ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สะเลเต]

มองเส้นทางสว่างไสวด้วยไฟฟ้า
เทียนอย่างเราไร้ค่าถ้าจะกล่าว
เหตุเพราะแสงสว่างใสไม่ยืดยาว
คนใช้เพียงครั้งคราว..ครั้นจำเป็น

ไฟฟ้าดับจับต้องมองค้นหา
พอเหลือค่าของเราเขาทุกข์เข็ญ
เทียนจึงช้ำน้ำตา...พากระเซ็น
แสนยากเย็นหยั่งถึงซึ่งใจคน

หยากไย่เกาะ!!เก็บกันลืมวันที่
เห็นเราดีมีค่าคราขัดสน
เห็นประโยชน์ยามเขาเข้าตาจน
คลายมืดมนมองฉันเพื่อบรรเทา

ไฟฟ้ามาหมดสิทธ์คิดหยิบใช้
"เพียงตัวเลือก"รอไปถึงไหนเล่า?
ทำหน้าที่พลีร่างเทียนอย่างเรา
ลงทุนเผาผลาญตัว..มิกลัวตาย

---สะเลเต---

[รการตติ]

โลกแห่งแสงศิวิไลซ์ของไฟฟ้า
กับรถราพาพุ่งจุดมุ่งหมาย
มีถนนเพียงไว้ให้ท้าทาย
มีไฟคล้าย " แสงจันทร์ "..นั่นของปลอม

โลกกำหนดถ้าได้ขึ้นมาใหม่
มีดอกไม้เชยอารมณ์ชมกลิ่นหอม
มีตะแบกโรยรินกลิ่นพะยอม
มีเพลงกล่อมเพียงซับรับน้ำใจ

มีสร้อยเสียงแสนหวานของกานท์แก้ว
มีเสียงแผ่ววิงวอนแต่อ่อนไหว
มีเปลวเทียนกล่อมเห่ยามเปลไกว
มีสายใยรินรักเพื่อถักทอ

เราเทียนน้อยจุดไสวให้เริงร่า
เขาเห็นค่าแสงไฟหรือไม่หนอ ?
น้ำตาเอย..หยดเทียนหากเวียนพอ
ก็จะขอหลอมใหม่ให้เหมือนเดิม.

รการตติ

[--ณัชชา--]

ไฟฟ้ามาหมดสิทธ์คิดหยิบใช้
"เพียงตัวเลือก"รอไปถึงไหนเล่า?
ทำหน้าที่พลีร่างเทียนอย่างเรา
ลงทุนเผาผลาญตัว..มิกลัวตาย

---สะเลเต---

บ้านฉันอยู่บ้านนาแถมล้าหลัง
จนเสียจังทุกข์ถมไม่สมหมาย
เรื่องไฟฟ้าไม่มีหรอกบอกไม่อาย
ไม่สบายสุขล้นเหมือนคนเมือง

มืดขึ้นมาเมื่อไรใช้คบจุด
แบบมนุษย์ยุคหินก็สิ้นเรื่อง
ไม่มีหรอกเทียนทองแสนรองเรื่อง
เทียนสิ้นเปลืองเรื่องงบกว่าคบไฟ

--ณัชชา--

 

[D]

บ้านฉันก็ อยู่สวน จวนพังผุ
ฝาปะปุ เสากร่อน เรือนคลอนไหว
หน้าต่างหลุด ลุ่ยวิ่น ปลวกกินใน
ขั้นบันได ชำรุด ทรุดหลังคา

ใช้ตะเกียง น้ำมัน วันละนีส.ส.ส
จุดติดติด ดับดับ ขาดทรัพย์หา
น้ำมันก๊าซ ประหยัดใช้ ไส้.ถูทา
จน..มิมี เงินตรา จะซื้อเทียน

"ดิน"

[กังวาน]

นักกลอนน้อยด้อยค่ากลางป่าเขา
ฉันแต่งเอาด้วยจิตคิดและเขียน
ตามอารมณ์ผสมใจใช้แสงเทียน
ดูวนเวียนไปมาน่าปวดใจ

มิหวังเด่นเป็นกวีศรีสยาม
มันแค่ความรักกลอนและอ่อนไหว
ทุกคำฝันกลั่นจากฟากฤทัย
แต่ถ้าใครมิชอบอ่านจงผ่านเลย

แค่เปลวเทียนเขียนคำนำส่องแสง
มิร้อนแรงสว่างเท่าที่เขาเอ่ย
ศัพท์แสงสูงสิ่งใดก็ไม่เคย
คำแสนเชยบ้านนอกเขาบอกมา

