ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ชลนา ทิชากร]

<a href="http://www.youtube.com/v/Rxq1tlzCPFU&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/Rxq1tlzCPFU&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

ถามว่ารัก อยู่ไหม ไร้คำตอบ แต่ที่มอบ ให้มั่น นั้นค่ายิ่ง เติมความสุข ทุกข์คลาย หมายพึ่งพิง จากใจหญิง คนซื่อ ถือสัจจา เธอคือหนึ่ง ซึ่งผู้ อยู่กลางอก มิโกหก หลอกลวง ให้ทรวงปร่า เจ็บเคยฝาก มากล้ำ ช้ำอุรา ขอสัญญา มิทำ ย่ำมานใคร ปวดแดนัก รักเธอ ก็เหม่อหม่น สิ้นเหตุผล ยลแล แท้ฝันใฝ่ ฉันสำรอง ปองภักดิ์ สุดหนักใจ ยามเธอไกล ให้คิด จิตผูกพัน รู้อยู่ไป ไร้สิทธิ์ ผิดที่สุด แต่เมื่อผุด หลุดยาก เพียรบากบั่น เหงาคืบคลาน ผลาญจินต์ "ดิน"ทุกวัน หากอาสัญ เมื่อไร สุมไฟที "ดิน"

สุดหามใจรัก

สุดห้ามใจ ไม่ให้ ไปรักคุณ
แสนหว้าวุ้น คุ่นคิด จิตหมองศรี
เพราะความงาม หวามจิต พิศโสภี
ยวนฤดี พี่ตลอด ยอดพธู

หักห้ามใจ ไม่ให้รัก หักไม่ลง
ยิ่งพะวง หลงใหล ใจหดหู่
มีเมียลูก ผูกใจ ใครก็รู้
แต่โฉมตรู ดูสำรวย สวยบาดใจ

เสียดายพี่ มีครอบครัว กลัวผิดแนว
 ศีลไม่แน่ว แล้วกรรม ทำไฉน
ฝืนใจหม่น ทนระกำ ช้ำทรวงใน
ข่มไม่ไหว ใจภักดิ์ รักท้วมทรวง

อย่าตัดรัก หักใจ ไปจากผม
ใจระทม ตรมนัก รักหนักหน่วง
ถึงผมนี้ มีคู่ครอง คล้องแดดวง
รักไม่ลวง หวงคนงาม สุดห้ามใจ

ชลนา  ทิชากร

<a href="http://www.youtube.com/v/xcDetyyB-ds&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/xcDetyyB-ds&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[ไพร พนาวัลย์]

เพราะความเหงาเข้าแทรกใจแหลกยุ่ย
จึงอยากคุยอยากถามในยามใกล้
ดั่งเป็นเพื่อนร่วมบ้านร่วมธารใจ
หนทางไกลห่างกันมีฉัน-เธอ

เป็นเพื่อนร่วมต่อกลอนอักษรสาส์น
ด้วยเจือจานรักใคร่ยามใจเผลอ
ด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มยามพิมพ์เจอ
ยามหาวเรอยังสุขสนุกกัน

เวลาเธออิ่มใจจะไม่ขอ
ไม่มัวรอให้เก้อกวนเธอนั่น
ยามฉันอิ่มเอมใจทีใครมัน
ไม่มีเธอ ไม่มีฉัน ไม่ตันตาย

“ไพร พนาวัลย์”
 

[D]

ร่างโผผิน บินจร อ่อนแรงนัก ร่อนลงพัก คอพับ จับนิ่งเฉย ครึ่งชีวัง สังขาร ผ่านล่วงเลย ยังมิเคย สมรัก แม้สักครา รักแรกผลิ นิยม เริ่มชมชื่น เพียงข้ามคืน รู้ดี ต้องหนีหน้า เราแค่นก ผกไพร ไร้ราคา เผยอฟ้า เคียงคู่ อยู่อย่างไร ช่วงเงียบเหงา เศร้าหมอง สองพานพบ สายตาสบ อุทธัจ อัชฌาสัย สูงยศฐา บรรดาศักดิ์ รักแรมไกล เรานกใน ถ้ำเถื่อน เธอเลือนลาง คงลำบาก ยากหวัง ครั้งที่สาม โบยบินตาม ประสา อุราว่าง เมื่อไรนะ นกขมิ้น สิ้นมนต์จาง สุดปลายทาง พ้นทุกข์ ที่ซุกใจ   รพีกาญจน์

