ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ดารกะ]

 

เปิดโรงเรียนสอนหนูแล้วครูหาย
หนูจะเรียนกับใครในที่นี้
สัมผัสในสัมผัสนอกออกมานี่
ชิงสัมผัสบางทีมีปะปน

ไร้ครูสอนออนเดี่ยวเสียวกลัวผิด
เนี่ยตะหงิดคิดไกลไร้ใครค้น
สัมเลื่อนสัมผัสล่นด้นจนป่น
อย่ามาบ่นทีหลังผิดตั้งบาน

มาช่วยสอนกลอนหน่อยก้อยอายนะ
ปล่อยเบอะบะตั้งเบิกอย่าเพิกนาน
เอกโทตรีนี้ยากลำบากผ่าน
สัมผัสซ้ำย้ำอ่านบานเทิดเทิง

ก้อย

เปิดโรงเรียนสอนหนูครูไปไหน
หนูจะเรียนกับใครไฉนนี่
สัมผัสในสัมผัสนอกออกมานี้
ชิงสัมผัสบางทีมีปะปน

ไร้ครูสอนออนเดี่ยวเสียวกลัวผิด
เนี่ยตะหงิดคิดไกลไร้ใครสน
สัมผัสเลื่อนสัมผัสล่นด้นวกวน
อย่ามาบ่นทีหลังผิดตั้งบาน

มาช่วยสอนกลอนหน่อยก้อยอายนะ
ปล่อยเบอะบะตั้งเบิกอย่าเพิกผ่าน
เอกโทตรีนี้ยากลำบากนาน
สัมผัสซ้ำย้ำอ่านกานท์เทิดเทิง

แก้และหนูกลัวโดนตี...

ก้อย

[ไร้นวล^^]

๐กระทู้น้อยใช่ก้อยจะด้อยศัพท์
แต่ก้อยกลับแกล้งกระทุ้งให้ยุ่งเหยิง
ผิดศิลป์เสียงศาสตร์สาส์นกานท์กระเจิง
กระผมเบิ่งก็บ่มีคำชี้แนะ

๐เพราะกระผมเพียรพากย์ก็จากจ้อย
เดชดูด้อยด่างกลอนน่าค่อนแขวะ
ดันทุรังเร่งร่ายไม่อายแคะ
หย่อนเยอะแยะยังมีมิตรที่เตือน

๐จึงจักนำคำครูผู้สอนสั่ง
ให้ก้อยตั้งใจจ่อต่อคำเพื่อน
เพื่อมิให้ห่างหลักศักดิ์สะเทือน
แล้วเอ่ยเอื้อนอนุศาสน์อย่างปราชญ์ชน

๐วรรคสดับขับพรั่นสามัญพร่า
วรรครับล้าลงตรีวจีหม่น
วรรครองร้องเอกโทโอ้ชอบกล
วรรคส่งคนอ่านขัดจัตวา

๐ผมเพียงคิดประดิษฐ์ใดให้สูงส่ง
ควรดำรงด้วยเรื่องเฟื่องภาษา
ตามแต่หลักเบื้องบุราณอาจารย์พา
เสกสง่าแง้มขจรลงกลอนเราฯ

(แหม........ท่านก้อยมาแกล้งอำกันเล่น)

[~ขลุ่ยกันแสง~]

งั้น..มาดู กลอน"ขลุ่ยฯ" ใช่คุยนี่
เขียนอย่างดี พริ้งเพราะ เสนาะเร้า
ไม่ยากเลย เพียงนำ ร้อยคำเข้า
เห็นไหมเล่า เพราะไหม ให้บอกที
 
 แวะมาแซวนิดนึง..จ้า

[ดารกะ]

๐กระทู้น้อยใช่ก้อยจะด้อยศัพท์
แต่ก้อยกลับแกล้งกระทุ้งให้ยุ่งเหยิง
ผิดศิลป์เสียงศาสตร์สาส์นกานท์กระเจิง
กระผมเบิ่งก็บ่มีคำชี้แนะ

๐เพราะกระผมเพียรพากย์ก็จากจ้อย
เดชดูด้อยด่างกลอนน่าค่อนแขวะ
ดันทุรังเร่งร่ายไม่อายแคะ
หย่อนเยอะแยะยังมีมิตรที่เตือน

๐จึงจักนำคำครูผู้สอนสั่ง
ให้ก้อยตั้งใจจ่อต่อคำเพื่อน
เพื่อมิให้ห่างหลักศักดิ์สะเทือน
แล้วเอ่ยเอื้อนอนุศาสน์อย่างปราชญ์ชน

