ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[รพีกาญจน์]

ชมข่าว เรื่องเล่าเช้านี้
สถานีไทยทีวีสีช่อง สาม
สพฐ. ยอมรับว่าทุกเขตคาม
นักเรียนชั้น ป.สาม หกหมื่นกว่าคน

อ่านหนังสือไทยไม่ได้
เขียน ก ไก่ ก กา ยังสับสน
อนุบาล ถึง ประถม แสนวิกล
จะโทษคน หรือหลักสูตรไม่แน่นอน

หลักสูตรเก่า แจกลูก ผสมคำ นำสะกด
เด็กท่องจด ตามลำดับ ขับอักษร   
เริ่มรูปเสียงผัน วรรณยุกต์ ทุกขั้นตอน
แจกแจงสอนสุดท้ายความหมายคำพยางค์

เช่น จอ สระอา งอ อ่านว่า จาง
จาง เอก จ่าง...จาง จ่าง จ้าง จ๊าง จ๋าง
จาง-จืด จ่าง-แจ้ง จ้าง-ให้ทำงาน จ๊าง-ช้าง จ๋าง-จาง
ดังตัวอย่าง เคยสอนเด็กหยิบยกมา

ฝึกหัดอ่าน เขียน ต่อคำคล้องจอง
อาจมีสอง สาม สี่ หรือมากกว่า
เช่น ฝนตก-นกบิน ตาคำ-แกทำนา
เด็กสนุกสุขหรรษาเรียนวิชาภาษาไทย

...................................

สพฐ. - สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน

ผมเคยสอนชั้น ป. 2 ทุกกลุ่มประสบการณ์ นาน 26 ปี 5 เดือน
ดำเนินการสอนวิชาภาษาไทย ดังกลอนเปล่า(เพิ่งหัด)ข้างบน
เด็กขึ้นชั้น ป. 3 อ่านออกเขียนภาษาไทยได้ทุกคน
เด็กสะกดคำไ้ด้ย่อมอ่านได้ รู้ความหมายของคำด้วย
คำคล้องจองทำให้เรียนสนุก และเป็นพื้นฐานการแต่งกลอน
ผมชอบคำศัพท์ของคุณไร้นาม คุณพรายม่าน และอีกหลายท่าน
ผมชอบคำแปลของคุณศรีเปรื่อง คุณทูแชร์ และชอบทุกๆท่าน

 

ผมใช้เวลาในการอ่านมากกว่าแต่ง และช่วงนี้แทบไม่ว่างเลยครับ

[ไร้นวล^^]

(ผมมอบให้ท่านลุงนะครับ)

๐เศษเสี้ยวแค่นแก่นเกล็ดเมล็ดหนึ่ง
กระเทาะพึงเผาะผล็อยพล่อยเป็นผง
เถ้าธุลีศรีซังผลุบพังลง
กลายเป็นหงส์เหินเหาะเพราะครูพา

๐รดรากแก้วแน่วแน่นไม่แคลนเคลื่อน
ผ่านคืนเดือนเด่นจรสซึ่งยศฐา
เตาะแตะต้อยค่อยขมังคลังวิชา
ก็ครูบาบริบาลประทานธัญ

๐จึงมิเคยคิดค่อนคำสอนศรี
ทุกราตรีทิวาไหว้ครูไว้ขวัญ
ทรัพย์สินสร้างสล้างเลื่องกระเดื่องพรรณ
เพราะครูบรรจงจิตรลิขิตมาฯ

จิตร  (น.)=การระบายสี, การวาดเขียน
(ว.)=งดงาม, สดใส

[หนามทุเรียน]

เป็นแค่คนสื่อคำสื่อความคิด
มิใช่ดวงอาทิตย์สูงสง่า
ฉันทลักษณ์ที่รู้ งูงู ปลาปลา
แค่ยึดหลักเขียนว่า มาจากใจ

ฉันรักเอกลักษณ์ของคนเขียน
มิใช่เปลี่ยนปรับเป็นเช่นใครไหน
สำหรับฉันถ้าสื่อความเป็นไทย
ไม่ว่าดาวดวงไหน ก็สวยงาม

ฉันทลักษณ์แต่งได้ครบไพเราะ
หยาดคำเหยาะเห็นภาพชวนวาบหวาม
กลอนมิสื่ออารมณ์มิคมความ
เมื่อครบตามสองฉบับจึงนับครู


