ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไร้นวล^^]

                     วันนี้ผมขอถกในเรื่องการใช้คำศัพท์ในกลอนแปดครับ เนื่องจากมีมิตรและอาจารย์หลายท่านแนะนำผมว่า หลายต่อหลายครั้งกลอนของผมมักจะมีคำภาษาบาลีและภาษาโบราณอยู่บ่อยครั้ง แม้ท่านจะว่านี่เป็นสไตล์ของผมและเป็นความถนัดของผม แต่บางครั้งถ้าเราแต่งอะไรที่มันเข้าใจยากและลืมใช้ภาษาง่ายๆมันก็จะขาดอรรถรสในบทกลอนได้ เพราะกลอนแปดหรือกลอนสุภาพนั้นมีชื่อเรียกเล่นๆว่า กลอนตลาด หากเราจะยึดท่านสุนทรภู่เป็นแบบอย่าง ก็น่าจะลองฝึกไว้ด้วย

     โดยส่วนตัวผม ผมวิเคราะห์ว่าที่ผมแต่งแบบนี้ก็เนื่องจาก ผมชอบโคลงมาก ผมเริ่มต้นฝึกโคลง และผมคิดโคลง มันง่ายกว่าคิดกลอน จึงมีบ่อยครั้งที่ภาษาโคลงผมมาปะปนอยู่กับบทกลอนจำนวนมาก ยิ่งพอช่วงหนึ่งปีหลังมานี้ ผมเริ่มต้นฝึกฉันท์ บางครั้งนั่งคิดแต่คำบาลี-สันสกฤตอยู่ตลอด จึงมีบ่อยครั้งที่คำเหล่านี้จะมาปรากฎในกลอนแปดของผม

   ที่ผมเขียนกระทู้นี้ไม่ได้มาบอกว่าผมผิดนะครับ ผมคิดว่าจริงๆมันก็คือสไตล์ของผม แต่เมื่อเราจะฝึกหัดกลอนทั้งทีก็ควรหัดมันทุกๆรูปแบบ ทุกๆช่องทาง ทุกๆสไตล์ และเมื่อนี่คือข้อด้อยที่ท่านอาจารย์ภาษาไทยหลายๆท่านที่มีประสบการณ์และหลักภาษาไทยแน่นกว่าผมมากแนะนำผมมาผมจึงขอน้อมรับและพยายามจะฝึกตามคำแนะนำครับ เพราะทุกๆคำแนะนำของมิตรและอาจารย์หลายท่านที่commentมามีคุณค่าสำหรับการพัฒนาฝีมือมาก

   ผมก็หวังว่ากระทู้นี้จะเป็นประโยชน์บ้างนะครับกับเพื่อนๆทุกท่าน

   งั้นถ้าเพื่อนๆท่านไหนเข้ามาอ่านและอยากมาร่วมวงเสวนาด้วย ก็จงยึดกติกาว่า เราจะแต่งกลอนด้วยคำง่ายๆ ผมจะลองดูครับ

๐กลอนอ่อนด้อยถ้อยความว่างามหลัก      (อิอิอิผมเกือบเผลอลงด้วยคำว่า ลักษณ์ตามที่ถนัดแล้ว)
เพราะขลุกขลักคำคมอันสมศรี  (อันนี้ขออนุญาตลงคำว่าศรี เพราะคำนี้ชอบเป็นการส่วนตัว)
บางครั้งคิดคลับคล้ายแยบคายมี
บางครั้งที่คำถลอกปอกเปิกเกิน

๐พิเคราะห์ความตามอย่างครูวางไว้
จึงเข้าใจแจ่มชัดพร้อมหัดเหิน
จะค่อยร้อยเรียงเสียงสำเนียงเพลิน
จะดุ่มเดินโดยหลักจากอาจารย์ฯ



 

[panthong.kh]

คำว่ารัก รักมาก ลำบากแสน
คำว่าแฟน แแฟนนั้น ฉันมองผ่าน
คำว่ารู้ รู้นิดหน่อย ด้อยดักดาน
คำที่อ่าน อ่านไป ไม่จดจำ