๐วรรคสดับขับพรั่นสามัญพร่า
วรรครับล้าลงตรีวจีหม่น
วรรครองร้องเอกโทโอ้ชอบกล
วรรคส่งคนอ่านขัดจัตวา

๐ผมเพียงคิดประดิษฐ์ใดให้สูงส่ง
ควรดำรงด้วยเรื่องเฟื่องภาษา
ตามแต่หลักเบื้องบุราณอาจารย์พา
เสกสง่าแง้มขจรลงกลอนเราฯ

(แหม........ท่านก้อยมาแกล้งอำกันเล่น)

ก้อ..ยังเรียนไม่จบครูพบรัก
แล้วมาผลักไสก้อยให้หงอยเฉา
มิมาเยือนเรือนชานตั้งนานเนา
วิชาเก่าเข้ากรุกลอนผุพัง

มาเจออ้ายร่ายกานท์แหมหวานเจี๊ยบ
ไร้เทียมเทียบเปรียบแน่แดมีหวัง
ขอสมัครเป็นศิษย์อย่าคิดชัง
ว่าแล้วนั่งเบียดแหมะกระแซะครู

ก้อย

[รัตนาวดี]

 


 ...อยากให้สอน กลอนเขียน เพียรมาบ่อย
นะคุณก้อย ขยัน หมั่นหาคู่
อยู่บ้านกลอน ต้องลอง สักสองครู
สับเปลี่ยนดู จะเก่ง เจ๋งทันใจ...

 ...รัตน์ยังคอย ย่องแบบ แอบหาอยู่
อีกหนึ่งครู หวาดเสียว เดี๋ยวต้องได้
ตอนนี้ที่ ลำบาก ยากเลือกใคร
เพราะยังไร้ ผู้รอ มาขอลอง...

☆ รัตนาวดี ☆
 

[ดารกะ]

งั้น..มาดู กลอน"ขลุ่ยฯ" ใช่คุยนี่
เขียนอย่างดี พริ้งเพราะ เสนาะเร้า
ไม่ยากเลย เพียงนำ ร้อยคำเข้า
เห็นไหมเล่า เพราะไหม ให้บอกที
 
 แวะมาแซวนิดนึง..จ้า

รีบมาอ่านกานท์หวานผ่านฉลุย
กลอนท่าน"ขลุ่ย"คุ้ยแคะแขวะอิตถี
อดีตฝังหยั่งยากมากวลี
ว่าสตรีเสียป่นบ่นตะบัน

ชมนะเนี่ย..

ก้อย

[ดารกะ]

 


 ...อยากให้สอน กลอนเขียน เพียรมาบ่อย
นะคุณก้อย ขยัน หมั่นหาคู่
อยู่บ้านกลอน ต้องลอง สักสองครู
สับเปลี่ยนดู จะเก่ง เจ๋งทันใจ...

 ...รัตน์ยังคอย ย่องแบบ แอบหาอยู่
อีกหนึ่งครู หวาดเสียว เดี๋ยวต้องได้
ตอนนี้ที่ ลำบาก ยากเลือกใคร
เพราะยังไร้ ผู้รอ มาขอลอง...

☆ รัตนาวดี ☆
 

คนอย่าง"ก้อย กิ๊กก๊อก"พลิกล็อคบ่อย
ปัญญาด้อยถ้อยถูหากครูสอง
มิพอมั้ง..?หวังใฝ่ไม่ช่ำชอง
เกรงเป็นรองพร่องขาดอนาถใจ

เหมาครูอ้อนตอนนี้กี่คนแน่
มาช่วยแก้กลอนกานท์วานขานไข
ประกาศก้องร้องฝากอยากชิดใกล้
ชายคนไหนแฟน"คุณรัตน์"มัดให้ดี

ก้อย

[รพีกาญจน์]

ผอ.ออ.ใหญ่ ไม่อยู่ ดูแลศิษย์
ช่วงนี้ติด อำลา หน้าเกษียณ
ฉลองเช้า เมามาย บ่ายวนเวียน
ลืมโรงเรียน กินนอน บ้านกลอนไทย

เด็กเรียนดี ที่หนึ่ง ถึงจะมาก
แต่หลายหลาก ซุกซน ทนไม่ไหว
นางสาวก้อย กิ๊กก๊อก นอกเมืองไกล
เก่งกว่าใคร จอมแก่น และแสนกวน

