ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พ.พิมพา]

ความหวัง

@สองมือนี้จะยื่นขึ้นไขว่คว้า
เมื่อสายตาผองเพื่อนเตือนให้หวัง
จะก้าวไปให้ถึงซึ่งพลัง
ความจริงจังแข็งแกร่งแห่งดวงใจ

@ไกลแสนไกลรำไรในจุดหมาย
จะแหวกว่ายสายฝนจนไม่ไหว
คงมีฟ้าเหนือฟ้าฟ้าขึ้นไป
คือเส้นชัยฝ่าฟันเอามันมา

@แม้รอบกายพรายพร้อยด้วยรอยแปลก
สังคมแหลกแตกเรื้อเมื่อมองหา
เก็บความทุกข์ชิงชังสั่งสมมา
แทนน้ำตารินหยดรดทางเดิน

@สองเท้านี้พร้อมย่างไปข้างหน้า
เมื่อฝันฝ่าอุปสรรคจักไม่เขิน
บนเส้นทางกว้างไกลไปเผชิญ
และเพลิดเพลินคุณค่าพยายาม

@แล้ววันหนึ่งคงถึงซึ่งฝั่งฝัน
ณ วันนั้นสิ้นทุกข์สุขเกินห้าม
ดอกไม้แห่งน้ำใจไหลรินตาม
ตอบคำถามตาเพื่อนที่เตือนเรา

/////////////
พงศ์ภัณฑ์
๒๑/๙/๕๖

[panthong.kh]

สิ้นหวัง....
การรอคอย หงอยเหงา เศร้าสิ้นหวัง
จึงต้องนั่ง ซังซาก มากอับเฉา
ขาดเพื่อนพ้อง ผองมิตร จิตซึมเซา
ตั้งแต่เช้า ยันค่ำ ช้ำดวงจินต์

ฉันรอเธอ เพ้อหา เวลาผ่าน
ทรมาน มานหม่น ทนเสียสิ้น
หนาวเหน็บหน่วง นานเนิ่น มิเพลินพิณ
เหมือนชีวิน ดิ้นดับ กับกองฟอน

เห็นใครใคร เคล้าคลอ พะนอคู่
ทิ้งฉันอยู่ เดียวดาย คล้ายหลอกหลอน
มืดมิดมาก หมายมาด ดังขาดตอน
ซ้ายขวาก่อน หน้านั้น มีฉันเธอ

คงสิ้นหวัง รั้งไว้ ไม่ได้อีก
ต้องหลบหลีก เลี่ยงลง ตรงพร่ำเพ้อ
หนทางตัน ดั้นด้น ทนละเมอ
ขออย่าเจอ พบหน้า ลาขาดเลย
พันทอง
๒๒/๐๙/๕๖

[เพรางาย]

ฉันจะปลูกดอกไม้ให้เต็มสวน
เพิ่มหอมอวลโอบห้อมหลอมคลายเศร้า
ทางเศษหินปรากฏอดทนเอา
วันเมฆเทาฝนล้างรุ้งพร่างพราย

มีแต่ใจเติมใจในคราวเข็ญ
เยี่ยมลมเย็นส่งหอมบุปผาหมาย
ลำเนาลมโลมรักนำทักทาย
มิเดียวดายโลกกว้าง...อย่ากังวล

[กังวาน]

ตั้งแต่เล็กเด็กน้อยฉันคอยห่วง
ทุกทุกดวงใจหนาอย่าสับสน
อยากให้มีที่ทางสร้างผู้คน
ล้างความจนหมดสิ้นแผ่นดินไทย

อุดมการณ์หว่านหวังพังพินาศ
คนร่วมชาติชมชอบระบอบใหม่
ทุนนิยมจมจ่อมอย่างพร้อมใจ
พอเพียงไม่เพียงพอเฝ้าขอเติม

ต่างแข่งขันฟันฝ่าหาวัตถุ
แย่งบรรลุความร่ำรวยช่วยกันเสริม
ศีลธรรมล้ำค่าลาไม่เจิม
คนจนเพิ่มคนมียิ่งสิ่งลวงตา

เส้นขนานบานเบ่งเร่งจุดจบ
ฉันต้องหลบเด็กน้อยคอยถามหา
อุดมการณ์ไปไหนทำไมลา
ฉันก้มหน้ามิตอบบอบช้ำทรวง

---กังวาน---
 

[พ.พิมพา]

ฉันจะปลูกดอกไม้ให้เต็มสวน
เพิ่มหอมอวลโอบห้อมหลอมคลายเศร้า
ทางเศษหินปรากฏอดทนเอา
วันเมฆเทาฝนล้างรุ้งพร่างพราย

มีแต่ใจเติมใจในคราวเข็ญ
เยี่ยมลมเย็นส่งหอมบุปผาหมาย
ลำเนาลมโลมรักนำทักทาย
มิเดียวดายโลกกว้าง...อย่ากังวล

เมื่อความทุกข์คุกเข็ญเหมือนเน้นย้ำ
ความเงียบงำก็จะเพริดเกิดอีกหน
เดินแบกโลกโศกรักหนักเหลือทน
หลงดั้นด้นหนทางช่างเอกา