จึงแต่งตาม ตามที่ มีสมอง
จึงแต่งตรอง ตรองตรึก ฝึกเช้าค่ำ
จึงเตาะแตะ แตะต้อง ทุกผองคำ
จึงเพ้อพร่ำ พร่ำเพรื่อ เบื่อกลอนตน
พันทอง
 

[ศรีเปรื่อง]

เป็นเหมือนกันครับ ท่านไร้นาม
คือ ส่วนตัวชอบเสียงสั้น-ยาวคละเคล้ากัน
แรก ๆ ก็หัด...
หลัง ๆ มันคล้าย ๆ จะติด...ถ้าไม่คุม ก็จะเผลอหลุดทุกที 555

โรคนี้เป็น...เหมือนกัน...เอ่อ! มันติด
สันสกฤต-มคธ รัวทั่วเวหน
ปล่อยลหุ-ครุศัพท์, สลับปน
ใครเผลอยล...ถึงกะสั่น..เพราะงันงง

เขียนอะไร...ไป่รู้...ดูมิออก
จะกล่าวบอก...กิจใด...ใฝ่ประสงค์
แน่ะ! เตลิด...เข้าป่า...พนาพง
ทำเพื่อนวงแตกซะนี่...คุณศรี ฯ เอ๊ย (ก่นตัวเองซะหน่อย)

ศรีเปรื่อง
๒๒ ก.ย. ๒๕๕๖

ปล. แฮ่ ๆ มาแก้สำนวนครับ ถ้าอ่านไม่ละเอียดเดี๋ยวจะพานเข้าใจผิด     

[ไร้นวล^^]

       
          แต่ผมแอบดีใจอย่างหนึ่งว่า ในเว็บบ้านกลอนไทยเรา บางทีความสนใจมันมีมาก ทำให้หลายๆคนที่มาอ่านก็เต็มใจที่จะเปิดพจนานุกรมดูความหมายและเวลาใครโพสต์กระทู้และมีเพื่อนมาต่อกระทู้ก็พยายามที่จะคงสำนวนตามเจ้าของกระทู้ ให้กลอนคล้ายๆกัน ยกตัวอย่างเช่น น้องดินกับคุณพันทอง แต่งกลอนโดยใช้ภาษาทั่วไปและพลิ้วและไพเราะมาก แต่หลายครั้งเวลามาต่อกลอนผม ก็ได้พยายามนำศัพท์ที่สวยงามมาใช้ ซึ่งผมอ่านแล้วมีความสุขมาก เช่นใช้คำว่า รุจิเรข แหม ผมชอบมาก

          อันนี้แต่งแบบขอแซวคำแนะนำท่านอาจารย์นะครับผม

        ๐พยายามตามแต่จะแลเห็น
        ผุดผ่องเพ็ญฤๅพร่องก็พร้องเผย
        เพราะดนูนี้ฤดีเปรมปรีดิ์เปรย
        อันคุ้นเคยคติท่านบุราณรักษ์

        ๐วาทวิไลไสวหว่านให้กานท์ยาก
       เพื่อนพ้องหากเห็นนัยได้ประจักษ์
       และร่วมร้อยสร้อยสาส์นโอฬารนัก
       ผมคงถักถ้อยไกลสมัยนิยม

[รัตนาวดี]

  ชอบทุกสไตร์ของทุกท่านค่ะ อ่านแล้วชื่นชมเอกลักษณ์เฉพาะตัวของแต่ละท่านค่ะ

  ส่วนรัตน์ก็ปลาบปลื้มถ้ามีท่านผู้อ่านคอยติชม หรือแนะนำ (เอกลักษณ์แต่งตามอารมณ์ค่ะ)

ขอให้เป็นกำลังใจ ไปตลอดด้วยนะคะ

รักทุกท่านผู้อ่านจากใจจริงจ้า..

