมูลจาก
http://www.oknation.net/blog/print.php?id=602145

 

[--ณัชชา--]

ไม่มีป่าไม่แย่แย้ไม่สน
มันซุกซนเรียนรู้ลงรูเฉย
อยู่กับป่าแย้ตอบไม่ชอบเลย
มันคุ้นเคยกับรูเรารู้ดี

มีหลายคนถวิลจะกินแย้
เขาเที่ยวแหย่รูใหญ่เพื่อไล่บี้
แย้มันวิ่งหนีตายตั้งหลายที
เพราะกลัวซี้ถูกเอาไปเผากิน

--ณัชชา--

 

[ไพร พนาวัลย์]

 

แย้ตัวใหญ่ไร้พิษแม้นิดหนึ่ง
ถูกคนดึงอยู่ได้ไม่วายดิ้น
เห็นว่าเราเป็นอาหารที่หวานลิ้น
จนลืมสิ้นปาณาฯห้ามฆ่า,แกง

ลองกลับกันดูบ้างเปลี่ยนร่างไหม?
มนุษย์ไซร้เป็นแย้โดนแช่แห้ง
ให้ฉันเป็นมนุษย์ขุด,จัดแจง
หิ้วร่องแร่งดูมั่งคงคลั่งตาย

แย้ตัวใหญ่ก็จริงแต่วิ่งช้า
ยังจะฆ่าจะแกงกันง่ายง่าย
ขอสาปแช่งให้มนุษย์ตูดคันคาย
นอนบนทรายกลางแดดให้แรดตื๊บ.!!

“ไพร พนาวัลย์”

 

<a href="http://www.youtube.com/v/01cIm9RTUz0&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/01cIm9RTUz0&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[yaguza]

ไม่มีป่าไม่แย่แย้ไม่สน
มันซุกซนเรียนรู้ลงรูเฉย
อยู่กับป่าแย้ตอบไม่ชอบเลย
มันคุ้นเคยกับรูเรารู้ดี

มีหลายคนถวิลจะกินแย้
เขาเที่ยวแหย่รูใหญ่เพื่อไล่บี้
แย้มันวิ่งหนีตายตั้งหลายที
เพราะกลัวซี้ถูกเอาไปเผากิน

--ณัชชา--

ไม่ใช่เผือก ใช่มัน ดันมาเผา
ช่างงี่เง่า เหลือทน คนใจหิน
อยู่ในรู ลำบาก อยากจะบิน
บนพื้นดิน นี้มัน อันตราย

น้ำท่วมรู ต้องหนี ขึ้นที่สูง
บ้างพลัดฝูง ดินถล่ม จนจมหาย
พวกที่หนี ไม่ทัน มันเลยตาย
ถ้าแปลงกาย เป็นกิ้งก่า ท่าจะดี

 

....ยากูซ่า.....

[ดารกะ]

 

บ้านผาภูอยู่ดอยคอยฟ้าฝน
แสนลำบนทนทุกข์มิสุขขี
ต่างอดอยากปากแห้งแล้งทั้งปี
อู๊ยโชคดีมีกิ้งก่าข้างหน้าเรา

โดดตะครุบปุ๊ปปั๊บจับได้แล้ว
มื้อเย็นแจ๋วเลยนั่นจะบั่นเจ้า
ผัดพริกแดงแจกจั่วครอบครัวเฮา
ต้องไปเผาเอาเกลือทาก่อนมาแกง

 

ก้อย

[อริญชย์]

โปรดเอ็นดูแย้น้อยวิ่งหงอยเหงา

โปรดเอ็นดูแย้น้อยวิ่งหงอยเหงา
เคียงผองเผ่ากิ้งก่าในป่าแห้ง
อุตส่าห์หลบชุลมุนเกลือกฝุ่นแดง
คนยังแกล้งล่อลวงดักบ่วงคอ

มองให้ซึ้งสัตว์ป่าโลกน่ารัก
หมายตั้งหลักพงไพรสืบไปต่อ
แม้นมนุษย์ล่าเพลินจนเกินพอ
วันหน้าหนอเหลืออยู่เพียงหมูแมว

ลูกหลานคอยชี้มือมองยื้อแย่ง
ดูภาพแห่งความหลังคอยตั้งแถว
วาดรูปแย้กิ้งก่าพราวตาแวว
แต้มเพริศแพร้วด้วยจิตที่คิดเอง!ฯ

                              อริญชย์
                         ๑๐/๑๐/๒๕๕๖

ปล.กลอนบทนี้ แต่งก่อนกลอนเหยี่ยวอพยพ ตอนแรกว่าจะไม่ลง ก็เลยนำไปดัดแปลงเป็นกลอนเหยี่ยวอพยพแทน 
แต่เมื่อย้อนอ่านดูแล้ว น่าจะมีเนื้อหาสาระมากอยู่พอสมควร จึงขอนำมาลงให้อ่านกันเล่น ๆ ก็แล้วกันเน้อทุกท่าน   
และก็ต้องที่ขออภัยที่ต่อกลอนไม่ค่อยถนัด ส่วนมากจะแต่งเป็นเรื่องเป็นราวไปเลย ส่วนท่านใดถนัดต่อกลอน
ก็ตามสบายนะทุกท่าน ไม่ว่ากัน สนุกสนานเจือเนื้อสาระ คติธรรม ธรรมชาติ ตามสมควร
และให้ถือซะว่ากลอนบทนี้เป็นการแต่งแนวอนุรักษ์ธรรมชาติก็แล้วกันเน้อ  ขอขอบคุณทุกท่าน