แต่หัวใจใสซื่อก็คือฉัน
ยังเฝ้าฝันโลกสวยด้วยภาษา
ทุกถ้อยคำนำรักซึ้งติดตรึงตา
ด้วยสัญญาเพื่อลูกหลานได้ขานคำ

นักกลอนน้อยด้อยค่ามาตรงนี้
เพราะรู้ดีพออาศัยให้ชื่นฉ่ำ
น้ำตาเทียนเจียนตนเพื่อพ้นกรรม
ขอส่องนำแล้วลาอย่าว่ากัน

---กังวาน---
 

[panthong.kh]

บ้านฉันยิ่ง แย่ใหญ่ ไกลปืนเที่ยง
มีแค่เพียง แสงจันทร์ วันฟ้าเปลี่ยน
ด้วยข้างขึ้น มองเห็น เพ็ญแขเวียน
นั่งแต่เกวียน เทียมควาย หน่ายเสียจัง

ข้างแรมมืด มิดลอง มองไม่เห็น
หิ่งห้อยเป็น เพื่อนฉัน ทุกวันหวัง
เงินจะซื้อ ลำเค็ญ ไม่เด่นดัง
ข้าวก็ยัง ครกกระเดื่อง มันเรื่องจริง
พันทอง
 

[รพีกาญจน์]

นอนห้างเปล่า เฝ้านา ครามืดฝน
เอากิ่งสน ปนใบ สุมไฟผิง
จุดบุหรี่ ขี้โย โพล่เอนอิง
เสียบปลาปิ้ง จี้ข้าว ก่ายราวราง

กันยุงเหลือบ ริ้นไร ไต่ตอมกัด
ดึกสงัด ควันไฟ ไล่ผีสาง
พลิกตะแคง แสงอ่อน หนาวนอนคราง
เมื่อสตางค์ ขาดมือ ซื้อโคมเทียน

 

รพีกาญจน์

[สะเลเต]

เราเทียนน้อยจุดไสวให้เริงร่า
เขาเห็นค่าแสงไฟหรือไม่หนอ ?
น้ำตาเอย..หยดเทียนหากเวียนพอ
ก็จะขอหลอมใหม่ให้เหมือนเดิม.

รการตติ

"เขาเห็นค่าแสงไฟหรือไม่หนอ ?"
หยิบเราใช้เกินพอ..มิขอเพิ่ม
เก็บทุกหยดหยาดน้ำตามาต่อเติม
เพื่อหลอมเสริมเป็นแท่งแกร่งอีกครั้ง

ถูกจำกัดกฎเกณฑ์เส้นแบ่งกั้น
แสงเทียนนิดน้อยนั้นฝันมุ่งหวัง
ขอสาดแสงแรงกล้าก่อนล้ากำลัง
ส่องไปยังฝังฝัน..วันมืดมน

---สะเลเต---

[รการตติ]

น้ำตาเทียนหนึ่งหยดกำหนดแสง
อาจล้าแรงจากใครไปอีกหน
หากน้ำตาเทียนไหลในกมล
จะทานทนจากกันได้ฉันใด..

เมื่อเทียนเปล่งสีสันหมื่นพันเล่ม
แสงจักเข้มมิจางสว่างไสว
และเมื่อหยดน้ำตาเทียนมิเปลี่ยนไป
แสงเทียนใจจักตื้นตันก็ฉันนั้น..

รการตติ

[ดาว อาชาไนย]

รักแรงร้อนย้อนยุคบุคลิก
โรแมนติกสุดห้ามความสุขสันต์
แสงสลัวมัวจ้องมองตากัน
เสพสวรรค์เคียงคู่อยู่กับดาว

ใต้แสงเทียนกินข้าวกับสาวรัก
กุหลาบปักโต๊ะมีดอกสีขาว
เพลงรักแผ่วพลิ้วผ่านหวานพริ้งพราว
แสงรักวาวกว่าแรงของแสงเทียน

ดาว อาชาไนย

[สะเลเต]

มืดขึ้นมาเมื่อไรใช้คบจุด
แบบมนุษย์ยุคหินก็สิ้นเรื่อง
ไม่มีหรอกเทียนทองแสนรองเรือง
เทียนสิ้นเปลืองเรื่องงบกว่าคบไฟ
--ณัชชา--