☆ รัตนาวดี ☆
 

ปล. ช่วงนี้รัตน์ มิใคร่ว่างจึงไม่ค่อยได้แต่งค่ะ

<a href="http://www.youtube.com/v/hFe7eLwAXoc&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/hFe7eLwAXoc&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[ไพร พนาวัลย์]

ก่อนที่จะมาเขียนกลอนเล่นที่บ้านกลอนไทยแห่งนี้ ผมก็ได้ไปแต่งกลอนเล่นๆที่เวบอื่นมาบ้าง ช่วงนั้นมันมีแรงบันดาลใจหลายๆอย่าง ทำให้กลอนที่เขียนออกมาลื่นไหล ได้อรรถรสดีพอสมควร เพลิดเพลินกับการแต่งกลอน จนไม่สนใจวิชาที่เรียน ต้องสอบซ่อมหลายครั้งเลยทีเดียว แต่พอมาบ้านกลอนไทย นักกลอนรุ่นพี่โดยเฉพาะอย่างยิ่ง คุณระนาดเอก คอยแนะนำตักเตือนเรื่องฉันทลักษณ์ ชิงสัมผัสบ้าง สัมผัสเลือนบ้าง สัมผัสซ้ำบ้าง อย่างสม่ำเสมอ (จนผมถือเอาเป็นแบบอย่างไว้คอยสะกิดน้องใหม่ และขอขอบคุณ คุณระนาดเอกเป็นอย่างสูงไว้ ณที่นี้ด้วย) และอ่านวิธีแต่งกลอนแปดของที่นี่อย่างจริงจังบ้าง กลอนแปดของผมจึงเข้าร่องเข้ารอยมากขึ้น แต่มันกลับเป็นว่ากลอนของผมไม่ลื่นไหล ไม่ได้อรรถรสเท่าที่ควรเลย เพราะจะต้องระวังในเรื่องฉันทลักษณ์ต่างๆและที่สำคัญคือต้องสัมผัสกับกลอนที่เราจะต่ออีกด้วย มันจึงบังคับให้หาคำคล้องจองกัน ทำให้เสียจุดมุ่งหมายที่จะสื่อ มันกลายเป็นเหมือนกับว่า กลอนพาไปซะแล้ว ช่วงหลังๆมานี้ ผมไม่มีเวลาที่จะเขียนกลอนเท่าไหร่นัก ก็เลยเข้ามาในลักษณะพักผ่อนอ่านกลอน เขียนกลอนต่อเพื่อนๆอย่างสนุกสนานซะมากกว่า และไสตล์ของผมก็ชอบใช้คำง่ายๆในลักษณะของกลอนตลาดอย่างแท้จริง นักกลอนใหม่ๆไฟแรงเขียนได้ดีหลายๆคน  ก็ขอให้กำลังใจนะ ขอให้มีความสุขสนุกกับการเขียนกลอนโต้ตอบกัน และตั้งกระทู้สนุกๆให้ชาวเราได้ร่วมวงตลอดไปนะครับ ขอบใจคุณไร้นาม ที่เปิดประเด็นสังสรรค์เสวนาขึ้นมาให้พวกเราได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็น เพื่อความคุ้นเคยและสนิทสนมเหมือนญาติสนิทมิตรสหาย ด้วยรักสามัคคี เอื้ออาทรห่วงใยกัน ในบ้านกลอนไทยของเราเพื่ออนุรักษ์ภาษาไทยของเราเพื่อเยาวชนรุ่นหลังต่อๆไปนะครับ

ลุงไพร พนาวัลย์

[~ขลุ่ยกันแสง~]

