ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Prapacarn ❀]

ดอกเอ๋ย ดอกจำปา..   
จะเหว่ว้าหมองหม่นจนใจหาย
จากเรือน.ญาติ...ขาดมิตรเคียงชิดกาย   
เจ้าจะหมายพึ่งใครเขาไม่แล

เพียงน้ำคำล่อหลอกที่หยอกหยิก   
เขาแพลงพลิกเสียให้ใจเป็นแผล
ทั้งกิ่งใบร่วงหล่นจนดายแด   
สงสารแม่จำปากำพร้าเอย....

แซม
 

[panthong.kh]

ดอกเอ๋ยดอกกันเกรา...
ขึ้นตามเขา ป่าชื้น ยืนต้นใหญ่
ดอกสีเหลือง หอมเย็น เห็นรำไร
สูงเสียดฟ้า ไหวไหว ต้องใจกาย

บานหน้าแล้ง แรงลม พรมพัดร่วง
ภู่พึ่งรวง ดอมดม ชมชื่นหมาย
เก็บน้ำหวาน เอาไว้ ให้มากมาย
เดือนห้ากลาย กลับมา พาสุขเอย
พันทอง
 

[เนิน จำราย]

ดอกเอ๋ยดอกรัก 
ห้อยกิ่งหักดอกเฉาเงียบเหงาหงอย
มะลิรอพ้อหามาลัยร้อย 
หนึ่งพวงน้อยพอเห็นเป็นมาลา
เวียนรอวันคืนหวนคร่ำครวญถึง
เพียงรำพึงแดเดียวหันเหลียวหา
เช้ายันค่ำกล้ำกลืนคอยคืนมา   
มะลิลารอถักร้อยรักเอย

เนิน จำราย

[ไร้นวล^^]

๐ดอกเอ๋ยดอก...มะลิซ้อน
อาภากรกล่อมกลิ่นถวิลหา
ดุจดังรักเรืองรุจีเริงชีวา
แย้มระย้าระยับอยู่ไม่รู้โรย

๐ดอกเอ๋ยดอก...มะลิซ้อน
พลันจันทรทาบทาล้าระโหย
เหี่ยวแห้งห้วงรวงรักใหัหักโชย
แดดิ้นโดยมะลิลวงช้ำทรวงเอยฯ

 

[กังวาน]

ดอกเอ๋ยดอกเบี้ย
ฉันนั้นเพลียทุกคราหามาจ่าย
ต้นมิลดหมดทางแทบวางวาย
ใช้แรงกายสู้งานมานานวัน

ก็มิท้อพอมีทางสร้างงานเสริม
ค่อยต่อเติมตัดดอกออกช่อฝัน
หวังวันหนึ่งซึ่งหนี้หมดกำหนดกัน
จะขอหมั้นดอกจำปาว่าไงเอย

---กังวาน---
 

[เพรางาย]

ดอกเอ๋ยดอกเล็บ
พอเริ่มงอกตอกเจ็บปลายเล็บนี่
เฝ้าบำรุงรักษามานานปี
หรือเคราะห์ร้ายบังเกิดมีมินานช้า

หากมิเท่าดอกเล็บเจ้าเหน็บเนื้อ
ด้วยมิเชื่อคำหวานกาลก่อนหน้า
กรรมจำพรากจากไกลใช่มารยา
สู้อุตส่าห์คืนมากอดยอดรักเอย

[เนิน จำราย]

ลายเอ๋ยลายสอ   
คำตัดพ้อบรรยายเป็นลายสือ
เอ่ยคำอ้างเรียงรายด้วยลายมือ 
ความก็คือโดนเจ็บโดยเล็บน้อย
ยามเล็บหยิกจิกเนื้อถึงเหงื่อไหล 
กลัวทำไมแผลร้ายแค่ปลายก้อย
   พอวันผ่านแผลสมานสมรอคอย   
รอแหวนร้อยนิ้วนางสมอ้างเอย

เนิน จำราย   

[พิมพ์วาส]

ดอกเอ๋ยดอกซ่อนกลิ่น
หอมฉุนรินซ่อนเร้นเย็นเช้าสาย
ดับกลิ่นแปลกแตกต่างสร่างมลาย
กลีบขาวชายโชยชื่นหอมยืนนาน

กลิ่นโลงลับซับลบกลบเร้นจาก
รอนกเฬวรากเร้นเลือนผ่าน
หอมฟุ้งพัดหวนดื่นคล้อยรื่นมาน
ซ่อนกลิ่นขานซ่อนได้...ใจอย่าเอย



คุณยายท่านเล่าให้ฟังว่า แต่ก่อนนี้เขาจะนำดอกซ่อนกลิ่นมาวางไว้รอบๆศพ
เพื่อลดกลิ่นน้ำหนองของศพ แต่เดี่ยวนี้คงไม่มีแล้วมัง...ตอนเด็กๆส่วนตัวชอบมากๆ
น้าสาวปลูกไว้ที่สวนติดกับหน้าต่างห้องนอนของแม่ ตอนกลางคืนก็ห๊อมหอม...

