ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[panthong.kh]

นั่งเขียนกลอน อ้อนจันทร์ ตะวันหลบ
ลงคาคบ เงาไม้ ใจเต้นถี่
มุ่งหมายว่า จะซึ้ง ตรึงฤดี
จากคนที่ เหว่ว้า มาแสนนาน

สมองล้า ตาลาย คล้ายหวาดหวั่น
กว่าจะกลั่น พจน์ถ้อย พลอยหักหาญ
แม้ไม่หวาน ฉ่ำชื่น รื่นดวงมาน
ก็อย่าพาล เบื่อหน่าย รีบคลายรัก

บรรจงจ่อ ติดตาม ถามทุกข์สุข
เข้าปลอบปลุก ยามใด ใจเสียหลัก
วอนสายฝน โปรยใส่ อาลัยนัก
เชยชื่นภักดิ์ รักแอบ แนบกลางใจ

หยิบปุยเมฆ เสกฟอง ละอองฝัน
ไว้รวมกัน มัดแน่น เป็นแผ่นใหญ่
เก็บดาวน้อย ลอยเกลื่อน เตือนฤทัย
ฝากส่งไป ยามว่าง อย่าร้างตรม

นั่งเขียนกลอน ตอนนี้ ฤดีฉัน
ยังไหวหวั่น ขวัญหาย คล้ายขื่นขม
ขอเติมหวาน เหยาะเพื่อ เจือระทม
รวมผสม กลมกล่อม ไม่ยอมคลาย

มัวแต่งแต้ม แซมฝัน ในวันว่าง
จนน้ำค้าง พร่างพรม มิสมหมาย
เวลาล่วง ราตรีเย้า เศร้ามิวาย
คิดถึงชาย คนหนึ่ง เคยซึ้งกัน
๘/๐๙/๕๖

[กังวาน]

จันทร์ดวงเดียวเกี่ยวใจใครคนหนึ่ง
ฉันเคยซึ้งซาบจิตคิดใฝ่ฝัน
ทุกครามองจ้องตาหันหากัน
สุขนิรันด์รออยู่อย่างรู้ใจ

วันคืนผ่านนานเนาเก่าคือจันทร์
มิแปรผันลอยคว้างอย่างสดใส
แต่ข้างข้างรักร้างทางแสนไกล
ดวงฤทัยดวงเดียวเปลี่ยวอุรา

ความรักเอยเผยตนทำคนคลั่ง
แล้วก็ยังทำฉันครวญชวนเรียกหา
มิอยากรักปักใจอยากไกลตา
แต่อุรามิยอมจึงตรอมตรม

ณ วันนี้ที่เก่าฉันเหงาหงอย
แหงนหน้าคอยมองจันทร์อันขื่นขม
รักมาจากพรากไปใจระทม
ฉันโง่งมเพราะยังซึ้งคิดถึงเธอ

---กังวาน--
 

[ไพร พนาวัลย์]

คืนนี้จันทร์ข้างแรมไม่แจมฟ้า
ดั่งอุราหมองหม่นเหมือนคนเหงา
แม้ดาราหลบลี้ไม่มีเงา
มันแสนเศร้าเสียจังยามนั่งมอง

ขอส่งใจไปถึงคะนึงหวน
ดอกลำดวนชวนชื่นคืนเราสอง
ดาวล้อมเดือนเกลื่อนฟ้าอ่าลำยอง
เมฆลอยฟ่องล่องลมเฝ้าดมดอม

ยังซาบซึ้งตรึงใจในคืนนั้น
ฝากสัมพันธ์หวานชื่นระรื่นหอม
ดั่งบุปผา,ภุมริน,ต่างบินตอม
ในกระท่อมริมดอยลอยฉิมพลี

นั่งเขียนกลอนตอนดึกยิ่งนึกหนาว
คิดถึงสาวแก้มใสใจสุขี
จะนอนหลับไหมหนายามราตรี
คิดถึงพี่มากมายใช่ไหมเธอ?

“ไพร พนาวัลย์”

[~ขลุ่ยกันแสง~]

นั่งเขียนกลอน ตอนดึก ให้นึกหวั่น
พร่ำรำพัน ถึงน้อง ใจหมองเหม่อ
เฝ้ารอคอย กานดา หวนมาเจอ
จนละเมอ เพ้อฝัน ทุกวันคืน..
 