คือ..ผมจะมาสารภาพความในใจนิดหน่อยครับ อายนะเนี่ย! แต่ก็อยาก
จะบอกครับ คือ..ผมชอบกลอนของรุ่นพี่
ในบ้านกลอนหลายต่อหลายท่านเลยนะครับ
แต่กลอนที่ผมอ่านแล้วรู้สึกชอบมากเป็น
พิเศษก็คือกลอนของท่านพี่"ไร้นวม-ไร้รัก"
นี่แหละครับ ผมก็ไม่ทราบเหมือนกันว่า
ทำไมถึงชอบทั้งๆที่อ่านแล้วผมก็เข้าใจบ้าง
ไม่ค่อยเข้าใจบ้าง ทุกๆครั้งเมื่อผมอ่านแล้ว ผมอยาก
จะเข้าไปต่อกลอนด้วยจัง แต่ก็ไม่กล้าซักทีคือผมรู้สึกว่าถ้าผมไปต่อกลอนของท่านพี่"ไร้นวมฯ"
มันคงจะดูไม่จืดแน่..คงเหมือนกับเอาผ้าไหมมาวางคู่กับผ้าขี้ริ้ว
หรือเอาทองมาวางคู่กับก้อนกรวดน่ะ ผมอยาก
แต่งกลอนให้ได้แบบนั้นจัง ไม่รู้สิ..คือผมรู้สึกว่า
กลอนของท่านพี่"ไร้นวมฯ"มันดูสวย-ไพเราะมากครับ ที่ผมกล่าวมาทั้งหมดนี่แหละครับ
คือเหตุผลที่ผมไม่เคยไปต่อกลอนของท่านพี่"ไร้นวมฯ"เลย ทั้งๆที่ชอบมากๆเลย..
อย่าเข้าใจผมผิดนะครับท่านพี่"ไร้นวมฯ"ว่าทำไม"ขลุ่ยกันแสง"ไม่ไปต่อกลอน
ของพี่เลยแต่ไปต่อของคนอื่นได้ คือ..ผมยังด้อยฝีมือ ยังต้องฝึกฝนอีกนานครับ
ยังไงก็ขอฝากให้พี่ๆทุกๆท่านช่วยขัดเกลาขลุ่ยเลานี้ด้วยนะครับ ขอให้พี่ๆทุกๆท่าน
ช่วยเป็นครูสอนสั่งศิษย์คนนี้ด้วยนะครับ
..ด้วยความเคารพ..
~ขลุ่ยกันแสง~

[รัตนาวดี]

...งั้นผู้เป็นน้องก็หมดสิทธิ์ ที่จะสอนสั่งนะ..หมดภาระไปหนึ่งล่ะ

[~ขลุ่ยกันแสง~]

emo_126มาก่อนเป็นพี่ มาหลังเป็นน้อง มาพร้อมเป็นเพื่อน..จ้า

[Prapacarn ❀]

  ท่านขลุ่ย..คารวะพี่แซมบัดเดี๋ยวนี้....

ท่านพี่ไร้... เช่นนั้น คารมกลอนของน้องแซมก็ตกป๋อง เป็นแน่ ชิมิคะ

 

[ไร้นวล^^]

(ถึงท่านขลุ่ยครับ)

-ผมเองก็ไม่ได้แกล้งยอท่านนะครับ แต่กลอนใครที่มีสัมผัสในเยอะๆผมจะชอบครับ และกลอนท่านก็มีสิ่งนี้ ผมจึงดีใจเวลาท่านมาต่อกลอนผมครับ อย่าเปรียบขนาดทองกับผ้าขี้ริ้วเลยครับ ท่านก็ลองไปค้นดูกลอนเก่าๆผม ท่านก็จะเห็นจุดบกพร่องพอสมควร แต่ยังไงก็ตาม หลายๆท่านคงเหมือนผมและคุณลุงไพรครับ คือ บางทีเรามาที่เว็บนี้ เพราะเราต้องการพักผ่อน และการแต่งกลอนและอ่านกลอนมันก็เป็นการพักผ่อนวิธีหนึ่ง ผมเองก็เหมือนกัน และเราก็แต่งๆๆๆๆ ตามแต่เราจะคิดและจินตนาการ เพราะฉะนั้นคำว่ากลอนพาไปจึงเกิดบ่อยมากสำหรับผม แต่ก็พยายามจะคงรูปแบบฉันทลักษณ์ไว้ให้สมบูรณ์ที่สุดครับเพื่อเป็นการอนุรักษ์และบางทีมันมีคนอื่นๆที่ไม่ได้สมัครสมาชิกเข้ามาอ่าน ถ้าพลาดนิดๆหน่อยๆผมก็จะเขินและรีบแก้ทันทีที่มีคนมาแนะนำครับ นี่ผมก็ยังหากลอนที่ผมแต่งไว้แล้วมีจุดแก้ไม่เจอครับ ไม่ใช่ว่าแต่งดีนะ แต่ตอนนี้มันชักจะเยอะ ค้นจนอ้วกเลย ผมจะหากลอนที่ผมพิมพ์ผิด ตอนนี้คิดออกอยู่๒คำครับ คือคำว่า สถิต ผมพิมพ์เป็น สถิตย์ แถมอยู่ในฉันท์ซะด้วย อีกคำคือคำว่า จักรพรรดิ ผมพิมพ์เป็นจักรพรรติ อยู่ในกลอนไหนไม่รู้