สกุณา ถลาบิน ถวิลหวัง ซึ่งรวงรัง ฝังกาย หมายสุขใส อนาถแด แลร่าง ต้องย่างไกล ยลทางไหน ไร้ว่าง คู่ข้างเคียง ถลาผิน บินไกล ในถิ่นที่ ทั้งป่าดง พงพี ราตรีเสียง(กรุง) บ้างหลงพลัด กลัดกลุ้ม สุ่มลองเรียง คือ..แค่เพียง เสี่ยงดู รู้ถอยลา นกขมิ้น บินแถ แลดูสุข คงเคล้าคลุก เจ้าของ ปองหรรษา ต่างนกไพร ไร้หวัง นั่งโศกา อนิจจา หาใคร เข้าใจตน ตัดสินใจ ไปพ้น ด้นสืบเสาะ ขออยู่เกาะ พฤกษ์ไกล กลางไพรสณ ไปภูเก็ต เล็ดลอด ปลอดชุมชน หากบุญผล มีอยู่ เจอคู่ที...? "ดิน"

<a href="http://www.youtube.com/v/AxGNXl6wyAM&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/AxGNXl6wyAM&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[D]

<a href="http://www.youtube.com/v/FEa1a1xBJlw&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/FEa1a1xBJlw&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

สุดห้ามใจ ไม่ให้ ไปรักคุณ แสนหว้าวุ้น คุ่นคิด จิตหมองศรี เพราะความงาม หวามจิต พิศโสภี ยวนฤดี พี่ตลอด ยอดพธู หักห้ามใจ ไม่ให้รัก หักไม่ลง ยิ่งพะวง หลงใหล ใจหดหู่ มีเมียลูก ผูกใจ ใครก็รู้ แต่โฉมตรู ดูสำรวย สวยบาดใจ เสียดายพี่ มีครอบครัว กลัวผิดแนว  ศีลไม่แน่ว แล้วกรรม ทำไฉน ฝืนใจหม่น ทนระกำ ช้ำทรวงใน ข่มไม่ไหว ใจภักดิ์ รักท้วมทรวง อย่าตัดรัก หักใจ ไปจากผม ใจระทม ตรมนัก รักหนักหน่วง ถึงผมนี้ มีคู่ครอง คล้องแดดวง รักไม่ลวง หวงคนงาม สุดห้ามใจ ชลนา  ทิชากร

แต่แรกเริ่ม เติมรัก มิยักเอ่ย มาเฉลย เผยลาย สายเกินไหม หว่านคารม ชมนวล อวลอุ่นไอ มานหวามไหว ใฝ่ฝัน จะมั่นคง วาดวิมาน ผ่านลม ที่พรมพร่าง แท้ปลายทาง ร้างไร้ ใจลุ่มหลง รักล้นเอ่อ เผลอจินต์ สิ้นหักปลง หวังดำรง ลงหลัก สลักตรึง กลับมารู้ คู่เขา เนาแนบข้าง แทบร่วงร่าง สะอึก นึกมิถึง เคยประคอง คล้องแขน แสนคะนึง เยื่อใยขึง ดึงขาด อนาถแด เจ็บทรวงยับ สับป่น สุดหม่นท้อ เกินร้องขอ พอเถิด มานเกิดแผล กระอักใน ใครเล่า เขาจะแคร์ มาดูแล แก้ตัว ชัวร์สักคน "ดิน"

[panthong.kh]

เพราะความเหงาเข้าแทรกใจแหลกยุ่ย
จึงอยากคุยอยากถามในยามใกล้
ดั่งเป็นเพื่อนร่วมบ้านร่วมธารใจ
หนทางไกลห่างกันมีฉัน-เธอ

เป็นเพื่อนร่วมต่อกลอนอักษรสาส์น
ด้วยเจือจานรักใคร่ยามใจเผลอ
ด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มยามพิมพ์เจอ
ยามหาวเรอยังสุขสนุกกัน

เวลาเธออิ่มใจจะไม่ขอ
ไม่มัวรอให้เก้อกวนเธอนั่น
ยามฉันอิ่มเอมใจทีใครมัน
ไม่มีเธอ ไม่มีฉัน ไม่ตันตาย

“ไพร พนาวัลย์”
 