..เฝ้ารอแล้ว รอเล่า ทั้งเช้า-ค่ำ
ยังจดจำ วันวาน เคยหวานชื่น
จึงเรียงร้อย จำนรรจ์ ถึงขวัญยืน
แซมสะอื้น แทนซึ้ง..ส่งถึงนาง
 

[panthong.kh]

จันทร์ดวงเดียวเกี่ยวใจใครคนหนึ่ง
ฉันเคยซึ้งซาบจิตคิดใฝ่ฝัน
ทุกครามองจ้องตาหันหากัน
สุขนิรันด์รออยู่อย่างรู้ใจ

วันคืนผ่านนานเนาเก่าคือจันทร์
มิแปรผันลอยคว้างอย่างสดใส
แต่ข้างข้างรักร้างทางแสนไกล
ดวงฤทัยดวงเดียวเปลี่ยวอุรา

ความรักเอยเผยตนทำคนคลั่ง
แล้วก็ยังทำฉันครวญชวนเรียกหา
มิอยากรักปักใจอยากไกลตา
แต่อุรามิยอมจึงตรอมตรม

ณ วันนี้ที่เก่าฉันเหงาหงอย
แหงนหน้าคอยมองจันทร์อันขื่นขม
รักมาจากพรากไปใจระทม
ฉันโง่งมเพราะยังซึ้งคิดถึงเธอ

---กังวาน--
 

นั่งอ่านกลอน ตอนเช้า เขาเขียนตอบ
อ่านกี่รอบ ยังตรึง ซึ้งเสมอ
คำว่ารัก ส่งเย้า เฝ้าละเมอ
คิดถึงเพ้อ ครวญหา ชีวาวาย

แจ้งประจักษ์ รักนั้น มิผันเปลี่ยน
จันทร์จะเพียร เวียนวก อกสลาย
แต่ความจริง ซุกเข้า เนาแนบกาย
ทิวาหาย ลับฟ้า ยังกล้าปอง

ณ วันไหน ใจยัง ประดังรัก
หมั่นฟูมฟัก ฟั่นเกลียว เกี่ยวเราสอง
หากแม้นมี วาสนา หันมามอง
เด่นเรืองรอง ครองคู่ อยู่ร่วมเรียง
พันทอง
๙/๐๙/๕๖
 

[D]

อ่านกระทู้ ดูเขา เฝ้าเย้าหยอก
แสนช้ำชอก แดฉัน นั้นแตกเสี่ยง
โอ้อกเอ๋ย เคยอ้อน กานท์กลอนเคียง
เขาลาเลี่ยง เบี่ยงหลบ มิพบพาน

มาห่างหาย ล่องหน คนเคยซึ้ง
หวนคะนึง ถึงเสมอ เพ้อขับขาน
ดังกู่ก้อง ท่องวน กมลมาน
จะแหลกราน แล้วใจ ไยไม่มา

"ดิน"

[panthong.kh]

คืนนี้จันทร์ข้างแรมไม่แจมฟ้า
ดั่งอุราหมองหม่นเหมือนคนเหงา
แม้ดาราหลบลี้ไม่มีเงา
มันแสนเศร้าเสียจังยามนั่งมอง

ขอส่งใจไปถึงคะนึงหวน
ดอกลำดวนชวนชื่นคืนเราสอง
ดาวล้อมเดือนเกลื่อนฟ้าอ่าลำยอง
เมฆลอยฟ่องล่องลมเฝ้าดมดอม

ยังซาบซึ้งตรึงใจในคืนนั้น
ฝากสัมพันธ์หวานชื่นระรื่นหอม
ดั่งบุปผา,ภุมริน,ต่างบินตอม
ในกระท่อมริมดอยลอยฉิมพลี

นั่งเขียนกลอนตอนดึกยิ่งนึกหนาว
คิดถึงสาวแก้มใสใจสุขี
จะนอนหลับไหมหนายามราตรี
คิดถึงพี่มากมายใช่ไหมเธอ?

“ไพร พนาวัลย์”

จะข้างขึ้น ข้างแรม ขาดแจ่มใส
มืดหม่นไหม้ ในทรวง ห่วงเสมอ
กลัวใครอื่น แย่งชิง จริงนักเออ
ได้แต่เพ้อ ฝันใฝ่ ฤทัยตรอม

แม้นล่องหน ไปได้ จักไปหา
ในพริบตา เลยหนอ พ่อเนื้อหอม
จะซุกซ่อน อ้อนออด กกกอดยอม
กายผ่ายผอม พร้อมรัก สลักจินต์

ร้อยนภา ดาราราย หมายเคียงคู่
เพียงยอดชู้ อย่าแหนง แกล้งดีดดิ้น
จักเฝ้ารัก เฝ้าถนอม พร้อมชีวิน
จักไม่สิ้น กลิ่นแก้ว แว่วเพลงรัก
พันทอง
๙/๐๙/๕๖

[panthong.kh]

นั่งเขียนกลอน ตอนดึก ให้นึกหวั่น
พร่ำรำพัน ถึงน้อง ใจหมองเหม่อ
เฝ้ารอคอย กานดา หวนมาเจอ
จนละเมอ เพ้อฝัน ทุกวันคืน..
 