-ส่วนประเด็นเรื่องฉันทลักษณ์ของกลอนสุภาพผมมีความคิดเห็นเพิ่มเติม ดังนี้

๑.เรื่องสัมผัสซ้ำระหว่างบาท ผมเคยได้ยินหลายๆท่านเคยcommentไว้ว่า ถ้าจะประกวดเค้าจะเข้มมาก แม้พยัญชนะต่างกันแต่ถ้าเสียงเดียวกันก็ไม่ได้ หรือถ้าพยัญชนะเดียวกันเพียงแต่ต่างวรรณยุกต์ก็ไม่ได้ ยกตัวอย่างเช่น

๐จะขู่คร่าความรักผลักลงเหว
จะก่อเปลวเพลิงเผาจนเกล้าไหม้
จะขับรถบดเนื้อบ่เหลือไคล
ก็ยากไขเข้มเสน่ห์ประเดเดิม

(คำว่าไคล กับไข เห็นบางท่านบอก ถ้าคนที่เข้มมากๆอาจถือว่าสัมผัสซ้ำ แต่ผมเองก็แต่งแบบนี้บ่อยครับ )

๐ฤทธิ์เดชใดใหญ่อย่างพลังรัก
จะหาสักสิ่งหนึ่งไม่พึงเห็น
รักเร่าร้อนก้อนหิมะละลายเย็น
ยามรักเข็ญครางหนาวราวเหมันต์

๐จึงยกย่องก้องรักประจักษ์แล้ว
ว่าคือแก้วกาญจน์เกื้อคอยเอื้อขวัญ
ขาดรักไปใจเอ๋ยเอ่ยจาบัล
ชีวาตม์บั่นบาดขาดพินาศลงฯ

(คำว่าจาบัล และคำว่าชีวาตม์บั่น บางท่านบอกว่าพยัญชนะตัวเดียวกันแต่ต่างวรรณยุกต์ก็ไม่ได้ แต่ผมก็ใช้บ่อย emo_126เพราะกลอนพาไป )
ปล๑.คำว่าจาบัล นี่ผมได้มาจากคุณพันนะครับ เพราะเห็นใช้บ่อย สงสัยติดใจคำนี้แน่เลยคุณพันฯอิอิอิอิ )

ปล๒.น้องแซม กลอนน้องแซมน่ะสุดยอดอยู่แล้วครับ ไม่ได้แกล้งยอ เพราะเป็นคนแรกๆที่ผมอยากต่อกลอนด้วยตอนฝึกหัดใหม่ๆ แต่ไม่กล้าเพราะคิดว่าตอนนั้นกลอนยังอ่อนจึงไม่กล้าต่อด้วย(ก็เพราะแซมมาก่อน พี่จึงเหมือนเด็กใหม่ที่เคยอ่านผลงานแซมก่อนที่จะหัดแต่ง) เดี๋ยวนี้ก็ต่อบ้างไม่ต่อบ้างครับ บางทีอ่านแล้วอยากต่อแต่build emotionบ่ได้

[Prapacarn ❀]

ไอ๊ย่ะ... ไม่ต่อ เพราะไม่กล้าต่อนี่เอง..
แซมมัวนึกเสียใจว่า กลอนแซมนี่มันไม่ได้ความซะเลย..
หรือไม่ก็ คงมีคนชังน้ำหน้าแซมเยอะ เพราะแซมมักจะพูดจาแปลกประหลาดไปจากคนที่ไทย..
แต่ตอนนี้  ท่านพี่ก้าวล้ำเกินหน้าแซมไปหลายท่ากระบวน.. แซมขอคารวะค่ะ..
 