 

[ปู่ริน]

แสนอนาถวาสนาน้ำมาท่วม
แย้..ต่างรวมเฝ้าระวังยังข่มเหง
ถึงคราว..แย้..แพ้พ่ายน้ำทำนักเลง
โถ..อวดเบ่งทำลายสวนไร่นา

น้ำ..คุยโม้โอ้อวดปวดใจแท้
แย้..คงแย่แหย๋แน่นอนตอนโหยหา
น้ำท่วม..รู ดูเจ็บใจท่วมป่าช้า
แย้..ต้องหาคอนโดใหม่ที่ไหนดี

เห็นเหยี่ยวแล  แย้..สุดเสียว เปลี่ยวดวงจิต
ใจครุ่นคิดแก้ปัญหา ..ตั้งท่าหนี
หวังจะมีหน่วยงานใดในตอนนี้
ช่วยหาที่ ให้..แย้ อยู่  รูดังเดิม

อย่าแหย่..แย้ จับไปทำอาหาร
ช่วยอนุรักษ์ ให้ลูกหลานช่วยส่งเสริม
หาก..รัก..แย้ อย่าริทำ หรือซ้ำเติม
ช่วยริเริ่ม . รักษ์..แย้ไว้ ..ให้ยืนนาน.

                             ริน ดอนบูรพา
                                 ๑๑ ต.ค.๕๖

[อริญชย์]

“สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ ทรงมีความประสงค์ให้ทุกคนร่วมกัน อนุรักษ์แย้ เพราะเป็นทรัพยากรธรรมชาติอันมีค่า
เป็นสัตว์ที่หายากนับวันใกล้จะสูญพันธุ์ไป เนื่องจากถูกไล่ล่าเพื่อนำไปเป็นอาหาร แหล่งที่อยู่อาศัยก็ถูกทำลายไปทุกวัน ๆ ครับ”
ข้อมูลอ้างอิงจาก http://www.oknation.net/blog/print.php?id=602145


นับว่าโชคพงไพรแมกไม้มี

น้ำท่วมแลแย้รู้ต้องอยู่ไหน
เพียงน้ำใสเซาะหินไหลรินผ่าน
ต้องรีบขึ้นจากค่ายก่อนพ่ายธาร
ระวังการเหยี่ยวกาถลาเอา

ฝูงแมลงตัวน้อยยังลอยน้ำ
แย้ก็ช้ำน้ำโยงลงโพลงเก่า
หลบขึ้นเนินลดหลั่นพอบรรเทา
แม้นมัวเศร้าคงบ่าตามวารี

เมื่อสายน้ำทะลักอย่างหนักหน่วง
โพลงถูกห้วงสายชลท่วมท้นที่
แย้รอดตายเพราะว่าเนินป่ามี
จึงจรลีขึ้นบกแทบตกโคลน!ฯ

                             อริญชย์
                        ๑๑/๑๐/๒๕๕๖

ปล.เป็นเพียงจินตนาการ ต่อกลอนเล่น ๆ ขอขอบคุณทุกท่าน




 

[รพีกาญจน์]

ขอสัมผัสปู่รินนะครับ ถ้าใช้คำอื่นเนื้อหาไม่สอดคล้อง

 

ป้าย ยินดีต้อนรับมาเยี่ยมเยือน
คู่ป้ายเตือน ทุกผู้ เข้าหมู่บ้าน
เป็นบัญญัติ ต้องห้าม สามประการ
ถ้าหากท่าน ละเมิด เกิดเภทภัย

วางกระทง ถูกจับ ปรับจำขัง
ใส่กรงนั่ง คอก้ม ดมขี้ไก่
พันบาทมิขาดเกิน เสียเงินไทย
ห้ามจับแย้ ตัดไม้ ในเขตคาม

ป้าย อบต.ตำบลที่ผมอยู่ครับ

 

รพีกาญจน์

[panthong.kh]

อยู่ที่สวน ไร่นา มีมาเยอะ
หน้าแล้งเจอะ ประจำ ตามคันหนาม
รูใหญ่ยิ่ง จริงแท้ แย้แถบงาม
ปล่อยไปตาม ธรรมชาติ ที่วาดไว้

คนชอบแอบ ไปจับ นับไม่ถ้วน
พวกก่อกวน มากมาย มากลายใกล้
ต้องคอยเฝ้า เจอบ่วง รูกลวงไป
รัดคอได้ เป็นเสร็จ สำเร็จการณ์
พันทอง