ใจสวนทาง กับความจริง คือสิ่งลวง
รักสุดหวง ที่ใจแบก จำแยกหนอ
เป็นคนดี คอยดูแล แต่ไม่พอ
เธอแข็งข้อ โดนความเบื่อ โยนเชื้อไฟ
ไม่เร้าใจ ดูไร้ค่า ไม่น่าค้น
ที่เคยสน กับไม่แคร์ หรือแลใส่
วันแรกดู เหมือนมีค่า น่าใส่ใจ
วันนี้ไม่ ใจเธอเปลี่ยน อยากเพียรลา
น้ำในแก้ว บนใจเธอ ยากเอ่อล้น
อยู่แค่ก้น ไม่เคยถึง ครึ่งกลางหนา
เธอเผื่อใจ ไว้เตรียมถอด ตลอดมา
การจากลา มันเลยง่าย เมื่อหน่ายกัน
ความจริงใจ ในคำพูด ยากสุดเอ่ย
รักจังเลย เธอพูดมา คราเพ้อฝัน
ฉันมันโง่ จึงเสียรู้ อยู่ทุกวัน
คิดว่ามัน มาจากใจ แต่ไม่เลย
คงไม่รั้ง เพราะยากสู้ รู้เต็มอก
เป็นเหมือนนก หลุดจากกรง คงต้องเฉย
เพราะฉันรู้ ยิ่งไขว่คว้า มาลงเอย
สิ่งที่เกย เหลือให้คว้า น้ำตาเรา