[D]

ท่านพี่  "ไร้นวม-ไร้รัก^^"เข้าใจผิดแล้ว

กลอนของ"ดิน"ว้านหวาน ชอบเขียนแต่กลอนหวานหวาน

ไม่เชื่อลองไปหาอ่านดูดิ ท่านพี่"รพีฯ"เป็นพยานได้

[ดุลย์ ละมุน]

รสอักษร อ่อนหวาน กว่าตาลเชื่อม
แต่ไม่อาจ แอบเอื้อม มาอิงฝัน
กามิควร คู่หงส์ ในวงศ์วรรณ
อักษรกลั่น กร่อยรส มิงดงาม

หมายจรุง ปรุงล้ำ อำมฤต
ยิ่งลิขิต ขีดลง เข้าดงหนาม
ความอ่อนช้อย พลอยช้ำ เป็นต่ำทราม
เพชรอร่าม ร้าวราน ในธารตม

อยากนำน้อม กล่อมกานท์ รสหวานใส
ฉลุไป แปร่งปร่า เช่นยาขม
ขอเพื่อนพ้อง น้องพี่ มาชี้พรม
ช่วยเพาะบ่ม เหลี่ยมถ้อย ข้าน้อยที
 

***555อ่านกระทู้แล้ว ขอสนทนาด้วยคนครับ...ผมก็เป็นอีกคนที่มาหัดเขียนกลอน เริ่มครั้งแรกก็ในบ้านกลอนนี่ละครับ
(เมื่อก่อนเล่น facebook แต่มีปัญหาเรื่องผู้หญิง เลยหยุด หาอย่างอื่นเล่น โชคดีมาเจอบ้านกลอนพอดี สวรรค์โปรดแท้555)
ภูมิความรู้ก็ไม่มี แถมไม่ค่อยศึกษาด้วย เขียนด้วยอารมณ์ล้วนๆ แรกเริ่มเข้ามาเล่น จึงไม่รู้หรอกครับ ว่าตัวเองเขียนผิดถูกประการใด
และชอบเขียนแต่กลอนไร้สาระ รักๆใคร่ เท่านั้น แนวอื่นมันไม่มีอารมณ์เขียนจริงๆ .... ผมเห็น หลายท่านคุยกันแล้ว บอกตรงๆ
รู้สึกอิจฉา ที่มีท่านนี้ ช่วยสอน,แนะนำท่านนั้น, ท่านนั้น ให้คำปรึกษา ท่านนี้ ... (ผมก็มีนะแต่น้อยมาก จนน่าใจหาย) และช่วงหลังมานี้
ผมก็ไม่ค่อยได้เข้ามาเล่น และอ่านกลอนมากเหมือนเมื่อก่อน(ตอนนี้ไปติดอย่างอื่นอีกหลายอย่าง555) ..... ซึ่งผมเห็นว่า ในบ้านกลอน
มีผู้ที่เก่งกาจ เป็นจำนวนมาก ถ้าทุกท่านให้ความกรุณาสั่งสอนผมบ้างก็จักเป็นพระคุณยิ่งครับ (หลังไมค์หรือหน้าบอร์ดก็ได้ครับ)
เพื่อผมจะได้พัฒนาสำนวนขึ้นบ้างครับ ปล. รอความเมตตาจากทุกท่านนะครับ ยินดีรับฟังทุกคำสั่งสอน,แนะนำ ครับ   

[ไร้นวล^^]

(ถึงท่านดุลย์ครับ)

ท่านก็คือหนึ่งคนที่ผมส่งข้อความไปหาและสนทนากับท่าน ทำไมรู้ไหมครับ เพราะกลอนท่านพลิ้วมาก ไพเราะมาก เหมือนระดับเทพแต่งชิวๆ ผมก็เลยคิดว่า
๑.ท่านต้องเป็นนักกลอนขั้นเทพมาจากที่ไหนสักแห่งและก็มาเริ่มบรรเลงที่นี่
๒.ท่านต้องเจ้าชู้(เหมือนผม)แน่นอน เพราะลีลาการตอบกระทู้สาวๆของท่าน มันแพรวพราวจัง(และผมก็เห็นท่านชอบมากกับกระทู้แหย่สาวๆ)

