ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไร้นวล^^]

(Beautiful Church In Shoreline Connecticut, USA , thank you internet for the picture)




๐ลิ้มลอดช่องชื่นลิ้นกลิ่นก็หอม
ดมพยอมมลุลีนี้หรรษา
ชมหิ่งห้อยช้อยฉ่ำอัมพวา
ก็มิกว่าเพลินพักตร์เพราะรักนง

๐ฟังเพลงแผ่วแว่วซึ้งตราตรึงโสต
ยลยอดโบสถ์บรรจถรณ์บวรหงส์
สราญสีใสพิสุทธิ์บุษบง
ฤๅยรรยงอย่างเย้าเคล้าคลอนาง

๐นั่งเฟิร์สคลาสฉาดโฉบโอบพิภพ
นั่งประกบนางแบบแนบชิดข้าง
นั่งแถวหน้าคอนเสิร์ตเบิร์ตร้องพลาง
นั่งระหว่างน้องนั้นเกินบรรยาย

๐ชมชายหาดสะอาดใสใกล้กระบี่
เกาะพีพีผ่องผุดสมุทรฉาย
เพลินภูเก็ตเกาะพิลาสเพราะหาดทราย
กลับมิคล้ายเคียงน้องผู้ผ่องเพ็ญ

๐สิเปรียบเปรยปานใดให้เทียมเท่า
สิยกเอาเอนกไหนก็ไม่เห็น
สิเน่หานารีนี้เช้าเย็น
สิขอเป็นปริวาณทาสกานดาฯ
 

[ไร้นวล^^]

๐หากน้องสูงสูงถวัลย์ชั้นดุสิต
ร่างลลิตวลัญช์ลายชายเพรียกหา
แก้มก็นุ่มประหนึ่งทรรศน์อัจฉรา
นัยนาก็นิ่มนวลล้วนลออ

๐สองหัตถาเทียมทวีฉวีสรวง
นางวังหลวงเลิศศักดิ์ลักษณ์รองหนอ
เรียวแขนขาวพราวพรั่งดั่งแสงทอ
สกนธ์กรอกาญจน์แกมแฉล้มโลม

๐พรรณนาวจีไหนไสวหวาน
รึเปรียบปานสรรพางค์สอางค์โฉม
เทศกาลชดช้อยคือลอยโคม
ดูหน่วงโน้มนันทะหน่ายพ่ายนารี

๐เปรียบปานนี้มิมีใจกระไรได้
ออกปากไล่ละเวงเหวี่ยงเลี่ยงฉวี
ฉันก็คงคล้ายคนหล่นฤดี
มิอยากมีแม้ชีพรีบมลายฯ

 

[D]

เป็นหยังน้อ!. ตื่น.ตื่น โถ!ยืนฝัน
เนี่ยกลางวัน แสกแสก แปลกเหลือหลาย
สาวได๋เด็ด เฮ็ดได้ ใจละลาย
มานสลาย อ้ายจ๋า หล้าห่วงจัง

คงไข้ขึ้น มึนหลง ลงกึ๊นเพ้อ
ตรงไหมเน้อ เวลา ยาหมอสั่ง
คนที่อ้าย ร่ายคำ ย้ำเสียดัง
หล้าหมดหวัง ซังกะตาย บ่ใช่เรา

"ดิน"

[ไร้นวล^^]

๐กู่คอก้องพร้องเพรียกตะเกียกเก้อ
พร่ำพจน์เพ้อเพียงเพื่อเยื่อใยเก่า
แดดวงดับพยับแย่ดูแผ่เบา
กลับกระเส่ากระส่ายภาษสวาทรมย์

๐หากแห้งแหบโหยหาจนพร่าเสียง
พบพ้อเพียงเงียบงันประหวั่นถม
โอ้องค์อินทร์องค์ศิวะแลพระพรหม
ท่านบรรทมทิศไหนไยเฉยเมย

๐หรือนี่คือเงื่อนปมพรหมลิขิต
ร้อยจริตจรดคู่ใช่ชู้เผย
สวรรค์เสกสร้างเสน่ห์บุพเพเปรย
ยังหยาดเย้ยยื้อแย่งแสร้งแกล้งกัน

๐ใครมิควรคบเคียงสำเนียงคู่
ไยไม่ปูทางเปลี่ยวเป็นเดี่ยวขวัญ
กลับเสกซมซ้อนช้ำความสัมพันธ์
คอยคาดคั้นเคราะห์สรวงทะลวงราญฯ



น้องดินแต่งไปแต่งมา มองพายุ มองฝน กลายเป็นกลอนเศร้าเลย นี่แหละนะ เค้าเรียกกลอนพาไป อิอิ

[~ขลุ่ยกันแสง~]

แม้นได้คลอ เคล้าเคียง คู่เนียงน้อง
ร้อยเรียงสอง ทรวงใน ดังไขขาน
มโนคง ครองสุขสันต์ ทุกวันวาร
ศรีตระการ ก่อเกิด กำเนิดมา..
 
..พักตร์นรี เรืองรอง ผิวผ่องผุด
บริสุทธิ์ สรรพางค์ ช่างสง่า
โสตแสนซึ้ง ซึ่งรส พจนา
ทั่วทั้งหล้า หาไม่ มีใครเทียม
 

[D]

ต่างกับฉัน ลิบลับ เลยพับผ่า
คนบ้านนา ป่าดอย มิค่อยเหนียม
คิดรักใคร สักคน จนใจเจียม
มิเทียบเทียม เรี่ยมเร้ และเรไร

เอ่ยขับขาน ฝ่านฝืด ช่างชืดแฉะ
คนฟังแหวะ ประจำ ซ้ำหมันไส้
คนเคยรัก ทักทาย ก็หายไป
เพราะฉันไม่ ได้ความ ทำไงดี

"ดิน"