ดอกไม้ใดในลานบ้านกลางสวน
ช่างอบอวลหวนหอมพยอมป่า
เห็นแค่ดอกหนึ่งหล่นพ้นชายคา
อยากเก็บมาสานฝันยังหวั่นใจ

/////////////////
พงศ์ภัณฑ์
๒๓/๙/๕๖

[ปู่ริน]

ความผิดหวังพลั้งพลาดยังผ่านพ้น
ด้วยเหตุผลแก้ปัญหามาแกไข
ด้วยพลังความหวังความตั้งใจ
ด้วยสองเท้าพร้อมก้าวไปอย่างมั่นคง

มีพี่น้องพ้องเพื่อนคอยเตือนจิต
หยุดยั้งคิดตรึกตรองต้องประสงค์
ยามโศกเศร้าเหงาหงอยคอยพะวง
มีพ่อแม่คอยเสริมส่งรักเรื่อยมา

มีครูบาอาจารย์ท่านคอบชี้
เสนอแนะแนวทางดีแก้ปัญหา
สร้างโอกาสด้วยความรักความเมตตา
แม้หากเหนื่อยเมื่อยล้าต้องจำทน

ความสำเร็จมุ่งหวังตามตั้งใจ
คิดสิ่งใดได้สิ่งนั้นดั่งเหตุผล
ประสบการณ์การเรียนรู้ช่วยสร้างคน
มีหรือจน..ต่างมุ่งหวัง..สร้างความดี

                      ริน ดอนบูรพา
                          ๒๓ ก.ย.๕๖

[~ขลุ่ยกันแสง~]

เมื่อผิดหวัง พลั้งพลาด มิอาจกลับ
ย้อนมาปรับ เปลี่ยนใหม่ ในวิถี
เวลาล่วง เลยไป ไม่รอรี
เรี่ยวแรงแห่ง ฤดี ต้องมีพอ..
 
..จงเข้มแข็ง แกร่งกล้า สง่าไว้
เริ่มวาดหวัง ครั้งใหม่ ก้าวไปต่อ
ลุกขึ้นสร้าง ทางฝัน หมั่นถักทอ
ดุจดังล้อ ลื่นไหล ไปตามทาง..
 
..ทุกเวลา-นาที จงมีหวัง
เปี่ยมพลัง กาย-ใจ ไว้ซะอย่าง
สิ่งที่ปอง ต้องเสร็จ สำเร็จการ
สุขสราญ สมหวัง..ที่ตั้งใจ
 

[panthong.kh]

ขาดแรงใจ จากนี้ ฤดีฉัน
คงถึงวัน หวั่นหวาด ขาดสดใส
เดินเดียวดาย ดั้นด้น ด้าวแดนใด
ไม่มีใคร คู่เคียง คอยเมียงมอง

เติมแรงกาย หมายมุ่ง จรุงเรื่อง
อยากฟูเฟื่อง ฟางฟ่า จนหน้าหมอง
จักหันหา ชายชาญ เชี่ยวการณ์จอง
กลับหม่นหมอง ไม่แม้นเหมือน จึงเคลื่อนคลาย

พลังหมด ลดน้อย ถอยตั้งหลัก
พลังรัก หักหาญ ให้พาลหน่าย
ขวากหนามกั้น กลางใจ ใกล้จักตาย
รุ้งสิ้นสาย สาดแสง สิ้นแรงโรย
พันทอง
 

[toshare]

* ความหวังยังชีพให้..............ยืนยง
รมย์รื่นชื่นบรรจง...................แต่งแต้ม
ปรับแปงมุ่งมั่นคง..................ปฏิบัติ...ชอบเฮย
ธรรมประเสริฐแต่งข้าแฉล้ม.......จรัสล้ำ บ่ สลาย  

แปง = สร้าง
 

 
 
 

[ไผ่เดียวดาย]

ใบไม้ร่วง ยังผลิใหม่ ในไม่ช้า
คนไร้ตา ยังกล้าสู้ ยืนอยู่หนอ
เพราะหัวใจ ที่เข้มแข็ง มีแรงพอ
แค่ไม่ท้อ รับทุกอย่าง ปล่อยวางมัน

มีความหวัง ทุกนาที จะมีค่า
เสียน้ำตา แค่เสียใจ ใช่หมดฝัน
เพราะคนเรา มีความสุข รอทุกวัน
อย่าปิดกั้น ปล่อยความช้ำ ยีย่ำใจ

ขอเป็นแรง กำลังใจ ให้ดั่งฟ้า
ท้องนภา ที่กว้างใหญ่ ไม่ไปไหน
แส่งสว่าง ส่องไปทั่ว อย่ากลัวไป
กำลังใจ มีเสมอ แค่เธอรอ

[toshare]

....พึงยังชีวิตด้วย............ความหวัง
ธรรมมอบศักยะพลัง..........แน่แล้
ใจจงมั่นมรรคดัง..............สูรย์ส่อง...นำนา
สุขสงบสิสิ่งแท้................ชีพนี้พึงหวัง

....ระวังอย่าจมทุกข์ท้อ......ด้วยหลง
ยึดติดตัวตนทะนง.............โลกซ้อง
สำเร็จเท็จจริงจง..............จิตกระจ่าง
อนิจจังสะท้อนก้อง...........ตระหนักรู้ขจัดหลง