แต่ผมแปลกใจและอึ้งมากว่าท่านกับผมอายุรุ่นราวคราวเดียวกัน(ผมก็ยังเข้าใจว่าพวกเรายังหนุ่มอยู่นะ) ผมถึงคิดว่าท่านสุดยอด เหมือนกับอีกหลายๆคนที่ผมชื่นชมว่ามีพรสวรรค์ขั้นเทพ เช่น
คุณfouralism คุณบัณฑิตเมืองสิงห์ คุณหมูดำ คุณศรีเปรื่อง คุณจารุทัศ คุณหมูดำ เป็นต้น ส่วนผมตามความรู้สึกตนเองจริงๆกลับคิดว่าพรสวรรค์น้อย อาศัยขยันมันเลยคล่องมากขึ้น

ส่วนที่ผมยกให้เป็นขั้นครู(ขออนุญาตเอ่ยนามนะครับผม)เพราะรวมประสบการณ์ ความสามารถและความไพเราะขั้นเทพแล้ว ผมยกท่านเหล่านี้ครับ ท่านลุงรวี ท่านลุงไพร ท่านดาว ท่านอริญชย์ ท่านอาจารย์พี พูนสุข ท่านอาจารย์กานต์ฑิตา ท่านอาจารย์เพรางาย ท่านพี่กามนิต ท่านอาจารย์พรายม่านฯลฯ(บางท่านก็หายไป บางท่านก็นานๆมาที แต่ดีใจที่อีกหลายต่อหลายท่านอยู่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทร--->ไม่ได้ว่าแก่นะครับ แต่อบอุ่น อิอิอิ)

๐อักษรสร้อยช้อยแช่มแจ่มจรัส
เพราะพิพัฒน์ผจงจารวิธานศิลป์
ต่างแต้มแต่งแบ่งกระพริบระยิบริน
สุคนธ์กลิ่นกลอนหอมจึงพร้อมเพรียง

๐ดรุณรุ่งร่ายร่อนกระท่อนถ้อย
ครูครุ่นคอยคุปต์ครองทำนองเสียง
พอจะจ่างทางย้อยหยดร้อยเรียง
ส่งสำเนียงสยามญาณหว่านโลกาฯ

(ใครมาตอบกระทู้นี้ ผมก็ชื่นชมเยินยออย่างเดียวเลย ใครจะหมั่นไส้ผมรึเปล่านะเนี่ย  )

[สายลมสีขาว]

บทกวีสีชมพูเฟื้องฟูรัก
ร้อยสลักถักลายทายทักฝัน
บรรจงแต้มแย้มหวานหว่านถึงกัน
เป็นการเริ่มงานสังสรรค์บ้านกลอนไทย

มีผู้คนมากมายให้คิดถึง
หลากอักษรยังคนึง อยู่ไหน? ไหน?
อยากจะโต้ประชันบทปลดกลอนใจ
จะมีใคร ใครบ้าง มาพูดคุย?

[รัตนาวดี]

 

...ขอเข้ารอบ คนแรก จะแปลกไหม
อยู่แสนไกล อ่านพิมพ์ ยิ้มแก้มตุ่ย
 เจอกลอนชอบ ตอบไว ใช่ขี้คุย
จำต้องลุย ข้ามฟ้า มาต่อกลอน...

☆ รัตนาวดี ☆
 

[พยัญเสมอ]

อันกลอนกานท์อ่านเล่นที่เห็นแต่ง
ก็มักแหว่งมักขาดและอาจหาย
ซึ่งศัพท์แสงถ้อยสมอันคมคาย
และความหมายหลายอย่างคิดอ้างอิง

ด้วยชอบแต่งแต่คล่องคล้องไว้ก่อน
เรียงอักษรเริงสารชำนาญสิง
กดแป้นพิมพ์จิ้มก่อนห่อนประวิง
คล้ายรีบชิ่งเร็วไวไม่ทันตรอง

ผู้อ่านอาจงุนงงสงสัยอยู่
เพราะมิรู้ความหมายก็กลายหมอง
ผมแต่งเล่นเรื่อยไปในทำนอง
มุ่งคล้องจองเท่านั้นทุกวันไป

ส่วนมากแล้วผมไม่ค่อยได้คิดอะไร...ก็แต่งไปเรื่อยๆ...ถ้าจะมีใครสักคนมาบอกว่าแต่งแบบกลอนพาไปก็คงจะใช่
กลอนผมถ้าจะแต่งให้เป็นเรื่องเป็นราวเป็นสาระคงยาก.....

