ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Design with love ᵔᴥᵔ]

~* คะนึง *~

“-- เสียงหนึ่งในเงียบเหงา
ภาพเงาของอ้างว้าง
สัมผัสอัน เ บ า บ า ง
เลือนลางของวานซืน

สถิตแด่ ‘ทรงจำ’
ความหลังยังดาษดื่น
ลิ้มเจ็บเหน็บค่ำคืน
จะมิลืมฤๅไร ?

สิ่งเก่าเล่าอดีต
ดุจมีดกรีดไฉน.. .
น้ำตาของยาใจ
รินไหลดั่งสายธาร


‘ความเจ็บ’ยังหยั่งลึก
รู้สึกยังอาจหาญ
อ้อมกอดยังร้าวราน
วิญญาณร้าวระบม --”


 
 Design with love”

[~ขลุ่ยกันแสง~]

เห็น..ร้าวราน นานนัก พี่ชักห่วง
โอ้..ในทรวง ทรามชื่น ช่างขื่นขม
ใครใจดำ ทำเจ้า จนเศร้า-ตรม
รักลอยลม ลาลับ ไม่กลับคืน..
 
..อยากเห็นน้อง-นางยิ้ม พิมพ์ดวงหน้า
แววสดใส นัยน์ตา คราระรื่น
เลิกวิโยก โศกศัลย์ เถิดขวัญยืน
อยากเห็นนวล หวนชื่น..ฟื้นอุรา
 

[Design with love ᵔᴥᵔ]

“-- ยามร้าวรานหัวใจไร้ที่พึ่ง
เพียงวูบหนึ่งคิดถึงรำพึงหา
เรื่องก่อนเก่ารุมเร้าเคล้าชีวา
เพียรก้มหน้ามิสู้ฟ้าน้ำตาริน

เพราะเหตุใดเรื่องเก่าเศร้าไม่ลบ
เพียงฉากจบ สยบใจให้หมดสิ้น
เจ็บหนอเจ็บ ช้ำหนอช้ำ ย้ำอาจิน
เพียงเศษดินหรืออย่างไรให้ระทม

'เขาคนนั้น'จึงไม่เคยเชยคุณค่า
ไร้ราคาหยดน้ำตาเขาว่าสม
เพียงพร่ำ'รัก'ไร้จริงใจไปต า ม ล ม
ปล่อยให้ตรม เมื่อสาสมอย่างปองใจ --”


 
 Design with love”

[~ขลุ่ยกันแสง~]

เห็นนวลน้อง นองน้ำตา มิซาสร่าง
เดินบนทาง ร้างฝัน สุดหวั่นไหว
ทั้งทิวา ราตรี มิมีใคร
ดวงหทัย ท้อทด หมดกำลัง..
 
..อยากกุมมือ นงเยาว์ กอดเจ้าไว้
เช็ดน้ำตา อย่าให้ มันไหลหลั่ง
มอบอุ่นอวล หวนชื่น รื่นภวังค์
รักษ์ฤดี ที่พัง..ให้ดังเดิม