ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[nemesis]

รักมันเบื่อหรือไรยัยต้องจาก

เธอจึงฝากทิ้งไว้เพียงบาดแผล

เจ็บลึกๆข้างในใจไม่แคร์

ทั้งไม่แลแม้หางตาเธอไม่มอง




เพราะความจริงคือฉันนั้นไม่ใช่

เธอจึงไม่ให้ความเสน่หา

จึงจากไปฝากไว้เพียงน้ำตา

ที่ไหลมาครานั้นฉันอาดูร




แค่รักพังสั่งใจไม่คิดถึง

ความลึกซึ้งถึงช่วงเสน่หา

ยังคงอยู่่ขู่ใจตลอดมา

แม้ตีฝ่าล่าถอยเพียงก้าวเดียว



-------------

[panthong.kh]

รักมันเบื่อ เหลือเกิน จึงเดินจาก
มันซ้ำซาก มากมาย หน่ายแลเหลียว
จึงขอลา จากจร ไปนอนเดียว
หัวใจเปลี่ยว เหี่ยวเฉา เหงาช่างมัน

ส่วนความจริง คือว่า เธอหน้าแก่
ฉันจึงแปร เปลี่ยนถ่าย หน่ายเหหัน
ขืนอยู่ด้วย ม้วยแน่ แก่เกินกัน
ไร้สุขสันต์ วันใด อยู่ใกล้เธอ
พันทอง
 

[nemesis]

ความศรัทธาคงหมดที่ทดไว้

ทำอย่างไรใจเธอก็คงหนี

หรือข้างๆทางใจฉันไม่ดี

เธอเลยหนีมีทีท่า...ว่าอยากลืม
-------
ขอบคุณที่อ่านและคอมเม้นครับ

[ไพร พนาวัลย์]

ขอเตือนน้องลูกหลานในบ้านนี้
จงอย่ามีรักร้ายให้คลายปลื้ม
รักด้วยความสงสารดั่งการยืม
มิดูดดื่มดั่งใจ,ไวจืดจาง

ความสงสารจะปิดบังความบกพร่อง
จะขัดข้อง,หงุดหงิด,ดั่งผิดข้าง
ทัศน-คติ,ปริ,บอบบาง
รสนิยมคนละอย่างไม่สร่างซา

เพราะอยู่กันนานไปมันไม่รับ
ไม่ซึมซับ,แตกแยก,ดั่งแปลกหน้า
คุยกันไม่รู้เรื่องขุ่นเคือง,คา
ทั้งต่อว่า,ด่าทอ,ไม่ขอเจอ

จงรักคนที่ใจเรายอมรับ
และซึมซับ,สมถะ,อยู่เสมอ
อยู่อย่างมิตร,สะกิดเตือน,ดั่งเพื่อนเกลอ
พี่เสนอ,เธอสนอง,ประคองกัน

แต่ถ้าใครมีรักประจักษ์จิต
ด้วยสงสารมิ่งมิตรสนิทนั่น
ทัศน-คติ,ผลิดอกพลัน
รสนิยมเทียมทันอย่างมั่นใจ

พร้อมด้วยรัก,สงสาร,เจือจานเจ้า
รักด้วยเข้าใจกันมิหวั่นไหว
พร้อมด้วยรักภักดีมีห่วงใย
ก็จงเก็บรักไว้แนบใจ เทอญฯ

“ไพร พนาวัลย์”
 

[panthong.kh]

จะเชื่อดี ไหมหนอ พ่อตาตี่
เห็นริบหรี่ ทีแรก แทรกทรวงเขิน
คิดจะจีบ จ้องจับ เกิดหลับเพลิน
จำใจเดิน หลบเร้น เค้นตามอง

หากสงสาร มานหมอง เดี๋ยวร้องจ๊าก
เรื่องหลายหลาก ฟากฝัน สวรรค์ล่อง
ต้องหวานอม ขมเข็ด เด็ดเนืองนอง
พลาดซ้ำสอง ต้องตายแน่ แย่แล้วเรา
พันทอง
 

[ไผ่เดียวดาย]

ใจสลาย กับถ้อยคำ ที่ซ้ำซาก
ออกจากปาก คนหลายใจ ทำให้เขว
กับคำหวาน พูดรบกวน ให้รวนเร
การทุ่มเท ต้องถึงจุด ที่หยุดเดิน

เมื่อความรัก ปลิวกระเด็น กลายเป็นเบื่อ
เธอไม่เหลือ ความจริงใจ ใช้ผิวเผิน
คืออดีต ใช่คำถาม ความบังเอิญ
เป็นส่วนเกิน ความรู้สึก ไม่นึกจำ

ฉันก็เบื่อ เป็นเหมือนกัน มันแน่นอก
จึงอยากยก ให้หลุดจาก ซากความช้ำ
พอกันที แม้รักมาก ยากจะทำ
แต่เป็นกรรม ที่ต้องยอม ตรอมหัวใจ