ขออภัยถ้าไม่ถูกใจใคร คิดเช่นนี้จริงๆ
ต้องครบทั้งสองอย่างค่ะ ขอแสดงความเห็นในฐานะคนอ่านนะ เพราะตัวเองก็ไม่เก่ง
บางกลอนถ่ายทอดอารมณ์ดีมาก
 แต่ผันเสียงวรรณยุกต์ท้ายวรรคผิดก็ไม่อยากอ่านกลอนนั้นแล้วค่ะ
ฉันใดกลับกันก็ฉันนั้นค่ะ

[ไร้นวล^^]

ตอบคุณหนามทุเรียนครับ

แหะๆๆๆๆสองข้อที่ท่านว่ามาคือ
-แต่งกลอนได้อรรถรส สวยงามลึกซึ้งกินใจ
-ฉันทลักษณ์เป๊ะทุกกระเบียดนิ้ว

๒ข้อนี้คือความฝันของนักกลอนทุกท่านเลยนะครับ ใครทำได้นอกจากท่านชอบอ่านแล้วเผลอๆอาจจะได้ซีไรต์เลยนะผมว่า มันยากอยู่นา

เอาเป็นแบบขำๆสนุกๆได้ไหมครับ อิอิอิ

๐ฉันทลักษณ์เลิศเลอเสมอปราชญ์
กลอนก็อาจด้อยซึ้งเพราะขึงขาน
บทจะแต่งตามแต่แดสราญ
ก็คงซ่านเซาะเสียงเฉลียงลาย

๐จะบรรจบครบความอร่ามโรจน์
กลอนคงโชติชัชวาลเฉิดฉันฉาย
ฝึกแต่ต้นจนสกนธ์ลนละลาย
ยังคลับคล้ายแค่ผิวรอยริ้วรองฯ

[หนามทุเรียน]

...อืมมมม....ขอพูดถึงข้อ ๒ หน่อยนะ
ถ้าคำว่าฉันทลักษณ์เป๊ะทุกกระเบียดนิ้วนั้นหมายถึงต้องเป๊ะในแบบอย่างที่ข้าพเจ้าเคยได้รับคำแนะนำมา
เช่น ต้องแปดคำเป๊ะ สัมผัสในเป๊ะ ห้ามสัมผัสซ้ำ-เลือน
วันนี้ข้าพเจ้าคงไม่มีโอกาสได้อ่านผลงานของนักเขียนในดวงใจหลายท่านที่เป็นนักกวีซีไรต์ ซึ่งถ่ายทอดบทกวีได้อย่างมีชีวิตชีวา น่าอัศจรรย์ใจ
เต็มเปี่ยมไปด้วยสุนทรียรส ฯลฯ

ดังนั้น คำว่า ถูกต้องตามฉันทลักษณ์ของข้าพเจ้าจึงอาจแตกต่างจากท่านไร้นวมไปบ้าง

แต่ถึงกระนั้น ข้าพเจ้าเชื่อว่า นักกลอนทุกคนมีดวงตาพิเศษ และมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว
 
ถ้าเช่นนั้นท่านไร้นวมจงเร่งสร้างสรรค์ผลงานให้ผู้อ่านได้ชมเถิด
กวีซีไรต์ท่านต่อไปอาจอยู่ตรงหน้าข้าพเจ้าแล้ว


หากศรัทธาเธอมีเป็นที่ตั้ง
ย่อมฝนทั่งเป็นเข็มได้ ไม่เป็นสอง
บทต่อบทต่อคำท่วงทำนอง
เธอร้อยกรองอยู่นั่นฉันรอชม

 

[แป้งน้ำ]

. .. แหะๆ . . นึกว่าเถียงไรกัน ที่แท้ก็คุยเรื่องแต่งกลอนกันนี่เอง . ..
งั้นแป้งไปหล่ะ . .. ไม่มีความรู้เรื่องฉันทลักษณ์ . .. ถนัดแต่ "ฉันจะรัก"   สนใจม๊ะจ๊ะ .. .