"กลิ่นหอมโชยมาแต่ไกล ดมคราใดชื่นใจทุกที..."

[~ขลุ่ยกันแสง~]

ตัวฉันมี ดอกโศก วิโยคแท้
ในดวงแด ช้ำฟก โอ้..อกเอ๋ย
น้ำตาไหล ไม่ลด หดแห้งเลย
นอนกอดเกย-ความเหงา เศร้าฤดี..
 
..เมื่อไรหนอ ดอกโศก จะโบกพลิ้ว
ลอยละลิ่ว ปลิวพราก จากวิถี
น้ำจากตา หายหด หมดซักที
หรือโศกนี้ มิคลาย..จวบวายปราณ
 

[สมนึก นพ]

ต้นเอ๋ยต้นจำปา
ด้วยรู้ว่าจากไกลใจเหงาหงอย
จะให้ปุ๋ยน้ำบ้างยังเลื่อนลอย
เหลือร่องรอยที่เก่ายังเฝ้ารอ
ฤดูกาลผันเปลี่ยนวนเวียนรู้
ผันมาสู่ความหวังอีกครั้งหนอ
อยากจะเห็นดอกแยกแตกกิ่งกอ
ประสานต่อถิ่นเก่าของเราเอย.

นพ
24ก.ย.56

[ดุลย์ ละมุน]

จำปาเอ๋ย จำปาลาว
ดั่งแรกสาว สดสวย ระรวยหอม
กลิ่นเจ้าชวน ชื่นชม ให้ดมดอม
หมายถนอม กลีบงาม อร่ามพราว

ดุจดาวดล เด่นดวง กล่อมทรวงข้า
ปรารถนา แนบชม ยามลมหนาว
คิดถึงดวง ดอกฟ้า จำปาลาว
สุขเมื่อคราว คลอเคล้า เคียงเจ้าเอย
 

[Prapacarn ❀]

ดอกเอ๋ยดอกกันเกรา...
ขึ้นตามเขา ป่าชื้น ยืนต้นใหญ่
ดอกสีเหลือง หอมเย็น เห็นรำไร
สูงเสียดฟ้า ไหวไหว ต้องใจกาย

บานหน้าแล้ง แรงลม พรมพัดร่วง
ภู่พึ่งรวง ดอมดม ชมชื่นหมาย
เก็บน้ำหวาน เอาไว้ ให้มากมาย
เดือนห้ากลาย กลับมา พาสุขเอย
พันทอง
 

กันเอ๋ย..เจ้ากันเกรา
อย่าให้เฝ้าชะแง้คอยแลหา
เหลืองละอออุ่นอ่อนอ้อนอุรา
รู้ไหมว่าดวงใจใฝ่รำพึง

เห็นกันเกราเย้ายวนเจ้าหวนหอม
ใคร่เด็ดดอมสุดไขว่เอื้อมไม่ถึง
จะโน้มกิ่งยังขามเข็ด..เจ้าเอ็ดอึง
อย่าเคียดขึ้งหนอกันเกรา..รักเจ้าเอย

• แซม •

[Prapacarn ❀]

ดอกเอ๋ยดอกรัก 
ห้อยกิ่งหักดอกเฉาเงียบเหงาหงอย
มะลิรอพ้อหามาลัยร้อย 
หนึ่งพวงน้อยพอเห็นเป็นมาลา
เวียนรอวันคืนหวนคร่ำครวญถึง
เพียงรำพึงแดเดียวหันเหลียวหา
เช้ายันค่ำกล้ำกลืนคอยคืนมา   
มะลิลารอถักร้อยรักเอย

เนิน จำราย

ดอกเอ๋ย..ดอกรัก
ไม่ประจักษ์ว่ามาลัย..ใคร?? เจ้าของ
กรุ่นมะลิหอมละไมใคร่จับจอง
พุดร้อยกรองแซมสลับกับกลีบรัก

