ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[อริญชย์]

     
ขอขอบคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต

      ก่องข้าวใหญ่ฆ่าลูก

ขอโอกาสดัดแปลงแถลงถ้อย
ก่องข้าวน้อยก่อนเก่าที่เล่าขาน
มาเป็นก่องข้าวอื่นให้ชื่นบาน
ยิ้มสำราญกันเล่นพอเห็นธรรม

เรื่องบักเงินลูกชายของยายเหลียว
มันชอบเที่ยวดื่มเมาทุกเช้า-ค่ำ
เสพยาบ้ายาไอซ์งานไม่ทำ
หลงทางต่ำอบายมากมายมี

ขู่ขอเงินยายเหลียวอย่างเคี่ยวเข็ญ
ทุกยามเย็นเดินมาทำหน้าหมี
ไม่ได้เงินจากยายก็หมายตี
เป็นลูกทรพีฤดีมาร

ยายยื่นข้าวเหนียวมาทั้งกระติบ
บักเงินหยิบก่องข้าวมาดห้าวหาญ
ปิ้งย่างตับจับหม่ำอย่างสำราญ
หน้ายังกร้านด้วยเหงื่อของเสือปลอม

เพราะบักเงินเที่ยวเล่นทั้งเย็น-เช้า
เสพมึนเมาเหล้ายาจนหน้าผอม
ยายเหลียวเตือนอย่างไรก็ไม่ยอม
มันเตรียมพร้อมระรานด้วยจานบิน

ช่วงเย็นเงินหิวจนเกินทนไหว
ก่องข้าวใหญ่หนักหนาชวนถวิล
กับข้าวแลแม่หาล้วนน่ากิน
อร่อยลิ้นบักเงินเพลิดเพลินพอ

เพียงลงมือปั้นหม่ำห้าคำข้าว
ต้องจุกร้าวลิ้นปี่เสียนี่หนอ
โดยไม่ทันดื่มน้ำกลั้วลำคอ
กลับตัวงอล้มฟาดตายขาดใจ

เปิบตะกละหนักเข้าจนเจ่าจุก
ขี้เกียจลุกหาน้ำดื่มถามไถ่
ตะคอกแม่แก่ยื่นยิ้มฝืนไป
เดินบ่ไวลูกยายจึงตายเอย!ฯ

                     
                    อริญชย์
                 ๘/๑๐/๒๕๕๖

ปล.เป็นเพียงจินตนาการในการแต่งเล่นเพื่อความเพลิดเพลินเท่านั้น
ไม่มีข้อมูลความจริงจากข่าวสารใด ๆ ทั้งสิ้น  ขอขอบคุณทุกท่าน 
และขอขอบคุณโครงเรื่องเดิมคือ “ก่องข้าวน้อยฆ่าแม่”

 

[--ณัชชา--]

คงชูชกกลับชาติอย่างมาดมั่น
กินข้าวปั้นจากหม้อติดคอเฉย
เป็นยายเหลียวฆ่าลูกเหมือนทุกข์เกย
อนาถเอยอนาถแท้แม่เศร้าใจ

หลังจากนั้นวันเดียวยายเหลียวบวช
แกเฝ้าสวดให้บุตรสุดรักใคร่
นางอุทิศผลบุญหนุนนำไป
เงิน...เป็นดาวลูกไก่ในบัดนาว

--ณัชชา--

 

[ไพร พนาวัลย์]

แม่เคยฟังนิทานมานานแล้ว
ไอ้ตัวเงินมันแอ่วอยากกินข้าว(อ้อน)
แม่จึงรีบจัดให้ทั้งใหญ่,ยาว(ก่องข้าว)
ได้ไม่มีเรื่องราวเป็นข่าวกัน

ส่วนไอ้เงินหิวจัดจึงอัดแน่น
มันจึงแค่นข้าวเหนียวที่เคี่ยวปั้น(รีบ)
สมน้ำหน้ารีบตายในเร็ววัน
ไม่ยังงั้นคนแย่คือแม่เอง

อานิสงส์อันใดมันไปเกิด?
มันประเสริฐอย่างไรไยรีบเร่ง?
ให้ไปเกิดเป็นดาวอย่างในเพลง?
หรือไปทำนักเลงกับยมบาล?

น่าจะเกิดเป็นหมาสักห้าชาติ
ที่บังอาจทรพีไม่มีย่าน(กลัว)
แล้วเป็นควายเขาเกจำเจงาน
อีกหำยานล้านปีไม่มีลด

“ไพร พนาวัลย์”