[ไร้นวล^^]

เนื่องจากกระผมค่อนข้างว่างงานในวันนี้จึงขอตอบกระทู้ท่านหนามทุเรียน ดังนี้

-ขอบคุณที่มาร่วมเสวนากลอนในกระทู้ที่ผมได้ตั้งขึ้นมาครับ

-ในเรื่องฉันทลักษณ์ของกลอนแปดเท่าที่กระผมได้รับการสอนมานั้น ไม่แน่ใจว่าถูกหรือไม่ คือ
 
-จำนวน๘คำ แต่เราจะอนุโลมนับแปดได้หากมีคำที่มีคำลหุอยู่ด้วย เช่น ที่ผมแต่งข้างบน กลอนคงโชติชัชวาลเฉิดฉันฉาย นับได้เก้าพยางค์ แต่ชัชวาล มีคำลหุหนึ่งคำ ดังนี้ ถือว่าผิดฉันทลักษณ์เป๊ะๆตามที่ว่าไหมครับ(อันนีถือว่าเป็นการแลกเปลี่ยนกันนะครับผม หากท่านขุ่นเคืองใดๆก็ขออภัยครับ )

ผมเคยสังเกตกลอนท่านครูสุนทรภู่ หลายต่อหลายจุด และผมก็เกิดสงสัยว่า ท่านสุนทรภู่นั้นระดับครูสอนกลอนเจ้าชายหลายพระองค์ในวัง บางบทบางบาททำไมท่านถึงเลือกลง๙คำ เพราะผมเข้าใจว่าท่านย่อมรู้กฎระเบียบการประพันธ์อย่างดี ผมก็เดาของผมเองว่า เพราะท่านคงวิเคราะห์แล้วว่าแบบนั้นมันไพเราะกว่า

เช่น อันเถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลด   ก็ไม่คดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคน
(จากเรื่องพระอภัยมณี)
(ผมคิดว่าถ้าแต่งเป็น ก็ไม่คดเหมือนในน้ำใจคนก็ได้นะครับ แต่พอเติมคำว่าหนึ่งลงไป ผมว่ามันเพราะขึ้นนะครับ)

หรือ โอ้ธานีศรีอยุธยาเอ๋ย.     นึกจะเชยก็ได้ชมสมประสงค์
(จากนิราศเมืองแกลง)

ผมว่าท่านตั้งใจใส่คำว่า ศรี และคำว่า ก็ มาใส่นะครับ นับได้๙พยางค์ แต่พอเราตัดสองคำนี้ออก ผมว่าอรรถรสมันด้อยลงนะครับ

โดยส่วนตัวผม ผมถือหลักว่า พยายามให้คงแปดคำ(โดยนับคำที่มีคำลหุสองพยางค์เป็นหนึ่งคำรวมอยู่ด้วย) แต่ถ้าบางบทเก้าคำแล้วมันให้อรรถรสดีกว่า ผมก็เห็นว่าเป็น๙ ดีกว่าครับ ในเว็บบ้านกลอน คนที่แต่งไพเราะพลิ้วอีกสองท่านคือ................(ขออนุญาตไม่เอ่ยนามครับ)ผมชอบอ่าน มีหลายครั้งก็ลงเก้าพยางค์ พอผมลองตัดคำที่เกินแปดออก ผมว่ามันเพราะน้อยลงครับ

ส่วนเรื่องสัมผัสซ้ำนั้น โดยผมก็พยายามจะไม่ให้มีเลยครับ แต่อย่างว่าแหละครับ บางทีเราเคลิ้มๆเราแต่งแบบที่เราแต่งมันดีกว่ามานั่งเคร่งเครียดดูฉันทลักษณ์ไปทั้งหมด เพราะเราร่วมกันแต่งนี้ก็เพื่อการพักผ่อนหย่อนใจ แต่ะถ้าแต่งสำหรับประกวดก็อีกเรื่องนะครับผม

เรื่องวรรณยุกต์ ผมเองก็เห็นด้วยกับท่านหนามฯอย่างยิ่งครับ และผมพยายามไม่ให้ผิดครับ หากท่านใดเห็นว่าผิดก็แนะนำมาได้เลยครับ ผมดีใจและยินดีน้อมรับฟังทุกคำติชมครับ

แต่เรื่องซีไรต์อะไรขนาดนั้นก็สงวนสำหรับท่านครูกลอนทั้งหลายเถิดครับ

แค่ผมแต่งได้เท่าที่แต่งอยู่นี้ก็ดีใจนักหนาแล้วครับ(ไม่เคยคิดฝันมาก่อนว่าจะแต่งได้แบบนี้)

๐ตั้งใจเจตเกศกรอลออกาพย์
ให้ซึ้งซาบโสภีพจีแจ่ม
เผื่อผู้อ่านผ่านมาปรีดาแย้ม
ชุ่มชื่นแช่มเช่นฉันอยากบรรจง

๐เพียงเผลอพร่ำซ้ำซากกระชากผัง
โปรดอย่าชังช่วยชี้ที่ผิดหลง
ดนูน้อยค่อยคล้อยประดอยคง
สืบว่านวงศ์ว่าสยามงามกวีฯ

[ศรีเปรื่อง]

ขอแชร์ครับ...