อันความเหงา หงอยเงื่อง เป็นเรื่องแปลก
ชอบมาแจก จ่ายจัง คลั่งจนหน่าย
ไล่เท่าไหร่ ไม่หนี ลี้ในกาย
จนฟูมฟาย หลายหลาก ยากลำเค็ญ

ได้มีเพื่อน รุ่นใหญ่ ไว้ห่วงหา
แสนล้ำค่า คราเหงา เข้าขูดเข่น
เป็นทั้งพ่อ เพื่อนพี่ ที่อยากเป็น
ทุกประเด็น ได้หมด ไม่ปดเธอ

เวลาอิ่ม ยิ้มย่อง ดูผ่องพักตร์
ซึ้งใจนัก รักแนบ แอบเสนอ
ขอแค่เพียง เท่านี้ ดีนักเออ
อาจพบเจอ กันช้า แต่ท้าทาย
พันทอง

[D]

เพราะความเหงาเข้าแทรกใจแหลกยุ่ย จึงอยากคุยอยากถามในยามใกล้ ดั่งเป็นเพื่อนร่วมบ้านร่วมธารใจ หนทางไกลห่างกันมีฉัน-เธอ เป็นเพื่อนร่วมต่อกลอนอักษรสาส์น ด้วยเจือจานรักใคร่ยามใจเผลอ ด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มยามพิมพ์เจอ ยามหาวเรอยังสุขสนุกกัน เวลาเธออิ่มใจจะไม่ขอ ไม่มัวรอให้เก้อกวนเธอนั่น ยามฉันอิ่มเอมใจทีใครมัน ไม่มีเธอ ไม่มีฉัน ไม่ตันตาย “ไพร พนาวัลย์”

อ้างความเหงา เข้าย่ำ ขม้ำหญิง หาใจจริง ยิ่งจม งมความหมาย ระทมทัก หักลา พาเดียวดาย ดั่งต้องตาย ทั้งเป็น เห็นเป็นรอง ฟ้าลงทัณฑ์ สวรรค์สร้าง หนทางแปลก รักสลาย ชายแรก เธอแทรกถอง เหมือนกระหน่ำ ซ้ำเดิม เติมลงกอง ให้ตกคลอง ตกคู ดูสะใจ ค่าฉันมี แค่นั้น วันเธอเหงา รู้หรือเปล่า เฉาแด แคร์บ้างไหม หรือถล่ม สมจินต์ แล้วสิ้นใย จะจำไว้ ชายเมืองลพ *ใครพบฆ่าที* "ดิน"

[ไพร พนาวัลย์]

ช่วยมาฆ่าให้ตายชายเมืองลพฯ
จะได้พบสุขสันต์ในวันที่
ต้องทนทุกข์ทรมานมานานปี
จะได้มีความสงบตอนจบกัน

ได้พบเพื่อนถูกใจในวันเหงา
กลับต้องเศร้าเขาหน่ายมิกรายหัน
หวังช่วยเป็นแรงใจได้แบ่งปัน
ผูกสัมพันธ์ไมตรีกวีกานท์

อยากจะฆ่าฆ่าโลดยามโกรธเกรี้ยว
อยากจะเคี้ยวให้พอไม่ต่อต้าน
เธอคงจะสุขใจชายซมซาน
แล้วโปรยทาน ‘โหสิกรรม เคยก้ำเกิน

“ไพร พนาวัลย์”
 

[D]

นครชัยศรี หนีช้ำ รักชำรุด
ลอยล่องหลุด สุดกู่ อยู่ก็เปิ่น
ทุกวันเหงา เฉาแด แค่ส่วนเกิน
จำต้องเดิน เมินจบ กลบอาลัย

เกาะภูเก็ต ปลายทาง จะย่างถึง
รักเคยตรึง ดึงทิ้ง ชิ่งหาใหม่
อยู่ก็ช้ำ กล้ำกลืน ขื่นทรวงใน
เล็งหนุ่มใต้ ไว้สักคน คอยฝนยา

"ดิน"

จุดหมายปลายทางณ.เกาะภูเก็ต

[ชลนา ทิชากร]

<a href="http://www.youtube.com/v/FEa1a1xBJlw&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/FEa1a1xBJlw&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

