ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

คราวที่แล้วฉันบื้อซื่อความคิด
ไม่ตะหงิดแปลกใจในคำขอ
ไม่เฉลียวกลลวงบ่วงใส่คอ
จึงเออออช่วยไปด้วยใจจริง

ปรากฏผลหม่นไหม้ในนามชื่อ
ถูกเล่าลือมากมายในหลายสิ่ง
คนไม่รู้เบื้องหลังมาชังชิง
พูดพาดพิงดั่งเจอกับตัวเอง

คราวที่แล้วฉันโง่โชว์ประกาศ
ด้วยประมาทความคิดติดเครื่องเร่ง
ไม่วิเคราะห์ใคร่ครวญด่วนเข้าเทง
คล้ายไม่เกรงใดใดใครทั้งนั้น

เพราะเอาตัวเองนี้เป็นที่ตั้ง
ด้วยคิดหวังซื่อดีมีเท่าฉัน
แต่มิใช่ตามคิดกลับผิดกัน
คนละชั้นความดีมีเลศนัย

คราวที่แล้วช่างมันช่างมันเถอะ
โคลนที่เลอะมีคุณเป็นทุนให้
วาจาดีซ่อนแอบแยบคายใย
แท้คือไฟพร้อมโหมถาโถมทับ

จึงขอเป็นคนดูอยู่ห่างห่าง
ไม่ขอกร่างแบบเดิมช่วยเสริมขวับ
พอแล้วล่ะเพียงพอขอระงับ
อย่ามาจับเป็นหุ่นให้หมุนตาม

 

"กานต์ฑิตา"
๘  กันยายน ๒๕๕๖

[ไพร พนาวัลย์]

เป็นอะไรใครหนอมาล่อหลอก
ทำเป็นหยิกแกมหยอกจนออกห้าม
เอาตัวเองเป็นที่ตั้งไม่หยั่งความ
ใครคุกคามหยามเกียรติให้เคียดแค้น

จงชั่งเขาชั่งมันอย่าหวั่นไหว
อยู่ที่ใจของเราอย่าเบา,แล่น
ถามตัวเองว่าใช่,หรือใครแคลน?
ยูงรำแพนแดนฟ้ามุ่งหน้าเดิน

คิดว่าเดินผ่านทางในต่างถิ่น
อาจได้กลิ่นไม่งามในยามเหิน
ผ่านไปแล้วผ่านไปใช่ยับเยิน
ต้องเผชิญหมู่มารแห่งลานใจ

สักแต่ว่าพบเห็นเป็นไปแล้ว
ขอดวงแก้วแกร่งกล้าสิ่งมาใกล้
ทำหัวใจดั่งบัวที่บังใบ
ช่างหัวใครเขาทำรับกรรมเอง

“ไพร พนาวัลย์”
 

[ปู่ริน]

ปฏิมากรรมช่างทำปั้นท่านนิ่งเฉย
ยังมีคนเขาเอื้อนเอ่ยเหมือนข่มเหง
บ้างตำหนิติเตียนมิย่ำเกรง
คนอวดเก่งมีมากมายในสังคม

บ้างทำดีมีเลศนัยให้คนเห็น
บ้างชิงดีชิงเด่นน่าขื่นขม
ดีใส่ตัวชั่วให้เพื่อนแสนอกตรม
บ้างชื่นชมบ้างชิงชังหวังทำลาย

ปล่อยคนดีต้องหนีหน้าเข้าป่าเขา
คนชั่วเอาบ้านเมืองเรื่องเสียหาย
คนดีกลับทดท้อ...รอวันตาย
คนชั่วกลับสุขสบายหรืออย่างไร

จงอดทนทำความดีเป็นที่ตั้ง
อย่าผิดหวังแล้วทำตนจนหวั่นไหว
อย่าปล่อยให้พรรคพวกมากมันลากไป
จงร่วมใจ..กันต่อต้าน....มารสังคม.

                           ริน ดอนบูรพา
                               ๘ ก.ย.๕๖

[Moo Dum]

อันเล่ห์รส  พจมาน  ผ่านลมปาก
ทำลำบาก  พรากฝัน  สวรรค์ล่ม
องค์เทวะ  ปฏิมา  มหาพรหม
หมองระทม  คมถ้อย  ร้อยคำลวง

ประสาไร  ใจคน  ฤๅทนสู้
ชนทุกผู้  อยู่หลง  วงกรรมบ่วง
มีอิจฉา  อาฆาต  ฟาดงา-งวง
ทิ้งผลพวง  ดวงใจ  ให้ระอา

หลับตาลง  ตรงนี้  ที่ในบ้าน
อภัยทาน  หว่านโปรย  โรยทั่วหล้า
กรวดน้ำส่ง  ลงลุ  พสุธา
หมู่มารมา  ราวี  จงลี้ไกล

เกิดดวงแก้ว  แพรวพร่าง  กลางดวงจิต
ร้อยลิขิต  มิตรกานท์  มานสดใส
พวก-ระราน  พาลเรา  ปล่อยเขาไป
ขอเพียงใน  ใจเรา  อย่าเศร้าตรม

Moo Dum