เจ้าเสี่ยงทายหมายปองคนครองคู่
คนข้างหลังรออยู่จะอกหัก
แม้นมาลัยลอยวนคงหม่นนัก
ขอฝากรักมาให้..ได้ไหมเอย

แซมค่ะ
 

[Prapacarn ❀]

๐ดอกเอ๋ยดอก...มะลิซ้อน
อาภากรกล่อมกลิ่นถวิลหา
ดุจดังรักเรืองรุจีเริงชีวา
แย้มระย้าระยับอยู่ไม่รู้โรย

๐ดอกเอ๋ยดอก...มะลิซ้อน
พลันจันทรทาบทาล้าระโหย
เหี่ยวแห้งห้วงรวงรักใหัหักโชย
แดดิ้นโดยมะลิลวงช้ำทรวงเอยฯ

 

ดอกเอ๋ยดอกมะลิซ้อน
พี่แอบซ่อนรักไว้แห่งใดหนอ
ใคร่จะเด็ดบุปผามาถักทอ
สวมคล้องคอแนบอุ่นละมุนทรวง

หอมเอย..รวยระริน
แม้นหลงกลิ่นหวังภิรมย์ประสมสอง
รัตติกาลเหน็บหนาวเชิญเข้าจอง
เป็นเจ้าของมาลีช่อนี้เอย

แซมค่ะ
 

[Prapacarn ❀]

ดอกเอ๋ยดอกเบี้ย
ฉันนั้นเพลียทุกคราหามาจ่าย
ต้นมิลดหมดทางแทบวางวาย
ใช้แรงกายสู้งานมานานวัน

ก็มิท้อพอมีทางสร้างงานเสริม
ค่อยต่อเติมตัดดอกออกช่อฝัน
หวังวันหนึ่งซึ่งหนี้หมดกำหนดกัน
จะขอหมั้นดอกจำปาว่าไงเอย

---กังวาน---
 

ดอกเอ๋ยดอกเบี้ย
ปลูกแล้วเสียอนาคตทุนหดหาย
ปลูกทิ้งทิ้ง..ขว้างขว้างยังไม่ตาย
มีพิษร้ายหนักหนาช่างน่ากลัว

พี่จงรีบกำจัดตัดให้สิ้น
ด้วยว่าสินสอดน้อง..ทองสิบหลัว
เครื่องเพชรห้ากำปั่นก่อนพันพัว
ถ้ายังมัวปลูกดอกเบี้ย..อดมีเมียเอย

แซมค่ะ
 

[Prapacarn ❀]

ดอกเอ๋ยดอกเล็บ
พอเริ่มงอกตอกเจ็บปลายเล็บนี่
เฝ้าบำรุงรักษามานานปี
หรือเคราะห์ร้ายบังเกิดมีมินานช้า

หากมิเท่าดอกเล็บเจ้าเหน็บเนื้อ
ด้วยมิเชื่อคำหวานกาลก่อนหน้า
กรรมจำพรากจากไกลใช่มารยา
สู้อุตส่าห์คืนมากอดยอดรักเอย

ดอกเอ๋ย..ดอกเล็บ
ไม่อยากเจ็บก็อย่าจ้อเที่ยวป้อสาว
ถูกเล็บข่วนย่ำแย่แค่ครั้งคราว
แต่ใจสาวชอกช้ำเพราะคำลวง

รอยเล็บหยิก เพียงหยอก..บอกให้รู้
ชายเจ้าชู้ เจ้าของเขาต้องหวง
แม้รักจริงอย่าซุ่มนะพุ่มพวง
ขืนหลอกลวงมีดจะเหน็บแทนเล็บเอย

แซมค่ะ
 

[Prapacarn ❀]

ดอกเอ๋ยดอกซ่อนกลิ่น
หอมฉุนรินซ่อนเร้นเย็นเช้าสาย
ดับกลิ่นแปลกแตกต่างสร่างมลาย
กลีบขาวชายโชยชื่นหอมยืนนาน

กลิ่นโลงลับซับลบกลบเร้นจาก
รอนกเฬวรากเร้นเลือนผ่าน
หอมฟุ้งพัดหวนดื่นคล้อยรื่นมาน
ซ่อนกลิ่นขานซ่อนได้...ใจอย่าเอย



คุณยายท่านเล่าให้ฟังว่า แต่ก่อนนี้เขาจะนำดอกซ่อนกลิ่นมาวางไว้รอบๆศพ
เพื่อลดกลิ่นน้ำหนองของศพ แต่เดี่ยวนี้คงไม่มีแล้วมัง...ตอนเด็กๆส่วนตัวชอบมากๆ
น้าสาวปลูกไว้ที่สวนติดกับหน้าต่างห้องนอนของแม่ ตอนกลางคืนก็ห๊อมหอม...