แต่แรกเริ่ม เติมรัก มิยักเอ่ย มาเฉลย เผยลาย สายเกินไหม หว่านคารม ชมนวล อวลอุ่นไอ มานหวามไหว ใฝ่ฝัน จะมั่นคง วาดวิมาน ผ่านลม ที่พรมพร่าง แท้ปลายทาง ร้างไร้ ใจลุ่มหลง รักล้นเอ่อ เผลอจินต์ สิ้นหักปลง หวังดำรง ลงหลัก สลักตรึง กลับมารู้ คู่เขา เนาแนบข้าง แทบร่วงร่าง สะอึก นึกมิถึง เคยประคอง คล้องแขน แสนคะนึง เยื่อใยขึง ดึงขาด อนาถแด เจ็บทรวงยับ สับป่น สุดหม่นท้อ เกินร้องขอ พอเถิด มานเกิดแผล กระอักใน ใครเล่า เขาจะแคร์ มาดูแล แก้ตัว ชัวร์สักคน "ดิน" ตราบสิ้นลม ฟ้ามอบรัก ปักใจ มาให้พี่ แล้วพรากหนี พี่ไกล ใจสับสน พรากน้องไป ให้ระกำ ช้ำกมล เหมือนลมบน วนไป ไม่คืนมา ฟ้ามอบน้อง ปองใจ มาให้พี่ กรรมหรือนี้ พี่เศร้า เฝ้าห่วงหา พรากน้องไกล ใจเหงา เศร้าอุรา หนาววิญญา พาฝัน รัญจวนใจ น้องเอยน้อง ตรองดู รู้หรือเปล่า ว่าพี่เหงา เศร้าระทม ตรมแค่ไหน สงสารน้อง หมองเศร้า เหงาทรวงใน น้องร้องไห้ ใจน้อง ต้องจาบัลย์ ฟ้ามอบรัก หักลาญ ผลาญใจพี่ ให้รักนี้  มีแตเหงา เศร้าโศกศัลย์ โอ้ชาตินี้ พี่กับน้อง ต้องไกลกัน รอคอยวัน บั่นชีวี นี้สิ้นลม ชลนา  ทิชากร <a href="http://www.youtube.com/v/dywBVCf4vbc&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/dywBVCf4vbc&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[D]

<a href="http://www.youtube.com/v/8AhKchHWPyU&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/8AhKchHWPyU&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

ฟ้ามอบรัก ปักใจ มาให้พี่ แล้วพรากหนี พี่ไกล ใจสับสน พรากน้องไป ให้ระกำ ช้ำกมล เหมือนลมบน วนไป ไม่คืนมา ฟ้ามอบน้อง ปองใจ มาให้พี่ กรรมหรือนี้ พี่เศร้า เฝ้าห่วงหา พรากน้องไกล ใจเหงา เศร้าอุรา หนาววิญญา พาฝัน รัญจวนใจ น้องเอยน้อง ตรองดู รู้หรือเปล่า ว่าพี่เหงา เศร้าระทม ตรมแค่ไหน สงสารน้อง หมองเศร้า เหงาทรวงใน น้องร้องไห้ ใจน้อง ต้องจาบัลย์ ฟ้ามอบรัก หักลาญ ผลาญใจพี่ ให้รักนี้  มีแตเหงา เศร้าโศกศัลย์ โอ้ชาตินี้ พี่กับน้อง ต้องไกลกัน รอคอยวัน บั่นชีวี นี้สิ้นลม ชลนา  ทิชากร

จากมาไกล ใจหาย ไม่วายคิด ฟ้าลิขิต ผิดไฉน ไยมิสม รักเมื่อแรก แทรกจิต พิศภิรมย์ กลับปร่าตรม ขมเข็ญ มาเป็นไป เคยสุขสอด กอดเกลียว เหลียวแลข้าง มิอ้างว้าง ทางเดิน เผชิญใฝ่ มีเสมอ ประจำ กำลังใจ บัดนี้ไกล ใคร่ควร คร่ำครวญคราง จิตสำนึก ผูกพัน ทุกวันเฝ้า อาลัยเขา หนักหนา แม้ลาห่าง อ้อมอกอุ่น กรุ่นไอ ไม่เคยจาง ลูบแผ่วบาง ปลายผม เคยชมชวน คะนึงนิจ จิตหวั่น สั่นประหม่า ตื้นอุรา คราใด ร่ำไห้หวน โอ้อกเอย เคยเคล้า หยอกเย้ายวน สวรรค์ด่วน ลงทัณฑ์ มากั้นทาง "ดิน"