ตามความรู้สึกผม 7-8-9 อ่านแล้วก็ได้อรรถรสไม่ต่างกันเลยครับ

อย่าง 9 นี่ ตรงกลางจะ 3 ใช่มั้ยครับ...

ถ้าเราใส่ คำลหุ คำตาย หรือ คำเอกลงไป 1 คำ

เวลาอ่าน...เสียงก็จะกระชับขึ้น...เพราะไม่ต่างจาก 8 เลยครับ

เช่น

"ก็ไม่คด...เหมือนหนึ่งใน...น้ำใจคน"

หนึ่ง เป็น "คำเอก"


ศรีเปรื่อง
๒๕ ก.ย. ๒๕๕๖

ปล. ผมไม่ได้อิงตำราใด ๆ เป็นแค่ความรู้สึก
      เพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ จะเห็นด้วยหรือไม่ประการใด ก็สุดแล้วแต่ครับ


    

[toshare]

...ร้อยกรอง เฉกเช่น ดนตรี
เริ่มที่ จังหวะเหมาะ เสนาะเสียง
ให้อารมณ์ ขมโศกสุข เพียบเครื่องเคียง
ร่ำร้อยเรียง เพียงสบายสบาย คลายเหงากัน

...เพิ่มเกณฑ์กฎ ข้อกำหนด ฝึกสามารถ
ชาญฉลาด เฉลียวมี ดีสร้างสรรค์
คำเหมาะสม แข่งข่ม คมประชัน
ประเด็นสำคัญ แบบฉบับ ลับฝีมือ

...แต่สิ่งสรรพ์ แวมวับ ไป่แน่นอน
รุ่งแล้วรอน ปราชญ์เตือนสอน อย่ายึดถือ
หมั่นตรองตรึก ปรึกษา เหมาะดีฤๅ
ปรับแต่ง แปงเปลี่ยนคือ วัฒนา

เครื่องเคียง น. ของเคียง, ของกินที่เอามาตั้งเทียบข้างเพื่อกินประกอบกับอาหารบางชนิด.
ร่ำ ก. พูดซํ้า ๆ, พรํ่า, เช่น ร่ำว่า ร่ำสอน; ตีแรง ๆ เช่น รํ่าด้วยไม้.
เพียง ว. เท่า, แค่, เสมอ, เหมือน, พอ, ในคําโคลงใช้เพี้ยง ก็มี.
ชาญ (มค. ชญฺญ) ว. ชำนาญ, รู้, ว่องไว, คล่องแคล่ว. (พจนานุกรม ไทย-ไทย อ.เปลื้อง ณ นคร)
เฉลียว [ฉะเหฺลียว] ก. นึกระแวงขึ้นมา, มีไหวพริบ.
คม 1.(ขม.) ก. ก้ม, คำนับ, ไหว้. 2.น. ส่วนบาง, ส่วนแหลมของศัสตราวุธ,
     ว. เฉียบแหลม; ชัดเจน; ไม่ทื่อ. (พจนานุกรม อ.เปลื้อง ณ นคร)
ประชัน ว. อาการที่แข่งขันเพื่อให้รู้ว่าใครจะแสดงได้ดีกว่าหรือเก่งกว่ากัน
แวม ว. เรืองๆ .(พจนานุกรม อ.เปลื้อง ณ นคร)
วับ ว. ดับ, หมด, ลับตาไป (พจนานุกรม อ.เปลื้อง ณ นคร)
ไป่ (กลอน) ว. ไม่.
รอน ก. บั่น, ตัด, ทอน. (พจนานุกรม อ.เปลื้อง ณ นคร)
ตรึกตรอง [ตฺรึกตฺรอง] ก. ใคร่ครวญ, คิดทบทวน, ตริตรอง.
ฤๅ [รือ] ว. หรือ, อะไร, ไม่ใช่; โดยมากใช้ในบทร้อยกรอง เช่น กวีฤๅแล้งแหล่งสยาม.
แปง = สร้าง เช่น "จากชนเผ่าเป็นชนชาติในกระบวนการสร้างบ้านแปงเมือง" - ศรีศักร วัลลิโภดม
วัฒนา น. ความเจริญ, ความงอกงาม. ก. เจริญ, งอกงาม.