พ่ออดีต หวีดเฮ ลิเกเก่า
แม่ของเจ้า ช่างซอ คอโหยหวน
หลานตาหวัง หนังลาย ยายลำดวน
ปู่ลากอวน ให้ย่า ขายปลาปลิง

เอกลักษณ์ ทักษะ สุดวิเศษ
ระดับเกรด สูงตลอด ยอดเยี่ยมยิ่ง
ชอบร้อยกรอง ร้องเพลง เพราะจริงจริง
ดูแต่ลิง กระโจน ห้อยโหนฟัง

ทำทะเล้น เพ้นท์ผิด คิดเสแสร้ง
ทดลองแต่ง คำแปลก แทรกในผัง
เธอนั้นหรือ คือสตรี ที่โด่งดัง
อยากเฆี่ยนจัง แก้มก้น จนตูดพัง

 

รพีกาญจน์

[~ขลุ่ยกันแสง~]

งั้น..มาดู กลอน"ขลุ่ยฯ" ใช่คุยนี่
เขียนอย่างดี พริ้งเพราะ เสนาะเร้า
ไม่ยากเลย เพียงนำ ร้อยคำเข้า
เห็นไหมเล่า เพราะไหม ให้บอกที
 
 แวะมาแซวนิดนึง..จ้า

รีบมาอ่านกานท์หวานผ่านฉลุย
กลอนท่าน"ขลุ่ย"คุ้ยแคะแขวะอิตถี
อดีตฝังหยั่งยากมากวลี
ว่าสตรีเสียป่นบ่นตะบัน

ชมนะเนี่ย..

ก้อย

เปล่า..ซะหน่อย "ก้อย"จ๋า อย่ามาตู่
ตริตรองดู เถิดหนา ประภาขวัญ
จารจรด พจมาน หว่านจำนรรจ์
ดุจเสกสรร ชื่นชม รมณี..
 
..เพียรยกยอ-ปอปั้น ขวัญพิลาส
ป่าวประกาศ วาทว่า กระลาศรี
พร่ำชมเชย ทั่วทิศ อิสตรี
เก่งเหลือที่ เรื่อง..ลวง-หลอกทรวงชาย
 

[รัตนาวดี]

คนอย่าง"ก้อย กิ๊กก๊อก"พลิกล็อคบ่อย
ปัญญาด้อยถ้อยถูหากครูสอง
มิพอมั้ง..?หวังใฝ่ไม่ช่ำชอง
เกรงเป็นรองพร่องขาดอนาถใจ

เหมาครูอ้อนตอนนี้กี่คนแน่
มาช่วยแก้กลอนกานท์วานขานไข
ประกาศก้องร้องฝากอยากชิดใกล้
ชายคนไหนแฟน"คุณรัตน์"มัดให้ดี

ก้อย

 

...มัดไว้แล้ว ทั้งแขน แขวนทั้งขา
ทุกเวลา เลยหนอ รอพ่อหนี
เปิดโอกาส คนสวย ช่วยลองดี
ครูคงรอ วันที่ จะมีกิ๊ก...

...กาลเวลา พาใจ ให้เรียนรู้
ต้องพิสูจน์ ให้ดู อยู่ตามหยิก
เจอเขาจีบ คุณก้อย คอยระริก
ต้องโดนไม้ ตีพริก คลิกความจำ...

☆ รัตนาวดี ☆
 

[ดารกะ]

ผอ.ออ.ใหญ่ ไม่อยู่ ดูแลศิษย์
ช่วงนี้ติด อำลา หน้าเกษียณ
ฉลองเช้า เมามาย บ่ายวนเวียน
ลืมโรงเรียน กินนอน บ้านกลอนไทย

เด็กเรียนดี ที่หนึ่ง ถึงจะมาก
แต่หลายหลาก ซุกซน ทนไม่ไหว
นางสาวก้อย กิ๊กก๊อก นอกเมืองไกล
เก่งกว่าใคร จอมแก่น และแสนกวน

พ่ออดีต หวีดเฮ ลิเกเก่า
แม่ของเจ้า ช่างซอ คอโหยหวน
หลานตาหวัง หนังลาย ยายลำดวน
ปู่ลากอวน ให้ย่า ขายปลาปลิง

เอกลักษณ์ ทักษะ สุดวิเศษ
ระดับเกรด สูงตลอด ยอดเยี่ยมยิ่ง
ชอบร้อยกรอง ร้องเพลง เพราะจริงจริง
ดูแต่ลิง กระโจน ห้อยโหนฟัง

