"ตัณหาใจ"
ไกลแค่ไหน ใจเรา คอยเฝ้าถาม
เทียวก้าวตาม ความฝัน ที่ปั้นก่อ
ด้วยความอยาก มากล้น เลยพ้นคอ
ขุดหลุมบ่อ ล่อลวง ให้ช่วงชิง
มองข้างหน้า อย่างเดียว ไม่เหลียวหลัง
มุ่งหาฝั่ง ตั้งตา คว้าทุกสิ่ง
เพื่อสนอง ครองอยาก มันมากจริง
ได้แอบอิง พิงพัก มักสุขใจ
เพียงชั่วครู่ รู้สึก ก็นึกเบื่อ
จิตก็เจือ เชื้ออยาก เพิ่มมากใหม่
จึงดิ้นรน ค้นหา ตั้งตาไป
วนเวียนใน ใจจิต ชีวิตคน
ทั้งรักโลภ โกรธหลง ใจคงแต่ง
ไหวเปลี่ยนแปลง แฝงนัย ให้ฉงน
เกิดวิมาน ม่านฟ้า พาวกวน
รวยหรือจน ปรนเปรอ บำเรอมัน
อีกศักดิ์ศรี ตีค่า เรียกว่ายศ
ได้ริ้มรส สดใส คนใฝ่ฝัน
เชิดชูหน้า ค่าวงศ์ เหล่าพงศ์พันธุ์
เปรียบรางวัล ชั้นเลิศ จึงเทอดทูล
ทางทอดยาว ก้าวเดิน เผชิญฝ่า
ฝันข้างหน้า คว้าได้ ไม่สิ้นสูญ
แต่ศีลธรรม นำใจ ไม่เพิ่มพูน
เคยเกื้อกูล สูญสิ้น ไม่ยินดี
แสงสว่าง ทางโลก โบกไสว
บดบังให้ ศีลธรรม จำหลีกหนี
ความมืดมิด ปิดใจ ในทันที
เพียงความดี ที่ส่อง เห็นปล่องรู
นิ่งสงบ ขบคิด ชีวิตหนึ่ง
ก้าวมาถึง ครึ่งทาง ช่างอดสู
มองกลับหลัง ครั้งเก่า ย้อนเฝ้าดู
ที่เป็นอยู่ บูชา "ตัณหา"ใจ
มหาซัง...๑๖ กย. ๒๕๕๖