ตีสนิทติดต่อขอยืมคบ
ส่องเขียดกบกับอึ่งที่บึงใหญ่
เทียนอย่างเราลมล้อก็ดับไป
ขอยืมใช้หน่อยนะจ๊ะณัชชา
---สะเลเต---

ใช้ตะเกียง น้ำมัน วันละนีส.ส.ส
จุดติดติด ดับดับ ขาดทรัพย์หา
น้ำมันก๊าซ ประหยัดใช้ ไส้.ถูทา
จน..มิมี เงินตรา จะซื้อเทียน

"ดิน"

เคล็ดไม่ลับสวยเด่นเน้นธรรมชาติ
น้ำมันก๊าซสาดผิวไร้สิวเสี้ยน
อะเมซิ่ง!!หญิงสาวขาวนวลเนียน
ทราบแล้วเปลี่ยน...สวยได้ไม่เสียสตางค์
---สะเลเต---

กันยุงเหลือบ ริ้นไร ไต่ตอมกัด
ดึกสงัด ควันไฟ ไล่ผีสาง
พลิกตะแคง แสงอ่อน หนาวนอนคราง
เมื่อสตางค์ ขาดมือ ซื้อโคมเทียน
รพีกาญจน์

พี่เล่นนอนนอกมุ้งยุงก็จ้อง
มันกัดท้องทำท่าหน้าปูเลี่ยน
เค็มกว่าเกลือเหลือทนจนวิงเวียน
ยุงอาเจียนเช้าเย็นออกเป็นเกลือ
---สะเลเต---

แกงฯขอมัดรวม เอ๊ย!!ต่อรวมในกระทู้เดี๋ยวกันเลยนะคะ แบบว่าทั้งสามท่าน
ความ จ๊นจน..ไล่เลี่ยกันมากเลย

[สะเลเต]

นักกลอนน้อยด้อยค่ามาตรงนี้
เพราะรู้ดีพออาศัยให้ชื่นฉ่ำ
น้ำตาเทียนเจียนตนเพื่อพ้นกรรม
ขอส่องนำแล้วลาอย่าว่ากัน

---กังวาน---
 

เธอ,เปลวเทียนเขียนคำนำแสงส่อง
ฉายฉานหวังรังรองของความฝัน
กลางป่าใหญ่ไพรรีกวีวรรณ
เทียนเล่มนั้นกลั่นแสงแฝงศรัทธา

ฉัน,เทียนไขแสงอ่อน..ป่าคอนกรีต
รักการขีดเขียนคำขันอาสา
อีกหนึ่งเล่มร่วมด้วยช่วยอีกครา
ชอบอักษรา..เขียนได้ไม่เชี่ยวชาญ

เชื่อ!!อีกหลายเล่มรอทอแสงส่ง
เพื่อ"ดำรงรักษ์ไว้"ให้ลูกหลาน
หลายหลายเล่มร่วมเร่งเปล่งตระการ
อีกไม่นานงานศิลป์กวินไกล

---สะเลเต---
 

[สะเลเต]

ข้างแรมมืด มิดลอง มองไม่เห็น
หิ่งห้อยเป็น เพื่อนฉัน ทุกวันหวัง
เงินจะซื้อ ลำเค็ญ ไม่เด่นดัง
ข้าวก็ยัง ครกกระเดื่อง มันเรื่องจริง
พันทอง
 

เทียนไขกับหิ่งห้อย

เราเทียนไขใกล้เคียง..คล้ายหิ่งห้อย
แสงเพียงน้อยหนึ่งนั้นสำคัญยิ่ง
เราหลังส่องแสงสว่างเผาร่างทิ้ง
เธอยังแนบแอบอิง..สิงขรวิไล

เราทั้งสองสาดแสงแต้มแหล่งหล้า
ระบายฟ้าราตรี..เติมสดใส
ความสว่างห่างริบรับกับแสงไฟ
หิ่งห้อยและเทียนไข..ใจรู้ซึ้ง

---สะเลเต---

[สะเลเต]

ใต้แสงเทียนกินข้าวกับสาวรัก
กุหลาบปักโต๊ะมีดอกสีขาว
เพลงรักแผ่วพลิ้วผ่านหวานพริ้งพราว
แสงรักวาวกว่าแรงของแสงเทียน

ดาว อาชาไนย

สักขีพยานทานข้าวของสาวหนุ่ม
อยู่ใต้ซุ้มแสงจันทร์วันฟ้าเปลี่ยน
บรรยากาศแสนหวานผ่านแสงเทียน
ลมรักเวียนแหวกวน..ท้นดวงมาน

เทียน,กุหลาบ..รู้เห็นเป็นสักขี
ถ้อยวจีแจ่มชัดจัดว่าหวาน
ชายบอกรักร้อยครั้งฟังอยู่นาน
แค่สองทุ่ม!!หนุ่มขานผ่านร้อยครั้ง

เกิดสงครามจ้อง..มองตาหน้านวลขาว
ลืมอาหารหวานคราว..หนุ่มสาวสั่ง
เทียน,กุหลาบกลืนน้ำลายเสียดายจัง
แค่มานั่งนับสิว..ไม่หิวหรือไร?