ทำทะเล้น เพ้นท์ผิด คิดเสแสร้ง
ทดลองแต่ง คำแปลก แทรกในผัง
เธอนั้นหรือ คือสตรี ที่โด่งดัง
อยากเฆี่ยนจัง แก้มก้น จนตูดพัง

 

รพีกาญจน์

เจอครูเก่าจนได้ทำไงหว่า
ยืนถ่างขาหน้าบึ้งทำขึงขัง
ขึ้นเสียงขุ่นฉุนเฉียวเกรี้ยวกราดดัง
ตบโต๊ะปังนั่งจ้อง"ก้อย"จ๋องเจียม

มือวันทาพาทีสวัสดีค่ะ
คุณครูคะครูขาไยหน้าเหี้ยม
"ก้อย"แค่หยอกหลอกเย้าเฝ้าอำเรียม
ทั้งหมดเทียม...ของแท้แน่ต้องครู

สาธยายเสียยาวเรื่องคราวไหน
มาสาวไส้ให้ยุ่งลุงยันปู่
มิเคยลืมดงดอยหอยปลาปู
อย่ามาขู่รู้นะคิดอะไร

แค่หยิกหยอกหลอกอำดู๊ทำบึ้ง
อย่ามึนตึงขึงขัง"ก้อย"ยังใช่
อ้าย"รพีฯ"นี้อ้อนมาก่อนใคร
นั่งยังไงล่ะนี่ตีก้นบวม

 

ก้อย

[ไร้นวล^^]

๐ขอคุณก้อยกราบกรานอาจารย์หนึ่ง
คือครูซึ่งสอนศิลป์ประทินสวม
คอยแนะนำนัยนิตย์สนิทนวม
จนหลอมรวมเรืองร้อยสร้อยเสียงกลอน

๐หากแต่ผมผู้น้อยประดอยสาส์น
ใช่เชี่ยวชาญฉลุลักษณ์เลิศอักษร
ยังยวบยาบหยาบเยาะเสดาะกลอน
จึงไหว้วอนเว้นเพรียกเรียกคุณครู

๐จบก็จบจากศาสตร์ไกลวาทวุฒ
ค่อยคลานขุดคำคมผสมหรู
แต่ยังห่างอ้างล้ำว่าดำรู
จึงอดสูรับศิษย์สะอิดสะเอียน

๐คุณก้อยคงเป็นคล้ายสหายกาพย์
คอยวับวาบวจีแซมแต่งแต้มเขียน
พอวิวัฒน์พัฒนาพาพากเพียร
เป็นเปรียญปลั่งกานท์พร้อมกันไปฯ

[ไพร พนาวัลย์]

ใครทิ้งใครกันแน่ตั้งแง่ถาม
แต่คนงามหลบลี้หนีไปไหน?
คนหนึ่งคอยคนหนึ่งเคลื่อนลบเลือนไกล
รู้หรือไม่ว่าใครคนไหนคอย? 

หรือว่าหลบลูกศิษย์มาติดใหม่
ร้องอยากได้คุณครูมาดูหน่อย
แต่สำบัดสำนวนของเนื้อกลอย
คนชื่อ “ก้อย”ชั้นเซียนทำเนียนมา 

“ไพร พนาวัลย์”
 

[ดารกะ]

เปล่า..ซะหน่อย "ก้อย"จ๋า อย่ามาตู่
ตริตรองดู เถิดหนา ประภาขวัญ
จารจรด พจมาน หว่านจำนรรจ์
ดุจเสกสรร ชื่นชม รมณี..
 
..เพียรยกยอ-ปอปั้น ขวัญพิลาส
ป่าวประกาศ วาทว่า กระลาศรี
พร่ำชมเชย ทั่วทิศ อิสตรี
เก่งเหลือที่ เรื่อง..ลวง-หลอกทรวงชาย
 

อ๋อ...เหรอ...!?
ฉันคงเบลอไปเองเฉ่งสหาย
ขอโทษทีนะเกลอเผลอระบาย
"ก้อย"เชื่อง่ายเสมอ...แม้เธอลวง

จะชมใครไหนอื่นชื่นไปเถิด
ให้แหล่มเลิศเจิดจรัสพิพัฒน์สรวง
เอาใจช่วยอวยพี่มิทักท้วง
หาก"ขลุ่ย"ล่วงมาชม"ก้อย"จะต่อยคาง

 

ก้อย

[ดารกะ]