..เฝ้ารอแล้ว รอเล่า ทั้งเช้า-ค่ำ
ยังจดจำ วันวาน เคยหวานชื่น
จึงเรียงร้อย จำนรรจ์ ถึงขวัญยืน
แซมสะอื้น แทนซึ้ง..ส่งถึงนาง
 

นั่งอ่านกลอน ตอนเที่ยง กลัวเพลี่ยงพล้ำ
ให้ระกำ ช้ำหม่น ทนเหินห่าง
น้ำตาร่วง อาบแก้ม แซมสองปราง
รักมาจาง จากไกล ไม่หวนคืน

จะกลืนข้าว กลืนน้ำ แสนช้ำชอก
ดั่งหนามยอก ดวงใจ ฤทัยขื่น
เรี่ยวแรงล้า กว่าใคร ได้หยัดยืน
ความสะอื้น ฝืนเฝ้า ตามเย้าเยือน
พันทอง
 

[panthong.kh]

อ่านกระทู้ ดูเขา เฝ้าเย้าหยอก
แสนช้ำชอก แดฉัน นั้นแตกเสี่ยง
โอ้อกเอ๋ย เคยอ้อน กานท์กลอนเคียง
เขาลาเลี่ยง เบี่ยงหลบ มิพบพาน

มาห่างหาย ล่องหน คนเคยซึ้ง
หวนคะนึง ถึงเสมอ เพ้อขับขาน
ดังกู่ก้อง ท่องวน กมลมาน
จะแหลกราน แล้วใจ ไยไม่มา

"ดิน"

มาแล้วจ้า ตามนัด ช่วยปัดเป่า
มาแนบเนา นอนชิด ติดใบหน้า
มาอ้อนออด พรอดพร่ำ จำนรรจา
มาด่วนจ้า คราได้ยิน กลิ่นหอมนาง

ชื่นชีวิน ดินคราง พรางน้อยจิต
ว่าชีวิต ขาดคู่ ชู้ผู้สร้าง
ว่าดวงใจ ไร้แสน แฟนมาจาง
หนุ่มฟันห่าง เมืองละปูน นู้น...รีบมา
พันทอง

[รพีกาญจน์]

หนุ่มฟันห่าง เมืองละปูน นู้น...รีบไว

ฉันแค่คนบ้านนาถิ่นป่ากว้าง
พอรุ่งรางเข้าสวนสับพรวนไถ
วันคืนดีหมายมุ่งกรุงวิไล
ชมแสงไฟป้ายสีหลอดนีออน

อยากเป็นนักกวีมีชื่อเสียง
จึงร่ายเรียงประดิษฐ์คิดอักษร
แปดพยางค์วางถ้อยร้อยคำกลอน
เว้นวรรคตอนหนึ่งบาทเกือบขาดใจ

เปิดปทานุกรมคำคมเขียน
เฝ้าพากเพียรเปลี่ยนลบจบลองใหม่
ผิดสัมผัสแผนผังทั้งนอกใน
ขาดลื่นไหลไพเราะเสนาะมาน

หายใจเข้าแวบพองต้องตระหนัก
แต่งกลอนรักอย่างไรก็ไม่หวาน
ความซ้ำซากเวียนวนจนรำคาญ
ใต้ตาลโตนดมีโสดชาย

หรือรักแท้แพ้เงินน้องเมินแต่ง
นาล่มแล้งขาดสาวไร้ข้าวขาย
ด้วยต่ำต้อยรูปชั่วเนื้อตัวลาย
ควบหลังควายปุเลงเก๋งไม่มี

วางกระทู้เช้าสา่ยบ่ายมิตอบ
แอบยืนลอบมองหาหน้าหมองศรี
เธอจะซึ้งหรือเปล่าเจ้าคนดี
ป่านฉะนี้เกือบเย็นไม่เห็นเลย

 

รพีกาญจน์

[สะเลเต]