สำหรับผม ชอบแบบสบาย ๆ
เพียงแต่ในที่นี้ ก็พยายามให้ถูกกฎเกณฑ์ที่นิยมกันครับ (กลัวถูกหักคะแนน 555)

[พยัญเสมอ]

ขอแชร์ครับ...

ตามความรู้สึกผม 7-8-9 อ่านแล้วก็ได้อรรถรสไม่ต่างกันเลยครับ

อย่าง 9 นี่ ตรงกลางจะ 3 ใช่มั้ยครับ...

ถ้าเราใส่ คำลหุ คำตาย หรือ คำเอกลงไป 1 คำ

เวลาอ่าน...เสียงก็จะกระชับขึ้น...เพราะไม่ต่างจาก 8 เลยครับ

เช่น

"ก็ไม่คด...เหมือนหนึ่งใน...น้ำใจคน"

หนึ่ง เป็น "คำเอก"


ศรีเปรื่อง
๒๕ ก.ย. ๒๕๕๖

ปล. ผมไม่ได้อิงตำราใด ๆ เป็นแค่ความรู้สึก
      เพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ จะเห็นด้วยหรือไม่ประการใด ก็สุดแล้วแต่ครับ


    

อ่านข้อคิดเห็นของท่านศรีเปรื่องตรงนี้แล้วทำให้ผมนึกไปถึงใครหลายๆคนที่ไม่ค่อยยอมรับการแต่งกลอน ๘ กับกลอน ๙  ปนๆกัน
แต่สำหรับผมแล้วผมรู้สึกว่า "กลอนแปดกับกลอนเก้ามันก็เหมือนกับพี่น้องที่คลานตามกันมาถึงจะตัดยังไงก็ตัดไม่ขาด"


"แปดกับเก้าเหล่านนี้ล้วนพี่น้อง
ย่อมสอดคล้องตามหลักอัครสาร
จะเดียจฉันท์ปันแยกเห็นแปลกการ
ล้วนวงศ์วานเผ่าพันธุ์วรรณกวี"

                        Orion264(มือขวา)
                         ๒๘กย๕๖

[~ นายใบชา ~]

ค ว า ม ง ด ง า ม ข อ ง บ ท ก วี
ฉันโลดแล่นได้เต็มที่ ในทุกแดนฝัน
เห็นโลกแสนมหัศจรรย์
หมุนเปลี่ยนคืนวัน .. ผ่านกาลเวลา



ส อ ด ห ม อ น นุ่ ม อ่ อ น อุ่ น ห นุ น น อ น
เป็นทุกความอาทร .. เสน่หา
ยามที่คุณหลับตา
ก่อเกิดเป็นภาพจินตนา .. เรียกว่ากวี



ทุ ก ค รั้ ง ที่ คุ ณ เ ห ง า
ความห่วงใยบางเบา .. รอเธออยู่ตรงนี้
"บ้านกลอน"สังคมดี~ดี
เปิดรับทุกท่วงทำนองด้วยไมตรี
.. และจริงใจ ..




(ขออนุญาตแต่งกลอนเปล่านะครับ. ผู้น้อยอ่อนฝีมือ ใช้เพียงอารมณ์
และรอยยิ้มเท่านั้น อนึ่งว่า หากผู้น้อยรดน้ำต้นไม้หน้าบ้านแล้วร้องเพลง
ก็หวังเพียงคนที่ซักผ้าอยู่ข้างบ้าน จะได้ยินและยิ้มไปกับผมบ้าง
แต่บ้านหลังนี้หลังใหญ่. หากเพียงท่านผ่านมาพบและยิ้มให้. ก็ขอบคุณครับ)

[toshare]

  ลาร้างรักมิตรพ้อง       ห้องเก้า
ก่อนชิดสุขทุกข์เศร้า      ผ่านพ้น
เวลาผ่านผองเจ้า         เคยชิด สนิทเฮย
เคยร่วมรักสุขล้น          บัดนี้จากไกล

