ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[จีราวัฒน์]

คิดถึงคนไกล...หัวใจอ่อนล้า
คิดถึงใบหน้า...ที่สดใส
คิดถึงวันเก่าก่อนที่สองเรา...เคยก้าวไป
คิดถึงคนไกลใยเจ้า...ไม่กลับมา

ข้ายังรอเจ้าอยู่นะ...รู้ไหม
คิดถึงคราใดน้ำตาตกใน...หัวใจอ่อนแรงล้า
คิดถึงนะคิดถึงเจ้า...ตลอดเวลา
โปรช่วยกลับมาเยียวยาแผลใจ...ให้ข้าที...!!
 

[panthong.kh]

คิดถึงเธอ เช่นกัน ใฝ่ฝันหา
คิดถึงหน้า คราใด ให้สุขี
คิดถึงรัก ปักตรึง ซึ้งฤดี
คิดถึงที่ เคยเคียง เอียงแก้มคอย

ดาวดวงน้อย คล้อยเคลื่อน เหมือนกลั้นแกล้ง
ฤๅเสแสร้ง ยอจันทร์ พลันเหงาหงอย
หมู่เมฆมแม้น แล่นทับ กลับใจลอย
ขาดคนคอย เอาใจ ในค่ำคืน

ราตรีกาล ผ่านพ้น คนยังเศร้า
นอนแนบเนา เคล้าคลุก ซุกสุดฝืน
เสียงพระพาย พริ้วพรม ช่างกลมกลืน
คลอสะอื้น คืนค่ำ จำร้างไป

เจื้อยแจ้วแว่ว สำเนียง เสียงหริ่งหรีด
ดั่งคมมีด กรีดเฉือน สะเทือนไหว
น้ำค้างหยด เปาะแปะ แหมะกลางใจ
เย็นฤทัย ใกล้สว่าง กระจ่างตา

เอื้อมมือคว้า ผ้านวม สวมทับร่าง
กอดหมอนข้าง ไว้แน่น แหงนมองฟ้า
ปลายวสันต์ แล้วหนอ ท้อเรื่อยมา
เหมันต์หน้า มาเยือน หนาวเหมือนเดิม
พันทอง
๒๑/๐๙/๕๖
 

[จีราวัฒน์]

คิดถึงเธอ เช่นกัน ใฝ่ฝันหา
คิดถึงหน้า คราใด ให้สุขี
คิดถึงรัก ปักตรึง ซึ้งฤดี
คิดถึงที่ เคยเคียง เอียงแก้มคอย

ดาวดวงน้อย คล้อยเคลื่อน เหมือนกลั้นแกล้ง
ฤๅเสแสร้ง ยอจันทร์ พลันเหงาหงอย
หมู่เมฆมแม้น แล่นทับ กลับใจลอย
ขาดคนคอย เอาใจ ในค่ำคืน

ราตรีกาล ผ่านพ้น คนยังเศร้า
นอนแนบเนา เคล้าคลุก ซุกสุดฝืน
เสียงพระพาย พริ้วพรม ช่างกลมกลืน
คลอสะอื้น คืนค่ำ จำร้างไป

เจื้อยแจ้วแว่ว สำเนียง เสียงหริ่งหรีด
ดั่งคมมีด กรีดเฉือน สะเทือนไหว
น้ำค้างหยด เปาะแปะ แหมะกลางใจ
เย็นฤทัย ใกล้สว่าง กระจ่างตา

เอื้อมมือคว้า ผ้านวม สวมทับร่าง
กอดหมอนข้าง ไว้แน่น แหงนมองฟ้า
ปลายวสันต์ แล้วหนอ ท้อเรื่อยมา
เหมันต์หน้า มาเยือน หนาวเหมือนเดิม
พันทอง
๒๑/๐๙/๕๖
 

ลมเหมันต์ พัดมา อุราหวั่น
ฟากฟ้ากั้น ขวางทาง ร้างราเสมอ
ความคิดถึง ที่ส่งไป ให้แด่เธอ
ยังรอเสมอ รอเธอ คืนกลับมา

สายลมเอย โชยพัดพา อุราเศร้า
นั่งจับเจ่า เคล้าน้ำตา พาโหยหา
อยู่คนเดียว เปลี่ยนกาย ใจแทบบ้า
ขอเถิด ลมจ๋า พัดเธอมา หาข้าที

[วิกิจกุล]

 


ใต้เงาจันทร์ เหม่อมอง ท้องฟ้ากว้าง
ขาดเธอยืน เคียงข้าง เหมือนวันเก่า
จรดดินสอ ปลายแหลม แท่งสีเทา
ลำนำกลอน วันเหงา ใต้เงาจันทร์

ในสมอง สับสน เวียนวนวก
สัมผัสตก ความคิด ถูกปิดกั้น
ความคิดถึง บังใจ สมองตืบตัน
เพียงหนึ่งวรรค เท่านั้น ยากจริงเอย

ใต้เงาจันทร์ วันเหงา สุดเหว่ว้า
วางดินสอ ดีกว่า อนิจจาเอ๋ย
ขาดคำคม เขียนกลอน อักษรเชย
นึกถึงคุณ เช่นเคย ผู้ห่างไกล

เก็บดินสอ สีเทา เข้าลิ้นชัก
อีกนานนัก หยิบจับ ขึ้นมาใหม่
อารมณ์กลอน ขาดวิ่น โบกบินไป
พร้อมหัวใจ หมองเศร้า เคล้าแสงจันทร์

ช.วิกิจกุล