แม้เคยเจ็บ หรือช้ำใจ จนไม่เหลือ
เศษก้อนเนื้อ ให้เหยียบย่ำ กระทำใหม่
แต่อย่างน้อย ใจดวงนี้ ยังมีไฟ
ลุกขึ้นใช้ ใจดวงห่วย ด้วยศรัทธา
เพราะความรัก มีพลัง แม้หวังจบ
เป็นซากศพ แต่รู้สึก ห้วงลึกหนา
ล้มจะลุก แม้ไร้แรง แห่งวิญญา
ถึงจะล้า ยังคงเชื่อ ไม่เบื่อมัน
เพราะเชื่อว่า คนที่ใจ ไม่ไร้รัก
แม้เสียหลัก อย่ามองข้าม ซึ่งความฝัน
วันนี้เจ็บ ถ้าเริ่มใหม่ ในสักวัน
จุดแปรผัน คงมาแน่ แค่ต้องรอ
อาจมีแผล เจ็บไม่น้อย รอยอดีต
หากยึดติด สิ่งที่เชื่อ ไม่เหลือหนอ
ทุกข์ที่กำ เหมือนก้อนหิน บิ่นบั่นทอ
ยิ่งกำต่อ ยิ่งบีบแน่น แสนเจ็บมือ
โลกความจริง คนใช่สุข ได้ทุกอย่าง
ต้องมีบ้าง สิ่งต้องตา ยากคว้าถือ
สูงเกินไป เอื้อไม่ถึง จึงปล่อยมือ
อย่าฝืนยื้อ ดันทุรัง หวังลมๆ
แต่สิ่งหนึ่ง อยากให้จำ หนึ่งคำนี้
แสงริบหรี่ กลางซากปรัก ของรักขม
คอยยึดเหนี่ยว คนอกหัก รักระทม
ใจโทรมๆ อย่าสิ้นหวัง พังศรัทธา
