ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ดุลย์ ละมุน]

เพ้อพร่ำ รำพัน

เมื่อดวงใจ อ่อนหวาน จนอ่อนไหว
ละมุนละไม กว่าหวานใด ที่เคยหวาน
บอระเพ็ด ชมเห็น เป็นน้ำตาล
สุดทัดทาน ปรารถนา เพลิงอารมณ์

ชื่นดื่มด่ำ ดูดดื่ม จนลืมโลก
ระเริงล้าง รอยโศก ใจสุขสม
รสรื่นสุข รุกเร้า คลอเคล้าชม
เกินหาญหัก ใจข่ม เมื่อดมดอม

งามงด หยดย้อย ทุกเยื้องย่าง
เมื่อความรัก แทรกกลาง โปรยกลิ่นหอม
ทุกเงื่อนไข ชุ่มฉ่ำ ใจจำยอม
ด้วยภักดิ์,พร้อม เพลิดเพลิน ดำเนินพลี

หยาดเยิ้ม เย้าหวาน สำราญร่ำ
จดจำ แจ่มระเรื่อ สุดเหลือที่
กว่าพร่ำเพ้อ พจน์ใด ในวจี
ถมทวี เกินฝัน ที่ใฝ่ปอง

ยามกลิ่นกรุ่น กล้ำกราย ละม้ายว่า-
ปานปลดปล่อย อุรา ให้ลอยล่อง
บนเพลงฝัน พลิ้วไหว ในทำนอง
อุ่นไอจันทร์ สาดส่อง ประคองนอน

สุดห้วง ดวงใจ ยังไหวหวาม
ทุกอณู ความงาม ยามเริงร่อน
ซึ้งแล้วไซร้ ใจภู่ หมู่ภมร
ที่ลุ่มหลง เกสร ละอ่อนนวล
 

[ดารกะ]

 

ร้อยเรียงกานท์หวานเลี่ยนน่าเวียนหัว
หลงพันพัวสาวใดใจจึงป่วน
ถึงเพ้อคลั่งนั่งลิขิตกระบิด-กระบวน
เฝ้าคร่ำครวญหวนคะนึงรำพึง-รำพัน

ดุจ..รักแรกแทรกซ้อนท่าอ่อนไหว
หรือ..รักวัยเหลือน้อยประดอยกลั่น
มธุรสหยดย้อยถ้อยจำนรรจ์
ควงสักวันเผื่อประจักษ์...รักดีจริง

 

ก้อย

[ดุลย์ ละมุน]

ได้เพียงกอด เดือนดาว สกาวพร่าง
เป็นหมอนข้าง พร่ำพรอด แทนกอดหญิง
เพียงนภา กว้างใหญ่ ใช้พักพิง
ไม่เคยอิง เคยแอบ เคยแนบนาง

ได้เพียงห่ม ลมหนาว จนร้าวแหลก
มีความเหงา เป็นแขก คอยแทรกข้าง
ยามลมฝน พัดหอบ ใจบอบบาง
ความอ้างว้าง เย้ยหยัน มิบรรเทา

ได้ชมถ้อย ก้อยแก้ว กานท์ฉลุ
ดวงใจผุ พังพ่าย เริ่มคลายเหงา
ช้ำกลับชื่น โชติช่วง ในทรวงเรา
เพียงหวังเจ้า ก้อยเกี้ยว ช่วยเยียวยา
 

[ดารกะ]

 

มาร่ายกานท์หว่านคำอำพรางหญิง
ชำนาญจริงลิงหลับสิพับผ่า
หลงคำอ้อนศรรักปักอุรา
เกิดหักคาคงแย่แก้ไงกัน

ย้อนกระทู้ดูหลังตั้งเป็นร้อย
สาวเฝ้าคอยน้อยใจ..บ้างไหวหวั่น
มีกลอนกล่าวข่าวสาส์นพยานยัน
พี่ชายนั้นปั่นหัวหลอกนัวเนีย

 

ก้อย

[ดุลย์ ละมุน]

ต่างกมล คนชัง ดังผืนเสื่อ
สร้างความเชื่อ ข่าวลือ ให้ชื่อเสีย
คนชอบเท่า หนังห่ม ที่ชมเชียร์
ใจระเหี่ย หดหู่ เพียงผู้เดียว

ในความจริง เจ็บทน ระคนช้ำ
ไร้คนค้ำ ดวงแด คอยแลเหลียว
เหมือนข้าวเก่า เศร้าตรม รอคมเคียว
มาเก็บเกี่ยว กล่อมเกลา ให้เหงาจาง

วจีจริง จากทรวง ทุกท้วงถ้อย
หมายเกี่ยวก้อย ร้อยเรียง มาเคียงข้าง
ให้นิ้วก้อย ร้อยริ้ว เคียงนิ้วนาง
ใจสองนิ้ว พลิ้วพร่าง มิร้างแรม
 

[ดารกะ]

 

ยลวจีพี่ชายหมายออดอ้อน
ทรวงสะท้อนร้อนผ่าวคราวนี้แจ่ม
คงมีรักสักคราวยามหนาวแซม
มาแต่งแต้มเติมตุนเป็นทุนใจ

ขอแต่เพียงเคียงข้างอย่าร้างขาด
วิมานวาดพาดเยือนเลื่อนมาใกล้
มาเจอรักทักหวานซ่านอุ่นไอ
หากมีใครไหนซ่อนอิงยิงด้วยปืน

 

ก้อย

[ดุลย์ ละมุน]

ย่างปลายฝน ต้นหนาว อีกคราวแล้ว
แม่ก้อยแก้ว แก้มนวล พี่ชวนชื่น
มาชมเดือน ดื่มด่ำ ยามค่ำคืน
ให้รวยรื่น ลบหนาว ที่ร้าวราน

เนื้อแนบเนื้อ หนาวรัก จึงจักอุ่น
อวลละมุน อ้อมกอด สอดประสาน
ใต้คืนฝัน จันทร์เพ็ญ เป็นพยาน
ร่ายเพลงกานท์ กล่อมเรา ส่งเข้านอน