---สะเลเต---

[...สียะตรา..]

......แม้นเพียง...เทียน....เนียนพิลาส..มิฉาดฉาย

...เทียมผกายภาณุมาสสาดรัศมี

...เยือนแสงผ่องส่องนครา..ยามราตรี

...เคียงรุจีนวลเย็น......ของเพ็ญจันทร์

[เนิน จำราย]

......แม้นเพียง...เทียน....เนียนพิลาส..มิฉาดฉาย

...เทียมผกายภาณุมาศสาดรัศมี

...เยือนแสงผ่องส่องนครา..ยามราตรี

...เคียงรุจีนวลเย็น......ของเพ็ญจันทร์


...ดาวคู่เดือนเคลื่อนลอยคล้อยเวหา

...เหนือฟากฟ้า เทพ-อัปสร รับพรทิพย์สวรรค์

...ดินเคียงดอน เนิน-บังอร ทองเนื้อเดียวกัน

...สายใยผูกพัน...ดาว,เดือน ฟ้า ดิน พลอยยินดี

[สุวรรณ]

ขอบพระคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เนตค่ะ

นานนับเนิ่นนาทีราตรีผ่าน
หยดน้ำตาเทียนขานผ่านวิถี
ขณะชีพยังดำเนินต่อชีวี
อาจพรุ่งนี้ พลังคงล้าแรง

หวังเพียงวาบสุดท้ายแสงส่องกระพริบ
งามระยิบสู่ใจชนมิหม่นแสง
แม้นเพียงเสี้ยวขณะก่อนวันแล้ง-
ของน้ำตาเหือดแห้งจากแรงเทียน

[Prapacarn ❀]

แค่เทียนไข ไร้ปัญญาหามาจุด
ต้องไปขุดแมงคา..มาเรืองแสง
ยามพลบค่ำ ตะวัน ผันโรยแรง
เอาตะแกรงจับหิ่งห้อยมาร้อยไว้
 
แทนโซ่ดาวพราวพร่างสว่างเห็น
แสนลำเค็ญ อยู่รู..คุณรู้ไหม
แต่ว่าฉันก็ทน..ไม่จนใจ
แม้ใครใคร ตราหน้า..ว่าขอทาน
 
แซมค่ะ

[สะเลเต]

น้ำตาเทียนหนึ่งหยดกำหนดแสง
อาจล้าแรงจากใครไปอีกหน
หากน้ำตาเทียนไหลในกมล
จะทานทนจากกันได้ฉันใด..

เมื่อเทียนเปล่งสีสันหมื่นพันเล่ม
แสงจักเข้มมิจางสว่างไสว
และเมื่อหยดน้ำตาเทียนมิเปลี่ยนไป
แสงเทียนใจจักตื้นตันก็ฉันนั้น..

รการตติ

ทน!!เพลิงผลาญเผาเถือ..เพื่อแสงจ้า
เรือนร่างล้าน้ำตาเทียนไม่เปลี่ยนผัน
แสงสุดท้ายกายดับลาลับกัน
ก่อนอาสัญปันแบ่ง"สาดแสงใจ"

ฉันใดก็ฉันนั้น
ยากแปรผันเพราะเพลิงเริงรุกไหม้
ละลายตนทนยอมพร้อมเปลวไฟ
แลกสว่างไสวสาดส่งยามหลงทาง

---สะเลเต---

[รการตติ]

งามลำนำมิเปลี่ยนจากเทียนจุด
หากเทียนหยุดมืดเกินอาจเหินห่าง
แต่เทียนใจทุกหยดจรดกลาง
ก็สว่างดุจน้ำใจอันไหลนอง

เฉกเช่นดั่งไส้เทียนจุดเพียงนิด
ก็ลิขิตกานท์เด่นไม่เป็นสอง
แม้เทียนเผาเปลวไว้ใช่เป็นรอง
เปลวแสงส่องยอมรับ "ประทับใจ"

รการตติ