วานเธอลอง..มองภาพทราบว่าซึ้ง
ฉันใช้สิทธิ์คิดถึงจึงเอื้อนเอ่ย
ฝากอักษรสิ้นหวานหว่านเช่นเคย
"ซึ้งหรือหม้อ?"บอกเลยเอ่ยตามตรง
 
---สะเลเต---

[D]

ฯลฯ

วางกระทู้เช้าสายบ่ายมิตอบ
แอบยืนลอบมองหาหน้าหมองศรี
เธอจะซึ้งหรือเปล่าเจ้าคนดี
ป่านฉะนี้เกือบเย็นไม่เห็นเลย

 

รพีกาญจน์

ซึ้งจ่ะซึ้ง ซึ้งมาน ลมหวานหู
ป่านฉะนี้ มิรู้ อยู่ไหนเอ่ย
สวนลำไย ไพรบึง นึ่งนมเนย
หรือก่ายเกย เขนยอิง กับหญิงยาย

กลับจากงาน ด้านนอก ออกปวดเมื่อย
อ่านกลอนกานท์ เรื่อยเปื่อย เหนื่อยล้าหาย
ผ่านกระทู้ หรูหรา มามากมาย
ซึ้งเท่าอ้าย สักวรรค มิยักมี

"ดิน"

[กังวาน]

วานเธอลอง..มองภาพทราบว่าซึ้ง
ฉันใช้สิทธิ์คิดถึงจึงเอื้อนเอ่ย
ฝากอักษรสิ้นหวานหว่านเช่นเคย
"ซึ้งหรือหม้อ?"บอกเลยเอ่ยตามตรง
 
---สะเลเต---

ซึ้งหรือหม้อขอตอบอย่าบอบช้ำ
รูปที่ทำมาให้ทำใหลหลง
หากเป็นของของเธอ...เอ้อเฮ้อปลง
ตาฉันคงฝาดไปอะไรกัน

---กังวาน---
 

[--ณัชชา--]

เห็นแล้วซึ้งมากมายมีหลายซึ้ง
เริ่มนับหนึ่ง สอง สามไปตามขั้น
ใครไม่ซึ้งก็อย่าซึ้งถึงทางตัน
สำหรับฉันซึ้งใจมากมายจริง

--ณัชชา--

 

[panthong.kh]

หนุ่มฟันห่าง เมืองละปูน นู้น...รีบไว

ฉันแค่คนบ้านนาถิ่นป่ากว้าง
พอรุ่งรางเข้าสวนสับพรวนไถ
วันคืนดีหมายมุ่งกรุงวิไล
ชมแสงไฟป้ายสีหลอดนีออน

อยากเป็นนักกวีมีชื่อเสียง
จึงร่ายเรียงประดิษฐ์คิดอักษร
แปดพยางค์วางถ้อยร้อยคำกลอน
เว้นวรรคตอนหนึ่งบาทเกือบขาดใจ

เปิดปทานุกรมคำคมเขียน
เฝ้าพากเพียรเปลี่ยนลบจบลองใหม่
ผิดสัมผัสแผนผังทั้งนอกใน
ขาดลื่นไหลไพเราะเสนาะมาน

หายใจเข้าแวบพองต้องตระหนัก
แต่งกลอนรักอย่างไรก็ไม่หวาน
ความซ้ำซากเวียนวนจนรำคาญ
ใต้ตาลโตนดมีโสดชาย

หรือรักแท้แพ้เงินน้องเมินแต่ง
นาล่มแล้งขาดสาวไร้ข้าวขาย
ด้วยต่ำต้อยรูปชั่วเนื้อตัวลาย
ควบหลังควายปุเลงเก๋งไม่มี

วางกระทู้เช้าสา่ยบ่ายมิตอบ
แอบยืนลอบมองหาหน้าหมองศรี
เธอจะซึ้งหรือเปล่าเจ้าคนดี
ป่านฉะนี้เกือบเย็นไม่เห็นเลย

 

รพีกาญจน์

ด้วยนายเรียก ใช้สอย ต้องคอยเฝ้า
เป็นลูกจ้าง ของเขา เศร้าจริงเอ่ย
คิดถึงชาย รพีฯ ทุกทีเลย
อยากเอื้อนเอ่ย เผยความใน ให้รู้จัง

วันเริ่มแรก ทำงาน พาลชักเบื่อ
หมั่นไส้เหลือ นายตวาด ขยาดนั่ง
จะหลบหลีก สักหน่อย คอยประดัง
ชี้นิ้วสั่ง ดังก้อง ต้องยำเกรง