[ชลนา ทิชากร]

ทะเลร่ำไห้

ฟ้าสลัว มัวแสง แห่งนวลจันทร์
มีเพียงฉัน ฝันเพ้อ เธอเหินห่าง
เห็นภูเขา เงาสะหลัว มัวเลือนราง
เหงาอ้างว้าง ร้างไกล ใจตรอมตรม

ไกลสุดตา ฟ้าเด่น เป็นสีคราม
ใจหวิวหวาม ยามเหงา เฝ้าขื่นขม
เธอเลิกรัก ผลักไส ให้ระทม
ฟังเสียง ลม พรมคลื่น กลืนน้ำตา

มองฟ้าไกล ใจเหงา เฝ้าคิดถึง
ใจคะนึง ซึ้งนัก รักห่วงหา
มองโขดหิน ถิ่นเก่า เศร้าอุรา
คลื่นซัดซ่า พาสะอื้น ยืนคร่ำครวญ

หาดไร้จันทร์ ฉันไร้เธอ เหม่อมองดาว
ใบมะพร้าว กราวไหว ใจกำสรวล
มองเห็นเงา เคล้าคู่ อยู่เย้ายวน
ลมโชยหวน ป่วนปั่น กั้นน้ำตา

ชลนา  ทิชากร

<a href="http://www.youtube.com/v/Gv-z9Bohv-0&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/Gv-z9Bohv-0&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[รพีกาญจน์]

<a href="http://www.youtube.com/v/U4HBju3OWRA&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/U4HBju3OWRA&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

"  ล่องใต้  "

บินหลาล่อง ท่องธาร ผ่านสิงขร
เข้าชุมพร ก่อนเย็น เห็นไหมปู่(ริน)
เลยทะลุ สุราษฎร์ พลาดพธู
ใจหดหู่ รำพึง ถึงระนอง

ดึกสงัด พัทลุง มุ่งเร็วรี่
เช้ากระบี่ ฟ้าแดง แสงสีส่อง
นครธรรม งำเมือง งามเรืองรอง
ถามไถ่น้อง เหงาจัง อ่าวพังงา

ขยับปีก หลีกลม ตรมสตูล
ด้วยอาดูร ร่อนลง ลานสงขลา
อยู่แห่งใด ไร้เงา เจ้ายะลา
เที่ยวตามหา ปัตตานี ที่ทุกข์ทน

บางนรา หน้าด่าน มานสุดแค่น
บินเลี้ยวแล่น พักตรัง ยังฉงน
ข้ามเลเลาะ ภูเก็ต เด็ดกมล
นางมีคน คอยเฝ้า ลืมเราแล้ว

รพีกาญจน์

[ปู่ริน]

"ว่างมาก"

ข่าวบินหลาบินร่อนตรงลงทางใต้
เกาะกิ่งไม้แวะว่างตามทางแถว
ผ่านชุมพรแวะนอนก่อนจากจรแจว
ยินเสียงแว่วเจ้าบินหลาคร่ำครวญคราง

อยากจะเห็นดินแดนใต้ได้สุขสงบ
เลิกจากรบเข่นฆ่าพาหม่นหมาง
ต่างเดือดร้อนต้องดิ้นรนจนหมดทาง
ทำทุกอย่างให้ย้อนมา เรื่อสามัคคี

มีเวลาเชิญชวนมาให้คลายเหงา
ช่วยบรรเทาความข้องขัดน่าบัดสี
เห็นคนไทยมาเข่นฆ่านานนับปี
ทุกนาทีแสนเมื่อยล้าระอาอาย

รัฐบาลต่างคุยโม้ทำโอ้อวด
ประชาชนเขาเจ็บปวดเกิดเสียหาย
มิเคยคิดแก้ปัญหามาผ่อนคลาย
แก้กฏมาย...ช่างน่าเบื่อ...ทำเพื่อใคร.