"กลิ่นหอมโชยมาแต่ไกล ดมคราใดชื่นใจทุกที..."

ซ่อนเอ๋ย..ซ่อนกลิ่น
รื่นรวยรินรำจวนชวนหลงไหล
หรือเจ้าแอบซ่อนชู้อยู่ข้างใด
เหตุไฉนซ่อนรักแกล้งหักลา

จะแอบอ้อนซ่อนทรวงก็ห่วงหนัก
หลงใฝ่ภักดิ์นวลกลิ่นถวิลหา
โอ้หนอใจพิศวาสไม่คลาดคลา
สเน่หาซ่อนไว้ใจขาดเอย

แซมค่ะ
 

[Prapacarn ❀]

ตัวฉันมี ดอกโศก วิโยคแท้
ในดวงแด ช้ำฟก โอ้..อกเอ๋ย
น้ำตาไหล ไม่ลด หดแห้งเลย
นอนกอดเกย-ความเหงา เศร้าฤดี..
 
..เมื่อไรหนอ ดอกโศก จะโบกพลิ้ว
ลอยละลิ่ว ปลิวพราก จากวิถี
น้ำจากตา หายหด หมดซักที
หรือโศกนี้ มิคลาย..จวบวายปราณ
 

ดอกเอ๋ย..ดอกโศก
ยามกิ่งใบไหวโยกยิ่งโศกแสน
แว่วลำนำทำนองของหมอแคน
ดั่งเพลิงแค้นย้ำตอกช้ำชอกแด

เจ้ามาทิ้งเสียงขลุ่ย..ลืมทุยหรือ
ไปฝึกปรือลำแคนเสียงแล่นแตร๋
ทิ้งพี่นั่งร้องไห้ใต้ต้นแค
ถูกลอยแพแล้วหนอ..ขอลาเอย

แซมค่ะ
 

[Prapacarn ❀]

ต้นเอ๋ยต้นจำปา
ด้วยรู้ว่าจากไกลใจเหงาหงอย
จะให้ปุ๋ยน้ำบ้างยังเลื่อนลอย
เหลือร่องรอยที่เก่ายังเฝ้ารอ
ฤดูกาลผันเปลี่ยนวนเวียนรู้
ผันมาสู่ความหวังอีกครั้งหนอ
อยากจะเห็นดอกแยกแตกกิ่งกอ
ประสานต่อถิ่นเก่าของเราเอย.

นพ
24ก.ย.56

ต้นเอ๋ย..ต้นจำปา
แว่ววาจาของใครที่ไหนหนอ
มาเอ่ยเอื้อนเหมือนเฝ้าพะเน้าพะนอ
เกรงว่าหน่อแตกขยายจักกลายพันธุ์

แม้นเปลี่ยนเป็นต้นรักเผลอปักกิ่ง
จะยุ่งยิ่งเหลือเกินอาจเพลินฝัน
ดั่งว่าลำไม้ไผ่..ใครรู้กัน
สุดท้ายนั่นไยเห็นเป็นบ้องเอย

แซมค่ะ
 

[Prapacarn ❀]

จำปาเอ๋ย จำปาลาว
ดั่งแรกสาว สดสวย ระรวยหอม
กลิ่นเจ้าชวน ชื่นชม ให้ดมดอม
หมายถนอม กลีบงาม อร่ามพราว

ดุจดาวดล เด่นดวง กล่อมทรวงข้า
ปรารถนา แนบชม ยามลมหนาว
คิดถึงดวง ดอกฟ้า จำปาลาว
สุขเมื่อคราว คลอเคล้า เคียงเจ้าเอย
 

จำปาเอ๋ย..จำปาลาว
ท่ามลมหนาวร่วงหล่นจนกลีบหมอง
แม้นว่ามีใครรับประคับประคอง
แซมผมน้องหอมกรุ่นละมุนนัก

ท่ามหมอกเหมยหนาวสั่น..ลั่นทมหม่น
หรือว่าคนเคยใกล้มาหายหัก
จำปาลาวร้าวรอนวอนขอรัก
แค่ทายทัก ก็อุ่น..ขอบคุณเอย

แซมค่ะ