เสียเวลา มาออน แต่งกลอนนะ
รู้ไหมจ๊ะ ประชุม ยันทุ่มเป๋ง
พูดซ้ำซาก อยู่ได้ ให้เราเซ็ง
อยากตะเบ็ง ดังดัง เบื่อฟังแล้ว
พันทอง
 

[panthong.kh]

วานเธอลอง..มองภาพทราบว่าซึ้ง
ฉันใช้สิทธิ์คิดถึงจึงเอื้อนเอ่ย
ฝากอักษรสิ้นหวานหว่านเช่นเคย
"ซึ้งหรือหม้อ?"บอกเลยเอ่ยตามตรง
 
---สะเลเต---

ซึ้งของจริง หญิงแกง แรงตลอด
ซึ้งถึงปอด ตับไต ให้ไหลหลง
ซึ้งเป็นโหล เลยหนอ ละออองค์
ซึ้งจนงง ซึ้งมาก ฝากขอบคุณ
พันทอง
 

[panthong.kh]

ฯลฯ

วางกระทู้เช้าสายบ่ายมิตอบ
แอบยืนลอบมองหาหน้าหมองศรี
เธอจะซึ้งหรือเปล่าเจ้าคนดี
ป่านฉะนี้เกือบเย็นไม่เห็นเลย

 

รพีกาญจน์

ซึ้งจ่ะซึ้ง ซึ้งมาน ลมหวานหู
ป่านฉะนี้ มิรู้ อยู่ไหนเอ่ย
สวนลำไย ไพรบึง นึ่งนมเนย
หรือก่ายเกย เขนยอิง กับหญิงยาย

กลับจากงาน ด้านนอก ออกปวดเมื่อย
อ่านกลอนกานท์ เรื่อยเปื่อย เหนื่อยล้าหาย
ผ่านกระทู้ หรูหรา มามากมาย
ซึ้งเท่าอ้าย สักวรรค มิยักมี

"ดิน"

คนเขียนกลอน นอนขึง เพราะซึ้งมาก
สวนลำไย ใคร่อยาก ฝากซึ้งถี่
หนุ่มเหลือน้อย บอกดัง ยังซึ้งดี
หากเรียกพี่ ยิ่งซึ้งหนัก หัวปักหัวปำ
พันทอง
 

[panthong.kh]

วานเธอลอง..มองภาพทราบว่าซึ้ง
ฉันใช้สิทธิ์คิดถึงจึงเอื้อนเอ่ย
ฝากอักษรสิ้นหวานหว่านเช่นเคย
"ซึ้งหรือหม้อ?"บอกเลยเอ่ยตามตรง
 
---สะเลเต---

ซึ้งหรือหม้อขอตอบอย่าบอบช้ำ
รูปที่ทำมาให้ทำใหลหลง
หากเป็นของของเธอ...เอ้อเฮ้อปลง
ตาฉันคงฝาดไปอะไรกัน

---กังวาน---
 

คงตาฝาด จริงแท้ แน่เลยพี่
ซึ้งเขาดี มิได้ทุบ จนบุบนั่น
ยังเรี่ยมเร้ เรไร ไปทุกอัน
หม้อของแกง เข้าขั้น ชั้นเกรดเอ
พันทอง
 

[panthong.kh]

เห็นแล้วซึ้งมากมายมีหลายซึ้ง
เริ่มนับหนึ่ง สอง สามไปตามขั้น
ใครไม่ซึ้งก็อย่าซึ้งถึงทางตัน
สำหรับฉันซึ้งใจมากมายจริง

--ณัชชา--

 

ณัชชาซึ้ง ที่แกง ตะแบงหนอ
พี่ซึ้งต่อ อีกรอบ ขอบใจยิ่ง
ที่ยกมา ทั้งหมด สดใสจริง
เป็นเงาวิ้ง ทุกใบ ใช้คงทน
พันทอง
 

[ดาว อาชาไนย]

นึกภาพลักษณ์เท่าไรนึกไม่ออก
หรือแกล้งหลอกลวงตาน่าฉงน
ซึ้งใบแรกใหญ่กว่างามน่ายล
อยากซุกซนเปิดดูรู้ภายใน

สมควรจะซื้อไปหรือไม่เล่า
ซาลาเปาใส่ซึ้งนึ่งดีไหม
เจ้าของจะหวงห้ามหรือตามใจ
ขอสักใบจะซึ้งถึงนิรันดร์

ดาวอาชาไนย