                             ริน ดอนบูรพา
                                 ๒๑ ก.ย.๕๖

[D]

ฟ้าสลัว มัวแสง แห่งนวลจันทร์ มีเพียงฉัน ฝันเพ้อ เธอเหินห่าง เห็นภูเขา เงาสะหลัว มัวเลือนราง เหงาอ้างว้าง ร้างไกล ใจตรอมตรม ไกลสุดตา ฟ้าเด่น เป็นสีคราม ใจหวิวหวาม ยามเหงา เฝ้าขื่นขม เธอเลิกรัก ผลักไส ให้ระทม ฟังเสียง ลม พรมคลื่น กลืนน้ำตา มองฟ้าไกล ใจเหงา เฝ้าคิดถึง ใจคะนึง ซึ้งนัก รักห่วงหา มองโขดหิน ถิ่นเก่า เศร้าอุรา คลื่นซัดซ่า พาสะอื้น ยืนคร่ำครวญ หาดไร้จันทร์ ฉันไร้เธอ เหม่อมองดาว ใบมะพร้าว กราวไหว ใจกำสรวล มองเห็นเงา เคล้าคู่ อยู่เย้ายวน ลมโชยหวน ป่วนปั่น กั้นน้ำตา ชลนา  ทิชากร

ระลอกใส ไหลเกลียว หลั่นเรียวคลื่น ครวญครางครืน ตื่นต้อน อ้อนอุษา สลัวเทา เคล้าหม่น ฝนพรำมา สกุณา ถลาเรียง เสี่ยงพิรุณ วายุโบก โยกเยือน ต้องเรือนร่าง สรรพางค์ หวั่นไหว ไร้โอบอุ่น สิ้นคำหอม ล้อมหู ดูละมุน ขาดต้นทุน หนุนใจ ให้ร้าวราน เหม่อมองฟ้า ฝ่าฝน ที่หล่นฝอย กระทบปอย ยอดหญ้า ครายลผ่าน หญ้าคงเหน็บ เจ็บท้อ ทรมาน จะกี่กาล ทานทน ไร้บ่นยิน ยืนสะทก อกใจ ก็ไหวหวั่น เราพบกัน สายไป ร้างไร้สิ้น ทรวงสะท้อน รอนหัก รักพังภิณท์ มาหากิน ถิ่นใต้ ใจยังครวญ "ดิน"

<a href="http://www.youtube.com/v/tiyciaGQSHA&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/tiyciaGQSHA&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[D]

บินหลาล่อง ท่องธาร ผ่านสิงขร เข้าชุมพร ก่อนเย็น เห็นไหมปู่(ริน) เลยทะลุ สุราษฎร์ พลาดพธู ใจหดหู่ รำพึง ถึงระนอง ดึกสงัด พัทลุง มุ่งเร็วรี่ เช้ากระบี่ ฟ้าแดง แสงสีส่อง นครธรรม งำเมือง งามเรืองรอง ถามไถ่น้อง เหงาจัง อ่าวพังงา ขยับปีก หลีกลม ตรมสตูล ด้วยอาดูร ร่อนลง ลานสงขลา อยู่แห่งใด ไร้เงา เจ้ายะลา เที่ยวตามหา ปัตตานี ที่ทุกข์ทน บางนรา หน้าด่าน มานสุดแค่น บินเลี้ยวแล่น พักตรัง ยังฉงน ข้ามเลเลาะ ภูเก็ต เด็ดกมล นางมีคน คอยเฝ้า ลืมเราแล้ว รพีกาญจน์

ล่องใต้...ไกลถิ่น จินต์เต้นตื่น ผ่านวันคืน ฝืนกาย ใจผ่าวแผ่ว คึดฮอดอ้าย ล้านนา ป่าพงแนว ยามแลงแล้ว แกร่วดาย หรือก่ายเกย คนเคียงร่าง ข้างอ้าย มิใช่น้อง คล้ายโดนถอง เจ็บจัง ฟังเฉลย เขาคงออด พลอดพร่ำ ฉ่ำเสบย อิงเขนย เอ๋ยอก สะทกใจ มาทีหลัง นั่งเจ่า เหงาจมจ่อ นัยน์ตาคลอ ท้อเหม่อ น้ำเอ่อใส กอดเพียงกาย หน่ายนัก ภักดิ์คนไกล หลงฝันใฝ่ ในทรวง กลวงฤดี หลายจังหวัด ตัดผ่าน มิพานพบ มาสยบ รักเศร้า ของเรานี่ คิดถึงเขา ทุกทิวา และราตรี อิจฉาที่ พี่รักเขา เราคือใคร.. "ดิน"