๐ขอคุณก้อยกราบกรานอาจารย์หนึ่ง
คือครูซึ่งสอนศิลป์ประทินสวม
คอยแนะนำนัยนิตย์สนิทนวม
จนหลอมรวมเรืองร้อยสร้อยเสียงกลอน

๐หากแต่ผมผู้น้อยประดอยสาส์น
ใช่เชี่ยวชาญฉลุลักษณ์เลิศอักษร
ยังยวบยาบหยาบเยาะเสดาะกลอน
จึงไหว้วอนเว้นเพรียกเรียกคุณครู

๐จบก็จบจากศาสตร์ไกลวาทวุฒ
ค่อยคลานขุดคำคมผสมหรู
แต่ยังห่างอ้างล้ำว่าดำรู
จึงอดสูรับศิษย์สะอิดสะเอียน

๐คุณก้อยคงเป็นคล้ายสหายกาพย์
คอยวับวาบวจีแซมแต่งแต้มเขียน
พอวิวัฒน์พัฒนาพาพากเพียร
เป็นเปรียญปลั่งกานท์พร้อมกันไปฯ

เฝ้าอ่านเขียนเวียนวกรกสมอง
มีเป็นกองต้องอัดยัดใส่ไห
เอากระเป๋าเข้ากระปุกซุกซ่อนไว้
เปิดหัวใจใสจ้าท้าอรุณ

อยู่กับครูก็เฆี่ยนน่าเวียนหัว
คิดหา-ัวดีกว่าท่าจะอุ่น
มิเอาแล้วตำราถูกทารุณ
พาวายวุ่นขุ่นหมองมิต้องการ

มาเจออ้าย"ไร้รัก"พอทักปั๊ป
หวังสดับขับเขลาคลายเหงาผ่าน
มานกระสับศัพย์ลึกนึกตั้งนาน
ข้อยสิย่านหลายแน..แค่นี้พอ

 

ก้อย

[ดารกะ]

ใครทิ้งใครกันแน่ตั้งแง่ถาม
แต่คนงามหลบลี้หนีไปไหน?
คนหนึ่งคอยคนหนึ่งเคลื่อนลบเลือนไกล
รู้หรือไม่ว่าใครคนไหนคอย? 

หรือว่าหลบลูกศิษย์มาติดใหม่
ร้องอยากได้คุณครูมาดูหน่อย
แต่สำบัดสำนวนของเนื้อกลอย
คนชื่อ “ก้อย”ชั้นเซียนทำเนียนมา 

“ไพร พนาวัลย์”
 

ใครลืมใครกันบ่อย"ก้อย"อยากรู้
ไหงจู่จู่กรุข่าวมากล่าวหา
มิเคยเลยจริงจริงสัญยิง-สัญญา
ให้ฟ้าผ่าหมาสิเอ้า...มิเข้าใจ

ก้อ..เคยบอกพากเพียรเรียนมาน้อย
ครูเป็นร้อยถอยล้ามิมาใกล้
เขาเบื่อ"ก้อย"คอยเถียงเลยเลี่ยงไป
หาครูใหม่มาสอน...อยากอ้อนเป็น

 

ก้อย

[กังวาน]

ครูกังวานผ่านมาหน้าละห้อย
อยากสอนก้อยตัวต่อตัวกลัวคนเห็น
ทั้งเช้าสายบ่ายค่ำย่ำรุ่งเป็น
กลัวเนื้อเย็นมิกล้าว่าบ้าบอ

กลอนสัมผัสรัดกอดมีออดอ้อน
ทุกบทตอนสอดรับกับที่ขอ
สัมผัสในสัมผัสนอกมีหยอกยอ
คืนนี้รอไห้วครูเริ่มสอนเสริมกัน

---กังวาน---
 

[ดารกะ]

 

เคยอ่านกลอนอ้อนซึ้งตราตรึงผ่าน
คำอ้อนกานท์หวานหูครูในฝัน
ครู"กังวาน"สานถ้อยร้อยรำพัน
เก่งนักปั้นน้ำเป็นตัวชัวร์เหลือเกิน

สัมผัสนอกมิคล่อง"ก้อย"ต้องซ่อม
สัมผัสในไม่พร้อมย่อมจะเปิ่น
ระหว่างวรรคยิ่งแย่คนแลเมิน
ก้อยอยากเชิญครู"กังฯ"มาตั้งนาน

นะครูนะมาสอนตอนตีสี่
หออิหิ ถี่ถี่ มิมีย่าน
หออุหุ หออูหู หนูมิคร้าน
ครู"กังวาน" สอนรู้ไว ให้กอดฟรี

ก้อย