ผมได้พบโคลงข้างต้นนี้ จึงได้ขอแสดงความคิดเห็นครับ (และขออนุญาตผู้ประพันธ์เป็นวิทยาทาน ณ ที่นี้ครับ)
---------
ขออนุญาต แสดงความคิดเห็นหน่อยนะครับ ชอบ ไม่ชอบ อย่าเคืองกันนะครับ

เมื่อเราพูดหรือเขียน ก็ประสงค์จะให้คนอื่นเข้าใจในความคิดของเรา
ดังนั้นเราสมควรระวัง "คำบางคำ" ที่อาจก่อให้เกิดความเข้าใจผิดพลาดในการสื่อสาร

เคยร่วมรักสุขล้น

ร่วมรัก ความหมาย (ปาก) ก. เสพสังวาส, ร่วมรส หรือ ร่วมรสรัก ก็ว่า.
พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน

กันยายน 23, 2013---------
หลังจากแต่งโคลงนี้แล้ว กลับหา web ของโคลงข้างต้นไม่เจอ  555

....ภาษาพึงสื่อให้...............ถูกความ
ควรแก่บุคคลยาม................พูดใช้
ระวัง! คำพลิกผันตาม...........ตำแหน่ง...วางนา
เสียงเปลี่ยนความต่างได้........เร่งรู้ตระหนักถึง

บุคคล, บุคคล- [บุกคน, บุกคะละ-, บุกคนละ-] น. คน (เฉพาะตัว); (กฎ) คนซึ่งสามารถมีสิทธิและหน้าที่ตามกฎหมาย
เรียกว่า บุคคลธรรมดา; กลุ่มบุคคลหรือองค์กรซึ่งกฎหมายบัญญัติให้เป็นบุคคลอีกประเภทหนึ่ง
ที่ไม่ใช่บุคคลธรรมดา และให้มีสิทธิและหน้าที่ตามกฎหมาย เรียกว่า นิติบุคคล. (ป. ปุคฺคล; ส. ปุทฺคล).

ขอแบ่งปันครับ

๑ การสลับตำแหน่งคำในร้อยกรองเป็นเรื่องปกติ เช่น สิ่งสรรพ เป็น สรรพสิ่ง
แต่พึงระวัง บางครั้งความหมายเปลี่ยนไป เช่น
- ดีใจ ก. ยินดี, ชอบใจ, พอใจ.
- ใจดี ว. มีใจเมตตากรุณา, ไม่โกรธง่าย; คุมใจไว้ให้มั่น เช่น ใจดีสู้เสือ.

๒ การลดคำในกลุ่มคำที่มีความหมายเฉพาะ เช่น
- กระทบกระทั่ง ก. แตะต้อง, ทําให้กระเทือนถึง, ทําให้กระเทือนใจ.

กระทบทั่ง ผมอ่านพบนานแล้ว จำได้ดีเพราะมีผู้อ่านแซวผู้แต่งว่า "โอ๊ย เลือดสาดเลย"
- กระทบ ก. โดน, ถูกต้อง, ปะทะ, พูดหรือทําให้กระเทือนไปถึงผู้อื่น เช่น พูดกระทบเขา ตีวัวกระทบคราด
ในบทกลอนใช้ว่า ทบ ก็มี เช่น ของ้าวทบปะทะกัน. (ตะเลงพ่าย),
หรือว่า ประทบ ก็มี เช่น ประทบประทะอลวน. (ตะเลงพ่าย).
- ทั่ง น. แท่งเหล็กสําหรับช่างใช้รองรับในการตีโลหะบางชนิดเช่นเหล็ก ทอง ให้เป็นรูปต่าง ๆ.

๓ ในการประพันธ์เพลงคำร้องไทย เรื่องเสียง สำคัญมาก เช่น
- มลาย ขับร้องไม่ดีกลายเป็น ม้าลาย
- ช่วยชี้     "      "        "     ช่วยชี 555
หรือ จิตแจ้งแห่งเหตุ ในร้อยกรองฟังดี แต่
- จิตแจ้ง เสียงเป็น เอกโท ไปลงที่ ตัวโน้ตซึ่งเสียงเหมาะเป็น โทเอก
ก็ควรสลับตำแหน่งเป็น แจ้งจิต

ขอบคุณครับ