<a href="http://www.youtube.com/v/xGjbRyVdZp4&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/xGjbRyVdZp4&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[D]

ข่าวบินหลาบินร่อนตรงลงทางใต้ เกาะกิ่งไม้แวะว่างตามทางแถว ผ่านชุมพรแวะนอนก่อนจากจรแจว ยินเสียงแว่วเจ้าบินหลาคร่ำครวญคราง อยากจะเห็นดินแดนใต้ได้สุขสงบ เลิกจากรบเข่นฆ่าพาหม่นหมาง ต่างเดือดร้อนต้องดิ้นรนจนหมดทาง ทำทุกอย่างให้ย้อนมา เรื่อสามัคคี มีเวลาเชิญชวนมาให้คลายเหงา ช่วยบรรเทาความข้องขัดน่าบัดสี เห็นคนไทยมาเข่นฆ่านานนับปี ทุกนาทีแสนเมื่อยล้าระอาอาย รัฐบาลต่างคุยโม้ทำโอ้อวด ประชาชนเขาเจ็บปวดเกิดเสียหาย มิเคยคิดแก้ปัญหามาผ่อนคลาย แก้กฏมาย...ช่างน่าเบื่อ...ทำเพื่อใคร.                              ริน ดอนบูรพา                                  ๒๑ ก.ย.๕๖

บินหลาจร ร่อนเร่ ละเหเหิน ทั่วโขดเขิน เนินหิน ถึงถิ่นใต้ ระอาอ่อน ร้อนรน สู้ทนไป ชิวิตใช้ ให้คุ้ม แม่ทุ่มมา หนึ่งสมอง สองมือ ถือคว้าไขว่ มุ่งฝันใฝ่ ใจหมอง ก็ต้องกล้า ชีวีตน หม่นท้อ หนอชะตา รอเวลา พาสิ้น ดับจินต์จร ยามแลงค่ำ พรำฝน ทนเหนื่อยอ่อน ผ่านชุมพร จรพราก ขอจากก่อน บุญน้องนุ้ย คุ้ยเขี่ย ละเหี่ยรอน ราคาแท้ แค่ขอน เกรงค่อนชัง หยุดอาทิตย์ จิตเปล่า เฝ้าขีดเขียน บ่าวคงเอียน เหียนหืน มีฝืนมั่ง เพียงเท่านั้น หวั่นเขิน ที่เกินยั้ง คงลำพัง ทั้งชีวิน สิ้นรักเรา "ดิน"

<a href="http://www.youtube.com/v/Irgl61dBaE4&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/Irgl61dBaE4&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

. . . ฉันคงมีค่าได้แค่เวลาที่คุณเหงา . . .
หรือยามที่คุณเศร้า . . . ไม่มีใครเข้าใจคุณสักหน
หรือเวลาที่เหนื่อยเมื่อยล้าสุดเกินจะทน
เหลียวมองหาใครสักคนที่พร้อมจะฟังเรื่องราว

.. . ฉันอาจมีเวลาว่างให้คุณเสมอ .. .
คุณคงจะเผลอ . . . คิดว่าฉันก็เหน็บหนาว
เมื่อคุณต้องการ ก็มีเวลาให้เพียงครั้งคราว
รู้ไหมในคืนที่ดาวสวยพรั่งพราว .. . แต่น้ำตาก็ยังไหลออกมา

. .. ขอเพียงพูดสักคำคุณต้องการจะไป . ..
ฉันจะเก็บหัวใจ .. . จะไม่ใส่ใจไม่โทรหา
เพียงแค่บอกว่าคุณต้องการวันและเวลา
ไม่อยากจะเห็นหน้า . .. ไม่ต้องการจะมีกันและกัน

. . . ขอบคุณสำหรับวันเวลาที่ผ่าน . . .
มันอาจจะยาวนานจะเราต้องตื่นจากฝัน
จบแล้วจบ . .. จากนี้ต่อไปให้นิรันดร์
เพราะฉันเองก็เหนื่อยเหมือนกันที่ผ่านมา

พระอาทิตย์อัสดง

[D]

http://www.youtube.com/watch?v=joXzB22Ljw4&list=RD024bqVirthkr8

เวลาเธอเหงา เข้าแทรกซ้อน
เธอก็ทำอ้อน...เข้ามาหา
ฉันสุขยิ่งจริงแท้...แต่...แค่บางเวลา
โถเจ็บเหน็บปวดปร่า ล้าแรงใจ