Orion264(มือขวา)
๒๔ กย ๕๖

 

[สมนึก นพ]

ขอสนับสนุนทุกข้อเขียน ครั้งแรกที่ได้เข้ามาจากการชักชวนของเพื่อนๆ
ก็เพียงผ่านเพื่ออ่านสนุกๆตามประสาคนชอบเป็นครั้งคราว มาสะดุดตรง
มีการแนะนำความถูกต้องของฉันทลักษณ์ ชี้แนะผิดถูกอย่างไรแก่ผู้ที่ริเริ่มใหม่
การใช้ภาษาให้ถูกต้อง เข้าทางผมละ เพราะใจอยากจะได้ในส่วนนี้อยู่ด้วย จึงสมัครสมาชิก
ฝากตัวเป็นศิษย์ประเดิมด้วยกลอนประตู กลอนหน้าต่างเข้ามา ก็ได้รับคำแนะนำที่หลากหลายดี
เริ่มแต่อักษรสูง กลาง ต่ำ มีอย่างไร สัมผัสนอกสัมผัสใน ผิดบ้างถูกบ้าง แนะนำแก้ไข
กันมาเรื่อยๆ ตลอดจนการขยายตัวอักษร ใช้สี การวางรูปแบบ ชักสนุกกลางค่ำกลางคืนไม่ต้อง
นอนกันละ เขียนมาลงกึ่งส่งตรวจทาน ประเมินว่า คะแนนเต็ม 10 ได้ประมาณ
1 ไม่เกิน 4 ดีใจสุดๆ จากที่ไม่รู้เรื่อง คือศูนย์มาตลอด ยังมีแถมโคลงอีก อันนี้แหละ
ที่เกลียดสุดๆสมัยเรียน ก็มากลบท สักวา ฯลฯ เหล่านี้ได้รับมาจากบ้านกลอนทั้งสิ้น
และก็ยังรู้ตัวด้วยว่า ยังไปไม่ถึงไหน คะแนนเต็ม 10 ได้ 3 แต่ไม่ถึง 6 ก็ยังต้องศึกษา
กันต่อไป ก็รอดูว่าท่านใดมาปล่อยกลเม็ดอะไรไว้อีกบ้าง จะแอบกอบโกยไว้ และอีกอย่าง
การเล่นต่อกลอนกัน มันคือการบ้านที่ดีนะ บางครั้ง(หรืออาจหลายครั้ง) พากลอนเขาเสีย
ตามประสากลอนพาไป ก็ขออภัย ขออย่าเพิ่งเบื่อหน้าผมกันเสียก่อน พักนี้หายหน้าบ้างอุปสรรค
คือ โรคโรคานี่แหละ........
ขอขอบคุณทุกๆท่านครับผม
นพ
24ก.ย.56

[ไร้นวล^^]

(ถึงท่านมือขวา)

ผมคิดว่ากลอนท่านแปลกแหวกแนวดีครับ  ถ้าไม่มีจินตนาการก็คงคิดไม่ได้นะท่าน

(ถึงท่านพี่นพ)

ถ้าจะให้ผมผู้น้องบังอาจแนะนำนั้น ผมจะแนะนำให้ท่านแต่งกลอนขำๆมาเยอะๆ เพราะผมขำมาก ประมาณให้อารมณ์เหมือนพ่อบ้านเมียเผลอประมาณนี้(ขออภัยครับมันเป็นจินตนาการของผม)

๐กระเห่อกลอนนอนเพ้อละเมอถึง
เคียงคำซึ้งซบซิกระริกฝัน
สมองเบลอเพ้อพจน์เกิดผดคัน
กลางดึกนั้นจึงตื่นมาฟื้นกลอน

๐แล้วก็เกาแก๊กแก๊กแหวกวาทหวิว
ย่ามสยิวหยอกยวนกวนอักษร
ขอบตาช้ำจ้ำจ่อมไม่ยอมนอน
และเมื่อตอนตื่นเช้าหน้าเน่านักฯ