เธอมีเขา เคล้าเคียงข้าง
ฉันอ้างว้างเธอรู้ไหม
ยามเหงาเผารุมดั่งไฟสุมมิเหลือใคร
ฉันก็แค่คนไกลซับน้ำตาที่บ่าไหลให้ตัวเอง

"ดิน"

[ชลนา ทิชากร]

[aeva]

ระลอกใส ไหลเกลียว หลั่นเรียวคลื่น ครวญครางครืน ตื่นต้อน อ้อนอุษา สลัวเทา เคล้าหม่น ฝนพรำมา สกุณา ถลาเรียง เสี่ยงพิรุณ วายุโบก โยกเยือน ต้องเรือนร่าง สรรพางค์ หวั่นไหว ไร้โอบอุ่น สิ้นคำหอม ล้อมหู ดูละมุน ขาดต้นทุน หนุนใจ ให้ร้าวราน เหม่อมองฟ้า ฝ่าฝน ที่หล่นฝอย กระทบปอย ยอดหญ้า ครายลผ่าน หญ้าคงเหน็บ เจ็บท้อ ทรมาน จะกี่กาล ทานทน ไร้บ่นยิน ยืนสะทก อกใจ ก็ไหวหวั่น เราพบกัน สายไป ร้างไร้สิ้น ทรวงสะท้อน รอนหัก รักพังภิณท์ มาหากิน ถิ่นใต้ ใจยังครวญ "ดิน" http://www.youtube.com/watch?v=tiyciaGQSHA คู่ทาส ขอครวญคำ รำพัน มั่นแด่เธอ นอนละเมอ เพ้อหา อุราป่วน รักเราสอง ถ่องแท้ แม้เนื้อนวล เฝ้าคร่ำครวญ หวนคะนึง ถึงนวลน้อง โปรดปรานี พี่สักครั้ง ฟังพี่ครวญ โศกกำสรวล หวนไห้ ใจหม่นหมอง รักจริงแท้ แม้อยู่ไกล ใฝ่เคียงครอง หวังเนื้อทอง ปองจิต คิดเมตตา เป็นกะลา ถ้าน้องเป็น เช่นขอทาน เป็นวิมาน  อานทอง ของนางฟ้า เป็นโรงทอง รองรับ ดับชีวา เป็นภูษา ผ้าสไบ ให้นงคราญ รักเราเป็น เช่นดาว สกาวผ่อง แสงเรืองรอง ส่องใจ แผ่ ไพศาล แม้ชีพดับ ลับสลาย กายแหลกลาญ สองวิญญาณ สราญอยู่ คู่ดาวเดือน ชลนา  ทิชากร http://www.youtube.com/watch?v=VG4lTw9-lqc

[รพีกาญจน์]

วันหวัง...
ด้วยหัวใจบางครั้งยังขลาดเขลา
อยากเผยจริงสิ่งต้องการของเรา
มิอาดูรสูญเปล่าเมื่อเข้ามา

เช้าค่ำเคาะเพราะรักเริงอักษร
เคยแต่งกลอนเพลิดเพลินเนิ่นนานกว่า
ห้าสิบปีคลี่คำจำนรรจา
จวบชราว่างพลันเพียรกลั่นกรอง

ขอสนุกสุขสันต์วันเหลือน้อย
แค่ประดอยผ่อนกายคลายสมอง
ลงแผนผังนั่งนับประคับประคอง
จารจำลองตามนึกรู้สึกจริง

อดีตเหตุเท็จปนระคนฝัน
รักผูกพันคิดถึงซึ้งทรวงหญิง
ปลอบประโลมโน้มนำตำติติง
ดังลาลิงอิงปราชญ์ชมหาดทราย

มิถือแปลกแตกต่างห่างวัยวุฒิ
เทียมพิสุทธิ์เพื่อนจิตมิตรสหาย
วอนตอบต่อล้อเล่นหลีกเร้นกาย
เอ่ยทักทายช่วยเสริมเพิ่มพลัง

...วันเหงา
มีคนเห็นใจเราคงเฝ้าหวัง
แก่ระบมผมบางร่างเซซัง
น้อยใจจังกดผ่านมิอ่านกลอน

 

รพีกาญจน์

น้องดิน อ้ายขอฝากกระทู้เน่อหล้า